You are what you eat.
You are what you read.
You are what you think.
And you are what you write.

วันไหนกินของอร่อย   กาแฟขมหอม  คาปูชิโน่เพิ่มวิปครีม  เสิร์พพร้อมขนมหวาน อื้อ ฮือ (ใคร)เอาอะไรมาแลกเราก็ไม่ยอม

วิธีเพิ่มความอร่อยให้กับการกิน  นั่งบิดเอวองค์นิด ๆ  มือและนิ้วเรียวงามค่อย ๆ บิขนม ชิ้นเล็กแค่พอคำ จุ่มลงไปในหนึ่งถ้วยกาแฟตรงหน้านั้น  อม นิ่ง ซึมซับ ซาบ ความหวาน ปนความขมหอมของกาแฟดี ๆ....สักหนึ่ง-สองนาที แล้วค่อยกลืน

วันไหนกินของย่อยง่าย กินอย่างมีสติ กินโดยใช้เหตุผลเหนืออารมณ์  สารอาหารครบถ้วน  กลางคืนนอนสบาย รุ่งเช้า..นั่งสบาย ไม่ต้องอ่านหนังสือในห้องส่วนตัวรโหฐารนานมากนัก

วันไหนกินดุ เด็ด เผ็ด มัน  โอ๊ยโย่  ใครอย่ามาแหยมเชียวนะ  จริง ๆ นะ  เดี๋ยวพ่นไฟใส่เลย

วันไหนอ่านหนังสือหวาน ๆ ฟ้าจรดทราย(สารภาพว่ายังชอบหยิบมาอ่านทั้งที่ควรจะเลยวัยหวานแล้ว...อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลค่ะ)  อยากเจอ อยากเจอ ชารีฟกับเขาสักคนบ้าง

วันไหนอ่านหนังสือท่านโอโช ท่านทะไลลามะ  ทพ.สม สุจิรา..เราเข้าใจเราได้มากขึ้น

วันไหนอ่านข้อเขียน หนังสือของพระไพศาล วิสาโล  ปลูกต้นไม้ ปลูกป่ากันเถิด  คืนสู่ธรรมชาติสามัญกันดีกว่า

วันไหนอ่านข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง..รู้นะคะว่าใคร ๆ ก็คิด รู้ คาดเดาได้ตรงกันว่าคือฉบับไหน  แหม..โลกทำไมโหดร้ายเช่นนี้หนอ

วันไหนคิดบวก มองทางใดก็มีความสุข  เห็นดอกไม้ดอกหญ้าข้างทางสวยงาม

แสงแดด สายลม หมู่เมฆา พากันออกมาอวดรูปโฉมโนมพรรณ  วิหคผกโผบิน  ทำไมขยันขยับปีกกันจัง  ไม่เมื่อยหรืออย่างไร

วันไหนคิดลบ ไม่ว่า รบนิดรบหน่อย  ลบมากลบน้อย  อยากท้าต่อยท้าตีกับเขาไปหมด  บีบแตรทำไม???Beep what ???

แล้วเมื่อถึงเวลาเรา(หรือคุณนั่นแหละ)  อยากขีดอยากเขียน

จะอนุทิน บันทึก เพลง โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เอ ทำไมใส่กลอนไม่ค่อยได้ ทำไมฝืด ๆ จัง

ความเป็นเรา(คุณ)  ความคิดของเรา(คุณ)  มันไหลออกมาดังสายน้ำ  ที่มีทางออกให้มันตามที่เรา(คุณ)กำหนดให้โดยไม่รู้ตัว

ว่าแล้ว  วันนี้ เรา(คุณ)

กิน อ่าน คิด ..และเขียนอะไรกันบ้างเอ่ย