สวัสดีครับ
ผมเป็นสมาชิก GotoKnow นานมากกว่าปีแล้วแต่เป็นสมาชิกเพียงแค่การสมัคร โดยได้รับการแนะนำจากพี่ชาย สุจริต ส่วนไพโรจน์ แล้วก็คัดลอกบทความจาก msn space มาใส่ไว้ตามที่เคยเขียนไว้บ้างในระหว่างเรียน
เป็นสมาชิกตั้งแต่: | ส. 24 ธ.ค. 2548 @ 09:34 |
เริ่มต้นกันด้วยบทความ ทุกสิ่งล้วนสมมติขึ้น มีกรรม มีอายุขัย และธรรมดา เพราะมีเหตุปัจจัยให้ทบทวนบทบาทตัวเอง แล้วก็เขียนลงไปตามความรู้สึกในตอนนั้น
และเพิ่งได้เข้ามาต่อเนื่องก็เพิ่งได้สามอาทิตย์ที่ผ่านมานี่หล่ะครับ ทิ้งให้บล็อกร้าง ด้วยยังไม่คุ้นเคยกับการใช้บล็อก เพราะเข้าไปแต่ในบันทึกตัวไม่เคยได้ออกไปยังหน้าแรก เพื่ออ่านบทความคนอื่นเลย ด้วยเหตุที่ไม่ได้รู้อะไรเลยตอนนั้น
แล้วก็นานๆ ทีกว่าจะได้เข้ามาอีก จนวันหนึ่ง เมื่อเดือนก่อน ได้เข้าไปค้นเจอบันทึกเกี่ยวกับลูกเนียง ของพี่ธวัท เลยโพสต์ความเห็นไปอีกรอบ เลยหันย้อนมายังบทบันทึกของตัวเอง แล้วเลยหันมาลองคิดแล้วทำความรู้จัก gotoknow มากขึ้น เลยได้ความคิดว่าจะลองวิจัย gotoknow ดูซิครับ ว่าเป็นอย่างไรในสังคมแห่งการเรียนรู้นี้ เพราะก่อนหน้านี้ก็ได้แค่เขียนระบายสิ่งที่ตัวเองอึดอัดลงไปในบล็อก ตามวาระและเหตุการณ์
แต่มาวันนี้เหมือนว่าจะติดหนึบไปซะแล้ว เพราะว่าสังคม gotoknow ได้ให้อะไรกับผมมากกว่า
แต่สิ่งที่ผมได้ให้และรับมันมีทั้งรูปธรรมและนามธรรม ทั้งสัมผัสได้ทั้งความรู้สึกภายในและภายนอก บางอย่างอธิบายไม่ถูก สิ่งที่ผมได้เจอในสังคมนี้คือ
ดีใจครับที่มี gotoknow เกิดขึ้นในสังคมไทย ที่กระจายอยู่ไปทั่วทุกทวีป เพราะคนไทยของเราอยู่ทั่วไปตามที่คนเข้ามาอ่าน จากหลายๆ บันทึกที่หลายๆ ท่านได้ทำแผนที่การเข้าอ่านบทความ ทำให้ทราบว่าผู้อ่านคือคนไทยที่กระจายอยู่ทั่วไปทุกทวีปเลยครับ
จริงๆ แล้วผมกะว่าจะรอให้ครบเดือนก่อนแล้วค่อยมาโพสต์ความรู้สึกนี้ แต่คิดว่าเวลานี้คงเหมาะที่สุดจากความรู้สึกที่มีดีๆ ในใจ คิดตอนนี้ทำตอนนี้เลย น่าจะดีกว่าครับ
ขอบคุณทุกๆ มิตรภาพที่ดีและมีให้กับผมครับ ตลอดจนที่ท่านที่เข้ามาอ่านแต่ไม่กล้าฝากรอยพิมพ์ไว้ด้วยครับ ฝากไว้ได้เต็มที่ครับ จะอยู่ในหรือนอกประเด็นคงไม่สำคัญไปกว่ามิตรภาพที่อยากมีให้ต่อกันนะครับ
หากผมพอจะมีความรู้ให้ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ก็จะยินดีช่วยครับ คุณหล่ะครับเกิดความรู้สึกอย่างไรจะระบายออกมาบ้างครับ เติมเต็มได้ที่นี่เช่นกันนะครับ
กราบขอบพระคุณทุกๆท่าน ด้วยมิตรภาพและจริงใจครับ
มิสเตอร์ช่วย สมพร ช่วยอารีย์
มันมากกว่ามิตรภาพ แต่เป็นการสร้างสรรสังคมดี ๆ ร่วมกันครับ...
สมพรชายมาแล้ว
สมพรหญิง...หายไปไหนหนอ..
หลบควันที่ไหนคะ...คน กทม.คิดถึงค่ะ
แต่สมพร..กับ..สิริพร..นี่มีอะไรเหมือนกันน้อ..
ก็มี...พร...ไงล่ะคะ
มีหลากหลายรสชาติค่ะ แต่ว่า positive มากว่า negative
ขอบคุณพี่นนทลีมากครับ
ขอบคุณมากครับพี่ไพศาล
ขอบคุณ TAFS มากเลยนะครับ
น้องเม้งที่รัก
พี่ล่ะชื่นชมความคิดเร็ว คิดแล้วก็เขียนเร็ว เขียนได้ใจเร็วๆ ของน้อง..จริงๆนะ
อนึ่ง พี่ไม่มีชื่อ พร เหมือนน้อง หวังว่าน้องจะให้อภัย
ขอบคุณพี่ไร้นามมากครับ
ช่วยดึงๆ ผมไว้บ้างนะครับ เดี๋ยวลอยไปค้างที่เพดานครับ
ไม่มีคำว่าพร ก็ไม่เป็นไรครับ ก็เชื่อมกันด้วยไมตรีที่ดีไงครับ คำว่าไร้นาม ก็มี ร.เรือ และ ม.ม้า เหมือนกันครับ ไม่ว่าชื่อไหนๆ ผมจะหาการเชื่อมโยงจนได้ครับ ลองบอกมาดูครับ อิๆ
ขอบคุณครับ
น้องเม้งที่รัก
เราต่างคนต่างนั่งหน้าจอคอม เวลาเดียวกันแตะคนละทวีป ถ้าพี่จะเขียนจดหมายรักถึงน้องตอนนี้ คงไม่เป็นการรบกวนน้องเกินไปและคงไม่ทำให้ใครแอบมองค้อนด้วยความกังขา
พี่ว่า น้องเชื่อมโยงก็ดีแล้ว ขออย่าลากจูงไปโยงใยเหมือนดั่งการสนตะพายดั้งวัวควายก็เป็นใช้ได้นะน้องรัก เพราะพี่เป็นคนดั้งแฟบ หากมีผู้ใดต้องการจะสนตะพายมันมักจะยากเท่านั้นเอง ..จึงขอบอกไว้ก่อนด้วยความปรารถนาดี
หมายเหตุ (พี่ก็พยายามเขียนให้ได้รูปแบบของจรรยาบรรณ Blogger ที่ต้องมีหมายเหตุด้วย) พี่ว่า อะไรก็แล้วแต่ ขอรบกวนให้น้องเม้งที่รักเชื่อมโยงและฉุดผู้ด้อยปัญญาแบบพี่ขึ้นจากปลักควาย น่าจะดีอยู่ไม่น้อย
จากพี่ที่มี ร.เรือ และ ม. ม้า
ถึ่งพี่ไร้นามที่รัก
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับคุณเม้งในประเด็นนี้ค่ะ
อยากเพิ่มเติมด้วยว่า GotoKnow ทำให้พี่ในฐานะนักเรียนทุนรัฐบาลที่มีสถานะภาพทางการงานที่ไม่เอื้ออำนวยให้ใช้ศักยภาพตอบแทนเงินภาษีของประชาชนได้มากเท่าที่ตัวเองหวัง ได้ใช้ความรู้ ความคิดที่มีให้เป็นประโยชน์ได้ในวงกว้างอย่างไม่น่าเชื่อค่ะ เป็นประโยชน์ที่ทำให้เราเองก็ได้รับผลตอบแทนอย่างสุขใจเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ
หวังว่าเครือข่ายที่เราสร้างสรรค์กัน จะทำให้พวกเราทุกคนได้ทำประโยชน์ให้บ้านเมืองเราต่อๆไปในอนาคตนะคะ เชื่อว่าคุณเม้งจะเป็นแกนกลางได้เป็นอย่างดียิ่งค่ะ
สวัสดีครับคุณ TAFS
ตามกลิ่นอ.ลูกหว้า มาค่ะ
จริง ๆ อ่านแล้วหนึ่งรอบ แต่ยังไม่ให้ความเห็น เพราะต้องไปเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "รัตติยาพร" อิอิ
ชอบไสตล์การเขียน และการให้ความเห็น ของ คุณเม้งค่ะ ดูจริงจัง และจริงใจดีค่ะ สมแล้วที่อยู่บ้านเดียวกัน
หลาย ๆ อย่างได้รู้เพิ่มขึ้นจากบันทึกของคุณเม้ง
รู้ตัวไหม แค่เวลาเดือนเดียว คุณเม้ง กลายเป็นขวัญใจ พวกเราชาวบล็อกไปซะแล้วนะคะ
สวัสดีครับคุณหมอ
คุณเม้งคะ
น้องเม้งที่รัก
หลังจากคุยกับน้องแล้ว พี่ก็พลิกกายในปลักควายสองสามครั้ง ก่อนไปเขียนบันทึก มาชวนกันทำให้ Google ตะลึง กินเนสส์บุ๊คขยับ กันดีไหม
น้องเม้งมีความเห็นอย่างไร บอกพี่ด้วยนะ
จากพี่คนมี ร.เรือ และ ม. ม้า
สวัสดีครับพี่สมพร
สวัสดีครับพี่รัตติยา
คร้าบผม
ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ขอส่งมอบ g2k ต่อให้น้องเม้ง
เจอกันต่อโพรก
ปล. และดิฉันได้เห็นว่า คุณเม้งสามารถถ่ายทอดเรื่องราวด้วยมุมมองของตนเองได้อย่างสนุก ภาษาดี มีแง่คิดคมคาย ได้สาระ น่าอ่าน และ มีความเป็นมิตร ชวนให้อยากสื่อสารด้วย จึงมีผู้ติดตามอ่านมากมายนะคะ
สวัสดีครับคุณดอกไม้ทะเล
สวัสดีครับพี่อัมพร
พรุ่งนี้ถ้าว่าง จะไปเทศบาล... อิอิ ไปเปลี่ยนชื่อ เป็น พัชราพร ดีไหมคะ ^__*
หวัดดีครับพี่หนิง
สวัสดีครับอาจารย์เม้ง
มารายงานตัวเฉยๆครับ :D เดี๋ยวตกรุ่นไปซะก่อน แย่เลยเรา
ผมเริ่มเข้ามาที่นี่ เพราะว่าหนังสือที่มีหลากหลายบางเรื่องนั้นไม่มีคนในเมืองไทยคิดจะไปแปล หรือคิดจะนำเข้า
แต่หนังสือบางอย่างกลับสนุกและน่าอ่านอย่างไม่น่าเชื่อครับ
นั่นคงจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมเข้ามา
พอเข้ามาแล้ว มันก็ติดซะด้วยสิครับ ในเมื่อมีอะไรให้อ่านมากมาย มีเรื่องให้แสดงความคิดเห็นหลากหลาย แล้วก็มีเรื่องที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลยอีกอักโข
ขอบคุณอาจารย์มากครับที่ไดเขียนและพูดถึงสิ่งดีๆมากมาย
ปล ถ้าผมไม่เข้ามาตอบไม่ได้หมายความว่าผมไม่อ่านนะครับ แต่หมายความว่าผมไม่รู้ว่าจะตอบอะไรครับ
สวัสดีครับ
สวัสดีครับพี่เม้ง
เพิ่งเป็นสมาชิกวันนี้วันแรกครับ ยังไม่มีอะไรจะมาแชร์ครับ ไว้มีโอกาสจะมาเล่าสู่กันฟังครับ
ผมคิดอยู่ว่าจะสร้าง Blog ให้ตัวเองอยู่นานแล้วแต่ไม่ได้เริ่มสักที วันนี้ไม่รู้คิดไงจึงมาลองสร้างดู แต่ก็เคยติดตามผลงานของพี่เม้งมาเป็นระยะๆ น่าสนใจดีครับ ชอบที่สอนภาษาใต้ พอดีผมก็เป็นคนบ้านเดียวกับพี่ครับ ผมอยู่เชียรใหญ่ครับ ชื่อเม้งเหมือนกันครับ(บังเอิญจังมีคนชื่อเหมือนกัน) มาเจอ Blog ของพี่ได้ก็เพราะผมลองค้นหาความหมายของคำว่า"เม้ง" แล้วมันมีลิ้งค์ของพี่โชว์ขึ้นมาก็เลยเข้ามาอ่านดูน่าสนใจดี ก็เลยคิดผมน่าจะลองทำดูบ้าง อย่างน้อยอาจจะสามารถแลกเปลี่ยนความรู้กับคนอื่นๆบ้างครับ
ขอบคุณพี่เม้งที่ให้แรงบันดาลใจ
เม้ง:)
สวัสดีครับน้องเม้ง (เหมือนเรียกตัวเองเหมือนกันนะครับ)
สวัสดีค่ะ คุณเม้ง
หนุ่ยแกะรอยจาก blog ตัวเองมาเจอคุณเม้งที่ blog นี้จนได้ ฮิ ๆ คุณเม้งจบ ป.โท คณนาเนี่ย เป็น advisee อ. สุชาดา หรือเปล่าคะเนี่ย จบนานยังคะ คือตอนนี้หนุ่ยอยู่ที่ AVIC ค่ะ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่นะคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับ อ. ปวีณา
ขอบคุณมากครับ ใช่แล้วครับผมทำงานวิจัยกับ อ.สุชาดา และ อ.ชิดชนก ที่ AVIC ครับ เกี่ยวกับโมเดลทางต้นไม้นะครับ จบจาก AVIC เมื่อปี 2000 ครับ เป็นโอกาสดีนะครับ ที่คุณทำวิจัยทางด้านนี้ face recognition อาจจะมีประโยชน์ในการนำไปใช้ในหลายๆ ด้านครับ ขอให้โชคดีในการทำวิจัยนะครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับคุณพิชชา
สบายดีนะครับ ขอบคุณมากครับ สำหรับความเห็นเพิ่มเติมและดอกไม้นะครับผม ขอให้สนุกในการทำงานนะครับ สดใสเหมือนดอกไม้นะครับ
ขอบคุณมากครับ