เขียนฝัน..อันยิ่งใหญ่ในอากาศ
บรรจงวาด แผนหรูบนแผ่นฟ้า
วางเป้าหมายงามเลิศทั่วพสุธา
หวังประชาใต้หล้าได้อยู่ดี (ทำไมคนเราช่างฝันกันเสียจริง)
ต่างคนต่างมีโลกมีความฝัน
ต่างยึดมั่นตัวกูคือผู้ชี้
ต่างมุมมองมองมุมอื่นเป็นไม่ดี
เรียกสิ่งนี้ว่าอัตตาหรือบ้า-ดื้อ (ทำไมเชื่อมั่นในตัวเองกันจัง)
ปัจเจกฝัน คละคน คละความคิด
จะถูกผิด คิดเพียง จะยุดยื้อ
แต่ละคนแต่ละคิด ไม่หารือ
ต่างยึดถือ ความฝันตัว เมามัวมัน (ทำไมต่างคนต่างคิดต่างฝัน)
โปรดหันหน้า มาร่วมฝัน สร้างสรรค์แผน
ทุกเขตแดน ทั่วทุกคน มาร่วมฝัน
ทั้งชาวบ้าน ราษฎร์รัฐ เปิดใจกัน
ปรับความฝัน หันหน้ามา สามัคคี (มาฝันแบบมีส่วนร่วมกันดีไหม)
แอบเขียนบทกลอนนี้ในห้องประชุม วางแผนการทำงานโครงการหนึ่ง ที่โรงแรมหรูในวันแรงงาน
บรรยากาศ นำพาให้บทกลอนเป็นเช่นนี้
บาทแรก บทแรกยังฝันบรรเจิด พอขึ้นวรรคสดับวรรครับของบทสองเหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป.....
คิดถึงการเสวนาแบบเฮฮาศาสตร์ของพวกเราชาวแซ่เฮจริงๆ ช่างต่างกันราวฟ้ากับบาดาล
ขออนุญาตนำไปรวมในรวมตะกอน ขอบคุณมากครับ ......................รวมตะกอน
คอยอ้ายอยู่ขอนแก่นอย่างเดียวดาย
ปานได๋น้อ อ้ายสิมายาม
เสร็จงานที่ มข.แล้วนะครับ เหลือเก็บงานอีกเล็กน้อย
มีอะไรให้รับใช้ รีบส่งสารเลยนะครับ
เสร็จงานที่ มข.แล้วนะครับ เหลือเก็บงานอีกเล็กน้อย
มีอะไรให้รับใช้ รีบส่งสารเลยนะครับ
มีแผนแล้วอย่าลืมหาคนร่วมแผนด้วยนะครับพี่
รพี