สวัสดีค่ะ

แวะมาลงชื่อก่อนได้ไหมคะ 

 "ความสำเร็จของทุกคนคือความสำเร็จของกลุ่ม" ค่ะ

จะรออ่านข้อคิดเห็นของเพื่อน ๆ ค่ะ

แรงบันดาลใจที่เขียนบันทึกนี้ เพราะได้ยินเพลง"โลกนี้คือละคร บทบาทบางตอนยอกย้อนวกวน" ตั้งแต่เช้า

เย็น ๆ หลังทำการงานได้เป้า จึงนั่งปล่อยความคิดถึง โลกของโกทูโน ว่าทำไมเราจึงติด สังคมแห่งนี้ ทั้งที่ บุคคล ตัวตน ที่มีอยู่จริง เขียนเรื่องราวที่จริง ประสบการณ์ความรู้นำไปใช้ได้จริง แต่เราเคยเห็นหรือรู้จักตัวตน"จริง" ของเขาหรือเปล่า

*ในทำนองเดียวกัน คนอื่นรู้จักตัวตนเราที่"จริง" หรือ (ก็)เปล่า

จึงเกิดความคิด อยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็น

บล็อกเกอร์ที่เอ่ยถึง ความจริงมีอีกมาก ห่างหายไปก็เยอะ เวลาอ่านน้อยลง เดินทางไปทำงานไกลขึ้น

อย่ากระนั้นเลย พรวน ขุด ก๊วนเพื่อนบล็อกเกอร์ ด้วยเลยดีกว่า

ส่ง ข้อเขียนมาคุยกันหน่อยค่ะ

ครูคิม ครูคิมคะ เขียนอะไรก็ได้ค่ะ

เช่น ทำไมถึงมีแรงใจทำงานได้มากมายขนาดนี้...

แวะมาอ่านค่ะ

สวัสดีค่ะ

ค่ะ...มาตามสัญญาว่าจะแวะมาอ่านเรือ่งนี้อีก  พี่คิมคิดถึงเขียนถึงบุคคลต่าง ๆ เช่นเดียวกันค่ะ  แต่ยาวมากนะคะ

เคยหยิบแผนที่ประเทศไทยมาดู แล้วหยอดชื่อแต่ละท่านลงไปในแผนที่  เกือบเต็มประเทศค่ะ

พี่คิมมีโอกาสได้พบปะและเห็นตัวจริงเสียงจริงของบล็อกเก่อร์จำนวนมาก  รวมทั้งผู้ที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือให้ทุนนักเรียน โรงเรียน และรวมถึงให้กับชุมชน

กิจกรรมการตั้งเครื่อข่ายจัดค่ายฯ ก็มาจากการได้รับความช่วยเหลือจึงไปตอบแทนสังคมค่ะ  คิดว่าจะทำไปเรื่อย ๆค่ะ

อยากจะเขียนอีกมากมาย แต่ในอีกมากมายนั้งอาจมากเกินกว่าที่จะเขียนถึงหรือเปล่าก็ไม่ทราบ  ต้องลงมือค่ะ

แรงใจมากมายก็มาจากมิตรภาพของกัลยาณมิตรที่นี่นั่นเอง  พี่คิมเข้ามาอ่านทุกบันทึกที่เจอหน้าแรก  แต่หลายบันทึกรวมทั้งของคุณหมอพี่คิมไม่ได้เม้นท์ค่ะ

จะมาอ่านอีกนะคะ

วันนี้ขอออกจากศีลมาเมียงมองดูความเป็นไปของโลกก่อนนะครับ

รออีกสักพักใหญ่...

เรื่องราวมีมากมายที่จะเล่าสู่

ปลายปีมีหนังสือดีๆ รออ่านนะครับ

ตัวละครมีหลายบท

และพี่ ๆ ในนี้ก็เป็นตัวละครที่เป็นแบบอย่างที่ดีค่ะ

แม้ว่ากอจะเอาแต่เล่น แต่กอก็ชื่มชมในความขยันของพี่ ๆ น่ะค่ะ

• สวัสดีค่ะ อาจารย์
• บทบาทอีกตอนที่ทำให้ได้เรียนรู้ค่ะ
• ขอบคุณค่ะ