การแสดงออกทางศิลปะนั้นไม่ได้จำกัดเฉพาะบุคคลที่เราเรียกกันว่า " ศิลปิน " แต่เพียงเท่านั้น แต่ทุก ๆ คนสามารถทำได้ด้วยกันทั้งนั้นตามแต่จินตนาการและการสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคล ซึ่งจะพัฒนาไปได้แค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลและปัจจัยโดยรอบด้วย
คนเขียนเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบในงานศิลปะ ค่ะ ชอบแต่ว่าให้วาดเองก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องเลยถ้าอารมณ์ไม่มี และสมองน้อย ๆ ของคนเขียนเองก็เข้าใจว่าเมื่อเราเกิดสภาวะเครียดก็ต้องหาทางระบายออก ใช่ค่ะ คนเขียนเลือกระบายความเครียดทางด้านอารมณ์และจิตใจด้วยการวาดรูป ระบายสี เขียนบรรยายความรู้สึกด้วยบทกวีหรือความเรียง
นี่ค่ะ มาดูฝีมือคนเขียนกันหน่อย อิอิ ขอโชว์ ..
Awating..
Pain the sky with loneliness
The memories of tree
Light in the darkness
Sleepless with la luna
แล้วทีนี้พอวาดออกมาได้อย่างที่เห็นนี้ คนเขียนก็กระดี๊กระด๊าเห็นว่ามันสวยมาก ๆ โครตจะสวยเลย (( ขออภัยนะคะ ใช้คำไม่สุภาพ แต่คิดแบบนี้จริง ๆ นี่นา - อ้อนคนอ่านด้วยเสียงอ่อย ๆ )) แหม เกิดมาก็เพิ่งจะวาดเป็นเรื่องเป็นราวได้ก็คราวนี้ล่ะนะ
จะเหลือหรือคะ .. พอใคร ๆ ออนเอมแว๊บเข้ามาก็รีบรี่เอาไปอวด อารมณ์ประมาณเด็กอนุบาลวาดรูปเป็นแล้ววิ่งไปอวดคุณครู อวดคุณพ่อ - คุณแม่ แบบนั้นเลย คนเขียนเองก็เหมือนกันค่ะ อารมณ์ประมาณนั้น เจอพี่สาวในโลกไซเบอร์คนไหนก็ " พี่คะ ๆ ๆ ฝีมือหนู สวยป่ะ? น่ารักเนอะ น่ารักจริง ๆ น่ารักเหมือนคนวาดเลยอ่ะ "
พี่ฟ้าโผล่มา .. ก็ " พี่คะ ๆ เนี่ย ฝีมือนะจะบอกให้ น่ารักเนอะ "
พี่ฟ้าเงียบบบบบบบ ..
คนเขียนก็ .. " ว่าไง comment มาหน่อยสิ เงียบทำไม? มันไม่น่ารักเหรอฝีมือต้อม "
พี่ฟ้าเป็นพี่สาวในโลกไซเบอร์ที่คนเขียนเคารพรักสุด ๆ คบกันมาได้ราว 5 ปีแล้ว เป็นพี่สาวที่แสนสวย นิสัยน่ารัก มีมันสมองปราดเปรื่อง แต่ปากจัด (( ข้อหลังนี่เป็นแค่กับคนเขียนคนเดียวค่ะ )) เป็นพี่สาวที่ชอบซัดสาดใส่ตรรกะทางความคิดกันเพื่อประเทืองปัญญากันบ่อยครั้ง
เธอบอกว่า .. " ก็น่ารักดี แต่รูปที่ต้อมวาด มันบอกได้ว่าต้อมเหงา เศร้า และหวาดกลัว นะ "
งง สิคะ คนเขียนรู้สึกงงมาก .. ไอ้พี่บ้า ชมก็ไม่ชม ดันว่าเรามีปัญหาทางสภาวะจิตอีก <== ประโยคนี้ได้แค่คิดในใจค่ะ แต่ก็ถามไปนะคะ ว่า .. " ทำไมล่ะค๊า? "
พี่ฟ้าเธอบอกว่า .. " ก็ต้อมดูสิ ต้อมระบายสีทึบออก สีแต่ละสีที่ต้อมเลือกใช้มันก็บอกความหมายอย่างที่พี่บอกไปนะแหล่ะ แถมยังการจัดวางองค์ประกอบในรูปของต้อมนะ ไม่มีต้นไม้หรืออะไรเด่นเป็นสง่าอยู่ที่ตรงกลางของรูปเลยนะ ต้อมวางมันไว้ตรงด้านข้าง แอบ ๆ มันไว้ มันแสดงถึงต้อมเป็นคนที่ไม่กล้าเผชิญความจริง ต้อมกลัวอะไรบางอย่าง ต้อมอยู่ในโลกของต้อมที่มีแต่ความเหงา ความเศร้า ความฝัน "
เอวังด้วยประการล่ะฉะนี้เลย คนเขียนเงียบสิคะ อาการลิงโลดกระดี๊กระด๊าหายไป เหลือแต่อาการจ๋อย
เธอก็เลยบอก .. " หน่า ๆ แต่พี่ก็ว่ามันน่ารักนะ หลายคนก็ชอบไม่ใช่เหรอ มันก็เป็นตัวต้อมล่ะหน่า พี่ก็พูดอย่างที่พี่รู้สึกและเรียนมานี่ "
แหงล่ะสิ ก็เธอคนนี้กำลังเรียนปริญญาโทจิตวิทยาอยู่นี่คะ คนเขียนหมั่นไส้คนรู้ทัน ฮึ!
งอนค่ะ เลยไปอ้อนกับพี่สาวอีกคนที่คุยกันผ่านเมลล์ ปรากฏว่าพี่สาวคนนี้เธอก็บอกมาคล้ายกันเลยกับที่พี่ฟ้าบอกคนเขียน คนเขียนเลยส่งรูปอีกรูปให้ดู ประมาณว่า " หนูไม่ยอมแพ้พวกพี่ ๆ หรอกนะ ดูซิดู หนูก็ลงสีบาง ๆ สดใส ก็ได้น๊า นี่ต้องหมายถึงหนูกำลังมีความสุขสิ " เถียงค่ะ เรื่องแบบนี้ต้องเถียง
Serenade the cloud
แต่พี่สาวคนที่คุยเมลล์กันเกือบทุกวัน ๆ ละหลายเมลล์ก็บอกเหมือนเดิมค่ะ ว่า " ถึงสีจะสดใสขึ้นมาจากเดิม แต่ทำไมพี่ดูต้นไม้ ดูก้อนเมฆของต้อมแล้วก็ยังรู้สึกว่าต้อมโดดเดี่ยวอยู่เลยค่ะ "
ได้ค่ะ ๆ ๆ หนูยอมแพ้พี่ ๆ แล้ว
คนเขียนมานั่งพิจารณาดู ก็คงเป็นแบบนั้นแบบที่พี่ ๆ ที่เคารพรักบอกไว้จริง ๆ เพราะคนเขียนวาดรูปเหล่านี้ออกมาด้วยความรู้สึก ณ ขณะนั้นคือเหงาและเศร้า ในขณะเดียวกันคนเขียนก็วาดบางรูปด้วยตั้งใจจะหลอกว่าตัวคนเขียนกำลังมีความสุขอยู่นะ คนเขียนทำแบบนั้นจริง ๆ