บันทึกวาทะแห่งรัก (1) : ความรักไม่มีวันดับสลาย ...
รับปากกัลยาณมิตรบางท่านไว้นานแล้วว่าจะเขียน หรือรวบรวมวาทะแห่งรักมาให้อ่าน ครั้นล่วงมายาวนานผมเองก็ตั้งหลักไม่ได้ซะที ทั้งยังอยู่ในห้วงที่การงานมาฉุกพรากไปจากโลกแคบส่วนตัวอันรื่นรมย์ของตนเอง ยิ่งรู้สึกเสมอว่า ยากยิ่งนักที่จะเรียนเรื่อง “รัก ๆ“ ได้อย่างที่ใจปรารถนา
แต่แล้ววันนี้ หลังการนอนพักอย่างเงียบสงบ ปิดมือถือ และปิดทีวีมาอย่างแสนนาน เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เลยถือโอกาสเปิดบันทึก “วาทะแห่งรัก” ดูสักยก ...
ผมถือโอกาสพาทุกท่านย้อนยุคไปดูคำรักที่หวานซึ้งและหนักแน่นกันบ้างก็น่าจะดี จะได้รู้ว่าในอดีตคนไทยพร่ำรักและฝากรักกันด้วยท่วงทีแห่งคำอย่างไรบ้าง ..
และนี่คือถ้อยคำแห่งรักที่ผมซาบซึ้งและปะทับอย่างมากมาย ฟังดูหนักแน่นมีพลัง ราวประหนึ่งขุนเขาที่บอกรักกับสายน้ำ –
เอียงอกเทออกอ้าง อวดองค์ อรเอย
เมรุชุบสมุทรดินลง เลขแต้ม
อากาศจักจานผจง จารึก พอฤา
โฉมแม่หยาดฟ้าแย้ม อยู่ร้อนฤาเห็น
เป็นยังไงบ้างครับ : ความรักของนักเขียนท่านนี้ช่างดูประหนึ่งยิ่งใหญ่นัก ถึงขั้นเอียงอก “เทความรัก” ให้หญิงสาวได้ดูได้เห็นกับตาว่านางนั้นเป็นที่รักของเขาสักแค่ไหน แหละรักนั้นแม้นต้องใช้เขาสุเมรุเป็นเช่นพู่กันชุบลงในห้วงมหาสมุทรที่เป็นดั่งหยาดหมึกแล้วนำมาเขียนบรรยายความรักก็ยังไม่เพียงพอ หรือแม้แต่ท้องฟ้าอันไพศาลที่เป็นดั่งกระดาษให้จดจารบันทึกความในใจที่มีต่อเธอก็ล้วนไม่พอเป็นแน่แท้เช่นกัน
แถมตอนท้ายยังรำพันหวนหาคนรักด้วยความเป็น “ห่วง” ว่าอยู่ดีหรือไรหนอ ...
ตราบขุนศิริข้น ขาดสาย
รักบ่หายตราบหาย หกฟ้า
สุริยจันทรขจาย จากโลก ไปฤา
ไฟแล่นล้างสี่หล้า ห่อนล้างอาลัย
ดูเถิดครับ : ตราบเท่าเขาพระสุเมรุอันตระหง่านใหญ่พังทลายลง, ตราบฟ้าทั้งหกเลือนหาย (สวรรค์ชั้นฟ้า 6 ชั้น คือ จาตุมมหาราชิก ดาวดึงส์ ยามะ ดุสิต นิมมานรดี ปรนิมมิตตวสวัตดี) หรือแม้แต่ดวงอาทิตย์และพระจันทร์แตกสลายไปจากโลก รวมถึงแม้นไฟบัลลัยกัลป์แผดเผาโลกทั้งสี่ รักนั้นก็ไม่มีวันแตกดับและเสื่อมคลายไปได้
ผมอ่านโคลงสองบทนี้นานแล้ว และท่องจนขึ้นใจ อีกทั้งยังเชื่อดังที่กวีเขียนไว้ว่า “ความรักไม่มีวันดับสลาย”
ทั้งปวงนั้นคือบทกวีที่มาจากโคลงนิราศนรินทร์อันเป็นโคลงสี่สุภาพที่นายนรินทร์ธิเบศร์ (อิน) แต่งขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 2
แล้วท่านล่ะครับ เคยเพ้อพร่ำรำพันความรักด้วยถ้อยคำใดบ้างเอ่ย ?
ความเห็น (27)
สวัสดีค่ะ
เรื่องนี้สงสัยจะขอเข้ามาอ่านเฉยๆค่ะ
ไม่ค่อยถนัดเลยค่ะ เรื่องความรักแบบข้างบน
แต่มีความรักให้ทุกคนในโลก ปรารถนาดีกับทุกคนอย่างจริงใจค่ะ อยากให้ทุกคนมีความสุข มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่มีช่องว่างระหว่างกัน หรือให้มีน้อยที่สุด ไม่เอาเปรียบกันค่ะ
แม้นม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้เกิดในใต้หล้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา
แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรนพ
พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา
แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา
เชยผกาโกสุมประทุมทอง
แม้เป็นถ้ำอำไพขอให้พี่
เป็นโกสีย์สิงอยู่เป็นคู่สอง
จะติดตามทรามสงวนนวลละออง
เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
ส่วนอันนี้ก็โดน ยิ่งตอนที่ใครกำลังเฮิร์ทๆ อ่านแล้วก็แทบชัก
จะหักอื่นขืนหักก็จักได้
หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก
แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ
ขอบคุณมากค่ะ
วาทะรัก โครงกลอนอันงดงาม
ความรัก เป็น สิ่งงดงาม สัมผัสแล้วชื่นใจ
และหลายครั้งแฝงความร้อน (จากความคาดหวัง)
ไว้ในใจผู้รักและผู้ได้รับรักเสมอๆ
สวัสดีค่ะ.....
ลืมกันไปหรือยังเอ่ย...วันนี้ได้อยู่ในที่ทำงาน 1 วันหลังจากที่ต้องออกไปติดตามงานในพื้นที่มาตลอดจนหมดแรงในแต่ละวัน..แม้จะเข้ามาคุยใน blog คุณแผ่นดินยังไม่มีแรงเลย...อาจเป็นช่วงที่ร่างกายหมดแรงไปเลย...แต่วันนี้ได้เข้ามารับความรู้สึกดีๆอีกครั้ง...ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ..แต่ต้องรู้จักรัก...ครั้งหนึ่งเคยชอบที่จะบันทึกเกี่ยวกับความรักและบทกลอนเกี่ยวกับความรักแต่..เป็นเพราะรักไม่เป็นวันนี้เลยทิ้งบันทึกรักนั้นไปแล้ว...แต่ก็ยังชอบอ่านกลอนรักและค้นหาความรักที่สวยงามอยู่เสมอๆค่ะ.....ยังคิดถึงอยู่เสมอนะคะ....
เกาะเกี่ยวหัวใจเป็นสายสวาท
รักไม่มีพรมแดน...ถึงแม้โลกมลาย
สายใยยังไม่ขาด...
แต่คนที่มีความรักกำลังยังจะตาย...ค่ะ
... ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้ซึ้ง ว่าคุณแผ่นดิน มิใช่แค่
family man ยังเป็น romantic guy อีกตะหาก
... อ่านแล้วนึกได้แค่ เพลง นี้ค่ะ
... หากจะรักแล้ว รักใครก็จงรักเถิด
.... หนี้รักบรรเจิด พริ้งเพริดแสนหวาน
... รักกันเสมอ แม้เวลาผันผ่าน
... สองเราสราญ เพราะหนี้รักสลักใจ ...
... หนี้รัก ... รักแล้วรักเลย ...
โอ....
แม้นม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้เกิดในใต้หล้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา
บทกลอนท่อนนี้มิได้ทำให้ผมคิดถึงท่านสุนทรภู่แต่อย่างใด แต่ทว่าย้อนหลังกลับไปเมื่อปี ๒๕๓๓ ที่กำลังอ่านนิยายแบบเอาเป็นเอาตาย ผมคิดถึงเรื่อง "คำมั่นสัญญา" ครับ ต่มน้ำตาแตกไปหลายรอบ
.....หากจะรักแล้ว รักใครก็จงรักเถิด
.... หนี้รักบรรเจิด พริ้งเพริดแสนหวาน
เพลงนี้ก็ทำให้ผมใจหายทุกครั้งที่นึกถึงวัยเยาว์ มิใช่ว่ากำลังมีความรักแบบเด็กๆหรอกครับ แต่ผมกำลังคิดถึงชีวิตในวัยเด็กต่างหาก ยามที่ไม่เคยต้องรับภาระใดๆนอกเหนือไปจากการเรียน ต่างจากปัจจุบัน ที่ต้องเรียน ต้องทำงาน ต้องหาเลี้ยงครอบครัว และตอนนี้ครอบครัวก็กำลังหาเลี้ยงผม ฮา....
มีความสุขแม้ยามได้คิดถึงนะครับ
vอ่านแล้วคิดถึงเพลงนี้ .... เป็นเพลงที่กัลยา ตั้งให้เป็นเสียงเรียกเข้าของมือถือส่วนตัว
...... พี่รักเจ้ายิ่งกว่าปลารักน้ำ
กินนอนครวญคร่ำ ไม่ล้ำพี่รักเจ้า
กุญชรหวงงา มฤคาหวงเขา
ยังไม่เท่าพี่หวงนงเยาว์
พี่ห่วงเจ้ากว่าดวงฤทัย..........
(มันช่างเป็นความรัก ที่รักมากเหลือเกินเนาะ)
มันดังบ่อย จนสามารถทำให้น้องๆที่ทำงานที่นั่งห้องเดียวกันเริ่มจะร้องเพลงน้ได้แล้ว (... แบบว้า ชอบท้องมือถือไว้โต๊ะคะ ไม่พกติดตัว)
...... พี่รักเจ้ายิ่งกว่าปลารักน้ำ
กินนรครวญคร่ำ ไม่ล้ำพี่รักเจ้า
กุญชรหวงงา มฤคาหวงเขา
ยังไม่เท่าพี่หวงนงเยาว์
พี่ห่วงเจ้ากว่าดวงฤทัย..........
แก้ไขค่ะ ผิดจุด
ความรักรอบสอง ... แอบฟังพ่อร้องอ้อนแม่ ค่ะ
... โปรดอย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต
... และโปรดอย่าถาม ว่าอดีต ฉันเคยรักใคร
... รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้ รักเธอ และรักตลอดไป
... รักมากเพียงไหน กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน ....
.... จริงๆ มีเยอะ แต่นึกออกได้ ทีละนิดๆ แค่นี้ ก็อุ่นรัก ค่ะ
"ความรักนั้นเห็นไม่ได้ด้วยตา..แต่สัมผัสได้ด้วย..หัวใจ.."
สวัสดีครับ
ฟังดูท่าจะเป็นนักเลงกลอน หรือไม่ก็คอกลอนลูกศิษย์สุนทรภู่ตัวยงเชียวนะครับ เล่นท่องจำได้ขึ้นใจปานนี้
ผมเองก็ชื่นชอบกลอนเหล่านี้มาก ถึงแม้จะเป็นกลอนแปดที่ยึดขนบการแต่งอย่างเคร่งครัด แต่ในจังหวะคำต่าง ๆ นั้นถือว่ามีท่วงท่าที่ดีเยี่ยมมาก อ่านเป็นจังหวะ เว้นวรรคได้ง่าย อีกทั้งความหมายก็ลุ่มลึกและงดงาม
ยิ่งตอนที่มีคนเล่นเพลงไวโอลินให้ฟัง - เชื่อเหลือเกินว่าคนฟังคงปลาบปลื้มและซาบซึ้งเป็นที่สุด ประหนึ่งกำลังแล่นเรือใบอยู่ในทะเลแห่งความรักกระมังครับ
...
คนไทยเราเจ้าบทเจ้ากลอนเสมอ ...
....
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณโก๊ะ
ต้องขออภัยด้วยนะครับที่ตอบบันทึกล่าช้า .. อันที่จริงผมเข้ามาอ่านได้สักพักแล้ว แต่ดูเหมือนระบบเน็ตจะไม่เอื้อและเป็นใจให้ผมได้ตอบบันทึกนี้เท่าที่ควร
ระลึกถึงเสมอ... แต่ไม่เคยเลยแม้แต่เสี้ยวเวลาที่จะหลงลืม "มิ่งมิตร" อย่าง "คุณโก๊ะ" ... เพราะคุณโก๊ะเป็นท่านเดียวที่ไม่ใช่ชาวบล็อกแต่ติดตามบันทึกของผมอย่างสม่ำเสมอ.. เมื่อหายเงียบไปพักใหญ่จึงรู้สึกใจหายมากโข และเคยคุยกับเพื่อน ๆ น้อง ๆ ว่าจะเขียนบันทึกสักบทถึงคุณโก๊ะในฐานะมิ่งมิตรที่ไม่ใช่ชาวบล็อก หากแต่สร้างความงดงามประดับใจของผมเสมอมา
.....
วันและเวลาในแต่ละวันรีบเร่งและบีบรัดเสมอ แต่ผมก็เชื่อเหลือเกินว่าคุณโก๊ะจะฝ่าฟันไปได้ แหละบางครั้งหากชีวิตรู้สึกเหนื่อยและต้องการหยุดพั หรือแม้แต่นั่งพร่ำบ่นบ้าง, ผมก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ชีวิตควรจะมีอิสระได้เป็นตัวของตนเอง
ผมเพียงแต่อยากบอกกับคุณโก๊ะ หรือแม้แต่ยืนยันว่า .. ผมยังคงไม่เปลี่ยนแปลง รักและระลึกถึงคุณโก๊ะเสมอ ... และสุขใจเสมอที่เห็นถ้อยคำของคุณโก๊ะผ่านมาทักทาย ที่สำคัญก็คือ ... ผมเป็นกำลังใจอย่างไม่เปลี่ยนแปลงให้คุณโก๊ะนะครับ
....
ฟ้ากว้างเส้นทางฝัน
บางทีอาจเงียบงัน, หม่นไหม้
ข้างกายอาจไม่มีใคร
แต่ข้างใจมีเพื่อนไม่เลือนร้าง
.....
สวัสดีครับ พี่เมตตา
ตอนนี้การงานลุล่วงไปด้วยดีหรือยังครับ
ผมพยายามตอบบันทึกนี้หลายวัน แต่มีปัญหาเรื่องเข้าหน้าต่าง...เลยล้มเลิกไปหลายหน ..
....
จะได้เจอกันที่เชียงใหม่หรือเปล่าครับ, หรือว่า "ใกล้สิ้นปีงบประมาณ" ไปไหนได้ไม่ไกล..
....
ขอให้ชีวิตเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะนะครับ
สวัสดีครับ
เช่นกันครับ, รักแล้วรักเลย... และเชื่อมั่นในอานุภาพของความรักว่ายิ่งใหญ่และทรงพลังเสมอ
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทายอย่างไม่ขาดห้วง...
...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
ตอนนี้กำลังถูกครอบครัวหาเลี้ยง เพราะตนเองกลับไปเป็นนักศึกษาสิครับ, ไม่เป็นไร เดี๋ยวจบมาก็กลับมารับหน้าที่เดิมอย่างเต็มยศอยู่แล้ว (อย่างไม่เปลี่ยนแปลง)
วาทกรรมว่าด้วยความรักที่แต่ละท่านกล่าวถึง บ่งบอกยุคสมัยได้มากโข...
ซึ่งหมายถึง เราต่างอายุเดินหน้ามามากแล้ว หรือเปล่าครับ...
สวัสดีครับ คุณกาเหว่า
พี่รักเจ้ายิ่งกว่าปลารักน้ำ
กินนรครวญคร่ำ ไม่ล้ำพี่รักเจ้า
กุญชรหวงงา มฤคาหวงเขา
ยังไม่เท่าพี่หวงนงเยาว์
พี่ห่วงเจ้ากว่าดวงฤทัย
.... ไพเราะยิ่งนักครับ ...
เวลาพากันไปเฉลิมฉลองชีวิต ครั้นต้องร้องเพลงนี้บนเวที จะได้มีทีมงานร่วมร้องเพลงนี้ได้ แบบช่วยกัน .. ถึงไหนถึงกัน ประมาณนี้,
...
สำหรับผมแล้ว ชอบคำนี้มากครับ .... "ข้ารักเอ็ง ยิ่งกว่าไอ้ขวัญ รักอีเรียม" ....
....
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ ...
ขอบคุณมากเลยที่อุตส่าห์นำพาความรักมาบอกกล่าวอย่างไม่รู้เหนื่อย นั่นแสดงว่า ... มีความรักประดับอยู่ที่ใจอย่างไม่แห้งโหย ..
...
โปรดอย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต
... และโปรดอย่าถาม ว่าอดีต ฉันเคยรักใคร
... รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้ รักเธอ และรักตลอดไป
... รักมากเพียงไหน กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน
...
มาจากเพลง "จงรัก" ... ใช่หรือเปล่าครับ..
ผมชอบฟังเพลงนี้มาก และเพื่อนชีวิตเธอก็ชอบร้องเพลงนี้เสมอ โดยเฉพาะในช่วงที่ไปร่วมงานแต่งงานของน้อง ๆ เธอก็มักที่จะถูกเชิญขึ้นไปร้องเพลง ซึ่งเพลงนี้เป็นเพลงที่เธอร้องประจำ ...
....
คุณพ่อคงน่ารักมากเลยใช่ไหมครับ ...
ตรงกันข้ามกับผมสิ้นเชิงที่ร้องเพลงไม่ได้เอาซะเลย จึงยังไม่มีโอกาสได้ร้องเพลงอ้อนใคร ...
...
ขอบคุณครับ... และขอให้มีความสุขกับชีวิตมาก ๆ นะครับ..
ผมเป็นกำลังใจให้เสมอ
สวัสดีครับ ครูแอ๊ว
บางทีเรามาเขียนบันทึกว่าด้วยนิยามความรักของแต่ละท่านดีมั๊ยครับ... เชื่อว่า คงมีหลายท่านสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว
....
ผมคงขออนุญาตไม่เอ่ยถ้อยคำใดไปกว่านี้ เพราะถ้อยคำเหล่านี้ชัดเจนและงดงามเหลือเกินครับครูแอ๊ว ..
ต่อยอดอีกนิดกับ ครูแอ๊ว
ความรักเกิดจากใจ
บอกรักด้วยใจ
และปรารถนาดูแลเธอด้วยใจ ...
สวัสดีคะ
- ควมรักประจัษ์ใจฉัน
- ซาบซึ้งกินใจไปกับโคลงครับผม
สวัสดีคะ
- ควมรักประจัษ์ใจฉัน
สวัสดีคะ
- ควมรักประจัษ์ใจฉัน
ขอบคุณครับ ทุกท่านที่ให้ผมได้อ่าน