สงกรานต์ : 1,100 กิโลเมตร .. บันทึกการเดินทางของชีวิตในเทศกาลน้ำ (1)


ชีวิตบนท้องถนนดูรีบเร่งกันทั้งนั้น ! ป้ายทะเบียนรถต่างจังหวัดวิ่งอยู่ในถนนอย่างรวดเร็วและมากมาย นั่นอาจหมายถึงการมาท่องเที่ยว หรือแม้แต่การกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนก็เป็นได้ !

สงกรานต์ปีนี้  ผมไม่มีโอกาสได้เตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับการเดินทางอันแสนไกลเท่าที่ควรนัก  เพราะยังลังเลกับงานราชการที่ติดพันอยู่รอบตัว.. ดูอย่างวันที่  12  เมษายนที่ผ่านมาผมยังหอบสังขารกลับที่พักเกือบ 6 ทุ่มเข้าไปแล้ว  ตั้งใจจะเข้าบล็อกเพื่อเติมเต็มชีวิตชีวาเสียหน่อย  แต่กลับกลายเป็นว่าเข้าระบบไม่ได้ !  เลยหยิบ ๆ จับ ๆ หนังสือพักใหญ่  เพียงหวังให้หนังสือเป็นยานอนหลับ  แต่เอาเข้าจริง -  กว่าจะหลับลงได้ก็ปาเข้าตี  2  โน่นเลยทีเดียว...

   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เช้าวันวันรุ่งขึ้น (13  เมษายน)   ผมตื่นนอนตอนเกือบ ๆ  7  โมงเช้าตรวจเช็คสภาพรถและเคลื่อนตัวเดินทางออกจากมหาวิทยาลัยไปยังบ้านเกิดที่จังหวัดกาฬสินธุ์  โดยมีวัตถุประสงค์หลักคือการไปรับลูกชายทั้งสองคนเพื่อเดินทางไปยังบ้านหนองทับม้า  อ.เสนางคนิคม  จ.อำนาจเจริญ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า น้องดิน น้องแดน  ไม่ยินยอมเออออร่วมเดินทางไปกับเราด้วย  โดยพวกเขาต่างชักแม่น้ำทั้งห้ามาอ้างเอ่ยนานาประการ  อาทิ  ไกลเกินไป ,  จะอยู่เล่นน้ำ,  เหนื่อย หรือแม้แต่  ไม่อยากจะไป !</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ด้วยเหตุเช่นนี้  เพื่อนชีวิตของผมจึงตัดสินใจที่จะเดินทางด้วยรถโดยสารประจำทางกลับบ้านเกิดที่อำนาจเจริญ  โดยให้ผมฝังตัวอยู่ที่กาฬสินธุ์เพื่อดูแลลูก ๆ  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเข้าใจดีว่าเธอต้องการเช่นนั้นจริง ๆ  อีกทั้งส่วนหนึ่งผมเข้าใจว่าลึก ๆ  เธอคงต้องการให้ผมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่หลังจากเคี่ยวกรำชีวิตกับงานมาตลอดสัปดาห์  โดยมั่นใจว่าผมไม่มีทางพกพาความโสด (ชั่วคราว)  ไปตะลอนทัวร์ที่ใดได้แน่  เพราะลูก ๆ  จะคอยเกี่ยวรัดเกาะขาและขี่คออยู่อย่างไม่ว่างเว้น  รวมถึงเบื้องลึกที่เป็นข้อเท็จจริงอันสำคัญยิ่งก็คือ  ผมไม่ใคร่ใยดีต่อการเดินทางในเทศกาลใด ๆ เลยก็ว่าได้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>     </p><p>นี่คือสงกรานต์ครั้งแรกในรอบ 5  ปีที่ผมมีเวลาได้อยู่กับ ตัวเองและคนที่เรารัก  เพราะที่ผ่านมาผมรับหน้าที่ตั้งเต็นท์บริการผู้สัญจรเดินทาง  หรือไม่ก็ต้องเที่ยวตระเวนนิเทศกิจกรรมของนิสิตที่อยู่ในหมู่บ้านต่าง ๆ  ในพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด มหาสารคามและกาฬสินธุ์…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ช่างเป็นความโชคดีของผมโดยแท้ที่ได้รับ วันเวลาแห่งชีวิต  ของเทศกาลสงกรานต์กลับคืนมาสู่ชีวิตของตนเองอีกครั้ง   แต่บางห้วงนึกก็อดคิดไม่ได้ว่าจะจัดการกับวันเวลาเหล่านี้ยังไงดี ?   เพราะการที่ห่างเหินวันหยุดไปนานเช่นนี้  ก็หลงลืมไปบ้างเหมือนกันว่าต้องทำอะไรบ้าง ?  รวมถึงบรรดาญาติก็คงแปลกประหลาดอยู่ไม่น้อยที่เห็นผมวางมือจากงานราชการไปร่วมกิจกรรมกับพวกเขา !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่    ผมตัดสินใจขับรถยนต์ไปส่งเพื่อนชีวิตและญาติของเขาที่อำนาจเจริญ  โดยเลือกใช้เส้นทางที่คาดว่าแปลกเปลี่ยว ผู้คนไม่พลุกพล่าน รถราไม่มากมาย  ซึ่งหมายลึกว่า  จะไม่มีคนเล่นน้ำ  อย่างมากมายมหาศาล  โดยการสัญจรไปยังตัวเมืองกาฬสินธุ์  ผ่านเส้นทาง  อ.กมลาไสย,  ร่องคำ  ไปสู่ อำเภอต่าง ๆ ของจังหวัดร้อยเอ็ด  อันได้แก่  อ.โพนทอง,  โพธิ์ชัย, หนองพอก  จากนั้นก็เข้าสู่เขตพื้นที่อำเภอของจังหวัดยโสธร  นั่นก็คือ  เลิงนกทา  และสู่จุดหมายปลายทางที่ อ.เสนางคนิคม  จ.อำนาจเจริญ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>   </p><p>ผมรักและคลั่งไคล้การเดินทางเสมอ  ยิ่งได้ขับรถเองก็ยิ่งมีความสุขเป็นพิเศษ  อยากแวะชมอะไรก็แวะได้ดังใจหมาย…(ยิ่งคนนั่งข้าง ๆ  หลับสบายในรถผมยิ่งมีความสุขในการขับเป็นที่สุด)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ตลอดเส้นทางการเดินทางพานพบวัฒนธรรมการเล่นน้ำที่ไม่ต่างกันในทุกท้องที่  -  โดยเฉพาะริมทางในเขตชุมชนที่ชาวบ้านมักจับกลุ่ม เล่นสาดน้ำ ปะแป้ง  กันอย่างคึกคักและ ถึงลูกถึงคน  และเป็นกันเองอย่างน่ารัก !</p>    <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมไม่ใครพบคนเมาแล้วขับ  แต่พบคนเล่นน้ำที่อยู่ในอาการเมาสุรา  หรือดื่มสุราอย่างมากมายก่ายกอง </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ปรากฏการณ์เช่นนั้นชวนให้ผมขบคิดอยู่อย่างลึก ๆ  เงียบ ๆ  ว่าเรามักรณรงค์เขียนป้าย เมาไม่ขับ  หรือแม้แต่ ขับช้า ๆ  เสียเวลา  ดีกว่าเสียชีวิต  แต่ไม่ค่อยพบว่ามีการรณรงค์โดยใช้วาทกรรมที่สื่อสะท้อนในทำนองให้คนเล่นน้ำที่อยู่ตามถนนสายต่าง ๆ  เพลา ๆ  การดื่มสุราลงบ้าง  บางท้องที่ผมเห็นคนเมาฟ้อนเซิ้งกรีดกรายออกมากั้นให้รถหยุด  ผมยิ่งเฝ้าสังเกตและภาวนาว่าอย่าได้เกิดอุบัติเหตุใด ๆ กับพวกเขาเลย..</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นั่นคือภาพชีวิตอันเป็นรูปแบบของวัฒนธรรมในเทศกาลน้ำที่พบอย่างหลากล้นอยู่ตลอดเส้นทาง  ถึงแม้เส้นทางที่ผมเลือกจะถือว่าเปลี่ยวแปลกอยู่บ้าง  กระนั้นก็ยังถือว่ามีรถราสัญจรคึกคักอยู่ไม่น้อย  และพบอุบัติเหตุถึง 3 ครั้ง 3  ครา </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>    </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ชีวิตบนท้องถนนดูรีบเร่งกันทั้งนั้น !  ป้ายทะเบียนรถต่างจังหวัดวิ่งอยู่ในถนนอย่างรวดเร็วและมากมาย  นั่นอาจหมายถึงการมาท่องเที่ยว หรือแม้แต่การกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนก็เป็นได้  !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเห็นรถจำนวนไม่น้อยบรรทุกชีวิตอย่างมีชีวิต…มีสัมภาระและของฝากจากการเดินทางอันแสนไกลจากเมืองใหญ่กลับสู่หมู่บ้าน…  ผมพบรถเล็กแต่บรรทุกสินค้าเต็มพิกัดมุ่งกลับบ้านเพื่อจำหน่ายในเทศกาลสงกรานต์อย่างรีบเร่ง ..</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมไม่ได้รีบเร่งเหมือนเช่นพวกเขา…เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมขับรถทางไกลโดยเข็มวัดความเร็วไม่ถึง 100 ผมจอดแวะริมทางเสมอเมื่อรู้สึกอยากหยุดพัก  โดยเฉพาะการหยุดรถเพื่อบันทึกภาพของ เถียงนา และ ทุ่งนา  ที่อยู่ตามรายทาง  บ้างแห้งแล้ง  โหยไห้  ขณะที่บางแห่งกลับเริ่มทอสีเขียวอ่อน ๆ  ต้อนรับลมร้อนอย่างทระนง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมไปถึงจุดหมายตอนเกือบ ๆ  บ่าย 3  โมงเย็น  -  แต่ต้องรีบเร่งจัดการกับเวลาอันน้อยนิดแต่ยิ่งใหญ่นั้นอย่างเต็มอัตราศึก  เริ่มจากการสรงน้ำกระดูกบรรพบุรุษของเพื่อนชีวิต…รวมถึงพ่อตาผู้ล่วงลับดับหายไปนานกว่า  3  ปีเศษ ๆ  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>      </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมมีเวลาพักฟื้นร่างกายแต่เพียงสั้น ๆ  จากนั้นประมาณบ่าย 4  โมงเศษก็ขับรถกลับมายังกาฬสินธุ์อีกครั้ง  … หากแต่ขากลับผมตัดสินใจใช้เส้นทางหลักเข้าสู่ตัวจังหวัดอำนาจเจริญ ยโสธร ร้อยเอ็ด กาฬสินธุ์   เพียงเพราะรู้สึกว่าถนนหนทางได้มาตรฐานกว่าเส้นทางเดิมที่สัญจรในช่วงเช้ามากมายนัก   แต่ก็ไม่วายต้องเตือนตนเองเสมอว่า ต้องใจเย็น ๆ  …เพราะรถมันเยอะ !”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ตลอดเส้นทางจากตัวจังหวัดอำนาจเจริญมาถึงกาฬสินธุ์ถูกห่มคลุมด้วยฟ้าอุ้มฝน ..อากาศไม่ร้อน  และมีฝนตกปรอยปรายอย่างไม่ขาดสาย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมกลับถึงบ้านอีกครั้งในเวลา  4  ทุ่มเศษ ๆ  ไม่ทันได้ทานมื้อเย็นกับพ่อ แม่  แต่ท่านทั้งสองยังคงรอการกลับมาของผมอย่างใจจดใจจ่อ  ขณะที่ลูกชายคนเล็กหลับพริ้มอยู่บนฟูกที่เก่าโชยกลิ่นอับอ่อน ๆ  ส่วนคนโตยังคงรอคอยผมอย่างไม่มีทีท่าง่วงเหงาหาวนอน  -  รอคอยพร้อมๆ กับการพกพาเรื่องเล่าอันหลากรสชาติของการเล่นน้ำในวันนี้ที่พร้อมเล่าสู่ผมอย่างปลื้มปิติ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>นี่คือ  การเดินทางที่ไม่รีบเร่งในเทศกาลน้ำที่ผมไม่คุ้นเคยนัก  เพราะเพิ่งมีโอกาสได้ วันเวลาของชีวิต  อันเป็นวันหยุดในเทศกาลนี้กลับคืนมาอย่างแทบไม่น่าเชื่อ  !    </p><p></p><p></p>

หมายเลขบันทึก: 90642เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2007 21:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม 2012 13:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)
สุขสันต์วันปีใหม่ไทยค่ะ มีความสุขมากๆนะค่ะ...ขับรถไกลๆ มีสติอยู่กับตัวตลอดเวลา ดีมากๆ ค่ะ เพราะมีคนที่รักและห่วงใยคอยอยู่จริงมั้ยค่ะ.....ขอบคุณสำหรับการขับรถใรวันที่กลับจากสวนป่านะค่ะ...รู้สึกผิดที่นั่งหลับวันนั้น แต่อ่านบันทึกนี้แล้วดีใจค่ะ...ยิ้ม ยิ้ม

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ อ่านเพลินเลย คุณแผ่นดิน เขียนให้อ่านสนุก มองเห็นภาพค่ะ เอ่ยถึงลูกๆแล้ว น่ารักมากค่ะ

สวัสดีครับคุณ แผ่นดิน

  • "รุ่นเก่าไปรุ่นใหม่มา" เจียดเวลาเป็นของเราบ้างครับให้รางวัลกับครอบครัว  ก็มีคสามสุขเหมือนได้ทำงานสาธารณกุศล  แต่เราจะได้ความอบอุ่นเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างหนึ่งครับ
  • ชอบภาพเถียงนาน้อยตั้งอยู่เรียงราย  มองเห็นสัจธรรมอะไรบางอย่าง มันจะถูกทิ้งร้างเมื่อหมดความจำเป็น  แต่เมื่อสิ่งรอบข้างเริ่มมีคุณค่าเจ้าเถียงนาเหล่านี้ก็จะมีความสำคัญขึ้นมาอีกครั้งครับ

 ขอให้มีความสุข  ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ อ.แป๋ว
P

ผมมีความสุขกับการเดินทางเสมอ โดยเฉพาะการได้ขับรถไปเองยิ่งถือเป็นกำไรชีวิต  เช่นเดียวกับครั้งที่ อ.แป๋วติดรถกลับจากบ้านพ่อครูบานั้นก็ถือเป็นเกียรติสำหรับผมยิ่งนัก.นะครับ

...ที่บ้าน...มีคนที่เรารัก - รักเรา ..รอคอยอยู่เสมอ  ยิ่งช่วยให้เราต้องดูแลตนเองมากขึ้น

ขอบคุณครับ

 

 

สวัสดีครับ..
P

ผมดูระยะทางตลอดเส้นทางจนถึงวันนี้ก็รวมแล้ว 1,100 กิโลเมตร..เป็นการเดินทางที่รื่นรมย์สำหรับผมมาก..

ขอบพระคุณนะครับที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจผมอยู่อย่างต่อเนื่อง

  • สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ
  • ดีใจด้วยที่ปีนี้คุณพนัสได้มีโอกาสอยู่ร่วมงานสงกรานต์กับครอบครัว
  • เห็นถึงความอบอุ่นทุกครั้งที่อ่านบันทึกค่ะ

คุณแผ่นดินครับช่วยลบ Comment ข้างบนด้วย ยังไม่เสร็จ มือไปกดโดนบันทึกก่อนครับ

จะกี่ร้อน    กี่หนาว    เราไม่สน

ยอมสู้ทน   ฝันฝ่า    ท้าแดดฝน

แม้จะรอ     ปีหน้า    ก็ยอมทน

รอผู้คน      เจ้ามา   หาพึ่งพิง

แม้ชรา      เสาเอน    เป็นเช่นนี้

ก็มีดี          อยู่ที่        ให้คุ้มฝน

ใว้บังแดด  เป็นเงา    ไม่ละคน

เหมือนดั่งคน  แก่เฒ่า   เฝ้ารอทาง...

 

  

 

  • สวัสดีครับพี่
  • เข้ามาชื่นชมกับเส้นทางในการเดินทางอันแสนยาวไกลครับ แต่ดูแล้วอบอุ่นดีครับ
  • ชอบคำนี้ครับ ขับช้า ๆ  เสียเวลา  ดีกว่าเสียชีวิต
  • หากทุกๆชีวิตคิดอย่างนี้และนำไปปรับใช้คงจะดีมากๆนะครับ
  • เช่น รวยช้าๆ เสียเวลา ดีกว่า เสียคน
  • ขอบคุณมากๆ นะครับผม มีความสุขตลอดไปครับ
สวัสดีครับ
P

ผมได้รับแนวคิดที่ดีและลุ่มลึกเสมอจากการทิ้งรอยไว้ในบันทึกทุกบันทึกของผม...

ตอนนี้ผมถ่ายภาพเถียงนาน้อยในละแวกมหาสารคาม,ร้อยเอ็ด, กาฬสินธุ์, ยโสธร, ขอนแก่น และอำนาจเจริญไว้แล้ว ..เกือบ ๆ 20 ภาพ และกำลังเขียนบันทึกเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้...

ไม่นานเกินรอ - สัปดาห์หน้าคงได้อ่านกันแน่นอนครับ

....

ขอบคุณครับ...

 

ผิดกับดิฉั้นนะคะ..หากขับรถแล้วคนข้างๆ หลับ..จะมีอาการ.."จะนอนเหรอคะ...จะกลับไปส่ง..ตื่นขึ้นมาคุยหน่อยเร็ว เร็ว"ไม่งั๊นจอดให้นอนข้างทางด้วยจริงๆ เอ้า! "
สวัสดีครับ  อ.ลูกหว้า
P
  • ตื่นเต้นไม่น้อยครับเมื่อรู้ว่าสงกรานต์ปีนี้ - มีวันหยุดเสียที
  • แต่ก็งงอยู่ไม่น้อย  เพราะเดินทางทุกวันเลยก็ว่าได้
  • เป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยความสุขอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัสมานานแล้ว....
  • ขอบคุณครับ

 

สว้สดีค่ะคุณแผ่นดิน

  • ตามมาอวยพรย้อนหลังถึงบล๊อกเลยค่ะ
  • ขอให้พี่มีความสุขกับชีวิตในทุก ๆด้าน มองแต่ด้านดี ๆ ด้านไม่ดีหรือทุกข์ใจอย่าได้เข้ามาหาพี่เลยค่ะ
  • อย่างน้อยเราก็ให้เวลากับครอบครัว ได้พักกาย พักใจ  ถึงแม้นจะเป็นการเดินทางที่ยาวไกลก็ตาม แต่เรารู้ว่าความสุข ความสบายใจ รออยู่ตรงหน้า
  • อย่างน้อย ๆ ราณีก็ติดตามครอบครัวตัวอย่างเสมอค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณพี่สมนึก - มากครับ

P

กลอนเพราะและมีความหมายที่ดีมาก...และจริงดังว่านะครับ  ไม่ว่าฤดูกาลใดก็แล้วแต่  เถียงนายังคงรับใช้ผู้คนอย่างไม่เลือกหน้าเลือกตา  และไม่เกี่ยงงอนใด ๆ ..บางอารมณ์เหมือนรอคอยการดูแลด้วยเช่นกัน

ขอบคุณมากครับ,...

สวัสดีเช้าวันใหม่ครับ
P
  • คำขวัญนี้ ขับช้า ๆ  เสียเวลา  ดีกว่าเสียชีวิต    ดูเหมือนจะเป็นคำขวัญรณรงค์การเล่นสงกรานต์ปีนี้  เพราะไปไหนมาไหนเจอะเจออยู่แทบทุกพื้นที่
  • ขอบคุณมากครับที่นำมาประยุกต์ฝากเป็นข้อคิดที่น่าสนใจอย่างดียิ่ง รวยช้าๆ เสียเวลา ดีกว่า เสียคน
  • ย้ำอีกที..มีความสุขมาก ๆ นะครับ....

 

สวัสดีตอนเช้าที่สายลมพัดโบกอย่างเย็นสบายครับ...
P

 ดีจังครับ  ขับรถแล้วไม่เคยเหงา - มีเพื่อนคุยตลอดทาง...ถึงลูกถึงคนดี.. อย่างน่านับถือ (ยิ้ม ๆ)

.......

ภาพน่ารักจังเลย...ลูก ๆ ชอบขี่คอผมแต่ไม่ยักจะขอขี่คอคุณแม่เขาเลย...

....

 

ขอบคุณนะคะอ่านแล้ว...รู้สึกดีมากเลยค่ะ...

ช่วงปีหลังนี้กะปุ๋มขับรถช้าลง...ประมาณไม่เกินร้อย...

อีกทั้งเรายังได้ซึมซับอารมณ์...สุนทรียภาพสองข้างทาง...ไปด้วย...น่าอภิรมย์ยิ่งนัก..

...

การได้เข้ามาอ่านบันทึกของคุณพนัสบ่อยๆ นี้ก็ช่วยทำให้...อารมณ์และจิตใจละไมมากขึ้นค่ะ

(^______^)

ขอบคุณค่ะ

กะปุ๋ม

  • ติดตามมาซึมซับไอแห่งความสุขของอาจารย์ในช่วงสงกรานต์ค่ะ
  • "น้ำเมา" เป็นความปวดร้าวในครอบครัวของดิฉัน เพราะเป็นต้นเหตุให้พวกเราสูญเสียคนในครอบครัว น้องชายของดิฉัน ไปในวัยเพียง 29 ปี ด้วยอุบัติเหตุบนท้องถนน
  • จึงทำให้ตัวเองรู้สึกสะเทือนใจที่เห็นผู้คนดื่มกินอย่างเมามายเกลื่อนถนนในช่วงสงกรานต์ค่ะ
  • บันทึกนี้ได้อารมณ์เหมือนได้ร่วมเดินทางไปด้วยทีเดียว เห็นด้วยกับน้องกะปุ๋มค่ะ อ่านบันทึกของอาจารย์บ่อย ๆ ทำให้จิตใจและอารมณ์ละมุนละไมมากขึ้น

น้องชาย

ความอบอุ่นไม่เคยจางหายไปจากบันทึกของน้องชายคนนี้เลย

อบอุ่นเสมอที่เข้ามาค่ะ

ดูแลหัวใจและคนรอบ ๆ ข้างให้มีความสุขนะคะ

ขอบคุณ อ.ราณี มากครับ
P

วันนี้ผมคุยกัยแฟนและขำกันมากกับวิถีชีวิตในวันหยุดช่วงนี้ที่เทียวตระเวนไปตามที่ต่าง ๆ  ...ราวกับเป็นครอบครัวกลางถนน...ข้ามอำเภอโน่นไปจังหวัดโน้นบ้างตามประสาคนหลายบ้าน...

แต่ทั้งหมดก็เป็นความสุขที่ผมควรต้องทำ...หลังจากที่ห่างเหินไปนาน...

ขอบคุณนะครับ...ขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่มีให้อย่างไม่เคยขาดห้วง

สวัสดีครับ...
P

ขอบคุณมากเลยนะครับที่แวะมาทักทาย...ผมแวะไปอ่านบันทึกของคุณกะปุ๋มบ่อยครั้ง...แต่ก็ต้องขบคิดอยู่มากกับเนื้อความที่สื่อสาร  เพราะออกแนวปรัชญาอยู่เยอะ...(ผมไม่ถึง...ครับ)

กระนั้นก็ยังมีความสุขที่จะขบคิดอยู่อย่างไม่ว่างเว้น...

ขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิตและการงานเสมอไป,  นะครับ

สวัสดีครับ อ.ปวีณา
P

ผมเองก็สูญเสียหลานชายจากอุบัติเหตุและจากอาการเมาสุราไปเมื่อกุมภาพันธ์ของปีที่แล้ว....ผมปวดร้าวและเศร้าเสมอเมื่อคิดถึงเขา...และยังคิดถึงอยู่อย่างไม่เสื่อคลาย....

ผมรู้สึกผิดที่ยังไม่มีโอกาสได้ดูแลพวกเขา....ผมทุ่มเททำงานเรื่องการรณรงค์เรื่องนี้มาร่วม 4 ปีเต็ม ๆ แต่กลับต้องมาสูญเสียหลานชายไปอย่างไม่มีวันกลับ

วูบใดที่คิดถึงเขา...ผมเศร้าและเศร้าเสมอ....เสียดายที่ยังไม่ได้ดูแลเขาดังที่ควรจะเป็น....

และการได้สร้างหน่วยสวัสดิภาพเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุขึ้นมา  จึงเป็นเสมือนการแผ่กุศลให้กับหลานชายที่ล่วงลับไปกับอุบัติเหตุครั้งนั้น...

....สงกรานต์  ผมจึงไม่อยากพานพบการสูญเสียใด ๆ  อีกเลย 

สวัสดีครับ พี่สมพร
P

รับปากครับ...(จะ)  ดูแลหัวใจและคนรอบ ๆ ข้างให้มีความสุข

เช่นกันนะครับ....ขอให้มีความสุขทุกวันและเสมอไป

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท