สงกรานต์ : 1,100 กิโลเมตร .. บันทึกการเดินทางของชีวิตในเทศกาลน้ำ ..เมื่อแดนไทบอกว่าจะกลับมาอีก (5)


วันทั้งวันทุกอย่างเต็มไปด้วยเสียงแห่งชีวิตและความสุขอันหลากล้น.

ทันทีที่เจ้าแดนไทถูกจับให้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ใสสะอาดเป็นที่เรียบร้อยก็ถูกนำตัวไปกราบขอพรยายทวดบนเรือนใหญ่  ...

 

แรกเริ่มผมก็เกรงอยู่ไม่น้อย -  กลัวว่าเจ้าตัวจะงอแงไม่ยอมขึ้นบนเรือนใหญ่  เพราะเกรงว่าความที่ไม่คุ้นเคยทั้งเรือนไม้และยายทวดจะพลอยทำให้แกหันเหไม่ให้ความร่วมมือ

 

กระนั้นก็ผิดคาดอย่างมหาศาล  เนื่องจากเจ้าแดนไทเดินดิ่งขึ้นบันไดและก้มกราบยายทวดอย่างไม่เขินอายและไม่มีวี่แววของการขลาดกลัวคนแก่ในวัยชราเลยแม้แต่น้อย

 

นั่นอาจเป็นผลพวงที่มาจากการได้ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางคนแก่คนเฒ่ามาอย่างยาวนาน  ครั้นพบเจอคนแก่ในวัยชราจึงคุ้นชินไปโดยปริยาย...

ตลอดทั้งวันของวันที่  14  เมษายน....เจ้าแดนไทกลายเป็นขวัญใจพ่อยกแม่ยกของคนในเครือญาติ   ใครต่อใครก็รับขวัญหลานด้วยเงินมากน้อยผสมปนเปกันยกใหญ่

 

สำคัญที่เฮฮากันนักก็คือการที่เจ้าจุกของผมไม่ยอมรับเงินเหล่านั้นด้วยวิธีธรรมดา  แต่จะจำแลงตนห่มผ้าเป็นเณรน้อยคล้องบาตรออกบิณฑบาตรับเงินจากญาติโยมอย่างถ้วนทั่ว  - สร้างความพออกพอใจให้กับทุกคนและคึกคักกันเป็นพิเศษ....

 

วันทั้งวันทุกอย่างเต็มไปด้วยเสียงแห่งชีวิตและความสุขอันหลากล้น...เจ้าแดนไทกลมกลืนอยู่ในบรรยากาศของความรักอย่างสนิทแน่น  ราวกับคนคุ้นเคยที่อยู่ร่วมกันมาอย่างยาวนาน

รุ่งเช้าของวันที่  15  เมษายน...เป็นเวลาที่ผม - แฟนและเจ้าแดนไทต้องเดินทางกลับมายังกาฬสินธุ์อีกครั้ง...หลายคนก็แซว ๆ  ขำ ๆ  กันไม่หายว่าผมเอาแรงมาจากที่ไหนขับรถข้ามจังหวัดเป็นว่าเล่น ...เดี๋ยวมาเดี๋ยวไปราวกับไม่รู้จักคำว่า "เหน็ดเหนื่อย"

 

(ผมเหนื่อยสิครับ...แต่จุดหมายปลายทางมีความหมายและความสำคัญต่อชีวิตของผมมาก ...ผมจึงมีความสุขและมีพลังชีวิตที่พร้อมจะออกเดินทางได้ทุกเมื่อ)

 

เราใช้เวลาร่ำลากันนานโข...เจ้าแดนไทยังคงถูกแกล้งส่งท้ายอย่างเมามัน  เจ้าตัวออกอาการงอนและบ่นในทำนองว่าเมื่อไหร่จะกลับกันสักที !

 

บรรดาพี่ป้าน้าอาทั้งหลายไม่ลืมที่จะรบเร้าให้แกบิณฑบาตรับเงินอีกครั้ง  ซึ่งเจ้าตัวก็สนองตอบอย่างไม่ยากเย็น  พร้อมกับบอกว่าเงินเหล่านี้จะใช้เป็นค่าน้ำมันรถกลับกาฬสินธุ์

 

ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกจาชายคาบ้าน...ยายของแดนไทเดินเข้ามาประชิดตัวรถเพื่อร่ำลาหลานรัก  พร้อมกับยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับเจ้าแดนไทพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า  "ยายไม่มีอะไรให้..."

 

สักครู่...แดนไทก็หันมายังผมและเอ่ยถ้อยคำที่ไม่ยืดยาวนัก  แต่ก็เป็นจังหวะจะโคนที่ชัดเจน  ซึ่งเป็นถ้อยคำที่ผมและแฟนไม่ได้สอนหรือบอกให้เขาพูด  และถ้อยคำเหล่านั้นก็ทำเอาผมนิ่งงัน - สะท้อนใจในความรู้นึกนึกคิดของเขาเป็นอย่างมาก

 

"แดนสิมาอีกอยู่เด้อ...  สงสารยายหวี...  ยายหวีบ่มีหยังให้.. สงสารยายหวีอยู่ผู้เดียว...  แดนสิซื้อของมาให้ยายหวี..."

นั่นคือทุกถ้อยคำที่เกิดขึ้นจริง  ไม่มีการดัดเปลี่ยนกระบวนคำและถ้อยความใด ๆ ..  นั่นคือความรู้สึกนึกคิดของเจ้าจุกแสนซนของผม

 

รถเคลื่อนตัวช้า ๆ ..  แดนไทยังคงโบกไม้โบกมือออกมานอกกระจกรถและพูดด้วยเสียงอ่อยในทำนองเดิมกับเมื่อครู่....ขณะที่หัวใจของผมก็เริ่มสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง

หมายเลขบันทึก: 91052เขียนเมื่อ 18 เมษายน 2007 22:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 18:14 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)
  • คุณยายทวดอายุเท่าไรแล้วค่ะ
  • เด็ก ๆโชดดีที่มี่โอกาสได้กราบยายทวด
  • ครอบครัวไทยเป็นครอบครัวขยายที่มีความรักในหมู่เครือญาติสูงจริง ๆนะ
  • ชื่นชมนะ ขับรถเก่งมากเลย 1100 ก.ก เชียวละเทียบจากหาดใหญ่ถึงชลบุรีเชียวนะ
  • พี่ไม่ไหวเรื่องขับรถ แค่100 ก.ก หมดแรงแล้วค่ะ

สงกรานต์ย้อนหลังนะครับ

  • แหม..อ่านแล้วอดน้ำตาซึมไม่ได้
  • มากกว่า 1,100 km ก็คุ้ม
  • สวัสดีวันปีใหม่ไทยย้อนหลังค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน

       เข้ามาเยี่ยมครั้งหนึ่งแล้วแต่ net มีปัญหา  คงไม่ช้านะคะที่ขอชื่นชมบรรยากาศของครอบครัวอบอุ่น 

        กำลังสนใจเรื่องสมองกับการเรียนรุ้  เพราะมีห้องเรียนทดลอง "การพัฒนาการเรียนการสอนแบบ BBL"  โดยทดลองกับนักเรียนชั้นป.1 เฉพาะการจัดการเรียนรู้ทางด้านภาษาไทย"  

        เมื่อได้อ่านบทความของท่าน.....ปิ้งเลย.....นี่แหละการเรียนรู้แบบ BBL

  • มาชื่นชมครอบครัวตัวอย่างอีกรอบครับ...
  • ทำยังไงนอ!!!   ถึงมีลูกชายน่ารักปานนี้
  • เป็นวันครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ
  • คุณยายอายุเท่าไหร่แล้วคะ  
  • เจ้าแดนไทยสึกตั้งแต่เมื่อไหร่คะ..น่ารักน่าชังจังคะ 
  • คุณยายอ้ออายุ 85 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เดินไม่ได้ ดูเหมือนกับคุณยายของเจ้าแดนไทยไม่ผิดกันเลยค่ะ ที่บ้าน ลูก ๆ หลาน ๆ ทุกคนจะเรียกคุณยายว่า แม่หลวงค่ะ 

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

อ่านแล้วซึ้งใจในความรู้คิดของน้องแดนยิ่งนัก..เบิร์ดมั่นใจว่าต้นกล้าต้นนี้จะเติบโตเป็นไม้ใหญ่ที่ทรงคุณค่าของสังคมไทยต้นหนึ่งเลยล่ะค่ะ

ขอบคุณสำหรับความงดงามซาบซึ้งในบันทึกนี้..อ่านแล้วใจไหวๆ..และขอบตารื้นเลยล่ะค่ะ

สวัสดีครับ พี่อัมพร

P
  • อายุยายทวดประมาณ 94  ปี ...ตอนนี้ท่านนั่งและเดินไม่ได้แล้ว  แต่การรับรู้ทางสายตาและหูยังใช้การได้ดี
  • ครอบครัวของแฟนที่อำนาจจะมีการพบปะนัดเจอกันบ่อยมาก  ซึ่งส่วนใหญ่มีฐานะมั่นคง ได้ดิบได้ดีทั้งนั้น  ตรงกันข้ามกับครอบครัวของผมที่ชาวนาเต็มขั้น  และยังยากจนอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
  • อันที่จริง...ผมก็มีอาการปวดหลังมาร่วมปีแล้ว อันเป็นผลพวงของอุบัติรถบัสเมื่อ 2 ปีที่แล้ว 
  • นั่งรถ หรือขับรถได้ไม่นานก็มีอาการปวดไปทั้งตัว  หากแต่ครั้งนี้  ..ผมมีความสุขกับการเดินทางและเอาชนะกับความเจ็บปวดทางร่างกายได้เป็นอย่างดี
  • ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีครับ คุณตาหยู..
P

สุขสันต์วันสงกรานต์ - วันขึ้นปีใหม่ย้อนหลัง...

อยู่ดี มีแฮง..แข็งแฮงทุก ๆ มื้อเด้อ..

  • สงกรานต์น่าสนุกค่ะ
  • น่าประทับใจ

อ่านแล้วมีรู้สึกมีความสุขดี

หากผมมีโอกาสไป มมส.คงจะได้เจอ หลานแดนไท นะครับ

ดูจ้ำหม่ำมากกว่าเดิมนะครับ

เช่นกันนะครับ...(สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง)
P

ไกล ใกล้แค่ไหนไม่สำคัญ..หรือมากกว่า 1,100 กิโลเมตรผมก็ยังต้องไป  ขอเพียงจุดหมายนั้นมีคนสำคัญรอเราอยู่...(คุ้มเดินคุ้ม)

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ..
P

เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่บันทึกนี้มีความดีอยู่บ้าง..เพียงเพราะแรกเริ่มก็คิดว่าจะเน้นแต่เฉพาะความรื่นเริงของเรื่องราวเท่านั้น

ผมจะพยายามเก็บตกคำพูดของลูก ๆ เสมอ..และชอบนำมาขบคิดว่าเขารู้สึกต่อโลกและชีวิตอย่างไรบ้าง...

บางทีก็นึกอยากจะบันทึกถ้อยคำของเขาไว้..โตขึ้นก็ทำเป็นหนังสือเล็ก ๆ มอบเป็นของขวัญวันเกิดให้กับเขา..ไม่รู้เขาจะชอบหรือเปล่า...

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ อ.ย่ามแดง..
P

เร่ง ๆ หาแม่ให้ลูกได้แล้วนะครับ...เด็กทุกคนน่ารักเสมอ..ดูจากเด็กบ้านนอก ไม่มีเสื้อใส่ ขี้มูกไหลย้อยเป็นทาง - ดูยังไงก็น่ารักเสมอแหละ...

เป็นกำลังใจให้นะครับ

สวัสดีครับ คุณอ้อ - สุชานาถ
P
  • ตอนนี้ยายอายุ 94 ปี..ท่านเดินและนั่งด้วยตนเองไม่ได้แล้ว...แต่ก็ยังถือว่าแข็งแรง กินข้าวได้อย่างต่อเนื่อง
  • "แม่หลวง" ...ฟังดูอบอุ่นและยิ่งใหญ่นัก
  • เณรน้อยของผมสึกเมื่อวันที่ 12 เมษายน ครับ..
  • ขอบคุณนะครับ...และขอให้มีสุขภาพแข็งแรงทั้งคุณแม่และคุณลูก (ในท้อง) ....นะครับ

 

สวัสดีครับ คุณเบิร์ด
P

ผมคงไม่ขออะไรมากจากลูก...โตขึ้นขอเพียงไม่เป็นภาระและปัญหาของสังคมก็น่าจะเพียงพอแล้ว...และกำลังจัดเก็บบันทึกเหล่านี้ไว้ให้พวกเขา  อย่างน้อยโตขึ้นเมื่อเขาได้อ่าน  เขาจะได้รู้ว่า....ความรู้สึกอันดีงามของพ่อ - แม่และมิ่งมิตรชาวบล็อกที่ส่งถึงเขานั้นยิ่งใหญ่และอบอุ่นยิ่งนัก...ซึ่งอาจเป็นแรงขับให้เขาไปสู่เส้นทางที่ดีได้

และหากแม้นเขาเป็นต้นกล้าของแผ่นดิน...ผมก็ยิ่งตายตาหลับ...

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ
P

อันที่จริงผมก็เพิ่งมีโอกาสได้หยุดราชการในเทศกาลสงกรานต์นี่แหละครับ... 4 - 5  ปีที่ผ่านมาไม่เคยได้กลับไปร่วมกิจกรรมกับทางญาติเลยก็ว่าได้...

ปีนี้...ผมมีความสุขมากครับ

สวัสดีครับ คุณเอก..
P

ช่วงนี้ยังไม่ได้มีเวลาตั้งหลักไปแลกเปลี่ยนบันทึกของคุณเอกเลยนะครับ..แต่ก็ติดตามอ่านทุกครั้ง...

ยินดีต้อนรับสู่มหาสารคามทุกเมื่อ...และรับรองว่าได้เจอตัวซนทั้งสองของผมอย่างแน่นอน...ตอนนี้น้องแดนอ้วนพี ๆ  แข่งกับผมแล้ว...แถมยังแซวว่าตอนนี้น้องแดนมีพุงเหมือนพ่อแล้วนะ...

ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะพี่แผ่นดิน

หลานน่ารักมาก ๆ ไม่คิดเลยค่ะว่าเด็กตัวเท่านี้พูดได้จับใจขนาดนี้   ในอนาคตเขาจะเป็นต้นไม้ที่เติบโตได้อย่างแข็งแกร่ง และมั่นคง ซึ่งเขาได้รับการถ่ายทอดมาอย่างดีจากครอบครัวที่อบอุ่น น่ารัก และเป็นตัวอย่างที่ดี  และอนาคตเขาจะเป็นคนตัวอย่างอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยค่ะ

สวัสดีครับ
P

อันที่จริงแดนไทเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา - ค่อนข้างแข็ง ๆ ห้วน ๆ เลยด้วยซ้ำไป  แต่คราวนี้ผมเองก็สังเกตว่าแกไม่งอแง ..กล้าเข้าหายายทวดโดยไม่ต้องลากจูง...และรู้สึกที่สะเทือนไหวต่อคำพูดของผู้ใหญ่โดยที่เราไม่ต้องอธิบาย...

อนาคตก็หวังแต่เพียงให้เขาเติบโตโดยไม่เป็นภาระสังคม...ผมก็สุขใจเป็นที่สุดแล้ว

ขอบคุณครับ

รับรู้ได้ว่าน้องแดนสื่อสารกับผู้ใหญ่ได้ดีมากเลยนะคะ ที่เขาว่าเด็กกับคนแก่จะรับส่ง"ทางใจ"กันได้เร็วนี่เห็นชัดเลยค่ะ แต่ที่แน่ๆคือน้องแดนต้องเป็นคนลึกซึ้งเหมือนคุณพ่อแน่ๆค่ะ

สนับสนุนให้คุณพ่อ เก็บสิ่งต่างๆที่เขาพูด เขาทำแล้วเราประทับใจไว้ให้เขาค่ะ พี่ทำได้น้อยกว่าที่อยากทำ แต่เท่าที่มีก็สร้างความประทับใจให้ลูกค่ะ รู้ว่าเป็นของที่มีคุณค่ากับลูกมากกว่ามรดกใดๆค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณ แผ่นดิน ดูแลตัวเองด้วยนะคะ อย่าหักโหมมาก สังขารนี้ไม่ใช่ของเรา ยืมเขาใช้ เราต้องดูแลเขาด้วยค่ะ (ขอยืมมาจากคุณ  Handy ค่ะ)

สวัสดีครับ อาจารย์โอ๋-อโณ
P

เบื้องต้นขอขอบคุณในทุก ๆ ถ้อยคำที่กรุณาแนะนำ หรือแม้แต่การเติมเต็มกำลังใจไว้ในบันทึกนี้ของผม...และโดยเฉพาะอย่างยิ่งวาทกรรมของอาจารย์ที่ชวนคิดและเป็นความรู้ที่ต้องจดจำและมีไว้ประดับตน  คือ เขาว่าเด็กกับคนแก่จะรับส่ง "ทางใจ" กันได้เร็ว

ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท