Book tag (1) : บันเทิงเริงใจกับหนังสือในดวงใจของข้าพเจ้า
หลังจากที่คุณ ตาหยู ให้เกียรติ Book tag ต่อผมตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์ จากนั้นผมก็แวะวนเข้าออกมุมหนังสือและตู้หนังสือตนเองแทบทุกวัน เลือกเฟ้นหนังสือที่รักและชอบอยู่เป็นนาน แต่กลับพบว่าหนังสือหลายเล่มเร้นกายหายตน-ซุกซ่อนตัวอยู่มุมใดก็ไม่รู้ ... ผมภาวนาว่าอย่าหายนะ และบัดนี้ก็ยังค้นหากันไม่เจอ ! (ฮือ ๆ)
ก่อนหน้านี้, ใครต่อใครก็นำเสนอหนังสือที่แน่นด้วยสาระและวิชาการมากมายแล้ว ลองแวะมาเยี่ยมเสพสวนหนังสืออันรื่นรมย์ของผมบ้างนะครับว่าเป็นเช่นไร , เชิญครับ....
1. ทุ่งมหาราช : รื่นผู้เป็นนักรักและนักสู้แห่งคลองสวนหมาก (นครชุม)
หลายท่านมองว่า “ทุ่งมหาราช” เป็นนวนิยายรักธรรมดาทั่วไปที่ “เรียมเอง” (มาลัย ชูพินิจ) แต่งขึ้นในช่วงปี 2497 แต่ในทางสังคม นวนิยายเรื่องนี้ได้สะท้อนภาพสังคมของตำบลคลองสวนหมาก หรือนครชุมในปัจจุบันอย่างชัดเจน โดยเฉพาะห้วงเวลาที่ชุนชนประสบภัยธรรมชาติและโรคระบาดอย่างต่อเนื่อง รวมถึงวิถีชีวิตการค้าไม้และอื่น ๆ อย่างน่าสนใจ จึงเรียกได้ว่านวนิยายเรื่องนี้ได้ทำหน้าที่บันทึกภาพทางสังคมยุคหนึ่งของเมืองไทยไว้อย่าง “เนียนงาม”
ขณะที่ตัวละครเอกของเรื่อง คือ “รื่น” ก็เป็นแบบฉบับของผู้นำที่เก่ง ทระนง ไม่ก้มหัวให้อุปสรรคและความไม่ชอบธรรม เด็ดเดี่ยวเข้มแข็ง มีน้ำใจต่อผองมิตร รวมถึงการเป็น “นักรัก” ที่มักมีหญิงสาวมาหลงรักและพลีกายใจเป็นของรื่นอย่างไม่มีเงื่อนไขของการพันธนาการใด ๆ เพราะต่างก็รู้สึกราวกับว่า “รื่นเป็นทุ่งกว้างที่ใคร ๆ ก็ปรารถนาเข้ามาพึ่งพิง”
ฉบับพิมพ์ ครั้งที่ 3 : (2513) ราคา 40 บาท โดย สนพ. ก้าวหน้า (ซื้อเก็บเมื่อ 31 ธ.ค. 2537)
นี่คือบางห้วงตอนของเรื่องที่สะท้อนให้เห็นว่ารื่นเป็นที่รักและปรารถนาของหญิงสาว หรือแม้แต่สะท้อนภาพความเป็น “ชายหลากรัก” ว่า
“ในโลกนี้มีเมียข้าคนเดียว คือ เอ็ง สุดใจ ผู้หญิงอื่น ๆ นอกนั้นเพียงแต่ผ่านเข้ามาในชีวิตข้าแล้วก็ผ่านไป บ้างเหมือนฝันดี บ้างเหมือนฝันร้าย เป็นเพียงอารมณ์ชั่วแล่น เกิดแล้วก็หาย ไม่มียืดเยื้อจีรังอะไรเหมือนความรักเอ็ง”
เป็นไงครับ... ถ้อยคำเหล่านี้ยุติธรรมกับ “ความเป็นหญิง” มากน้อยหรือไม่ อย่างไร ?
ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 4 : (2518) ราคา 40 บาท โดย สนพ. เกษมบรรณกิจ (ซื้อเก็บเมื่อ 26 ธ.ค. 2545)
2. เรื่องของจันดารา : ภาพสะท้อนความรักและความใคร่ของครอบครัวที่ล่มสลายในความรัก
นานมาแล้ว นวนิยายเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่อง “ผิดศีลธรรม” แต่ผมก็อ่านนวนิยายเรื่องนี้ในสมัยที่เรียนปริญญาตรี (2534) , อ่านก่อนที่นวนิยายนี้จะถูกนำกลับมาพิมพ์เผยแพร่ใหม่และถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์อันโด่งดังและอื้อฉาว,
ในแวดวงวรรณกรรมได้วิจารณ์ว่า นวนิยายเรื่องนี้ถือเป็นนวนิยาย “อีโรติค” เรื่องแรกของไทย รวมถึงการเป็นนวนิยาย “เชิงจิตวิทยา” เรื่องแรกด้วยเช่นกัน แต่กระนั้นก็ยังไม่เป็นที่สรุปอย่างชัดเจนว่าเป็นเช่นนั้นหรือไม่ แต่ที่แน่ชัดก็คือ “อุษณา เพลิงธรรม” ได้สร้างนวนิยายเรื่องนี้ได้อย่างงดงาม และตีแผ่แจกแจงความรักและความใคร่ของครอบครัวที่ขาดรักได้อย่างถึงแก่น รวมถึงการสื่อแนวคิดเรื่องผลกรรมของมนุษย์ โดยเฉพาะผลกรรมในทางโลกีย์และศีลธรรม
ฉบับพิมพ์ คร้งที่ 2 : (2520) โดย สนพ. ประพันธ์สาส์น (ซื้อมาเก็บไว้เมื่อ 14 ธ.ค. 2542)
นี่คือถ้อยรำพันของจันที่หวนคิดได้ในบั้นปลายที่ไม่สามารถจะมีบริบทแวดล้อมอันเต็มไปด้วยความรัก มีคนรัก มีลูก มีหลานไว้ชื่นชมและพึ่งพา ..
“พอมาตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะใช้มันเพื่อให้ต้องตามวัตถุประสงค์เพื่อการสืบพันธุ์ ผมก็ต้องใช้มันแบบผิด ๆ อีก ผิดทั้งตัวบุคคล..และผิดทั้งธรรมจริยา เพราะต้องข่มขืนเอา และผลของมันก็ช่างสาสมกับความผิดของผมนี่กระไรเลย ไม่มีอะไรอีกแล้วที่จะทารุณจิตใจเท่าผลกรรมในครั้งนี้”
3. เพื่อนแพง : นิยายรักบริสุทธิ์สามเศร้าแห่งท้องทุ่งอันเศร้าสะเทือนใจ
เพื่อนแพง เป็นนวนิยายขนาดสั้นที่แต่งโดย “ยาขอบ” ผู้ซึ่งในวงวรรณกรรมไทยยกย่องว่าเป็นนักเขียน “ที่ไม่เคยเขียนหนังสือล่วงเกินผู้หญิง” และมีประกายสำนวนอันหวานซึ้งแบบไทย ๆ พอ ๆ กับ “ไม้เมืองเดิม” (ที่ผมชื่นชอบ)
ฉบับพิมพ์ ครั้งแรก : (2526) ราคา 45 บาท โดย สนพ. แสงแดด (ซื้อมาเก็บไว้เมื่อ 18 ธ.ค. 37)
นี่คือ..เนื้อความที่ผมประทับใจเป็นที่สุดและมีกลิ่นอายความเป็น “ไทยลูกทุ่ง” อยู่อย่างเต็มล้น
“ฉันไม่ได้รักพี่ลอ เพราะพี่ลอไม่มีเจ้าของ ฉันไม่ได้รักพี่เพราะเหตุอะไรทั้งนั้น ฉันรักพี่เพราะว่าฉันเกิดมาสำหรับพี่ ถ้าเพื่อนเขาเป็นคนดี แม้ว่าฉันตกไปเป็นน้อย ใช้ฉันให้ไถนาอย่างควาย ฉันก็ไม่ปริปาก”
“ชาติหน้าฉันจะไปตกนรกร้อยกัลป์ แสนกัลป์อย่างไรนั่นยอมแล้ว แต่ในชาตินี้ ในชาติที่ได้มาพบแพงก็จะขอเป็นผัวมัน รักมันให้สมกับที่มันรักฉันให้จงได้”
วาระนี้ขอขอบคุณ..คุณตาหยู ที่ทำให้ผมกลับไปรื้อค้นสำรวจตู้หนังสือตนเองหลังจากละเลยมาแสนนาน และขออภัยที่นำเสนอบันทึกนี้ล่าช้านัก....
โปรดติดตามตอนต่อไป .. และขออนุญาต Book tag ไปยัง อาจารย์ ปวีณา ธิติวรนันท์ นะครับ
ผมชอบอ่านหนังสือในแนวบันเทิงคดีมากกว่าที่เป็นสาระวิชาการ เพราะไหน ๆ ก็คร่ำเคร่งกับการงานมากอยู่แล้ว หากยังอ่านหนังสือประเภทนี้มีหวังหัวทิ่มหัวโตเดินซัดเซเป๋ล้มอย่างแน่นอน ... หากแต่หนังสือประเภทบันเทิงคดีที่ผมชอบอาจเป็นวรรณกรรมประเภทนวนิยายสะท้อนสังคมทั้งสิ้น (ดูสังคมจากวรรณกรรม)
ความเห็น (29)
- แหม...นึกว่าหลงยุคซะแล้ว สมแล้วจ้า..กับการ Book Tag
- เรื่อง "เพื่อนแพง" เคยดูสมัยเด็กๆค่ะ ไม่่สงสัยเลยจากหนังสือที่คุณแผ่นดินเลือก...
- ระวังนะ อ่านเรื่อง "ทุ่งมหาราช"แล้วอย่าทำตัวเหมือนพระเอกเชียว
“รื่นเป็นทุ่งกว้างที่ใคร ๆ ก็ปรารถนาเข้ามาพึ่งพิง”
- สำนวนอย่างนี้ อ่านหนังสือแนวนี้ ไม่สงสัยเลย...ทำไมตัวอักษรทุกคำถึงได้แฝงไว้ด้วยความโรแมนติกตลอดเวลา...
- ขอบคุณนะคะสำหรับการแนะนำหนังสือ...
- นึกว่ากลับไปยุค60 ฮ่าๆๆแสดงว่าอ่านหนังสือได้หลายแนวมากเลยนะครับ ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแบบนี้
- ชอบประโยคนี้จัง ในโลกนี้มีเมียข้าคนเดียว คือ เอ็ง สุดใจ ผู้หญิงอื่น ๆ นอกนั้นเพียงแต่ผ่านเข้ามาในชีวิตข้าแล้วก็ผ่านไป บ้างเหมือนฝันดี บ้างเหมือนฝันร้าย เป็นเพียงอารมณ์ชั่วแล่น เกิดแล้วก็หาย ไม่มียืดเยื้อจีรังอะไรเหมือนความรักเอง
- ชอบทั้งหนังสือ และเพลง อันนี้พิมพ์ ผิดครับ เหมือความรักเอง
- มาขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆ
sanya_hrm
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า..จากการท่องตำราสอบไล่ปลายเทอม ก็ทำให้ผมอดใจไม่ได้ที่จะแวะเวียนเข้ามาสู่เวที"แลกเปลี่ยนเรียนรู้"แห่งนี้..ระหว่างที่รับรู้ประสบการในบล็อกนี้ก็พลอย..อารมณ์พลิ้วไหวไปกับทเพลงด้วย..ผมแนะนำให้พี่นัส..ไปฟังเพลงของต่ายอรทัย.."จะบอกใจยังไงดี"..เพลงนี้ผมชอบความงามของเนื้อเพลงครับ...ส่วนหนังสือเก่าๆชอบมากครับ ผมชอบแนวบันเทิงคดีเช่นกันครับ..
ถ้าโอกาสเหมาะและพี่ให้โอกาสผมอยากจะขอยืมอ่านบ้างครับ..
ผม..สัญญา
- ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องนิยายเท่าไหร่ครับ แต่อ่านจากที่คุณแผ่นดินเล่าคงต้องลองอ่านดูบ้างแล้วครับ :>
- ไม่เคยเห็น ไม่เคยได้อ่านเลยครับ
- ผมก็ไม่ค่อยรู้จัก "นิยาย" เท่าไหร่ครับ
- มาทักทายก่อนนอนครับ
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
 |
- เพื่อนแพงเป็นภาพยนตร์ที่ผมชอบมาก, และชอบพอ ๆ กับอ่านจากหนังสือ.. ซึ่งหนังสือก็มีเพียงไม่กี่หน้า อ่านชั่วอึดใจเดี๋ยวก็จบแล้ว
- ผมชอบอ่านนวนิยายแนวลูก ๆ .. และอ่านของนักเขียนไทยในแนวนี้หลายท่าน หรือแม้แต่ของไม้เมืองเดิมผมก็ชื่นชอบ เช่น รอยไถ , แสนแสบ แผลเก่า ฯ
- ส่วนทุ่งมหาราชนั้น... รู้สึกจะเป็นหนังสือที่ได้รับการคัดเลือกและยกย่องเป็น "หนังสือ 1 ใน 100 เล่มที่คนไทยควรอ่าน"... แรก ๆ ผมอ่านก็ดูเหมือนเป็นนิยายรักธรรมดา แต่เมื่ออ่าน "เอาความ" กลับมีมุมคิดในทางสังคม และมุมคิดในแง่ความรักที่วิพากษ์กันได้อย่างไม่รู้จบ
- ชื่นชอบวิถีความเป็นลูกผู้ชายในแบบฉบับการเป็นผู้นำของ "รื่น" และก็ไม่ปรารถนาจะเป็น "รื่น" ในวิถีความรัก หรอกนะครับ...
- หนังสือทุกประเภท ทุกแนว ..เป็นอาหารสมองสำหรับผมครับ
- อย่าลืมว่าง ๆ ผ่อนคลายสมองด้วยหนังสือประเภทบันเทิงคดีบ้างนะครับ
คุณแผ่นดินคะ
- แต่ละเรื่องที่อ่านสุดยอดทั้งนั้นเลยค่ะ
- การอ่านหนังสือแต่ละประเภท สื่อให้เข้าใจถึงคนอ่านว่าเป็นคนอย่างไร
- ...................
- ละไว้ในฐานที่เข้าใจค่ะ
- ชอบการอ่าน แนวคิด การใช้ชีวิต ของคุณแผ่นดินค่ะ
- เจอกันบ้านครูบานะคะ
 |
- ขอบคุณนะครับสำหรับการช่วยพิสูจน์อักษร, บัดนี้ก็แก้ไขเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
- ผมอ่านหนังสือหลายแนวพอสมควร โดยเฉพาะประเภทบันเทิงคดีนั้นต้องถือว่าอ่านเยอะ ทั้งวรรณกรรมไทย วรรณกรรมต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็บ บทความ ความเรียง บทกวี เรื่องสั้น นิยาย ฯลฯ
- แต่ดูผิวเผินหลายคนจะมองว่าผมหัววิชาการ คงอ่านตำรามากเป็นพิเศษ แต่ตัวจริงเป็นคอวรรณกรรมขนานแท้เลยครับ
- แต่วรรณกรรมประเภทเริงรมย์ น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งลอยเต็มน้ำนั้น..ผมกลับไม่ (เคย) ไม่นิยมอ่าน ส่วนใหญ่ที่อ่านมักจะเน้นวรรณกรรมแนวสังคม
- เสียดายหนังสือหลายเล่มหาไม่เจอ...หรืออาจมีคนยืมแล้วไม่คืน ... ปิดเทอมเลยตั้งใจว่า จะจัดตู้หนังสือใหม่ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว แค่หลับตาผมก็บอกได้ว่าหนังสือเล่มนั้นอยู่ตู้ไหน, ชั้นอะไร ลำดับที่ประมาณเท่าไหร่...แต่บัดนี้ มันเลือนลางไปมาก เพราะเราไม่มีเวลาดูแลและใส่ใจ
แวะมาอ่านฉบับย่อ ของหนังสือที่คุณแผ่นดินเขียน
น่าสนใจคะ
จันดารา ...ไม่ได้อ่านคะ ดูแต่หนัง....
น้องสัญญาครับ..
วันก่อนเห็นเดินเฉียด ๆ ห้องทำงานพี่...ร้องทักก็ไม่ทัน
แต่พอทราบว่ากำลังยุ่ง ๆ กับการเตรียมตัวสอบ...และการฝึกงานที่รออยู่เบื้องหน้า..
ว่าง ๆ มาหยิบยืมหนังสือไปอ่านก็ได้ มีหลายประเภท การเมืองและสังคมก็พอมีบ้าง ... แต่ยืมแล้วต้องคืน นา..(ยิ้ม ๆ)
สุขกาย, สบายใจ และมีพลังในการสอบ นะครับ ..น้องรัก !
 |
- ตัวจริง ๆ เป็นคนมีความรักเสมอ แต่ไม่เจ้าชู้เหมือนในวรรณกรรม อย่างแน่นอนครับ
- แค่จับ ๆ ดู ๆ หนังสือก็ถือเป็นการพักผ่อนอันดีเยี่ยมสำหรับผมแล้ว...
- บ่อยครั้งเรื่องราวและมุมมองชีวิตผมเองก็ได้จากการศึกษาเรียนรู้จากหนังสือ.. ซึ่งบางทีเรื่องนั้น ๆ ผมเองก็ไม่ได้พานพบสัมผัสจริงด้วยตนเอง...
- กระนั้น เรื่องราวในหนังสือก็มีส่วนจริงเคลือบแฝงอยู่มาก
 |
- อ่านนวนิยายก็ได้ทั้งความบันเทิง - เริงปัญญาเหมือนกันนะครับ...ไม่เครียดด้วย
- โดยเฉพาะนวนิยายในยุคที่ ศรีบูรพา เขียนนั้น..สะท้อนยภาพสังคมหลังการเปลี่ยนการปกครองได้อย่างดีเยี่ยม..
- ศรีบูรพา...(กุหลาบ สายประดิษฐ์) เป็นนักเขียนที่ผมชื่นชอบผลงานเกือบทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น มนุษยภาพ (เขียนจนต้องถูกจับดำเนินคดี) ลูกผู้ชาย สงครามชีวิต ข้างหลังภาพ แลไปข้างหน้า จนกว่าเราจะพบกันอีก ฯลฯ
- หนังสือ (ดี) เป็น พันธมิตรทางปัญญาเสมอครับ
สวัสดีครับ คุณย่ามแดง
 |
- หนังสือที่ผมนำเสนอส่วนใหญ่เป็นเรื่องเก่า ๆ ย้อนยุคย้อนสมัย และตอบโจทย์ทางสังคมในยุคนั้น ๆ ได้ดีในระดับหนึ่ง
- ...ถ้ามีเวลาก็ลอง ๆ อ่านดูนะครับ
- มีความสุขกับการใช้ชีวิต ...มาก ๆ นะครับ
- เข้ามาตามเก็บความงามของตัวอักษรที่เก็บไว้ในใจจะเก็บไว้ในความทรงจำ พร้อมนำไปใช้ต่อไปค่ะ
ขุดกรุออกมาให้เห็นๆเลยครับ
ผมเองก็อ่านหนังสือแนวแบบนี้บ้างครับ แต่ค่อนข้างน้อย
นักเขียนที่ผมชอบ ก็มี มาลา คำจันทร์ ประภัสสร เสวิกุล ครับที่ตามๆอ่าน
หนังสือที่คุณมนัสอ่าน ดูเก่าดี ขลังดีนะครับผม ผมไม่เคยอ่านแต่ก็ได้ดูภาพยนตร์ที่ผลิตจากวรรณกรรมเหล่านี้
ขอบคุณครับ หนังสือดีๆที่มาแนะนำกันครับ
คุณสมพร ครับ
 |
ที่เกริ่นว่า อ่านหนังสือแต่ละประเภท สื่อให้เข้าใจถึงคนอ่านว่าเป็นคนอย่างไร แล้ว ละไว้ในฐานที่เข้าใจนั้น ตกลงหมายถึงยังไงครับ...(คงไม่ได้หมายความว่าผมเป็นคนหลากรัก เหมือน "รื่น" นะครับ)
ช่วงนี้ครึ้มอกครึ้มใจ แวะวนอยู่กับหนังสือในห้อง ดีใจที่มีเวลารื้นค้น..พอ ๆ กับเศร้า ๆ ซึม ๆ เมื่อรู้ว่าหนังสือบางเล่มหาไม่เจอ
แต่ที่แน่ๆ ...ตอนนี้ไม่มีเวลาไปดูแลร้านหนังสือ...ปล่อยวางให้น้อง ๆ นิสิตทำตัวเป็นเจ้าของร้านอย่างเต็มที่
มีรอยยิ้มในทุก ๆ วัน นะครับ
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่านหนังสือค่ะ..ไม้เมืองเดิมเบิร์ดเคยอ่านแต่แผลเก่า ส่วนยาขอบก็อ่านผู้ชนะสิบทิศ ( ซึ่งชอบบุเรงนอง ^ ^ ) ไว้ว่างๆจะลองหาอ่านดูบ้างนะคะ..
คุณดอกแก้ว ครับ
 |
ผมไม่อยากพูดเหมือนที่ใคร ๆ ก็พูดว่า "อ่านหนังสือดีกว่าไปดูหนัง"
แต่จัน ดารา...อ่านหนังสือได้อรรถรสทั้งภาษาและจินตภาพที่งดงามเป็นอย่างยิ่ง และมีรายละเอียดอันมากมายที่ในภาพยนตร์ไม่ได้สื่อสารไว้
ว่าง ๆ ก็เรียนเชิญนะครับ...ปกหนังสือปกนี้ รู้สึกจะหายากแล้วล่ะครับ ตอนนี้ที่พิมพ์ใหม่ก็มีเยอะไป แต่ผมชอบสะสมเล่มเก่า ๆ ปกเก่า ๆ ...มากกว่า
สวัสดีครับ พี่อัมพร
 |
- ไปทำบุญวันมาฆบูชาที่ไหนบ้างหรือเปล่าครับ
- ผมอ่านหนังสือเหล่านี้เพื่อเยียวยาความเครียดตึงของการทำงาน
- ได้สาระชีวิตและบันเทิงราวกับยาขนานเอกเลยครับ..
- ตอนเด็ก ๆ ไม่เคยมีหนังสือใหม่ไปโรงเรียน โตขึ้นเลยสะสมและ "เล่นหนังสือ" อย่างหนัก ซื้อมาสะสม, มาอ่าน, และเก็บไว้ชื่นชมฯ
คุณตาหยู ครับ
 |
- ยังไงก็ต้องขอบคุณที่มาสะกิดเตือนให้หันไปใส่ใจตู้หนังสือของตนเอง หลังปล่อยละเลยไปเสียนาน
- อันที่จริงก็มีหนังสือแนววิชาการที่ชอบอยู่หลายเรื่อง แต่เห็นชาวบล็อกเสนอมาก็เป็นแนวสาระวิชาการกันทั้งเลย
- เลย...ผ่อนพักสมองด้วยหนังสือแนวบันเทิง หรือบันเทิงคดี แต่มีกลิ่นอายทางปัญญาด้วยเหมือนกัน
- ขอบคุณอีกครั้ง นะครับ.....
ต้องเป็นหนังสือที่ประทับใจมากแน่นอนใช่มั้ยครับ...(ดูจากอายุของหนังสือ...)
ปล.ชอบภาพหน้าบล็อกครับ...แผ่นดิน + แดนไทย
สวัสดีครับ คุณเอก
 |
- มาลา คำจันทร์และประภัสสร เสวิกุล, เป็นนักเขียนที่ผมชื่นชอบและติดตามผลงานอยู่อย่างสม่ำเสมอ
- โดยเฉพาะมาลา คำจันทร์นั้นต้องถือว่าชัดเจนในเนื้องานการสะท้อนภาพวัฒนธรรมคนเหนือที่เด่นชัดและแจ่มชัดมาก ๆ
- ผมมีหนังสือเก่า ๆ อีกไม่น้อย บางเล่มเปิดแทบไม่ได้ มันกรอบเกรียมแห้งไปหมด ...
- ปัจจุบันเราหาอ่านหนังสือร่วมสมัยในยุคหลัง ๆ ได้ง่ายดาย แต่ยุคก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครองเรากลับหาอ่านได้ยากพอสมควร
- ผมยังเชื่ออย่างมั่นคงว่า "ชีวิตเราสามารถเติบโตได้จากหนังสือ"
- ขอบคุณครับ
 |
ไม้เมืองเดิม..มีวรรณกรรมหลายเรื่องที่น่าสนใจและโด่งดัง ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ก็หลายเรื่องด้วยกัน แนวเรื่องก็คล้าย ๆ กัน เวียน ๆ วนอยู่แต่เรื่องรักสามเศร้า ชิงรัก หักเหลี่ยมแบบลูกทุ่ง ๆ แต่สิ่งที่พบในนวนิยายก็คือ การสะท้อนภาพสังคมชนบทของไทยที่เกี่ยวพันและเกี่ยวข้องกับท้องไร่ท้องนา และวัฒนธรรมประเพณีในเดือนต่าง ๆ ..ผมพยายามจัดเก็บไว้ทุกเรื่องเท่าที่จะทำได้ ยกเว้นขุนศึกที่มาหลายเล่ม ผมไม่ได้เก็บไว้แม้แต่เล่มเดียว
ส่วนผู้ชนะสิบทิศ ถือเป็นมรดกวรรณกรรมในสังคมไทย ที่สร้างมาประดับตู้วรรณกรรมได้อย่างงดงาม เสียดายล่าสุดที่จะถ่ายทำละคร หรือภาพยนตร์ (ผมไม่แน่ใจ) กลับเงียบหายไปเลย
ขอบคุณครับ...
 |
หนังสือแต่ละเล่มมีอายุ (การแต่ง) ยาวนานมาก ..ทุ่งมหาราชและจันดารา ปกที่ผมนำเสนอนั้น เข้าใจว่าหาซื้อยากมากแล้ว... เคยเจอที่จตุจักรกรุงเทพฯ โก่งราคากันน่าดู (ไม่ต่ำ 200 บาท)
โชคดีผมท่องจตุจักรมานาน...เจรจาราคากับผองมิตรได้บ้าง เลยนำมาถือครองไว้ได้
บางเรื่องและบางเล่มราคาปกเพียง 5 บาทแต่นำมาขายเป็น 500 บาทก็มี...
ผมซื้อแพงสุดคือ "สงครามและสันติภาพ" ลีโอ ตอลสตอย (2 เล่ม ราคา 1,000 บาท) เป็นหนังสือต้องห้ามและหาซื้อไม่ง่ายนัก เท่าที่รู้คือพิมพ์ในประเทศไทยเพียง 2 ครั้งเท่านั้น
คุณโก๊ะ ครับ...
เมื่อไหร่จะสมัครเขียนบล็อกล่ะครับ..หรือสมัครแล้ว แต่ผมค้นไม่เจอ
.. อันที่จริงก็ดูเหมือนจะอ่านหนังสือในแนวเดียวกับที่ผมอ่านอยู่ไม่ใช่น้อย, การอ่านหนังสือก็เปลี่ยนไปตามวัยที่โตขึ้น ผมเองมัธยมอ่านบทกวี, ระยะต้นมหาวิทยาลัยก็เริ่มอ่านเรื่องสั้น, ช่วงท้ายมาอ่านนวนิยาย จากนั้นก็แตกแถวไปอ่านบทความ สารคดี ความเรียง หรือแม้แต่นิตยสาร และช่วงปี 4 ก็เริ่มเขียนบทความ สารคดีลงตีพิมพ์ พอได้เงินเรื่องละพันบาทบ้าง.. ไม่ได้บ้าง แต่ก็เลี้ยงตนเองได้ในระดับหนึ่ง
..ไพฑูรย์ ที่กล่าวถึง ใช่ ไพฑูรย์ ธัญญา หรือเปล่าครับ นักเขียนซีไรต์จากรวมเรื่องสั้นชุด "ก่อกองทราย" (ปัจจุบันสอนหนังสืออยู่ที่ ม.มหาสารคาม)
หนังสือแนวปรัชญา..เป็นอีกแนวที่ผมชื่นชอบเอามาก ๆ แต่หนังสือธรรมะยังไม่อ่านอย่างจริงจัง ซึ่งอาจจะคุ้นเคยมากับการเข้า ๆ ออกวัดเป็นประจำอยู่แล้ว เลยไม่ต่อยตื่นตัวที่จะหยิบมาอ่าน