คิดคำนึงถึง...ความตาย


ความตายไม่ได้นำมาซึ่งความเศร้าโศกเพียงมิติเดียว ความตายมีความสุขในตัวเองได้

คิดคำนึงถึง...ความตาย 

ความตายไม่ได้นำมาซึ่งความเศร้าโศกเพียงมิติเดียว   ความตายมีความสุขในตัวเองได้

การจากพรากกัน....ถ้าคิดให้ดี   ไม่ว่าจากเป็นหรือ..จากตายนั้น  มิใช่จากถาวรหากแต่เป็นการจากเพื่อพบ

ต้องแยกกันแล้ว  ต้องจากกันแล้ว  แต่ความผูกพันของระหว่างเรา นั้น..ยังคงอยู่  อยู่เสมอไปในใจ  การคิดคำนึงถึงความตาย  ไม่ใช่คิดฆ่าตัวตาย..นะ  หมายถึงแต่ละวันเราควรคำนึงว่า...

สิ่งจริงแท้แน่นอน....คนเราทุกคนต้องตาย(วันใดวันหนึ่ง)

สิ่งจริงแท้แน่นอน....คนเราทุกคนต้องตาย(วันใดวันหนึ่ง)....ซึ่งคนส่วนใหญ่มักไม่รู้ว่าวันไหน คือวันตายของเรา

สิ่งจริงแท้แน่นอน....คนเราทุกคนต้องตาย(วันใดวันหนึ่ง)ซึ่งคนส่วนใหญ่มักไม่รู้ว่าวันไหน คือวันตายของเรา....และเราแต่ละคนเตรียมพร้อมที่..จะตายหรือยัง

สิ่งจริงแท้แน่นอน....คนเราทุกคนต้องตาย(วันใดวันหนึ่ง)ซึ่งคนส่วนใหญ่มักไม่รู้ว่าวันไหน คือวันตายของเรา....และเราแต่ละคนเตรียมพร้อมที่..จะตายหรือยัง....และเราเตรียมอะไรต่อมิอะไรแก่คนใกล้ชิดที่อยู่ข้างหลังเราแล้วหรือยัง   (ลูกสามี/ภรรยา,คนรัก,พ่อ/แม่..กระทั่งเจ้าหนี้/ลูกหนี้,เจ้านายงาน/ลูกน้องงาน...)

สิ่งจริงแท้แน่นอน....คนเราทุกคนต้องตาย(วันใดวันหนึ่ง)ซึ่งคนส่วนใหญ่มักไม่รู้ว่าวันไหน คือวันตายของเรา....และเราแต่ละคนเตรียมพร้อมที่..จะตายหรือยัง....และเราเตรียมอะไรต่อมิอะไรแก่คนใกล้ชิดที่อยู่ข้างหลังเราแล้วหรือยัง(ลูก,สามี/ภรรยา,คนรัก,พ่อ/แม่..กระทั่งเจ้าหนี้/ลูกหนี้,เจ้านายงาน/ลูกน้องงาน...) และสำคัญที่สุด เราเอง..เราได้ทำ พูด บอก กล่าว เที่ยว กิน ...จิปาถะ ค่ะ...ตามที่เราอยากทำ อยากพูด อยากเที่ยว อยากกิน..หรือยัง

เราคงเคยอยากบอกรัก..บางคน..ที่เราลืม เขิน ไม่กล้าบอก พ่อ แม่ ลูก พี่ น้อง เพื่อน ผู้ร่วมงาน ..เยอะค่ะ

เราคงเคยอยากขอบคุณหลายต่อหลายคนที่เรารู้ว่า..ถ้าขาดเขาเราคงไม่รู้สึกเต็มคนยังงี้..คู่ชีวิต คุณครู เพื่อนร่วมงาน ผู้ช่วย แม่บ้าน(คนทำงานบ้าน) แม้กระทั่ง..ช่างตัดผมเจ้าประจำ คนที่เราฝากท้อง..คนขายข้าวแกง,กับข้าวสั่ง

เราคงเคยอยากขอโทษคนบางคนที่เรา อาจทำอะไร ๆ โดยไม่คำนึงถึงจิตใจเขา (อาจตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ) หรือรู้ทั้งรู้ว่าเขาเสียใจเพราะเรา..แต่เราก็แก้ตัวว่า..สักวันเขาจะเข้าใจ...เอาเอง บางทีเขาไม่เข้าใจนะ..บอกเขาไปเถอะ เดี๋ยวติดค้างข้ามภพ

เราคงเคยอยากทำความดีที่ดี ๆ มาก ๆ แล้วก็ผัดวันประกันพรุ่งร่ำไป..ทำเสียเลย ดีมั้ย

เราคงเคยอยากทำอะไรตามความฝัน..แต่ไม่ได้ทำสักที  ทำเลยสิคะ

 วางแผนที่เป็นการเป็นงาน  .....มีต่อค่ะ

หมายเลขบันทึก: 155237เขียนเมื่อ 21 ธันวาคม 2007 20:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2014 22:18 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

ต้องอ่าน  One More Day  ทำให้คนอ่าน รู้ว่า ไม่มีสิ่งใดแน่นอนในอนาคต  แล้วทำไมเราไม่ทำอะไรที่ถูกต้องเหมาะสมและดีที่สุด ให้แก่คนที่เรารัก เสียแต่ในวันนี้เล่า จะไปรอ ไปผัดวันประกันพรุ่งทำไม
วันพรุ่งนี้ อาจมาไม่ถึงก็ได้....

วันพรุ่งนี้ อาจมาไม่ถึงก็ได้....P จริงค่ะ พี่ศศิ

P เกรงว่าคิดไม่ได้ สิคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท