สยามเมืองงาม
เมื่อยามหนาวหนาวไปในทุกหน
ก็หนาวจนเจ็บเอ็นทุกเส้นสาย
เมื่อยามร้อนร้อนแทบดินละลาย ก็ร้อนไหม้ดุจแผดเผาเป็นเถ้าธุลี
เมื่อยามฝนฝนพรำดังฟ้ารั่ว
ก็ตกทั่วทุกแห่งไม่แกล้งหนี
เมื่อฝนมากน้ำมาก็กาลี
คนเป็นผีทั่วเมืองคือเรื่องจริง
นี่แหละแดนสรวงสยามเมื่อยามรุ่ง
พากันมุ่งเข้าสู่ลู่นักวิ่ง
พัฒนาเมืองบ้านหลักพักพิง
ดุจผีสิงสู้เทศทุกเขตคาม
จะขับแข่งสู้เขาทำไมหรือ
แล้วมารื้อจารีตที่เคยห้าม
ถอดสลักที่สักไว้จนไร้งาม
เสกอารามให้ทรามเน่าเคล้าโลกีย์
จักพรรดิโลกใหม่ไม่มาเกิด
เพราะละเมิดคุณธรรมคำพระผี
แล้วปลุกเสกเงินตราค่าราคี
ให้มากมีอำนาจปราชญ์ตรอมตรม
ที่ไหนเล่าสรวงสยามจะงามได้
ถ้าชนไทยชาติสยามไม่งามสม
งามใจคิดรักษาค่านิยม ที่ชื่นชมภูมิปัญญาล้ำค่ามณี
งามวาจากิริยาอันน่ารัก
ที่บ่มฟักจากภายในให้สดศรี
จะเอื้อนเอ่ยก็แต่คำล้ำวจี
ให้เกิดมีธรรมประดับกับวาจา
งามร่างกายนุ่งห่มสมสะอาด
ก็พิลาสด้วยเครื่องปรุงอันสูงค่า
ที่พ่อแก่แม่เก่าเขาทำมา
ก็รักษาที่สรรค์สร้างอย่างมีเชาว์
เมืองสยามอร่ามรุ่งในพรุ่งนี้
ก็เพราะมีสามงามตามก่อนเก่า
มีกษัตริย์ปกเกล้าคุ้มชาวเรา
คงอยู่เท่าฟ้าดินสูญสิ้นไป ๚๛
ความเห็น (3)
เก่งจัง กลอนง่าย ๆ แต่ขับขานด้วยถ้อยคำ ที่ช่างเสกสรรค์ หามาเขียน ให้ความรู้สึก เหมือนกลอนมีชีวิตเลยค่ะ
ขอบพระคุณครับ แต่ความจริงมันเป็นเพียงถ้อยคำของชาวบ้านที่ห่างจากเมืองหลวงที่ไร้ความรู้ คงไม่ไพเราะมากหรอกครับ
ใครบอกล่ะคะ ทิพเองเคยเป็นคนชอบแต่งกลอนค่ะ แต่ห่างหายไปนานแสนนาน ตอนนี้ถ้าให้แต่งกลอนก็คงใช้ถ้อบคำธรรมดา ๆ ไม่รู้จะหาคำเพราะ ๆ และมีความหมายได้ยังไงแล้ว อิอิ