อ่านบทความตอนก่อนได้ที่ ป้า ม. "เมาคลื่น"
ชื่อเรื่องวันนี้ดูคล้ายเรื่องสั้นรางวัลซีไรส์เรื่อง ความสุขของกะทิ ของคุณนวลพรรณ เวชชาชีวะ มีเจตนาเล็กๆ ให้ชื่อคล้ายกัน "มีเหตุผลครับ" เพราะ เรื่องความสุขของกะทิในมุมมองของผม มีความสวยงามในแง่ชี้สัจธรรมของชีวิต-ความตาย/พลัดพรากในมุมมองของเด็ก-แต่เรื่องราวก็แฝงไปด้วยความสุข
ผมไปเยี่ยมบ้านป้าม.เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา (30 มิ.ย.52) ได้มองเห็นมุมมองแห่งความสุข-มุมหนึ่งที่สวยงามของชีวิตผู้ป่วยระยะสุดท้ายมาถ่ายทอดให้ผู้อ่านได้ลองอ่านดูครับ
ผมเข้าไปในบ้านของป้า ผมเหลือบไปเห็นบอร์ดรูปภาพที่เมื่อสัปดาห์ที่แล้วยังไม่มีก็เลยถามว่ารูปอะไร
ลูกชายบอกว่าเป็นรูปสมัยเก่าที่แม่สะสมไว้และชอบดูมาก เลยเอามาจัดนิทรรศการเสียเลย
ความภาคภูมิใจของแม่สมัยสาวๆ (อบรมทหารหญิง)
ป้าม.ในฐานะ "สมาชิก พอสว."
รูปนี้ป้าม.อยู่รูปมุมบนที่มุมขาดพอดี "สาวๆเปรี้ยวมาก..."
อดีตที่ผ่านมาของชีวิต...พอแม่พูดถึงเรื่องเก่าสมัยยังสาว...แววตาฉายแววแห่งความสุขออกมา บางครั้งในมุมหนึ่งของชีวิตเวลามานั่งทบทวนดูก็มีเรื่องความสุขผ่านมาและเยียวยาชีวิตได้เป็นอย่างดีครับ
ลูกชายเล่าว่า 3 วันก่อนระหว่างที่แม่อยู่ท่ามกลางพี่น้องในช่วงเย็นแม่เหมือนจะหยุดหายใจไปช่วงหนึ่ง...ทุกคนในบ้านตกใจ...ลูกชายเลย CPR คุณป้าไป 1 cycle ....แกบอกว่า "ยังไม่อยากให้แม่ไป"
ผมถามป้ามะลิว่า"ตอนจะไปเห็นอะไรไหม"
ป้า ม."ไม่เห็น รู้อย่างเดียวว่าเจ็บอก"
ป้า ม.พูดต่อ "ช่วงนี้ใกล้ตายแล้ว มันจะมาถึงเมื่อไหร่ก็ไม่กลัว" เป็นคำยืมยันจากปากต่อหน้าลูกชาย
ลูกชายเลยพูดกับแม่ติดตลกว่า สงสัยคราวน่าคงต้องปล่อยแม่ไป (แม่-ลูก ยิ้มทั้งคู่)
ผมคิดขัดแย้งในใจตอนแรกว่า "ไม่ควรไปปั้มแกเลย...แต่คิดอีกที..ถ้าเป็นแม่เรา เราจะทำอย่างไร?"
แต่พอผมมองทอดสายตาไปด้านหลังป้ามะลิอีกนิดหน่อย...เข้าใจทันทีถึงความรู้สึกในวินาทีที่แกปั้มแม่....กับอักษรไม้ที่ลูกชายสลักเองกับมือว่า "รักแม่นะ !".....มีเครื่องหมายตกใจด้วย :)
ลูกชายพูดติดตลกว่า "บ้านผมตรงกันข้ามกับบ้าน สัปเหรอ...แกเป็น organizer งานศพมาหลายงาน แกมาเยี่ยมแม่บ่อย ๆ แกบอกว่าถ้ายังไงจะเป็นธุระให้...บางบ้านไม่ชอบให้แกไปเยี่ยมเพราะเห็นหน้าแกทีไรนึกถึงงานศพ...แต่สำหรับผม OK นะ"
การมองมุมบวก ของคุณป้า ม.และลูกชาย เป็นความสุขช่วงท้ายของชีวิต ผมไม่แน่ใจว่าช่วงวันหยุดยาวแบบนี้ อังคารหน้าผมจะได้เจอป้าอีกไหน..แต่ที่แน่ ๆ แกมีความสุขครับ
ผมอ่านยังมีความสุขเลยน๊ะเนี่ย ขนาดเรื่องคนจะตายน่ะครับ เยี่ยมเลย
ขอบคุณคุณประจักษ์ และคุณ suksom ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ
สวัสดีค่ะคุณหมอโรจน์ตามมาอ่านความสุขของมะลิกับความสุขของผู้ให้อย่างคุณหมอค่ะ จริงๆเเล้ว บล็อกของคุณหมอมีอะไรน่าเรียนรู้มากมายค่ะ อยู่ในเเพลนเน็ตของตัวเองนานเเล้ว ถือว่าเรารัก palliative เหมือนกันค่ะ เเตไม่ค่อยได้เม๊น วันนี้เเวะมาขอบคุณที่คุณหมอเเวะไปเยียมค่ะ
คิดถึงหมอโรจน์เลยตามมาอ่าน "ความสุขของมะลิ" ค่ะ ข้อเขียนของหมอก็ทำให้เราสุขใจเช่นกัน ฝากความระลึกถึงเมเปิ้ลและคุณแม่ด้วยค่ะ
ปล. พี่ชัยสบายดีค่ะ และคิดถึงหมอโรจน์เช่นกัน
ยินดีที่พี่สุธีราแวะมาเยี่ยมเยียนครับ
สวัสดีครับพี่ปุ้ม+พี่ชัยแล้วเจอกันที่ รพ. หล่มเก่านะครับ