สร้อยดอกแก้ว


ขอบฟ้าปลายคือสายใจความพันผูก เฝ้าหมั่นปลูกถักทอรักจากห้วงหาว
.
 ....สร้อยดอกแก้ว...

ดอกรักร้อยสร้อยดอกแก้วจากแนวฟ้า
ลอยลมมาข้ามนภาเวหาหน
มาถึงฝั่งฟ้าไกลใจอีกคน
อาบด้วยมนตรารักพร้อมภักดี

บรรจงจูบสร้อยดอกแก้วแล้วแนบอก
พริ้มตาตกในภวังค์ฝั่งฝันนี้
หอมกลิ่นอวลยั่วยวนป่วนฤดี
คิดถึงคุณคนดีที่ฟ้าไกล

สร้อยดอกแก้วงามงดกดกับแก้ม
เผยปากแย้มซึ้งประจักษ์รักที่ให้
เหมือนได้มาเคียงคู่อยู่ใกล้ใจ
ไกลแสนไกลใจต่อใจสัมผัสกัน

ด้วยแรงรักแรงคิดถึงคะนึงหา
ร้อยรัดใจส่งมาให้คนในฝัน
ผืนฟ้ากว้างคือสายใยสายสัมพันธ์
ทุกคืนวันอ้อนกลอนหวานผ่านเดือนดาว

ขอบฟ้าปลายคือสายใจความพันผูก
เฝ้าหมั่นปลูกถักทอรักจากห้วงหาว
สักวันหนึ่งบนทางเชื่อมเอื้อมสู่ดาว
จะคล้องสร้อยดอกแก้วสาวเข้าสู่เรือน

 

 

 

 

 

 

คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 227500เขียนเมื่อ 5 ธันวาคม 2008 14:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน 2012 19:36 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
  • กลอนหวานไพเราะมากคะ
  • มีจินตนาการอยู่ในบทกลอนที่รับรู้สึกได้
  • ทำให้รู้ว่ามีการสื่อความรักผ่านจันทร์ดาวและสายลมเสมอๆ

ชอบคะ

 

 

สวัสดีครับผม

ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาทักทายในบล๊อคผม

แล้วบ้านอยู่แถวไหนหรอครับ ผมเรียนอยุ่ศิลปากรครับผม

บ้านอยู่ตรงข้าม แม๊คโคร ครับผม

สวัสดีครับคุณฟ้า

  • ขอบคุณที่แวะมาอ่านกลอนครับ
  • จินตนาการจากความเป็นจริงครับ
  • สถานที่สื่อผ่านดาวและจันทร์ ผมเรียกว่าลานจันทร์ครับ
  • ขอบคุณครับที่ชอบกลอน แวะมาใหม่นะครับ

2. สวัสดีครับคุณ   •—>xaJ-xา๑<—• nataChoei[หน้าตาเฉย]

เป็นคนจังหวัดเดียวก็ทักทายกันหน่อยครับ

บ้านอยู่ในตลาดเขตเทศบาลนครฯครับ

ม.ศิลปากรผมเข้าไปบ่อยมากครับ

คณะอักษรผมก็ผ่านบ่อย

เมื่อคืนก็ยังผ่านไปเลยครับ

ขอบคุณครับที่แวะมาแล้วผมจะไปเยี่ยมคุณใหม่นะครับ

 

ช่างแต่งแต้มเติมคำอันล้ำค่า

ส่องอุราให้ชุ่มช่ำน้ำคำหวน

ไอกลอนแก้วแพรวพรายคล้ายชี้ชวน

ให้แก้มนวลถูก "จุมพิศ" จิตปรีเปรม

สวัสดีครับคุณพิมล มองจันทร์

ยินดีครับที่ได้รู้จักในฐานะท่านเป็นอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิ

นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสต้อนรับ

กลอนอาจารย์ไพเราะมากครับ

ผมอ่านแล้วรับรู้ได้เลยว่าเป็นกลอนชั้นครูครับ

แล้วผมจะถือโอกาสไปแวะเยี่ยมเยียนที่บ้านท่านนะครับ

ขอบพระคุณครับที่ชม แต่ผมไม่เก่งกล้าขนาดนั้นหรอกครับ เพียงได้เขียนแล้วมีคนอ่านนักเขียนก็มีความสุขแล้ว กลอนของอาจารย์หวานซึ่งกินใจเหลือเกิน สำนวนดุจหนุ่ม

คะนองรัก(คงไม่ว่ากันนะครับ)ถ้าอิตถีนารีได้อ่านคงหลงในกระบวนกลอนแน่

สวัสดีครับคุณพิมล มองจันทร์

เราต้องยกย่องและรู้ค่าของโลกไซเบอร์นะครับ

หากว่าไม่มีอินเตอร์เนต เราก็จะไม่มีโอกาสรู้จักกัน

ไม่มีโอกาสได้สนทนากับใครต่อใครทางไกลเช่นนี้

ไม่มีโอกาสได้อ่านวรรณกรรมชาวบ้านดีดีเช่นนี้นะครับ

ความรักทำให้เกิดงานเขียนที่ซึ้งกินใจครับ

เพราะความรักที่มากมายกระมังครับ

จึงเขียนให้คนอ่านรู้ความในใจได้เพียงนี้ครับ

ขอบคุณมากครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท