โชห่วย...พอเพียง (2-21)
ไม่รวยหรอก แต่ไม่จน อยู่ได้ มีความสุขอย่างนี้แล้ว จะรวยเงินมาก ๆ แต่เหนื่อยสายตัวแทบขาดไปทำไมมี ... เท่านี้พอแล้ว...
วันนี้อยากเล่าเรื่อง “ร้านโชห่วย” เนื่องจากครอบครัวของพี่สาวคนหนึ่งตัดสินใจซื้อกิจการร้านสะดวกซื้อจากญาติ เพื่อดำเนินการต่อ เปิดร้านเมื่อ 1 พฤษภาคม 2550 ท้าทายกระแสเศรษฐกิจและกระแสทุนนิยม ในขณะที่ห้างดัง ๆ ของนายทุนต่างชาติและของไทยกำลังครอบครองไปทั่วทุกหัวระแหง ทุกตรอกซอกซอย
คำว่า “โชห่วย” มาจากภาษาจีนแต้จิ๋ว โช (หรือออกเสียงให้ถูกต้องว่า...”โชว”) หมายถึง เบ็ดเตล็ด จุกจิก ทั่วๆไป ห่วย หมายถึง สินค้าหรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ รวมความ ก็คือ ร้านที่ขายของเบ็ดเตล็ด ทุก ๆ อย่างในชีวิตประจำวันนั่นเอง
พื้นที่ 3 ไร่ กับอาคารอีก 2 หลัง
ครั้งแรกที่จะซื้อกิจการร้านนี้ต่อจากเจ้าของเดิม บรรดาพี่น้องไม่มีใครเห็นด้วย จะไหวหรือเศรษฐกิจแบบนี้ มีแต่ร้านขายของชำปิดกิจการ นี่คิดอะไร หาญกล้าจะเปิดร้านค้าของชำ... พี่สาวพี่เขยยิ้ม ๆ ตอบง่าย ๆ ว่าได้สิ...ชอบ บรรยากาศดี ที่ดิน 3 ไร่ มีโรงโล่งสำหรับขายของมีบ้านพัก 2 หลัง มีสุนัขพันธุ์ทางที่เจ้าของทิ้งไว้ให้อีก 2 ตัว กับพืชพันธุ์ไม้สารพัด สารพัน ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ และพืชสวนครัว อยู่ใกล้ วัดปลักไม้ลาย บ้านหนองงูเหลือม ต.ทุ่งขวาง อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางไร่อ้อยนับพันไร่ มองหาไม่เจอบ้านเลยสักหลัง
ท่ามกลางไร่อ้อย ใกล้วัดปลักไม้ลาย แหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรของกำแพงแสน
ที่แปลกก็คือ ร้านนี้ขายได้ขายดี ยอดขายไม่เคยตก ลองคุยเล่น ๆ กับพี่เขยซึ่งอยู่ประจำร้านว่าเพราะอะไร ได้รับคำตอบแกมหัวเราะ ว่าเพราะขายของราคายุติธรรม ไม่เอากำไรมาก ขายที่คนต้องกินต้องใช้ ตั้งแต่ น้ำปลา น้ำตาล กาแฟสำเร็จรูป น้ำอัดลม นมกล่อง นมข้น สบู่ ยาสีฟัน ขนมเด็ก ของเล่น การ์ดเติมเงินโทรศัพท์ รองเท้า ถุงเท้า ผ้าอ้อมเด็ก และอื่น ๆ จิปาถะ เรียกง่าย ๆ ภาษาบ้าน ๆ ว่า สากกะเบือยันเรือรบ นอกจากนี้ลูกค้าอยากได้อะไรก็สั่งได้ เจ้าของร้านก็จะไปหามาตามความต้องการ (คล้าย ร้านจีฉ๋อย หน้าตลาดสามย่านที่เด็กจุฬา ฯ รู้จักดี เป็นร้านสะดวกซื้อที่มีทุกอย่าง อะไรไม่มีก็ไปหามาจนได้)
ขายทุกอย่างที่ต้องกินที่ใช้
ยามเย็นจะมีลูกค้าตัวเล็ก ๆ มาเล่นเครื่องเล่นที่จัดบริการไว้ให้หน้าร้าน ทำให้ร้านเล็ก ๆ สดชื่น แจ่มใส ระงมไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงตะโกนอย่างสุขใจ ลูกค้าร้านนี้จะเป็นขาประจำ อุดหนุนกันทุกวัน วันละหลาย ๆ รอบ ที่นี่ผู้คนไม่นิยมซื้อของทีละมาก ๆ จะใช้จึงมาซื้อ ใช้มอเตอร์ไซล์คบ้าง จักรยานบ้างเป็นพาหนะกันทั้งวัน บ่าย ๆ จะมีผักผลไม้ที่นำมาให้เจ้าของร้าน ขอจ่ายเงินก็ไม่ยอม บอกว่าปลูกเอง บางวันมีอาหารเย็นใส่ปิ่นโตมาให้อีกต่างหาก ทั้งปลาทอด น้ำพริก ที่แบ่งปันมาให้ด้วยเกรงว่าเจ้าของร้านจะไม่มีเวลาทำอาหาร
พันธุ์ไม้หลากหลาย..ชบาฮอลแลนด์ ดอกบัว มะม่วงหาวมะนาวโห่ พุดน้ำบุศย์
พันธุ์ไม้หลังบ้าน..ไผ่ มะเฟือง บานชื่น และอื่น ๆ
เจ้าของร้านโชห่วยร้านนี้จึงมีความสุขตามอัตภาพ ยอดขายไม่พุ่งกระฉูด แต่ขายได้ทุกวัน ที่สำคัญทั้งคนขาย คนซื้อมีความสุข แบ่งปันกันเหมือนญาติสนิทที่คุ้นเคย เศรษฐกิจไม่ดีก็ไม่มีผล เพราะขายของที่ต้องกินต้องใช้ ในราคาญาติมิตร ที่สำคัญและแตกต่างจากที่อื่นคือ การสร้างสายใยแห่งความเอื้ออาทร ผูกพัน แบ่งปันน้ำใจ พึ่งพากัน จะพูดให้ทันยุคทันสมัยก็ต้องบอกว่า เป็นเศรษฐกิจพอเพียง อย่างแท้จริง 
พี่เขยเจ้าของร้านผู้แสนสุโขในชีวิต กับกล้วย มะละกอพันธุ์ปลักไม้ลาย กระเจี๊ยบ...
คนไม่มีรากลองถามเล่น ๆ ว่า...ทำการค้าอย่างนี้แล้วจะรวยหรือ... พี่เขยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไม่รวยหรอก แต่ไม่จน อยู่ได้ มีความสุขอย่างนี้แล้ว จะรวยเงินมาก ๆ แต่เหนื่อยสายตัวแทบขาดไปทำไมมี ... เท่านี้พอแล้ว...
น่าจะจริงนะ...คนเราลองคิดได้ว่า...เท่านี้พอแล้ว...ชีวิตก็กลายเป็นชีวิตที่มีความสุข สุขเพราะรู้จักพอ รู้จักหยุด เลยไม่ต้องทุกข์ร้อน วุ่นวายไปกับราคาหุ้นที่ขึ้น ๆ ลง ๆ เศรษฐกิจที่ถดถอย และอีกสารพันปัญหา...เหมือนที่กำลังเป็นกันอยู่ทั่วประเทศ
“เพียงพอและพอเพียง”...เป็นเช่นนี้เอง...
ข้อมูลน่าสนใจ
ข้อมูลจากกรมการค้าภายใน พบว่า ปัจจุบันมีสาขาของห้างดัง ๆ เช่นเทสโก้อยู่ทั้งสิ้น 285 สาขา บิ๊กซี 53 สาขา แม็คโคร 23 สาขา คาร์ฟูร์ 26 สาขา แต่จากการตรวจสอบข้อมูลของกรมพัฒนาธุรกิจการค้า พบว่าส่วนของโลตัสมีสาขาที่เปิดแล้วและกำลังจะเปิดรวม 341 สาขา บิ๊กซี 59 สาขา แม็คโคร 33 สาขา คาร์ฟูร์ 26 สาขา
....กล่าวกันว่า ไทยคือฐานใหญ่ของค้าปลีกยักษ์….เพราะในภูมิภาคเอเชีย พบว่าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่เหล่านี้ เปิดสาขาในประเทศไทยมากที่สุด อย่างเช่นที่ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่กว่าประเทศไทยหลายเท่า กลับเปิดสาขารวมกันทั้งประเทศเพียง 145 แห่งเท่านั้น แบ่งเป็นคาร์ฟูร์ 60 แห่ง เทสโก้ 40 แห่ง แม็คโคร 5 แห่ง วอลมาร์ท 40 แห่ง (ข้อมูลจาก http://www.chiangmainews.co.th/viewnews.php?id=5954&lyo=1)
เพิ่มเติมโดยบันทึกของคุณกวิน ที่นี่ค่ะ http://gotoknow.org/blog/pbk/184470
Big Cancer@177986
อ้างอิง
http://www.chiangmainews.co.th/viewnews.php?id=5954&lyo=1
http://salathai.tourinthai.com/sitetravel/travel-detail.php?travel_id=194
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"> </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"> </p>
คำสำคัญ (Tags): #บ้านหนองงูเหลือม ต.ทุ่งขวาง อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม#ร้านโชห่วย#วัดปลักไม้ลาย#เศรษฐกิจพอเพียง
หมายเลขบันทึก: 217109เขียนเมื่อ 17 ตุลาคม 2008 09:15 น. ()ความเห็น (84)
สวัสดีครับ
- พี่โก๊ะครับใช่ครับทำร้านโชว์ห่วยไม่รวยหรอก แต่ไม่จน อยู่ได้ มีความสุขอย่างนี้แล้ว จะรวยเงินมาก ๆ แต่เหนื่อยสายตัวแทบขาดไปทำไมมี ... เท่านี้พอแล้ว...
- พอเพียง จะเพียงพอ
- ใช้ชีวิตแบบง่าย ๆ สบาย ๆ ชีวิตจะมีความสุข
- ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ
เป็นตัวอย่างของเศรษฐกิจพอเพียงที่เป็นรูปธรรมดีมากครับ
อยากให้มีโชวห่วยแบบนี้มากๆ แทนห้างยักษ์ใหญ่ทั้งหลาย
สวัสดีค่ะคุณครูโย่ง
รวดเร็วว่องไวมากเลยค่ะ...
ขอบคุณค่ะ...^_^...
สวัสดีค่ะ ท่่าน small man~natadee
พี่เขยเจ้าของร้าน เคยเป็นอดีตนายช่างพิพม์ ที่วงการโรงพิมพ์เรียกว่า "อาจารย์จั๊ว" เนื่องจากคร่ำหวอดในวงการ มีฝีมือขนาดที่ว่า แก้แท่นพิมพ์ที่เสียได้โดยไม่ต้องตามช่างจากต่างประเทศ ตรวจระดับสีด้วยตา โดยมีความต่างจากการตรวจด้วยคอมพิวเตอร์เพียง 0.02 เป็นนายช่างที่หลายโรงพิมพ์อ้อนวอนให้เป็นที่ปรึกษา ...
แต่เขาก็เลือกการใช้ชีวิตเรียบง่ายและมีความสุขกับธรรมชาติและ...ความอบอุ่น เอื้ออาทร ที่ร้านโชห่วยเล็ก ๆ ในชนบทที่แสนสุขค่ะ
(^__^)
;)
ชอบค่ะ ชอบเรื่องที่เล่า ขอบคุณค่ะ
- ดีใจสุดๆ ที่มีคนเป็นต้นคิดแบบนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ Bright Lily
ขอบคุณมากค่ะ...^_^...
มีคนที่คิดเช่นนี้อีกมากเลยค่ะ...สังคมของเรายังน่าอยู่นะคะ
อ่านแล้วอมยิ้ม.. แอบฝันว่าจะมีร้านโชวห่วยเปี่ยมสุขเช่นนี้มาก ๆ ในเมืองไทย
พูดถึงห้างดัง ๆ แล้วก็เศร้าใจ รุ่นพี่นักข่าวคนหนึ่งถูกห้างโลตัสฟ้องอย่างไม่เป็นธรรม หลาย ๆ คนเลยต่อต้านด้วยการหยุดซื้อของห้างนี้
พอดีกว่า.. เดี๋ยวเรื่องจะยาวและร้อนแรงไปเสียเปล่า ๆ
ชื่นชมความสุขของร้านโชวห่วยแห่งนี้ ก็พลอยมีความสุขไปด้วยแล้วค่ะ ..^__^..
ว่าอยู่..ใครหนอจะเอาสินค้าห่วยๆมาโชว์มาขาย ที่แท้ก็มาจากภาษาต่างชาตินี่เอง
เพียงพอในความพอเพียง
พอเพียงเพราะมีจุดยืนที่เพียงพอค่ะ
พอเพียง อยู่บนความเป็นไทย มีความสุข
สวัสดีคนไม่มีราก
บทความนี้มาเร็วทันใจ เห็นเพิ่งจะพูดอยู่ว่าจะเขียน ... เป็นร้านที่น่าไปเยี่ยมชมมาก ดูแล้วอุดมสมบูรณ์ มีทั้งต้นไม้ ดอกไม้ ใบหญ้าดูเขียวชอุ่มดี อย่างนี้คนไม่มีรากจึงไปบ่อย ๆ นี่เอง
ปัญหาเรื่องร้านค้าโชห่วยที่ต้องปิดตัวเอง ก็เป็นเพราะสู้ราคาและต้านความทันสมัยที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ไหว แต่ร้านนี้...พออยู่พอกิน พอเพียง เพียงพอเช่นนี้เอง จึงมีความสุข อยู่ชุมชนก็เหมือนอยู่กับญาติ มิตร
เป็นชีวิตที่น่ายกย่องมาก ถ้ามีโอกาสพี่คงได้ไปเยี่ยมบ้างนะครับ
เด็กบ้านนอก
อ่านแล้วยิ่งอยากกลับบ้านใหญ่เลยครับ..เฮ้อ...
+ หวัดดีค่ะพี่คนดอกไม้สีม่วง....อิ อิ...
+ อ๋อยคนหนึ่งละค่ะ...ที่ชอบซื้อของที่ร้านโชห่วยค่ะ...
+ ก็อยากให้ทุกคนได้มีอาชีพทำมาหากินกันแบบถ้วนทั่วค่ะ...
+ ที่สำคัญเราได้คุยฉันญาติมิตรกันด้วยค่ะ...
+ แต่ถ้าไปซื้อที่ห้างใหญ่...ไม่รู้จะไปคุยกับใคร...
+ ออ...ป้าคนดอกไม้สีม่วงอย่าลืมไปเยี่ยมดู..ว่าเพื่อนแอมแปร์ใน G2K มีใครบ้างนะค่ะ...
+ คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีราก
มาสนับสนุนโชวห่วยด้วยคนค่ะ อยากให้กิจการของคนในพื้นที่อยู่ได้ โดยไม่ต้องพึ่งร้านค้าปลีกต่่างชาติค่ะ อยู่ที่ทุกคนร่วมมือร่วมใจกันทุกฝ่าย พึ่งพาอาศัยช่วยเหลือซึ่งกันและกันก็จะทำให้สามารถอยู่ได้สบายๆแบบนี้ค่ะ บรรยากาศดีมากเลยค่ะ
วันนี้แวะมาพอดี ก่อนจะไปที่รร.สอนคนตาบอดครับ
ชอบแนวคิดของพี่เขยคุณคนไม่มีรากมากครับ
พอเพียง จึงเพียงพอ
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ครับ
แวะมาอีกทีว่า พรุ่งนี้ถ้าตอนเย็นว่าง จะชวนมางานทำบุญประจำปีนะครับ เย็นนี้น้องอ้อมคงติดต่อไปครับ
สนุกและมีความสุขกับการสอนนะครับ
สวัสดีค่ะคุณใบไม้
เป็นร้านโชห่วยที่มีความสุขมากค่ะ กิจกรรมมากมาย ดูแล้วร้านนี้กลายเป็นที่รวมตัวกันทุกตอนเย็น พ่อแม่จะมาซื้อของใช้ เด็ก ๆ จะมาเล่นเครื่องเล่น หนุ่มสาวมานั่งคุยกันก้บ "ลุงไ เจ้าของร้าน ...บางทีก็มานั่งเล่นดนตรีกันด้วย ช่วงปีใหม่จะมีการจับฉลากของขวัญ ตอบแทนลูกค้า...โอย สนุกสุดใจค่ะ
...มีเวลาจะค่อย ๆ เล่าค่ะ...^_^...
สวัสดีค่ะ พิชชา
ยินดีต้อนรับและขอบคุณมากค่ะ
คนไม่มีรากชอบดอกไม้สีม่วงมากกกกกกก.......
ถูกใจมาก ๆ ค่ะ....^_^....
โชห่วย...แต่ไม่ห่วยค่ะ...
สวัสดีครับคนไม่มีราก ยังไม่ได้อ่านบทความนี้ แต่เล็งๆ ว่าจะอ่านตั้งแต่เช้าและครับ
นำบันทึก http://gotoknow.org/blog/kelvin/217192 มาให้พี่คนตัดไม้+คนไม่มีราก อ่านครับ เป็นบันทึก ที่ไมได้พาดพิงใคร ทำได้งัยไม่รู้นะครับ แต่ทำให้เขียนไม่ออก ก๊อบเนื้อหาจากที่อื่นมาเสียเยอะ
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
ขอบคุณค่ะ..ใช่แล้วค่ะ เพียงพอ จึง พอเพียง ค่ะ..^_^..
ท่านผอ.ประจักษ์คะ
ขอบคุณสำหรับภาพดี ๆ หลากหลายกิจกรรมค่ะ และชอบประโยคที่ว่า...พอเพียง อยู่บนความเป็นไทย มีความสุข
(^__^)
สวัสดีค่ะพี่คนตัดไม้
ถ้ามีโอกาสจะชวนไปเที่ยวค่ะ....โดยเฉพาะช่วงปีใหม่ เพราะขายดีทั้งวัน ตอนเย็นมีการเล่นเกมส์ จับฉลากด้วย
อ้อ...แล้วยังมีสวนสมุนไพรที่พี่สนใจมากมายที่ วัดปลักไม้ลาย เจ้าอาวาสคือ หลวงพ่อยุ่ง เป็นครูภูมิปัญญาไทย รุ่นที่ 1 ด้านการแพทย์แผนไทย ของสกศ.ค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณเด็กบ้านนอก
อยากกลับบ้านก็...กลับสิคะ...^_^...
เราทุกคนโหยหา...บ้าน หรือ มาตุภูมิ ค่ะ...
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
- ต่อไปขอเรียกชื่อน้องโก๊ะ แทนคนไม่มีรากนะค่ะ
- เป็นความฝันของคนแก่อย่างที่พี่ที่จะมีที่ทางอย่างพี่สาวของน้องเลยค่ะ
- แอบอิจฉาเล็กๆค่ะ
มาอ่านจบแล้วครับ พี่เขยเจ้าของร้าน เคยเป็นอดีตนายช่างพิพม์ ที่วงการโรงพิมพ์เรียกว่า "อาจารย์จั๊ว" เนื่องจากคร่ำหวอดในวงการ มีฝีมือขนาดที่ว่า แก้แท่นพิมพ์ที่เสียได้โดยไม่ต้องตามช่างจากต่างประเทศ ตรวจระดับสีด้วยตา โดยมีความต่างจากการตรวจด้วยคอมพิวเตอร์เพียง 0.02 เป็นนายช่างที่หลายโรงพิมพ์อ้อนวอนให้เป็นที่ปรึกษา นึกถึง ท่านเถาหยวนหมิง เป็นนักปราชญ์ผูซุ่มซ่อนตน เลยนะครับ
สวัสดีค่ะคุณอ๋อย
แวะไปดูทำเนียบเพื่อนของน้องแอมแปร์แล้วค่ะ...ปลื้มเชียวค่ะ..^_^... หลานสาวเรากว้างขวางน่าดูเลย
ครอบครัวพี่สาวจะซื้อของกินของใช้จากร้านโชห่วยนี้ค่ะ เดือนละครั้ง ยกเว้นของที่ไม่มีที่นี่จริงๆ ถือเป็นการอุดหนุนพี่น้องกันเองค่ะ
โดยส่วนตัวไม่มีหน้าที่ซื้อของใช้เข้าบ้าน..ฮ่า..ใช้อย่างเดียว จะมีก็ต้องเข้าร้านหนังสือที่ชอบ...ก็มักจะเลือกเข้าร้านเล็ก ๆ แถวบ้านหรือที่ร้านตรงข้ามจุฬา ฯ ฝั่งตลาดสามย่าน ซึ่งเป็นลูกค้ากันมา เกือบ 20 ปีแล้วค่ะ
คิดเพียงว่า...เราควรจะช่วยให้คนเล็กคนน้อยในสังคมได้มีที่ยืน...บ้าง...แม้จะได้ลดราคาน้อยกว่าตามร้านใหญ่ ๆ ตามห้างก็ตามค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณอุ๊
เห็นด้วยกับคุณอุ๊มาก ๆ ค่ะ...อยู่ที่ทุกคนร่วมมือร่วมใจกันทุกฝ่าย พึ่งพาอาศัยช่วยเหลือซึ่งกันและกันก็จะทำให้สามารถอยู่ได้สบายๆ..
ขอบคุณข้อความดี ๆ จรรโลงใจและให้กำลังใจค่ะ
รออ่านบันทึกใหม่คุณอุ๊นะคะ...^_^...
สวัสดีค่ะคุณใบโพธิ์
ตอนเย็นต้องประชุมเรื่องงานวิจัยกับอ.เม้งค่ะ...ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะที่กรุณาคิดถึง...
โอกาสหน้าอย่าลืมชวนนะคะ...^_^...
สวัสดีค่ะคุณกวิน
แวะไปอ่านแล้ว ... สนุกและชอบมากนะคะ ...
ชอบมากกว่าที่จะต้องอ่านเรื่องพาดพิงถึงคนอื่นด้วยค่ะ....^_^...
ลองเขียนเกร็ดเรื่องเล่าพวกนี่บ่อย ๆ น่าจะได้ผลงานที่สร้างสรรค์ ถึงขั้นรวมเล่มได้นะคะ...
ให้กำลังใจค่ะ...จะตามอ่านเรื่องดี ๆ จรรโลงใจ .. ส่วนเรื่องไม่ค่อยดี ไม่ค่อยเป็นที่ประเทืองสติปัญญา อารมณ์ ก็ลด ๆ ลงน่าจะดีกับจิตใจมากกว่านะคะ...ว่าไหม...^_^...
พี่เขยคนนี้อายุปัจจุบันเกือบ 70 ปีแล้ว แต่แข็งแรงสุขภาพดีมาก ๆ แม้จะสูบบุหรี่บ้าง แต่ก็ออกกำลังกายทุกเช้า ดูแลต้นไม้ ปลูกผัก ปลูกผลไม้มากมายเลยค่ะ ...และเป็นคนใจดีมาก ๆ ลูกค้าจะติดใจ "คุณลุง" ที่นั่งยิ้มอารมณ์ดี คอยทักทาย กระเซ้าเย้าแหย่เด็กๆ ที่มากับพ่อแม่ค่ะ...โดยรวมเป็น...คนที่เรียกได้ว่า...สูงสุดสู่สามัญ จริง ๆ ค่ะ ความจริงพี่เขยมีเกียรติภูมิอีกมาก แต่ก็ไม่อยากเล่ามากไป .. เอาแค่พอรู้จักก็แล้วกัน...^_^...
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊
ยินดีค่ะ เรียกโก๊ะก็ได้ เพราะคงพิมพ์ได้ง่ายกว่าค่ะ
พี่สาวของน้องอายุ 60 ปี ส่วนพี่เขย 69 ปีค่ะ ส่วนพี่หมอเจ๊น่าจะยังอีกไกล...ที่จะเรียกตัวเองว่า....คนแก่....^__^....
สมัยตอนยังเด็ก ๆ มีคุณหมอคนหนึ่ง ชื่อ หมอผัน รักษาโรคเกี่ยวกับโรคผิวหนังเก่งมากค่ะ และก็ใจดีมาก ๆ ใครไม่มีเงินก็ไม่ต้องจ่าย ใครๆ ก็พากันไปหาหมอผัน ทั้งที่หมอผันเป็นหมอภาคสนามเท่านั้นเอง ... เคยมีคนแจ้งตำรวจจับ แต่ในที่สุดก็ได้รับการปล่อยตัว เพราะสิ่งที่ทำเป็นการช่วยชาวบ้านค่ะ...อ้าว...เล่าไปโน่นเลย ..
น้องจะบอกว่า...คนมีอาชีพหมอ ทำประโยชน์ทำบุญได้มากกว่าคนทั่วไปค่ะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน...ว่าไหมคะ
- แวะมาเยี่ยมพี่โก๊ะ ด้วยความคิดถึง
- อย่างแรง นิ
- สวัสดีค่ะน้องโก๊ะ คนไม่มีรากอารมณ์สุนทรีย์
- ถ้ามีร้านโชห่วย ให้บริหาร หลังเกษียณฯราชการคงจะดีนะคะ
- เพื่อ...ความพอเพียง...และเพียงพอเนอะ
- ราตรีสวัสดิ์จ้า...
- ตามมาดู
- ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเลยครับ
- ว๊าวๆๆ
- มีงานวิจัยเรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่น
- ของชุมชนปลักไม้ลายด้วย
- เคยเห็นไหมครับ
สวัสดีค่ะคุณครูโย่ง
คิดถึงอย่างแรง...นิ...
อ้าว ติดแหลงใต้แบบ ... ครูปู...ไปเสียแล้ว...นิ...^_^...
สวัสดีค่ะพี่ เอื้องแซะ
ไป ๆ มา ๆ อยากเปิดร้านโชห่วยกันหมด...สงสารห้างใหญ่ ๆ นะคะ จะไม่มีคนเข้าไปอุดหนุนแล้วสิ...^_^..
สวัสดีค่ะคุณครูขจิต
เจ้าอาวาสวัดปลักไม้ลาย หลวงพ่อยุ่ง หรือ พระครูสุธรรมนาถ ท่านเป็นครูภูมิปัญญาไทย รุ่นที่ 1 ด้านการแพทย์แผนไทย ของสกศ.ค่ะ ท่านอนุรักษ์และสร้างสวนป่าสมุนไพร พื้นที่ 92 ไร่ โดยร่วมมือกับชาวบ้านและโรงเรียน สร้างมัคคุเทศก์น้อย กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวของกำแพงแสน ด้วยค่ะ...^_^...
อ้อ เกือบลืมบอกท่านเป็นหมอยาสมุนไพรที่มีชื่อเสียง รักษาด้วยการตรวจดวงชะตา (ดูหมอเก่งมากด้วย) และใช้ยาสมุนไพรในพื้นที่ค่ะ
ไม่รวยหรอก แต่ไม่จน อยู่ได้ มีความสุขอย่างนี้แล้ว จะรวยเงินมาก ๆ แต่เหนื่อยสายตัวแทบขาดไปทำไมมี ... เท่านี้พอแล้ว...
อ่านแล้วมีความสุจมาก ๆ ได้ธรรมชาติ วัฒนธรรม วิถีชีวิตของความเอื้ออาทรค่ะ นึกอยากเห็นเลยค่ะ
คุณครูคิมคะ
ถ้ามีโอกาสก็อยากให้ไปเที่ยวค่ะ....^_^...
ครูคิมมาเยี่ยมหลังอาหาค่ะ
คิดถึงนะคะ ขอขอบคุณค่ะจะพยายามหาโอกาสค่ะ
ช่วงปีใหม่น่าสนุกนะครับ
อยากไปวัดปลักไม้ลายครับ
.ใช่เลยนะคะ สองสาว ชื่อ น้องพอเพียง กับน้องเพียงพอ เจ้า
โอ้โห...บันทึกนี้ ภาพสวยตรึมเลยนะ
อยากไปเที่ยวมั่ง ไปเมื่อไหร่อย่าลืมชวนด้วยนะครับพี่คนตัดไม้ ขอไปด้วยคน
ครูปูขอไปด้วยอีกคนได้ บ๊อ คา
(^_____^)
- สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- อ่านแล้วอยากไปเที่ยวค่ะ ดูอบอุ่น น่ารัก พึ่งพากันดี
สวัสดีครับ
เวลาไปต่างจังหวัด เจอร้านค้าใหญ่ของต่างประเทศ กับร้านค้าชาวไทย ผมเลือกเข้าร้านคนไทยก่อนเสมอเลย อิๆ
สวัสดีค่ะ แวะมาทำความรู้จัก
อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ ดีใจที่มีคนจำนวนมากคิดแบบนี้
ขอสมัครเป็นแนวร่วมพอเพียงด้วยคน
ครูคิมคะ
ตามไปเยี่ยมแล้วค่ะ...^_^...
ขอบคุณนะคะที่ส่งเรื่องดี ๆ มาให้อ่านค่ะ
พี่คนตัดไม้คะ
ปีใหม่สนุกมากค่ะ ยืนยัน ..^_^...
ถ้าได้ไปจริง ๆ จะพาไปกราบนมัสการท่านเจ้าอาวาส หลวงพ่อยุ่ง ค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูใหม่ บ้านน้ำจุน
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
น้องพอเพียง กับ น้องเพียงพอ น่ารักน่าชังมากค่ะ ชื่อก็น่ารักมาก เข้าใจตั้งชื่อที่ดีให้ โตขึ้นต้องเป็นคนที่มีคุณภาพแน่นอนค่ะ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย..^_^..
คุณต้องจ้ะ
ทำไมไปขออนุญาตพี่คนตัดไม้เสียล่ะ...ผิดคนมั้ง..^_^...
ครูปูเพื่อนรัก
ไปแน่หรือเปล่าคะ...เพื่อนรักอยากไปทั้งที ...ไม่ให้ไปได้ไงคะ
ไปจริง ๆ นะ ไปกัน...^_^...
คุณครูนัดคะ
คนไม่มีรากก็ชอบไปค่ะ...บรรยากาศดี ต้นไม้มากมาย ผลไม้ก็เยอะด้วย มีมะละกอพันธุ์ปลักไม้ลาย ออกลูกทั้งปี หวานสนิทใจ มีฝรั่งไส้แดง หรือ ฝรั่งขี้นก มีมะยม มะเฟือง ละมุด ผักหวาน ชมพู่ ลำไย กระเจี๊ยบ ตำลึง กล้วย โอย...จาระไนยไม่หมดค่ะ....
(^__^)
ขอบคุณอ.ธ.วั ช ชั ย ค่ะ
ดีใจที่อาจารย์เลือกเข้าร้านคนไทยก่อน ...
คนไม่มีรากเองก็เลือกเข้าร้านเล็ก ๆ ก่อนเสมอค่ะ ที่ได้เข้าบ่อย ๆ คือ ร้านหนังสือ ... แม้จะไม่ได้ลดเปอร์เซ็น แต่สำหรับหนังสือที่เราชอบแล้ว ก็ยินดีจ่าย ไม่เกี่ยงงอนค่ะ แต่ซื้อจนเป็นขาประจำ เจ้าของร้านลดให้เอง บางครั้งมากกว่า 10-15 % ด้วยซ้ำไปค่ะ...^_^...
สวัสดีค่ะคุณnui
ยินดีต้อนรับเป็นสมาชิกแนวร่วม...พอเพียง ค่ะ
(^__^)
เข้ามาเยี่ยมอ่านคะ ตาลายหมดแล้ว ความคิดพอเพียง คือขายในสิ่งที่เป็นประโยชน์ ในชีวิตประจำวัน และขายด้วยราคามิตรภาพ แต่เกรงว่า คนจะบริโภคนิยม แล้วไม่สนับสนุน เพราะหันไปสนใจห้างใหญ่ๆกว่า มีทางเลือกมากกว่า และราคาก็ไม่แพงด้วย ถ้าไม่มีหนี้สิน เอาแค่พอได้อยู่ได้กิน ก็อยู่ได้อยู่แล้ว แต่ถ้ามีห้างใหญ่มาเปิด หรือมีร้านค้ามาเปิดขายแข่งกับเรา เราก็จะแย่อีก ต้องหากลยุทธ์มาช่วย ถ้าหากคนไม่เข้าร้านเลย อันนี้ต้องระวังกิจการด้วยนะคะ เป็นห่วงจริงๆ เราก็ขายถูกๆ กำไรก็ไม่มาก มีแต่คนเซ็นต์ก็แย่อีก เคยขายมาแล้วเจอปัญหา เลยเลิกกิจการไป ทำอย่างอื่น
ขอบคุณค่ะ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ราชภัฏพระนคร กระนวน จ.ขอนแก่น
คนไม่มีรากเชื่อค่ะว่า...ธรรมะย่อมจัดสรรให้แก่ผู้ประพฤติธรรม....
การทำการค้าแบบพอเพียง เพียงพอ คงไม่ได้หมายถึงการแจกจ่าย ขายถูก ลดแลก แจกแถม ขาดทุน แต่ต้องมีกลวิธีที่ทำให้อยู่ได้อย่างมีความสุข พอดี ๆ ของทั้งสองฝ่าย
ขอบคุณมากค่ะในความห่วงใย...^_^...
สวัสดีค่ะ
* มาดูร้านโชวห่วย...ที่ไม่ห่วย
* ยอดเยี่ยมเลยค่ะ แค่นี้พอแล้ว
* ไม่รวยแต่มีความสุข
* มีทรัพย์มากก็เป็นทุกข์
* หาที่เก็บไม่ได้...ไว้บ่านก็กลัวขโมย...ไว้กับตังก็กลัวถูกจี้...จะฝากธนาคารก็กลัวล้ม.....เห็นไหมๆๆๆๆ
* นับถือพี่เขยค่ะ....
สวัสดีครับ
ชอบเรื่องดี ๆ ที่คุณคนไม่มีรากนำมาเล่า มาแบ่งปันครับ
ในแต่ละครอบครัวก็คงมีการปลูกฝังความคิด แนวคิดที่ดี ๆ ให้ แตกต่างกันไปตามแต่ปรัชญาของครอบครัวนะครับ
คนไม่มีรากโชคดีที่มีพี่น้องในครอบครัวที่มีความคิดไปในทางเดียวกัน จึงมีความสุข บางครอบครัวไม่มีความลงรอยและมีความสุขหรือมีความคิดดี ๆ เช่นนี้
ชื่นชม ยกย่อง พี่เข่ย พี่สาวของคนไม่มีรากครับ
ชอบชื่อร้านค่ะ..กลับเมืองไทยคราวนี้มีที่ชอ้ปปิ้งที่มีคุณค่าซะที...
สวัสดีค่ะอ.พรรณา
ชอบบทสรุปของอ.มาก ๆ ค่ะ....* ไม่รวยแต่มีความสุข * มีทรัพย์มากก็เป็นทุกข์ * หาที่เก็บไม่ได้...ไว้บ้านก็กลัวขโมย...ไว้กับตังก็กลัวถูกจี้...จะฝากธนาคารก็กลัวล้ม.....เห็นไหมๆๆๆๆ
คนจะสุขจะทุกข์ขึ้นก้บ...สิ่งเดียว คือ....ความคิด....ว่าไหมคะ
ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ
(^_^)
มาขอบคุณ อาจารย์ คนไม่มีรากผู้ใจดี แทนน้อง นศ. ครับ
สวัสดีอีกครั้งครับคนไม่มีรากนำโคลงมาฝากครับ
ปล.แต่งไว้เมื่อครั้งที่ห้าง BigC กำลังก่อสร้างที่กลางเมือง นครสวรรค์
เสาเข็มเต็มตรอกสร้าง บิ๊กซี (Big Cancer)
เสียงปะทะปถพี- ภพก้อง
บกบ่งว่าทุนนี- ยมรุ่ง..เรืองแฮ
โชห่วยโหมไห้ต้อง หมดเนื้อหมดตัว
คน..มัวเมาเค่าห้าง อาบแอร์
คน..มากหนอจอแจ จ่ายซื้อ
คน..โตโธ่ตอแหล รักชาติ
คน..ใหญ่ใจซื่อบื้อ บ่คุ้มครองไทย
พิษภัยเศรษฐกิจล้น เรื้อรัง
ควรใคร่ครวญระวัง ค่ำเช้า
สาวเอยหนุ่มเอยยัง มีเรี่ยว..แรงเอย
อย่าย่อกายกราบเท้า ฝรั่งแล้วลืมเมือง
บกบ่งว่าทุนนี- ยมรุ่ง..เรืองแฮ
แก้นิดนึงเพิ่งเห็นว่าพิมพ์ผิดครับ
บอกบ่งว่าทุนนี- ยมรุ่ง..เรืองแฮ
บอกบ่ง-บ่งบอกว่าทุนียมรุ่งเรืองแฮ
คุณใบโพธิ์คะ
ดีใจที่ชอบและมีความสุขค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณ ยายธี
ขอบคุณค่ะ กลับมาเมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ
...^_^...
สวัสดีค่ะคุณกวิน
ขอบคุณที่นำโคลงมาฝากไว้ให้ เพิ่มเติมความสมบูรณ์ให้บันทึกนี้ค่ะ
ขออนุญาตใส่ไว้ในบันทึกเลยนะคะ
คนไม่มีรากมักจะเขียนบันทึกช้า และ ตามหลังคุณกวิน ทุกทีเลยนะคะ
...ถือคติช้า ๆ ได้พร้าสองเล่มงาม ... เห็นไหมเขียนแล้ว มีบันทึกของผู้รู้มาเพิ่มเติม .... ทุกที...
เอ้อ...ไม่ค่อยเอาเปรียบเลยเนอะ....
(^___^)
ขอบคุณครับ คนไม่มีราก
ต้องขอบคุณคุณกวินมากกว่าค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะ
* มาดูกิจการของโชว์ห่วย
... ไม่รวยแต่มีความสุข * มีทรัพย์มากก็เป็นทุกข์ * หาที่เก็บไม่ได้...ไว้บ้านก็กลัวขโมย...ไว้กับตัวก็กลัวถูกจี้...จะฝากธนาคารก็กลัวล้ม.....เห็นไหมๆๆๆๆ
* ความคิดนี้บางคนก็ว่าเป็นความคิดของพวกองุ่นเปรี้ยวมะนาวหวาน
* ก็เราชอบกินเปรี้ยวๆ หวานๆ .....
* ไม่อยากจะเอ่ยเช้าวันจันทร์โรงเรียนเปิดเรียน.....เราก็เก็บเงินเหรียญออกจากกระเป๋าสตางค์(หนัก)นำไปใส่ตะกร้าที่อยู่ในตู้บังเอิญมือไปถูกพื้นตู้เข้ารู้สึกสากมือเหมือนมีเม็ดดิน
* ไปหยิบแว่นตามาใส่แล้วตรวจดูตู้......ว้าย! ปลวกขึ้นตู้เก็บเงินเหรียญครูพรรณา .......พูดให้เห็นรวยไปงั้นแหละ
* เก็บครบร้อยเมื่อไรก็นำไปแลกเงินกระดาษกับแม่ค้า(เบาดี)...แบบว่าพกง่านจ่ายคล่องมองดูดีมีสตังค์(แบ็งค์).....ฮา
สวัสดีค่ะ
* ช่วยลบออกบ้างนะคะ
* คลิกครั้งเดียวแต่ไหงขึ้นมากมาย
สวัสดีค่ะอ.พรรณา
มาแต่ละทีคนไม่มีรากปลื้มใจค่ะ ...
ลบที่มากกว่าหนึ่งให้แล้วค่ะ...แสดงว่าอ.พรรณาตั้งใจมาเยี่ยมและให้กำลังใจมาก ๆ เลยมาทีเดียวสี่ทีเลย...ฮา...^_^...
คนไม่มีรากฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ... คนมีเงินมาก ๆ จนปลวกขึ้นตู้เก็บเงินนี่ .. เป็นบุคคลที่ควรเคารพและเสวนาด้วยเพื่อความเป็นมงคลอย่างยิ่งค่ะ...
เพราะรู้จักเก็บ รู้จักใช้ค่ะ...^_^...
โอ๊ะ ... นี่คนเขียนบทความนี่..น่าจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว...
คิดถึงคนทำงาน NGO เคยลงพื้นที่ที่น่านค่ะ
เอ..เราเคยเจอกันไหมคะ
สวัสดีค่ะคุณจิลลา
คนไม่มีรากเป็นข้าราชการที่สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาค่ะ
ที่น่านนั้น ก็มีเครือข่ายสำคัญคือ กลุ่มฮักเมืองน่าน ค่ะ
(^_^)
มาอ่านบันทึกนี้แล้วต้องร้องว่า...ชื่นชม ในความพอเพียงค่ะ
คนจะมีความสุข..เมื่อรู้สึกว่า...พอแล้วในสิ่งที่มีจริงไหมคะ ถ้าแม้นมีมากแต่ก็ไม่รู้สึกว่าพอ จะมีความสุขไม่ได้เลย ยังคงร้อนรน ทุรายอยากต่อไปไม่รุ้จบ
ชอบและยกย่องในความคิดของคนไม่มีรากค่ะ...
น่าจะจริงนะ...คนเราลองคิดได้ว่า...เท่านี้พอแล้ว...ชีวิตก็กลายเป็นชีวิตที่มีความสุข สุขเพราะรู้จักพอ รู้จักหยุด เลยไม่ต้องทุกข์ร้อน วุ่นวายไปกับราคาหุ้นที่ขึ้น ๆ ลง ๆ เศรษฐกิจที่ถดถอย และอีกสารพันปัญหา...เหมือนที่กำลังเป็นกันอยู่ทั่วประเทศ
“เพียงพอและพอเพียง”...เป็นเช่นนี้เอง...
โอ้โห...อยากไปจัง
คิดถึงพี่โหลจ้ะ
ชอบชื่อนี้ครับ
ดีมาก ๆ ผมอยู่นครปฐมเหมือนกัน
จะหาทางไปเยี่ยมชมครับ
สวัสดีค่ะ
* วันนี้มาชวนไปดูครูพรรราออกมาเต้นค่ะ
* คนรวยก็อย่างนี้แหละค่ะ
* ถ้าขอก็ให้ได้ง่ายๆ
* เมื่อเช้ายังทำบุญตั้ง ๕๐๐ บาท
* ช่วยนักศึกษา ม.หิดลจัดกิจกรรม
* แต่ ๒๐๐ บาท ที่ไม่ได้ขอนี่
* ขอบอกให้อภัยไม่ได้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพอเพียง
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ..^_^..
สวัสดีค่ะอ.พรรณา
ตามไปดู...ครูพรรณาออกมาเต้นแล้วค่ะ...
เต้นเสร็จแล้วได้ผลอย่างไร ส่งข่าวบ้างนะคะ
(^__^)
สวัสดีค่ะ
ชอบประโยคนี้จังค่ะ
"ไม่รวยหรอก แต่ไม่จน อยู่ได้ มีความสุขอย่างนี้แล้ว จะรวยเงินมาก ๆ แต่เหนื่อยสายตัวแทบขาดไปทำไมมี ... เท่านี้พอแล้ว..."