ความโกรธ ผูกใจเจ็บ เป็นทุกข์อย่างยิ่ง
แค่เขาพูด เราตีความ
แค่เขามอง เราวิเคราะห์
แค่เขาเดินผ่าน เราเศร้าหมอง
แค่เขาชายตามอง ทุกข์คูณสองทุกคืนวัน

ตีความว่าเขาด่าเรา ตีความว่าเขานินทาเรา ตีความว่าเขาพูดถึงเรา
เรานำความทุกข์เข้ามาให้ตัวเองแท้ ๆ
เขาอาจจะว่าเราครั้งเดียว แต่ที่เราเจ็บ ก็เพราะเรานำคำพูดเขามาคิด มาตีความ ให้มากถ้อยกระดงความ ดั่งหนึ่งเรานำมีดมากรีดแทงและทิ่มออกของเราเองนับร้อยนับพันครั้ง

ให้อภัย ปล่อยให้ใจ ได้ละวาง
ความโกรธเกลียด พยาบาท ศัตรู และมิตรร้าย
หายใจเข้า หายใจออก หายใจลึก ทุกข์กลับกลาย
เป็นใจดี ใจสบาย ให้อภัย

หายใจโล่ง หัวปลอดโปร่ง เลือดเดินคล่อง
มือทั้งสอง ขาสองข้าง ทำงานปร๋อ
หมดวิตก หมดวิจารณ์ หมดรั้งรอ
สุขแน่หนอ ให้อภัย จุนใจเอย...

สุข ใคร ๆ ก็อยากได้ความสุข
สุข ใคร ๆ ก็เคยมีความสุข
สุข ใคร ๆ ก็ไขว่คว้าความสุข
สุข ใคร ๆ ถ้าให้อภัยก็จะได้ “ความสุข”

สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความสุขกายทุกใจเลย
จงมีแต่ความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด

แผ่เมตตาแด่มิตรร้ายและศัตรูเป็นการเปิดประตูแห่งการให้อภัยอันจะนำมาไซร้ซึ่ง “สุขแท้”...