สวัสดีค่ะ ท่านทั้งหลาย เมื่อวาน (๗ เมย.'๕๒)
แตงได้รับโอกาสจาก อ.บัญชา ธนบุญสมบัติ ;
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.)
ให้เข้าร่วมรับฟังการบรรยายและเรียนรู้ Origami ที่ ม.ศรีปทุมค่ะ น้องๆ นักศึกษาที่เข้าร่วมก็ประมาณ ๑๐๐ คนนะคะ (รายละเอียดงานอบรมฯ เข้าที่นี่ค่ะ) 
สอบถามน้องข้างๆ ที่นั่งด้วยกันว่าเรียนคณะอะไรกันบ้าง มีคณะวิศวะคอมฯ ก็มาร่วมด้วยค่ะ ส่วนคนอื่นๆไม่ได้สอบถาม เพราะพอลงมือพับกระดาษแล้วเพลินค่ะ ไม่สนใจใครแล้ว มุ่งมั่นกับงานของตัวเองค่ะ

อาจารย์เริ่มบรรยายด้วยการเล่าประวัติความเป็นมาของ Origami จากอดีต จนถึงปัจจุบันที่ได้รับการพัฒนาเป็นรูปแบบใหม่ๆ จนผ่านการคิดค้นนำเข้ามาสู่แวดวงหลายด้าน ทั้งการแพทย์ โลกแฟชั่น ไม่เว้นแม้แต่แวดวงการศึกษาอวกาศ ซึ่งผู้นำมาประยุกต์ใช้คงพอเดาออกเนอะว่าประเทศไหน ... ใช่แล้วค่ะ คือ ญี่ปุ่น เจ้าแห่งต้นตำรับ Origami เขาได้นำวิธีพับแผนที่ มาประยุกต์ใช้กับยืดหดแผงโซล่าเซลล์ ประกอบยานอวกาศค่ะ (ภาพพับแผนที่ เข้าที่นี่ค่ะ) 

ส่วนงาน Origami ปัจจุบันต่างประเทศพัฒนาไปไกลมากเลยนะคะ แต่เมืองไทยเรายังเตาะแตะ แตงสนใจในแง่สมาธิ และจิตวิทยา ที่แฝงอยู่ใน Origami มากกว่าในแง่ของวิทยาศาสตร์ค่ะ เป็นเพราะเห็นว่าใกล้ตัวเองมากกว่าค่ะ 
(เลือกอ่านงานบันทึกของ อ.บัญชา ทั้งหมด เข้าที่นี่ค่ะ)

สังเกตการบรรยายของอาจารย์ค่ะ อาจารย์เป็นกันเองมากเลยค่ะ เหมือนกับชวนน้องๆ นักศึกษาพูดคุยกัน ไม่มีลักษณะของนักวิชาการ ภาพด๊อกเตอร์จบนอกหายไปไหนไม่รู้

ส่วนอาจารย์ ม.ศรีปทุมและน้องๆ นักศึกษาที่มาร่วมงาน ก็อยู่ในบรรยากาศสบายๆ ไม่มีบรรยากาศของการมาฟังบรรยายวิชาการเลยค่ะ เหมือนกับเรามาลงมือทำงานฝีมือ งานศิลปะสวยๆ อย่างไรอย่างงั้น ภาพเหล่านี้จึงทำให้น้องนักศึกษาอยากเข้ามาค้นหา Origami หลากหลายรูปแบบที่ อ.บัญชา นำงานที่พับเสร็จแล้วมาแสดงให้ดูค่ะ

(ตัวอย่างงาน Origami ที่นำมาแสดง
และเข้าดูวิธีพับงานแต่ละชิ้นที่นี่ค่ะ)

(ดูภาพขยายที่นี่)

พอช่วงลงมือพับจริงๆ ก็สนุกสนานกันมาก 
"เธอทำไม่ได้ฉันช่วย ฉันทำไม่ได้เธอช่วยหน่อย"
นั่นคือบรรยากาศที่น้องๆ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน สนุกค่ะ
แต่พอใกล้เลิกซิคะ ซึ่งน้องๆ ต้องเข้าเรียนชั่วโมงต่อไป บางคนยอมโดดเรียนค่ะ อยู่พับเรือสำเภากับ อ.บัญชา จนเสร็จ ... สุดยอดค่ะ .... มุ่งมั่นมากๆ ... ได้ยินเสียง อ.บัญชา แนะวิธีพับไป ชมไปเป็นระยะๆ ค่ะ

ส่วนแตงได้นั่งทำงานกับน้องมุยมุ่ย อายุ ๑๐ ขวบ เองค่ะ 


เห็นถึงความมุ่งมั่น ความพยายาม ของน้อง ตอนแรกก็พับหัวใจติดปีกนะคะ 
ต่อไปพอเห็น Fireworks ของแตงที่เตรียมไปเพื่อให้ อ.บัญชา ช่วยแนะนำวิธีประกอบให้ แต่แตงประกอบไม่สำเร็จ ตอนนั้นคิดว่าชิ้นส่วนประกอบคงเล็กเกินไป 

ส่วนน้องมุยมุ่ย เมื่อเห็นก็อยากได้บ้าง แต่แตงอยากให้น้องเห็นถึงการได้มาของงานว่า 
"งานแต่ละชิ้นนั้นกว่าจะได้มา ต้องผ่านการลงมือกระทำก่อน จึงจะได้ ไม่ใช่งานสำเร็จรูปที่หาซื้อตามท้องตลาดทั่วไป" 
น้องก็ลงมือพับตัวประกอบ ๑๒ ชิ้นเองค่ะ แต่พอประกอบซิคะ แตงประกอบไม่สำเร็จค่ะ ติดค้างในใจกับน้องอย่างไรไม่รู้ เหตุเพราะระหว่างที่น้องพับตัวประกอบนั้นเลิกงานอบรมฯ และต้องออกจากห้องประชุมค่ะ ก็เลยมานั่งพับ+ประกอบ กันเองข้างนอกห้องประชุมกับน้อง ๒ คน แต่พอติดขัดจะนำไปสอบถามอาจารย์อีกครั้ง อาจารย์ก็กลับไปแล้ว ก็เลยต้องกลับมาค้นหาวิธีประกอบใหม่ที่บ้านค่ะ

แต่น้องก็ยอมรับในงานที่ได้นะคะ ได้เท่านี้ก็คือเท่านี้ น้องไม่โยเยเหมือนเด็กๆ ทั่วไป ที่แตงเคยสัมผัสเลยค่ะ แม้แต่งานบางชิ้นที่น้องอยากได้อีกทั้งๆ ที่พับมาแล้ว แตงก็ให้รื้องานที่เสร็จนั้นช้าๆ และย้อนกลับใหม่อีกครั้ง ให้น้องเรียนรู้จากงานของตัวเอง แตงจะไม่พับให้ค่ะ เพียงแต่จะตอบคำถามให้เมื่อติดขัด หรือบางทีก็แกล้งทำเป็นนิ่งไม่ตอบซะอย่างงั้น ทำเป็นง่วนอยู่กับงานพับของตัวเอง ... kri kri แกล้งเด็ก ... แต่ไม่ใส่อารมณ์นะคะ ... นิ่งๆ เฉยๆ ซะอย่างงั้น ไม่เข้าไปวุ่นวายกับงานที่น้องค้นหาคำตอบ ให้ค้นหาเอาเอง ซึ่งน้องก็ค้นพบได้เองจากงานของตัวเองนะคะ

และแล้วอีก ๑ คืน ที่แตงทั้งแกะและประกอบ Frieworks นั่นแหล่ะ กว่าจะได้ .... 
เย้...ได้แล้วค่ะ 
และเจอข้อผิดพลาดของตัวเองด้วยค่ะคือ ขั้นตอนของการนำชิ้นส่วนมาประกอบกันนั่นเอง และจำวิธีประกอบได้ขึ้นใจเลยค่ะว่า ต้องประกอบอย่างไร จะชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ ก็สามารถแล้วค่ะ
Fireworks ตัวนี้ของแตงขนาด ๘ ซม.ค่ะ และตั้งใจจะทำให้เล็กลงไปเรื่อยๆ 

แตงจึงได้ข้อคิดจากงาน Origami ครั้งนี้ 
ที่ต้องเรียนรู้จากการรื้องานพับของตัวเองที่เสร็จแล้ว เพื่อย้อนกลับสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้้ง และเรียนรู้จากรอยพับเดิมนั้น 
"เราเริ่มต้น ณ จุดไหน ก็จะย้อนกลับมา ณ จุดเริ่มต้นอีกเช่นกัน"
เหมือนกับการปฏิบัติ "โยคะอาสนะ" นั่นแหล่ะค่ะ 
"จุดเริ่มต้น ก็คือจุดสิ้นสุด 
จุดสิ้นสุด ก็คือ จุดเริ่มต้น 
ไม่มีจุดเริ่มต้น และ จุดสิ้นสุด ... นั่นเองค่ะ" ... 
บรรลุอีกแล้ว...ค่ะ 
(คำนี้โดนแซวมาจากคุณยายค่ะ หลังจากพูดคุยถึงการยอมรับอาการป่วยของตัวเอง ว่าไม่ใช่อาการป่วย นั่นคืออวัยวะและระฆัง ที่เข้ามาในชีวิตตัวเองค่ะ....ยาวอีกแว้ว)

ฝากข้อคิดค่ะ
ถ้าเราทำงานให้สำเร็จได้แต่ละชิ้นด้วยตัวเอง จะเกิดความภูมิใจมากเลยค่ะ 
แต่ถ้าเราล้มเลิกเสียกลางคัน นั่นแหล่ะคุณล้มเหลว ทำอะไรๆ ครึ่งๆ กลางๆ ต้องมุ่งมั่น ค้นคว้า พยายาม ทำให้สำเร็จ 
และนั่นคืองานของเรา ความภาคภูมิใจในตัวเอง 
ความรู้ก็จะอยู่ในตัวเราไม่ห่างหาย และต่อไปก็จะสามารถพัฒนางานของตัวเองขึ้นไปได้เรื่อยๆ
ความรู้สึกเหล่านี้...คำตอบอยู่ในตัวเราค่ะ เสียงเหล่านั้นจะดังก้องอยู่ในตัวเราค่ะ 
และเก็บความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้ระลึกถึง เมื่อเราท้อนะคะ 
...เย้...ฉันทำสำเร็จแล้ว
เย้...เย้...

ขอบพระคุณ อ.บัญชา มากค่ะ ที่ให้โอกาสแตงได้เข้าเรียนรู้ Origami ครั้งนี้ค่ะ และต่อๆ ไป จะพยายามติดตามไปอีกค่ะ ... ชักติดใจค่ะ ... และจะนำบรรยากาศมาเสนอให้ พี่ๆ น้องๆ ได้รับทราบอีกค่ะ


แนะนำ : โอริงามิ 
            ศาสตร์ & ศิลป์ของการพับกระดาษ 
            อ.บัญชา ธนบุญสมบัติ 
            ในระบบ Portal.in.th/origami
            (เข้าที่นี่)