(ภาพสีน้ำและปากกา:มุมหนึ่งที่ชะอำ-ปณิธิ)
สวัสดีค่ะ
ตื่นตาใจล้าคราสงัด
บทกวีแจ่มชัดชี้ความหมาย
ตรองตรึกนึกถามคำสุดท้าย
ความ"พอเพียง" หล่นหาย...ด้วยไม่พอ.
เช้ามืดวันนี้..เศร้าจัง
พระองค์ท่าน จะทุกข์ใจเพียงใดหนอ...
"ดวงดาว...อาจไม่ใช่ตำตอบที่ต้องการ"
ตอบเอยตอบถ้อย ทั้งทะเล ภูดอย ก็หงอยเศร้า
ช้ำมามากแล้วประเทศเรา เขาจุดฟืนใส่เตาเผาบ้านเมือง
แม้ทะเล ยังร่ำไห้ ในแรงบ้า อีกท้องฟ้ามืดหม่นปนแดงเหลือง
ฟ้าเอยเคยฟ้างามอร่ามเรือง ไยถูกเปลื้องเป็นเทาหม่นสับสนจัง
สวัสดีค่ะ
มาชมความงาม
ทั้งภาพ
ทั้งความคิด
ขอบคุณค่ะ
อ่านแล้วให้ความรู้ว่า
ความแห้งแล้งน่ากลัว
กลัวโลกร้อน กลัวต้นไม้หายไป
ต้องช่วยกันปลูกต้นไม้นะครับ