เมื่อเช้านี้  ปลุกน้องขวัญแต่เช้า  ไปตลาด  ซื้อกับข้าว ผลไม้  ขนมมากินกันนะลูก  แล้วช่วยแม่อ้อยทำงาน  เพราะว่า....เป็นเฮือกสุดท้าย 

หลังจากนั้นได้เขียนบันทึกนี้....ใกล้เข้ามาอีกนิด ชิดชิดเข้ามาอีกหน่อย ประเมินน้อยน้อย เคลื่อนคล้อยเข้ามา  น้องขวัญทำผัดเปรี้ยวหวาน  กินข้าวยังไม่ทันหมดเลย 

ไฟฟ้าก็ดับ  เครียด เครียด  ขึ้นมาทันที 

พยายามทำใจไม่เครียด  มีอะไรที่ทำได้  โดยไม่ต้องพึ่งไฟฟ้า  ทำไปก่อน.....ไม่เครียดล่ะนะ   

*****

ห้าโมงเช้าก็แล้ว  เที่ยงผ่านไป 

ชักจะหงุดหงิด  นั่งลงทำงานคำสั่ง  วนเวียนเย็บเป็นเล่มแล้ว 

ทำไมถึงทำกับฉันได้ 

โธ่  ครูอ้อย  คิดถึง  คำสั่งสอนของ พระพยอม....ขึ้นมาทีเดียว.....

โกรธ คือ โง่  โมโห คือ บ้า 

วันนี้ขออนุญาตสักวันนะท่าน  ขออนุญาต  โง่  และโมโห  ได้ไหม  จนป่านนี้ไฟฟ้าก็ยังไม่มา

น้องขวัญโทรศัพท์ไปถาม  ได้ความว่า......ไฟฟ้าดับเป็นวงกว้าง  ถนนพหลโยธินทั้งแถบ  

อะไรจะปานนั้น  นี่  เขาเป็นอะไรกันนี่.....

หนทางเดียวที่จะ  ดับ อารมณ์  โกรธคือโง่  โมโห คือบ้า  ก็คือ 

นอน...... 

ครูอ้อยนอนตั้ง 2 ชั่วโมง  ไฟฟ้ามา  ครูอ้อยจึงตื่น  อิอิ  หาทางระงับโกรธ และโมโหได้แล้ว  ......ดีใจจัง

ในเวลา หนึ่งทุ่มกว่าๆ เอง