ห้องผ่าตัด ร้อยกว่าชีวิต เพือ บริการผู้ป่วย

HA เข้ามาประเมิน ทำให้มีการปรับเปลี่ยนระบบงานที่ยุ่งยากซับซ้อนมาเป็นงานที่ง่ายขึ้น

คุณเอื้อ พี่หมู รองผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร พ.หน่อย

คุณอำนวย พ.ติ่ง พ.ติ้ง

คุณลิขิต คุณ พบ พลวรรต และ น้องเอ้ย

คุณทวีวัฒน์ หน่วยโสต

เราทีมงานเวทีสัญจรเริ่มเช้าวันนี้ด้วยความตื่นเต้นมาก น้องเอ้ย แห่งศูนย์ คุณ ภาพ โทรด้วยเสียงใสๆ แจ้งทีมตั้งแต่เมื่อวานว่า

ทางห้องผ่าตัด Operation room (OR) ขอ เวลา พิเศษ ค่ะ ขอ ตอนเช้า 8- 900 น เพราะอยากให้เข้าเวทีกันทุกคนทุกระดับเลย

ไป กัน ค่ะ บ่ ยั่น บ่ กั๋ว ฮู้จัก อยู่แล้ว ทีมห้องปาด หรือห้องผ่าตัด

เราไม่เคยทำ เวทีในตอนเช้า เริ่มงานแบบนี้ ที่ตื่นเต้นมาก คือ เจ้าบ้านนั่งกัน เต็มห้องโฮงยาไทย คนมากกว่าทุกครั้งที่เราเคยไปเยี่ยม แจ้งยอดมา 70 กว่าคน แต่นับกัน จริงๆ จะได้ เกือบๆ ร้อย คนเลยทีเดียว

ทีมคุณอำนวย คนเก่งของเราลดความประหม่า และเพิ่มความเป็นกันเอง โดยเริ่มแนะนำทีมงาน วัตถุประสงค์ของทีมให้กับเจ้าบ้านทุกๆท่านทราบ เริ่มแนะนำหน่วยงานให้เรารู้จักหน่วยงานโดยหัวหน้าหน่วยงานห้องผ่าตัด และตามด้วยการแนะนำตัวอย่างสั้น และรวดเร็ว

มีการสลับกัน ลุกรายงานตัวทีละคน ลุกรายงานเสร็จก็นั่งทันที หมดห้องใช้เวลาไม่ถึง 5 นาที (หมอติ่งว่า บรรยากาศ เหมือน โรงเรียน และนักเรียนขานชื่อให้ คุณครูฟังเลยค่ะ )

พี่จ๊อก: OR มี 2ชั้น ชั้น สอง และชั้น 3 มีเจ้าหน้าที่ ทำงานอยู่ ร้อยกว่าชีวิต มีการหมุนเวียนงานกันทุก 2 เดือน โดยมีการแบ่งเป็นทีม เวรบ่าย 3 ทีม เวรดึก 2 ทีม (เช้า 80 บ่าย 43 ดึก 30)

ป้าแดง: ทำงานที่OR มาได้ 30 กว่าปีแล้ว บรรยากาศในห้องทำงานดี ซึ่งการทำงาน(ผ่าตัด)ถ้ารู้มือกันจะทำให้มีความสุขในการทำงานมาก เพราะทุกอย่างไม่ติดขัดลื่นไหลดีค่ะ ดังนั้นที่นี่เราจึงให้ความสำคัญกับทีมงาน เพราะเราถือว่าการทำงานเป็นทีมคือเรื่องสำคัญมาก

แอ๋ว: เคยเป็นนักศึกษาฝึกงานของที่นี่มาก่อน รู้สึกชอบเพราะมีความชัดเจนในการทำงานและโดยส่วนตัวชอบการทำงานเป็นทีม พอมาทำงานที่นี่จริงๆ ก็เหมือนกับที่คิดเอาไว้เลยค่ะ ทุกคนเป็นกันเองสามัคคีกันค่ะ

เมื่อทีม เยี่ยมถามว่า มี เรื่องอะไร น้า ที่นึกถึง แล้วดี นึกแล้วมีความสุข เรื่องที่เป็นความประทับใจ ทีมงานก็ ชี้ตัว ว่า ต้อง ฟังที่ พี่ไพลิน บอกว่า เรื่องที่พี่ป่วย ฉับพลัน ที่พวก เราแห่กันไปยืนร้องไห้ เกือบทั้ง OR เพราะเป็นห่วง กลัวจะแย่ นึกว่าจะไม่โต เสียแล้ว

ไพลิน: ตอนที่ตัวเองไม่สบายก็ได้ทุกๆคนให้ความช่วยเหลือประสานงานต่างๆให้จนหายดีประทับใจ คุณหมอ หัวหน้างาน เพื่อนๆ น้องๆ ในห้องผ่าตัด เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยค่ะเป็นห่วงเป็นใย ทำให้รู้สึกว่าทุกคนในหน่วยงานรักเรา รัก กัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันจริงๆ จน ตอนนี้ กลับมา ทำงานได้ ค่ะ

พี่จ๊อก พี่สุนารี : มันเป็นเหตุการณ์ที่พวกเราชาวห้องผ่าตัดไม่คาดคิดมาก่อนเลยค่ะ ตอนพี่ไพลินป่วย โดยวันนั้นพี่ไพลินมาทำงานโดยที่พวกเราไม่รู้เลยว่าเขาไม่สบาย พอทำงานได้สักพักเขาก็หมดสติหยุดหายใจ รีบส่งตัวไปรักษาที่ICU ศัลยกรรม พอทราบก็พากันมาเยี่ยมดูอาการที่หน้าห้องICUศัลย์ ออ กัน เต็มไปหมด ยิ่งพอทราบว่าหยุดหายใจทุกคนที่มาต่างก็ยืนร้องไห้อยู่ที่หน้าห้องและรอฟังอาการไม่เป็นอันทำการทำงานค่ะ

: มีผู้ป่วยอยู่รายหนึ่ง เป็นคนไข้ของศรีบุรินทร์ฯผ่าตัดแล้วผ่าตัดอีก แต่ยังไม่หาย เงินในการรักษาตัวก็หมด เพราะใช้สิทธิไปแล้ว เลยส่งตัวมาที่รพ.ของเราซึ่งทางเราก็รัับรักษาโดยมี นพ.อิทธิพงษ์เป็นเจ้าของไข้ ได้ ผ่าตัดอีก หลายครั้ง ในที่สุดก็หาย รู้สึกประทับใจค่ะที่ได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้ป่วย

หัวหน้า: งานเยอะ และหนัก เรามีการมอบหมายคนที่ชำนาญ เฉพาะ ทาง บางทีรู้ว่า พี่เขางานหนัก เพิ่งทำ รายนี้ เสร็จ แต่ก็ กำหนดให้เขาเข้ารายต่อไป เพราะมีฝีมือชำนาญทางนี้

หมอหน่อย: ถ้าคนไข้รู้ เขาคงรู้สึก ขอบคุณ ที่เราเลือก คนที่สามารถที่สุด ให้ บริการเขา ต้องขอบคุณ ทั้งหัวหน้า และผู้ปฏิบัติงานที่เสียสละ เหนื่อย แต่ไม่พัก ทำต่อ เพราะต่างก็รู้ว่า ถ้าเข้าช่วยจะได้ผลดีที่สุด

วุฒิ: ประทับใจOR เพราะมีทีมงานที่เป็นผู้ชายเยอะกว่าที่อื่นและมีเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกันทำงานอยู่ด้วยทำให้มีเพื่อนคุยไม่เหงาไม่เครียด ทุกคนในหน่วยงานให้ความช่วยเหลือกันตลอด มีอะไร รุ่นพี่ๆก็สอนกัน จับมือสอนจากการปฏิบัติจริง ได้เรียนรู้จากของจริง

เมื่อได้คำถามว่า งานก็หนัก ทำต่อ อยู่เวรก็ เหนื่อย ไม่ได้หยุด ทำไมถึงชอบทำทำไม ไม่ขอย้าย อะไรทำให้ คน OR ทนอยู่ทำต่อได้ มีใคร สักคน เป็นตัวอย่างดีๆ ด้านการชอบมาทำงาน จะสามารถ อธิบายบ้างไหมคะ

ทางทีม ชี้ตัว พี่สายสมร คนชอบอยู่ โรงพยาบาลมากกว่าบ้าน มาทีไร เห็นทำงานตลอด แทบไม่กลับบ้านเลย

สายสมร: ไม่ชอบอยู่บ้านค่ะเพราะอยู่ที่ทำงานมีความสุขกว่า ที่บ้านถ้า อยู่นานๆมีความรู้สึกว่ามันจะเป็นไข้ ตอนนี้ทำงานมา24ปีแล้ว การทำงานที่นี่หลากหลาย

เธอหยุด นิดหนึ่ง ก่อน พูดต่อ ว่า “พวก เรา คน OR พกมีดกันละเล่มใครเผลอเราแทงทันที” (มีเสียงหัวเราะตามมา เต็มห้อง)

ทุกคนตั้งใจทำงานมากค่ะให้การดูแลองค์รวม ผู้ป่วยมาหาเราด้วยเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดหลังผ่าตัดแล้ว ก็กลับออกไปด้วยเสื้อผ้าที่สะอาด

อีกอย่างทุกคนในหน่วยงานรักสามัคคีกันดีค่ะ “ยามมีศึกเราช่วยกันรบ ยามสงบเรารบกันเต็มที่” ฮา ฮา ก๊ากๆ กันทั้งห้องกับประโยคนี้

คุณหมอ ติ่งแซวว่า ต้องพยายามให้มีศึกตลอดเลยมั้ง จะได้ ไม่รบกันเอง

คุณณัฐฐาพร : สายสมรเป็นคนที่ขยันทำงานมากๆ เป็นตัวอย่างที่ดีจริงเลย

อย่างสมัยก่อนเครื่องมือต่างๆเราต้องพันเอง ผ้าเช็ดมือก็ต้องซักเอง ก็ได้ทุกคนช่วยกันทำตลอด คือถ้าเราทำงานเสร็จ ก็จะสบายใจ ปัจจุบันนี้มีการพัฒนาขึ้นมาก แพทย์เชี่ยวชาญขึ้น เครื่องมือก็ทันสมัย ห้องผ่าตัดก็เพิ่มมากขึ้นค่ะ งานแบ่งไปทำนอกห้อง ระบบดีขึ้น อััตรากำลังก็ลดลงกว่าเดิมค่ะหากเทียบกับสมัยก่อนแต่ทุกคนก็ยังสู้ค่ะ

ป้าป๊อก : เรียนจบปี20 ก็มาทำงานที่นี่ ปี30 ประทับใจในทีมงานค่ะ แต่ที่ดีใจที่สุดก็คือมี HA เข้ามาประเมิน ทำให้มีการปรับเปลี่ยนระบบงานที่ยุ่งยากซับซ้อนมาเป็นงานที่ง่ายขึ้น คือ “คิดง่าย ทำง่าย” ทุกอย่างถูกเปลี่ยนเป็นสากลขึ้น ทุกอย่างเป็นรูปธรรม หัวหน้าทุกรุ่นเปิดกว้างงานพัฒนาขึ้นมากค่ะ(ความจริงเรื่องนี้ ตั้งใจจะเก็บไว้เล่าวันเกษียณป้านะเนี่ย)

หมอหน่อย : โรงพยาบาลไม่อยากให้ ความรู้ความดี ในตัวคนหายไป ติดตัวไปใน วันเกษียน

แต่ความรู้ฝังลึกในตัวคน ความดี ความงาม ของป้า ไม่หายไปไหนมันไม่เกษียน มันถ่ายทอด ออกมาให้ ผู้ร่วมงาน รอบๆตัวป้า เรามี ตัวอย่างดีๆ มีคนดีๆ มี Role model อย่างป้า อย่างพี่สายสมร หัวหน้า และอดีตหัวหน้า และอีกมากมาย ที่ห้องผ่าตัด และมากพอ ที่จะ ทำให้ น้องๆ ลูกๆ หลานๆ เรียนรู้ และเลียนแบบ มาพัฒนาต่อ ทำให้ ผลงาน เราดี ขึ้น เรื่อยๆ

มีการถ่ายทอด สอนงาน ทำให้ ถึงแม้เกษียน คนออกไป ความรู้ ไม่หาย ไม่ตายไป พร้อม คน คน หนึ่ง แต่คงยังอยู่ในคนที่เหลือทำให้งานยังดำเนินต่อไปได้ดี

กรรณิการ์ : ทำงานมา20 กว่าปี ทุกคนทำงานเก่งทุกคนโดยส่วนตัวเคยทำงานมาแล้วทุกระดับ ค่ะ ทุกวันนี้พอทำงานแล้วสบายใจเพราะว่าถึงจะมีเรื่องอะไรเราก็สามารถเล่าให้คนอื่นฟังขอเพียงมีคนรับฟังเราสักคนก็รูสึกดีแล้วค่ะถึงเขาจะช่วยเราไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแค่รับฟังก็พอค่ะ เป็นการทำงานที่ไม่ต้องวางมาดเลยค่ะ ทำได้เต็มที่ เป็นตัวของตัวเองได้ตลอดเพราะว่าผู้ป่วยสลบ ญาติ ก็ไม่อยู่ ก็ทำให้เราไม่ต้องเกรงเวลาทำงาน ก็ภาคภูมิใจค่ะที่ทำงานที่นี่เพราะทุกคนช่วยเหลือกันตลอดให้เกียรติซึ่งกันและกัน

พี่หมู: พี่คอยดูแลอยู่ ที่ทำงานก็อยู่ใกล้ๆ ก็ เลยตามช่วย ไม่ว่าจะเป็นปัญหาอะไร ก็ ติดตามเป็นห่วงเป็นใย เพราะรู้ว่า พวกเราทำงานกันหนักมาก พยายามดูแล ด้านสิ่งแวดล้อมให้ ให้ได้ทำงานที่แม้จะหนัก แต่ก็ให้ทำสะดวกทีสุด

เอี่ยว : ที่ OR พูดกันเสียงดัง ผมมาอยู่ใหม่ๆ คิดว่าเขาด่ากัน นานๆ ไป จึงจะรู้ว่า เขาพูดกัน แบบนี้ ตอนนี้ ก็ เลยพูด ดังตามไปด้วย ประทับใจมากในการทำงานที่ห้องผ่าตัดเพราะพี่ๆที่ทำงานทุกคนอายุมากกันแล้วทุกคนก็ให้ความเอ็นดูเราเหมือนกับว่าเราเป็นลูกนะครับอยู่ที่นี่เหมือนมีแม่สัก 10 คนเลยครับ

ตุ๋ย: การทำงานที่นี่ถึงงานหนักแต่มีความสุขในการทำงาน เราทุกคนเป็นกันเองบรรยากาศการทำงานก็อบอุ่นดีครับ

: การทำงานที่ห้องผ่าตัดเหมือนปูนปิดทองเพราะว่าตอนที่ผู้ป่วยมาหาเรานั้นเขาหมดสติอยู่ แต่พอเขากลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่ Ward เราก็ยังคงสอบถามอาการของเขาอยู่ตลอด พอรู้ว่า เขาดีขึ้น ก็ดีใจค่ะ