ตะลุยฝ่าเวิ้งน้ำ... สู่หมู่บ้านน้ำท่วม
เมื่อคืนหัวสมองอ่อนล้ามาก เลยหลับไปตั้งแต่ยังไม่ถึงสี่ทุ่ม
โครงการเกี่ยวกับน้ำท่วมก็เขียนไม่เสร็จ ไม่รู้จะเขียนยังไง นึกไม่ออกเลยว่าจะตั้งชื่อโครงการว่าอะไรดี
ยิ่งคิด ยิ่งออกอาการเบลอ ๆ
สุดท้ายจึงตัดสินใจนอนให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
แต่อัศจรรย์ใจมาก..
ในค่ำคืนของการนอนหลับนั้น
ผมกลับฝันว่า -
ผมกำลังช่วยชาวบ้านที่ถูกน้ำท่วมอย่างยกใหญ่
และในฝันนั้น
ผมก็ใช้ชื่อกิจกรรมนั้นว่า “รวมใจ ต้านภัยน้ำท่วม”
ทันทีที่ตื่นนอน ผมก็เล่าเรื่องชื่อกิจกรรมนี้ให้เพื่อนชีวิตได้ฟัง
เธอยิ้ม โดยไม่พูดอะไรสักคำ
แต่ในใจผมรู้ดีว่า
ถึงแม้เธอจะไม่พูด แต่เธอคงเปรยบอกอยู่ภายใน ประมาณว่า “คิดมากจนเก็บเอาไปฝัน..” (เป็นแน่)
(ภาพโรงเรียนบ้านดอนนาที่ระดับน้ำท่วมสูงขึ้นกว่าเมื่อวาน)
เช้าของวันนี้
ทันทีที่มาถึงสำนักงาน
ผมใช้เวลาเขียนโครงการโดยไม่ใช้งบประมาณใด ๆ อย่างเร่งด่วน
โดยใช้ “ชื่อในฝัน” มาตั้งเป็นชื่อโครงการ ดังว่า “รวมใจ ต้านภัยน้ำท่วม”
จากนั้นไม่นานนัก
ทั้งผมและเจ้าหน้าที่ ตลอดจนน้อง ๆ นิสิตจากกลุ่มไหล
ก็สัญจรลงพื้นที่ โดยมีจุดหมายปลายทางคือการตะลุยเข้าไปให้ถึงหมู่บ้านที่กำลังถูกน้ำท่วม
ระยะทางจากต้นทางเข้าสู่หมู่บ้านยาวประมาณ 3 – 4 กิโลเมตร
แต่ในสภาพที่น้ำท่วมขังเช่นนี้ ก็ทำให้ผมและทีมงานทำใจไว้แล้วว่าต้องทุลักทุเลอยู่มาก
เราใช้เวลานานพอสมควรกับการเฝ้ารอให้ “เรือเครื่อง” จากหมู่บ้านมารับ
ขณะที่รอนั้น เราก็เริ่มเห็นผู้คนสัญจรผ่านข้ามมาทางเรืออย่างต่อเนื่อง
บางคนใช้เรือเดิมที่มีอยู่แล้ว แต่บางคนถึงขั้นลงทุนซื้อเรือลำใหม่ในราคาเกือบหมื่นบาทเลยทีเดียว
ในช่วงที่รอนั้น
น้องนิสิตกลุ่มไหล เริ่มปฏิบัติการบันทึกภาพวีดีโอและสัมภาษณ์ชาวบ้านอย่างสนุก
ขณะที่หลายคนก็ขันอาสาช่วยเหลือผู้สัญจร ทั้งการขนสัมภาระและการลากเรือเข้าฝั่ง
ซึ่งกว่าจะเดินทางออกจากจุดเริ่มต้นนี้ได้ เวลาตอนนั้น ก็น่าจะราว ๆ สี่โมงเช้า
และเราก็แบ่งทีมลงเรือกันสองลำ ๆ ละประมาณ 5 คน
เรือที่ผมนั่งไปนั้น แล่นลิ่วออกก่อนลำอื่น
ผมถือโอกาสนั่งหน้า เพราะอ้างความอาวุโส และย้ำบอกทีมงานว่าจะได้บันทึกภาพชัด ๆ
แต่พอแล่นได้ไม่ถึง 5 นาที เครื่องยนต์ที่ติดอยู่กับลำเรือก็ดับลงดื้อ ๆ
แต่ถึงกระนั้น ในชั่วพริบตาเดียวก็ยังถือว่าโชคดี เพราะสามารถสตาร์ทเครื่องใหม่ได้อีกรอบ
หลังการสตาร์ทเครื่องในรอบที่สอง เรือก็แล่นลิ่วออกไปแบบเอื่อย ๆ
ซ้ำร้ายยังเกยหัวเรือซุกเข้าพุ่มไม้ในสายน้ำยังเต็มที่ ทำเอาผมแทบจะหายวับไปกับพุ่มไม้เลยทีเดียว
แต่พอถอยออกมาได้ ก็ปรากฏชัดว่า ทั้งตัวผมเต็มไปด้วยมดดำจำนวนมากเกาะก่ายป่ายปีนอยู่อย่างขวักไขว่
นั่นไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ
แต่มันยังเกิดซ้ำอีกถึงสองรอบ จนผมถอดใจกลับมานั่งตรงกลางลำเรือแทน
ถัดจากนั้นไม่นานนัก
เราเดินทางมายังไม่ถึงครึ่งทาง เครื่องยนต์ก็ดับลงอีกรอบ
คราวนี้ ดับแล้วดับเลย
ทำให้น้องทีมงานต้องแจวและแจวกันไปโดยปริยาย
และกว่าจะถึงฝั่งก็ใช้เวลาร่วมเกือบ ๆ จะ 30 นาที
ไม่เท่านั้นหรอก ...
พอแจวมาถึงจุดหนึ่ง ก็กลายเป็นการเกยตื้น ทุกคนเลยต้องเดินเท้าฝ่าสายน้ำไปขึ้นฝั่ง
ขณะที่เรืออีกลำ แล่นลิ่วฝ่าสายน้ำอีกเส้นไปจนถึงฝั่งอย่างสบายเฉิบ
ทำเอาผมและทีมงานในเรือลำนี้ ออกอาการอิจฉาแบบเก๋ ๆ
เราลุยน้ำอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ฝ่าเท้ากรีดบดไปกับกรวดที่แช่อยู่ใต้น้ำ ..
ผืนน้ำดูกว้างไกลนัก - ไม่ปรากฏต้นข้าว ไม่ปรากฏเรือกสวนไร่นาเหมือนดังเก่าก่อน
ทุกอย่างเหมือนถูกห่มคลุมไว้ด้วยผืนน้ำ ... ทะเลน้ำ
แต่สำหรับเราแล้ว เราตื่นตะลึงกับภาพเวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่นี้
และรู้ดีว่า นี่เป็นการเดินทางที่เราไม่ค่อยคุ้นชินนัก
แต่ก็เป็นการงานที่เรารักและอิ่มใจที่ได้ลงมือทำ
เราใช้เวลาอยู่ในหมู่บ้านร่วมสองชั่วโมง
เดินสำรวจสภาพการณ์ของหมู่บ้าน
และพบปะพูดคุยกับชาวบ้านอย่างเป็นกันเอง
ก่อนจะคอยรอให้เรือลำใหม่มารับเรากลับสู่มหาวิทยาลัยฯ
ผมและทีมงานกลับมาถึงมหาวิทยาลัยเกือบ ๆ จะบ่ายสามโมงเศษ
ผมและทีมงานเดินเข้าห้องประชุมในสภาพเปียกเปื้อน
ใบหน้าแต่ละคนกร้านดำอย่างเห็นได้ชัด
แต่ในแววตานั้น กลับทอประกายอย่างมีชีวิต
ผมนำภาพชีวิตทั้งหมดขึ้นจอให้บรรดานิสิตได้ร่วมรับรู้ -
พร้อม ๆ กับเอ่ยชวนว่า ใครพร้อมที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับเราบ้าง
ซึ่งนั่นก็คือ ...การเริ่มต้นอย่างเป็นทางการของกิจกรรม..
กิจกรรมที่ผมค้นพบชื่อในฝันเมื่อคืน ดังว่า “รวมใจต้านภัยน้ำท่วม”
และตอนนี้ ..
ขณะนี้
น้อง ๆ ทีมไหลก็กำลังเปิดเวทีบอกกล่าวเล่าความในตลาดน้อย
เพื่อชักชวนให้บรรดาพ่อค้าแม่ขาย
รวมถึงนิสิต ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเรา...
..................
และนี่คือเหล่าบรรดาผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันในวันนี้
ความเห็น (25)
+ มาส่งกำลังใจค่ะ...
+ อ่านแล้วให้ขำ ๆ ค่ะ...ทำเอาอารมณ์ดีเลยค่ะ
+ อิ อิ...ไม่อยากบอกว่าเพิ่งตื่นนอนนะค่ะ...
"... ร่วมแรงร่วมใจเบิกฟ้าวันใหม่ศรัทธาเสรี แสงแห่งรวีเชิดชีวีสูงค่าท้าทายอธรรม...."
+ ส่งกำลังใจให้กับทุกท่านค่ะ....รวมถึงผู้ที่ถูกน้ำท่วมด้วยค่ะ...
- ทำงานยังกะมืออาชีพ
- ชื่นชมจริงๆ
- ยังไงก็เปนกำลังใจแด่ผู้ประสบภัยด้วยนะครับ
ขอชมเชยการทำงานของคุณแผ่นดินค่ะ เป็นผู้นำที่ดีและอุทิศตนเพื่อสังคมจริง ๆ ค่ะ
- ถ้าไม่ติดตามต่อเนื่อง ตอนนี้คเข่าใจว่าทีมข่าว หรืสารคดีมากกว่า
- ดูจากภาพเหตุการณ์ เหมือนการรายงานข่าว
- เหมือนมืออาชีพ.......ที่แท้สำรวจความเสียหาน ความต้องการความช่วยเหลือ
- ขอเป็นกำลังใจ..ให้ทีมงาน และส่งใจไปช่วยพี่น้องชาวบ้าน เข้มแข็งเข้าไว้..สู้ๆ
- ขอบคุณมากครับ
เหนื่อยเหมือนกันครับ
แต่ก็อิ่มเอิบด้วยพลังที่จะรวมใจต้ายภัยน้ำท่วมครับ
เห็นทีมงาน ชาวบ้านที่กำลังรอความหวังจากพวกเราแล้ว ยิ่งทำให้ใจสู้ครับ
- สนุกแบบมีสาระ มีความสุขที่ได้แบ่งปันรอยยิ้มให้กับเพื่อนมนุษย์
- งานประเภทนี้ขอให้บอกลุยได้เต็มที่
- หัวใจเกินร้อยจ้า
สวัสดีครับ แอมแปร์~natadee
ตอนนี้เป็นไข้ยังไม่หายเลยครับ... หนักขึ้นกว่าเดิม ... เพราะยังต้องลุยแดดลุยฝนอยู่อย่างไม่รู้จบ
ตอนนี้กำลังจะลงไปหมู่บ้านอีกรอบ.. ทราบข่าวว่า ท่วมหนักขึ้นกว่าเมื่อวาน
ไปให้กำลังใจ และไปดูสภาพการณ์ ...รวมถึงประสานงานในวันที่จะยกพลลงช่วยเหลือ ครับ
สวัสดีครับ ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee
น้องนุ.. เป็นคนแบกกล้องวีดีโอ เราบอกกันว่า คนจมน้ำไม่เป็นไร แต่กล้องทุกตัวต้องปลอดภัย.. ไม่เปียกน้ำ
ทำงานกันสนุกมากครับ...
และดีใจที่เห็นว่าชาวบ้าน กำลังใจยังเข้มแข็ง
ขอบคุณครับ
- สมองยังมีไฟ แม้ยามนอนหลับ
- เข้ามาเชียร์คนดีๆๆ ที่เป็นศรีแห่งสังคมค่ะ
- โชคดีนะคะ มีแม่บ้านคู่ชีวิตที่แสนจะน่ารักค่ะ
เนื่อยมากครับ...ช่วงตอนที่เอาเรือท้องแบนออกมาจากป่า..ทีแรกนึกว่าจะล่องไปตามน้ำชีแล้วค่อยๆอ้อมมารับที่หมู่บ้านครับ..ที่ไหนได้ เข้าดงไมยราพทั้งหนาม ทั้งแตน ยกแบกห้ามกับชาวบ้านกว่าจะออกมาได้เหนื่อยมากครับแต่ก็สนุกดี...ผมว่าน่าจะจัดท่องเที่ยวไปเลยครับ เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส..
วันนี้กะว่าจะเขียนเพลงที่แต่งให้ชาวบ้านประสบภัยน้ำท่วมให้เสร็จครับ..ขอบคุณครับพี่ ชอบงานลุยๆแล้วก็ชอบลงพื้นที่ช่วยชาวบ้านแบบนี้จังครับ
โทษทีครับตัวอักษรเล็กครับพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก...
เหนื่อยมากครับ
ยกแบกหามกับชาวบ้าน
ป.ล.เพิ่งตื่นครับ ไม่สบายครับเจอแดดแรงๆ
เดี๋ยวจะเอารูปมาลงในบล็อกให้ดูกันครับ
มาชม คุณแผ่นดิน
เห็นภาพน้ำท่วมแล้ว สงสารชาวนาจังนะนี่
- ส่งแรงใจช่วยภัยน้ำท่วมด้วยค่ะ
- เป็นโครงการที่ช่วยเหลือสังคม และช่วยพี่น้องชาวไทยเราด้วยกันค่ะ
ตามมาชื่นชมการทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกับอ.แผ่นดิน และกลุ่มไหล ถ้าอยู่ใกล้จะตามไปช่วยครับ
สวัสดีครับ
ขออภัยที่ตอบช้านะครับ เพราะผมวิ่งวุ่นอยู่ระหว่างมหาวิทยาลัยกับหมู่บ้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับน้ำท่วม
นี่ก็เพิ่งกลับจากเปิดเวทีระดมน้ำใจในมหาวิทยาลัย... ตอนนี้เด็ก ๆ ชาวไหล ยังไม่ยอมนอน เดินขอรับบริจาคตามหอพัก และรวบรวมขวดพลาสติกไปขายกันยกใหญ่
เมื่อครู่ก็เพิ่งโทรมาว่าไม่มีรถขนขวดพลาสติก ผมเลยต้องประสานขอรถกันอีกรอบ...
สนุกดีครับ...
มีความสุขกับการงานนี้มาก
แต่ถ้าจะให้ดี ..น้ำไม่ท่วม จะดีกว่า
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ พี่ยาว เกษตรยะลา
วันนี้ ระดับน้ำสูงขึ้น ..แม่น้ำชีเอ่อล้นทะลักตัดถนนขาดไปบางส่วน เย็น ๆฝนก็โปรยเม็ดมาบ้าง โทรกลับเข้าหมู่บ้านก็ยิ่งน่าห่วง เพราะระดับน้ำสูงขึ้น ๆ
ตอนนี้ ..น้อง ๆ ทีมงาน โดยเฉพาะกลุ่มไหล ยังไม่หลับไม่นอน ทำงานกันอย่างแข็งขัน
ผมโชคดีมากครับที่มีพวกเขาอยู่ข้าง ๆ ..ทุมเทและเทใจให้งานอย่างไม่มีเงื่อนไข
คิดแล้วก็ชื่นใจแทนชาวบ้าน จริง ๆ ...
ก้อง.... ก้อง...สะเร็น
พี่ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี...
ขอบคุณจริง ๆ
ขอบคุณที่เคียงบ่าเคียงไหล่ ...
เสมอมา
ช่วยกันแข็งขัน ใครจะรู้ว่า ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่จิตอาสา ทุกข์ร้อนกับความทุกข์ของเพื่อนร่วมโลก
ผมขอให้กำลังใจทุกท่านนะครับ
มาเป็นหนึ่งแรงใจ
ให้กับทีมการบริการให้กับชุมชน
สวัสดีครับ พี่อร .. Bright Lily
นี่เป็นเรื่องที่ผมทุกข์ร้อนมาก เพราะผมเป็นลูกชาวนา เห็นข้าวในนาจมหายไปกับสายน้ำแล้ว ก็รู้ดีว่า ความทุกข์ยากอะไรบ้างจะตามมา
เมื่ออยู่ในสถานะที่พอช่วยอะไรได้บ้าง ..ผมจึงไม่ลังเล และเป็นความโชคดีของผมที่มีทีมงานพร้อมที่จะช่วยเหลือ
ขอบคุณครับ
มาเป็นกำลังใจให้ ดูแลรักษาสุขภาพนะคะ
การเดินทางที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกดีๆ ในห้วงของความรู้สึกของการให้
- เหนื่อยไหม? เหนื่อยกายครับ แต่ใจพร้อมจะสู้เต็มที่
- ท้อไหม ? ท้อแท้ แต่ไม่เคยคิดถอย
- สุขไหม? สุขครับกับการทำงานเพื่อสังคม
- ทุกข์ไหม ? ทุกข์ใจกับชาวบ้านที่ประสบภัย แต่สุขใจที่ได้ยื่นมือและแรงกายเข้าไปช่วย
..........
ความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ หาก ไม่มีหัวเรือใหญ่ อย่างบอส ขอบคุณ และขอบคุณ ที่ทำให้ความรู้สึกแบบนี้กลับมาอีกครั้งหลังจากที่มันเกือบเหือดหายไปกับกาลเวลา
สวัสดีครับ muangkhan
สุขสบายหรือไรกัน..
ว่างๆ แวะมารายงานตัวหน่อยก็ดี..
หน้าฝนปีนี้ หวังว่า คงไม่เกิดภาวะน้ำท่วมแถวนี้ นะครับ
- แวะมาส่งกำลังใจให้ทีมงานและผู้ประสบภัยทุกคน
- ดูแล้ว..คิดถึงคราวที่หาดใหญ่น้ำท่วมหนัก ทุกคนต้องช่วยต้องส่งกำลังใจให้ซึ่งกันและกัน คนท่วมน้อยช่วยคนท่วมหนัก แต่คนที่ไม่ท่วมเลยก็เหนื่อยค่ะ...ไปช่วยส่งข้าวส่งน้ำ ล้างโรงเรียน