อากาศร้อนชวนอรชรมานอนชานนอกบ้าน หลับไปนานดวงเดือนคืบคลานอยู่ริมโค้งฟ้า ดาวดวงน้อยพลอยระยิบระยับขยับตาม เป็นอยู่เช่นนี้ไม่มีวาระซ่อนเร้น ไม่มีใครมาบีบบังคับให้ยุบสภา ไม่มีใครมาต่อว่าใดๆ โล่งโจ้งสดใสไร้นิวรณ์

สมัยก่อนบทบาทของม็อบเป็นเรื่องชาวบ้าน ทนไม่ไหวกับปัญหาที่ตายด้าน สุดท้ายใช้ปากใช้ตีนจำนวนหนึ่งออกถนน ไปหาเจ้าหน้าที่ ไปหาผู้แทนราษฎร ไปหาผู้ว่า/นายอำเภอ ยื่นหนังสือหนังหาแล้วก็กลับมานอนคลุมโปง นอนสั่นงันงกเกรงว่าจะตกเป็นจำเลยเถื่อน ต่อๆมาปัญหาใหญ่ขึ้นๆ พัฒนาวิธีเดินแก้ปัญหาขยายตัว มีเอ็นจีโอเข้าร่วมขบวน เกิดการเรียกร้องอย่างเป็นทางการมากขึ้น ขยายวงกว้างขึ้นในนามสมัชชาคนจน ฯลฯ ร้อนตัวร้อนใจกับการไม่จริงใจปัญหาชาวบ้าน เรื่องที่ดินทำกิน เรื่องป่าไม้ เรื่องเขื่อน โรงงานแยกแก๊ส ฯลฯ

ปัจจุบันม็อบพัฒนาการในอัตราก้าวหน้า นักการเมืองกระโดดมาเป็นหัวหอกเสียเอง มีบิ๊กๆเป็นอีแอบคอยยุแยงอยู่มุมมืด จากคนที่ดูแลปัญหากลับมาก่อปัญหาเสียเอง จะเห็นว่าวิถีม็อบขยายตัวทั้งในหลักการและวิธีการ เมื่อม็อบกระจองงองบวกกับม็อบขาใหญ่ อะไรๆก็ทะลึ่งพรวดพลาด มีปัจจัยพร้อมมูลทั้งสื่อทั้งเสียงทั้งเสบียงสารพัด ม็อบพันธุ์ใหม่จึงกร้าวแกร่งแรงดีดุเดือดดุดัน ฟันต่อฟันตาต่อตาดุด่าข้ามวันข้ามคืน ใครด่าเก่งปากพร่อยก็พลอยได้รับเสียงอื้อฮือๆๆ ไม่หลับไม่นอนทนทุกข์ร้อนได้อย่างน่าอัศจรรย์ ถ้าขยันทำมาหากินเหมือนกับที่อยู่ราชประสงค์ คงอยู่ดีกินดีมีความสุขไปนานแล้ว

รูปแบบหลากหลายปรับได้อย่างรวดเร็ว หลากวิธีมีประสิทธิภาพสูงจนยากที่จะตามทัน ลูกล่อลูกชนสารพัดลีลานอกตำรานอกรูปแบบ ไม่ต้องยึดกติกาหรือกฎหมายใดๆ ยั่วยุยั่วแย้งแกล้งดื้อตาใส มีเครื่องมือการสื่อสารเป็นตัวขย่ม มีความฉับพลันที่จะปั่นสถานการณ์ให้ตื่นตูมสม่ำเสมอ ทุกเรื่องทุกวิธีที่กระทำคิดใหม่ทำใหม่ตลอด รัฐบาลเปิดตำราไม่ทัน หรือไม่มีตำราให้เปิดก็ไม่ทราบ จึงแบ๊ะๆ แบ๊ะๆ อย่างที่เห็น

วิชาหน้าที่พลเมือง-ก็ไม่สอน

วิชาประวัติศาสตร์-ก็ไม่สอน

วิชาจารีตประเพณี-ศีลธรรม-วัฒนธรรม-ก็ไม่สอน

วิชาเอาใจเขามาใส่ใจเรา-ก็ไม่สอน

วิชาดูตาม้าตาเรือ-ก็ไม่สอน

วิชายูเทิร์นชีวิต-ก็ไม่สอน

วิชารักคนอื่น-ก็ไม่สอน

สอนแต่วิชาเห็นแก่ตัว สอนแต่วิชาเข่งขันเอารัดเอาเปรียบเป็นเอาตาย สอนแต่วิชาทิ้งถิ่นดูถูกดูแคลนกำพืดตนเอง สอนแต่วิชากระจองอแงให้พึ่งคนอื่น สอนแต่วิชาใจร้ายใจดำ สอนแต่วิชาหน้าเนื้อใจเสือ สอนแต่วิชาไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล

วันนี้น่าจะมีม็อบผ่าตัดหลักสูตรการศึกษา

วันนี้น่าจะมีม็อบเอาผู้บริหารการศึกษาส่วนกลางใส่ตะกร้าล้างน้ำ

วันนี้น่าจะมีม็อบชำระระบบการบริหารของกระทรวงศึกษา

วันนี้น่าจะมีม็อบเปลี่ยนผู้บริหารสถานศึกษาที่ไม่ผ่านเกณฑ์ประเมิน

วันนี้ลูกหลานไทยง่อยเปลี้ยเสียสติปัญญาหมดแล้ว

เป็นที่น่าสังเกตว่าทำไมผู้นำม็อบเก่งเหลือเกิน สามารถผูกมัดใจคนเป็นแสนๆ ยอมทิ้งบ้านมานอนกลางถนนทนแดดแผดร้อน อดหลับอดนอนฟังปราศรัยไล่คนโน้นชูคนนี้ ผู้นำม็อบใช้วิธีและกระบวนการอะไร??? ถ้าวิเคราะห์วิจัยหาแม่ไม้ม็อบจนเจอ แล้วปรับเอาส่วนดีไปใช้ บางทีอะไรๆอาจจะดีขึ้นได้บ้าง สิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ฝ่ายรัฐบาลเปิดตำราไม่ทัน ม็อบดึงดันกดดันไปได้เรื่อยๆ ฝ่ายหนึ่งยึดกติกา อีกฝ่ายหนึ่งแหกกติกา ฝ่ายหนึ่งมีกองเชียล้นหลาม อีกฝ่ายหนึ่งมีแต่เสียงบ่นกระปอดกระแปด เหมือนกับการมัดมือชกกี่ยกๆก็ช้ำ ด้วยสัดส่วนและตัวแปรดังกล่าว ม็อบจึงอยู่ยงคงกระพันหันได้รอบทิศ สิ่งนี้เป็นโจทย์เรียนรู้เรื่องการบ้านการเมืองของคนไทย ทำไมบ้านเมืองถึงเดินมาถึงจุดนี้ได้

อินเดียมีมหาตะมะคานธีเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่

เวียดนามมีลุงโฮเป็นวีรบุรุษกู้ชาติ

สิงคโปร์มีลีกวนยูเป็นเทพเจ้าทางการบริหารประเทศ

ผู้นำที่อยู่เหนือผลประโยชน์ส่วนตนเหล่านี้ ล้วนเอาประเทศชาติเป็นตัวตั้ง อุทิศชีวิตเพื่อสร้างบ้านแปลงเมืองให้เจริญก้าวหน้า ประเทศของเราเคยมีผู้นำใจสะอาดเหมือนเขาบ้างไหม? -ลุงจิ๋วหวานเจี๊ยบแห่งอีสานเขียว -ลุงเตี้ยหลงจู้เมืองสุพรรณฯ -ลุงหูกางไวน์แดง -น้ารูปหล่อแห่งดูไบ -ฯลฯ >น่าจะวางมือวางใจเรื่องบ้านเมืองได้แล้ว >พอแล้ว-พอกันที-ชีช้ำหมดแล้วประเทศไทย >น้ำยาก็อย่างที่เห็น ให้แสดงมาเกินพอแล้ว >ขอร้องให้รักประเทศไทยน้อยๆหน่อยได้ไหมพณฯ >มาทางไหนก็ไปทางนั้น >ปล่อยวาระเว้นว่างให้คนไทย >ยอมให้คนรุ่นใหม่เขาคิดและทำเพื่ออนาคตบ้าง

> คนไทยต้องการผู้นำแบบลุงโฮ-มะหาตะมะคานธี-ลีกวนยู-เติ้งเสี่ยวผิง

> ไม่ต้องการผู้นำร้อยลิ้นกะลาวน

> ไม่ต้องการผู้นำหน้าเนื้อใจเสือ

> ไม่ต้องการผู้นำที่ด้าน-ทน-แดกด่วนทุกโครงการ

> ไม่ต้องการผู้นำที่กล้าโกงทุกอย่างที่ขวางหน้า

เบื่อ เบื่อ ได้ยินคำว่า อหิงสา อหิงสา

เผลอเมื่อไหร่ปาระเบิดเมื่อนั้น

เผลอเมื่อไหร่จิกเมื่อนั้น

เผลอเมื่อไหร่ไล่ทุบเมื่อนั้น

การเมืองไทยติดโรคเอดส์เสียแล้ว เศร้า เหงา เซ็ง

จะ.........

เอาวิธีตอแหลมากู้ชาติอย่างนั้นหรือ?

เอาความกระเหี้ยนกระหือมาพัฒนาชาติอย่างนั้นหรือ?

เอาความถ่อยเถื่อนมาสร้างประชาธิปไตยอย่างนั้นหรือ?

เอาความหวังร้ายมาทำลายความหวังดีอย่างนั้นหรือ?

เอาเข้าไป เอาเข้าไป อย่าออกมานะจ๊ะ…

ถ้าใครว่างลองศึกษาเรื่องนี้ดีไหม

ทำไมเวียดนามเหนือ-เวียดนามใต้ถึงรวมประเทศได้

ทำไมเกาหลีเหนือ-เกาหลีใต้ยังรวมประเทศไม่ได้

ทำไมประเทศเล็กๆอย่างสิงคโปร์จึงมายืนอยู่หัวแถวได้

ทำไมเยอรมันตะวันตก-เยอรมันตะวันตก ถึงทุบกำแพงเบอร์ลินได้

ทำไมประเทศจีนถึงรวมประเทศได้

ทำไมประเทศโซเวียตถึงแตกเป็นเสี่ยงๆ

ทำไมประเทศไทยไม่ยอมทำไม?

วันนี้-ประเทศนี้ต้องการอะไรที่มากกว่าการยุบสภา

ถ้าจะยุบเพื่อเอามาหากินกันแบบเดิมๆ

ยุบหรือไม่ยุบมันก็ไอ้แค่นั้นแหละต๋อย

ถ้าใครกล้าโกง ใครโกงเก่ง ก็ย่อมรู้ที่หนีที่ไล่กันดีอยู่แล้ว

เราต้องการเห็นการเมืองใหม่แทนการเมืองกำมะลอ

เราต้องการเห็นการศึกษารูปแบบใหม่แทนการศึกษาแบบจูงจมูก

เราต้องการเห็นการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจใหม่ที่เฉลี่ยความเป็นธรรมในสังคม

เราต้องการเห็นวิถีการเมืองการปกครองใหม่ที่ปลอดการล้วงลูกอย่างเด็ดขาด

เราต้องการเห็นการร่วมทุกข์ร่วมสุขรวมพลังของประชาคมแนวใหม่

เราจ่ายค่าโง่มาจนหมดเนื้อหมดตัวแล้ว

เราอยากจะจ่ายค่าฉลาดเฉลียวที่ประเทืองปัญญากันบ้าง

มีไหม อยู่ที่ไหน เอามือลง!