จาก http://gotoknow.org/blog/goodliving/108671 ของพี่ sasinanda ผมเห็นว่า

• เท่าที่สังเกตผมพบว่า ๑) นักกีฬาไม่ค่อยเข้าเรียนหนังสือในชั้นเรียน บางภาคการศึกษา ก็ไปขอสอบอย่างเดียว โดยให้เหตุผลว่า สร้างชื่อเสียงให้สถานศึกษา ๒) นักกีฬามีฐานความรู้ในด้านอื่นๆ นอกจากกีฬาค่อนข้างต้องปรับฐานความรู้ใหม่ ๓) กีฬาจำนวนมาก หากเราดูจากสื่อ จะเห็นการเล่นไม่ซื่อ
  
• คำตอบที่คิดในใจ ๑) การเรียนไม่จำเป็นต้องเข้าชั้นเรียนเสมอไป เราสามารถแสวงหาความรู้จากสื่อต่างๆได้มากมาย แต่การไม่เข้าชั้นเรียน ก็ไม่ควรเข้าในในสถานศึกษาแบบปิด เพราะจะทำให้เสียระบบ นอกจากนั้น สถานศึกษาให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของกีฬามากไปหรือไม่ ไม่ใช่นักกีฬาไม่อยากเรียน หรือ ผมไม่เชื่อว่านักกีฬาไม่อยากที่จะเรียนหนังสือ ๒) เราคงต้องให้ความสำคัญกับนักกีฬาในด้านอื่นๆ ด้วย เช่นภาษา ความคิด ความเชื่อ การอยู่ในสังคม เป็นต้น โดยคงต้องจัดเป็นหลักสูตรพิเศษ เพื่อให้ความสำคัญกับนักกีฬา มิใช่เล่นเป็นหรือเก่งอย่างเดียว แต่มีความรู้ด้วย ข้อนี้ ผมเข้าใจว่า น่าจะเป็นการก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง อย่างน้อย นี้คือตัวอย่างที่ดี ๓) กรณีการเล่นไม่ซื่อ เสแสร้ง กรณีการถ่ายทอดสด หรือนำเทปมาออกรายการ ไม่ควรที่จะย้ำหรือควรจะตัดส่วนนี้ออกไป เพื่อลดการเลียนแบบ นอกจากนั้น เงินพนันที่มันมากเหลือเกินนั้น ถ้าเรา (คนหมู่มาก) เห็นว่าไม่เหมาะสม ก็อย่าเอาสิ่งเหล่านี้มาเสนอเพื่อให้เกิดการเลียนแบบ หรือให้มองเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าเข้าใจว่า กีฬาต้องมีการพนันเข้ามา ก็ควรจะมีกติกาของการพนัน เพราะทุกหย่อมหญ้า เราจะเห็นการพนันในการละเล่นต่างๆ ในความเห็นส่วนตัว ผมไม่คิดว่าการพนัน (ยกเว้นการเล่นเพื่อความสนุกสนาน) จะช่วยให้เรามีอันจะกินได้