เมื่อเราที่ไปเดินท่อมๆ ถ่ายภาพสวนป่ากันมา… ได้รับการแจ้งข่าวว่า คุณแผ่นดินมาแล้ว… แผนการ กอดทักทาย โดยพี่ๆ ที่น่ารัก ที่เพิ่งจะได้พบกับคุณแผ่นดิน จึงเกิดขึ้นค่ะ … ตามไปดูภาพความเขิน สติไม่อยู่กะเนื้อกะตัวของคุณแผ่นดินที่บันทึกพี่นะค่ะ… แต่ภาพช็อตเด็ด ที่มีการโอบกอด แล้วคนถูกกอดหน้าแดงสุดๆ ไม่สามารถเผยแพร่ได้ค่ะ … <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p> พี่สาวคนแรกที่กอด </p><p> พี่สาวคนต่อมาที่กอด</p><p> พี่สาวคนล่าสุดที่กอด</p><p></p><p>โปรดสังเกตุที่แก้มคุณแผ่นดินนะค่ะ…หน้าแดง…และภาพสุดท้ายโปรดสังเกตุที่มือนะค่ะ แกะมือ แกะนิ้ว...เขิน….</p><p></p>
ขอบคุณครับ....ผมมีภาพได้สะท้อนย้อนดูตัวเองแล้ว...
เป็นเช่นนั้นจริง ๆ นะครับ...ทำยังไงดีครับ อ.แป๋ว อาการเหล่านี้จะร่วงโรยหายไป เพราะสังขารมากขึ้น แต่ความเขินอายก็กลับวิ่งตามมาอย่างติด ๆ ....
ผมล่ะอยากสะบัดมันให้หายไปจากชีวิตเสียจริง
ช่วยผมด้วย
ใช่ครับ....
เป็นการเดินทางที่คุ้มค่า..และเป็นการจัดการกับเวลาได้อย่างมีคุณภาพ...
ผมรู้สึกเช่นนั้น - ครับ
ดีจังคะ วันพบญาติจริงๆ...ต้องพบกันใหม่นะคะ
เสียดาย ไม่ได้พบ อ.แป๋ว เลยคะ ตามสวัสดี
ในบล็อกก่อนนะคะ
อ่านและดูภาพแล้ว ขนลุกค่ะ