ตามปกติทั่วไปแล้ว การที่ครอบครัวหนึ่งจะมีทายาทสืบสกุล อาจจะเป็นเรื่องที่เขารอมานานแสนนาน จริงอยู่ที่บางคนอาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่หากเขาได้ผ่านกระบวนการคลอดและได้เห็นหน้าลูกของเขาแล้ว เกือบ 100 % ที่แม่นั้นจะรักและห่วงหา อาทร ลูกในครรภ์ที่เฝ้าฟูมฟักมานานไม่น้อย

หากเพียงแต่พวกเรา ชาวบุคลากรสาธารณสุขได้มองเห็นและเข้าใจถึงความรักของแม่ ของพ่อ...ที่เฝ้ารอลูกลืมตาออกมาดูโลกแล้วคงจะให้การบริการแม่และลูก โดยให้ ลูกเกิดรอด แม่ปลอดภัย ให้การดูแลด้วยหัวใจอย่างเข้าถึงความต้องการที่แท้จริงของ แม่ พ่อ และครอบครัวของผู้มาคลอด ซึ่งเป็นเป้าหมายที่ห้องคลอดทุกแห่งได้ตั้งเป้าหมายไว้เพื่อให้การทำงานเปี่ยมไปด้วยคุณภาพค่ะ  

มีตัวอย่างของการทำงานห้องคลอดเชิงรุก ของรพ.แห่งหนึ่ง ที่เข้าถึงความรู้สึกของครอบครัว ที่มาเฝ้ารออยู่หน้าห้องคลอด ที่อยากรู้ว่าจะคลอดเมื่อไหร่ อาการปวดเป็นอย่างไร ปลอดภัยดีไหม และฯลฯ ญาติบางคนเดินถามแล้ว ถามอีก โดยเฉพาะคุณพ่อท้องแรก จะถามทุกๆ ครึ่งช่วโมงก็อาจจะเป็นได้ค่ะ ปกติห้องคลอดจะปิดประตูอย่างสนิท ไม่สามารถมองเห็นข้างในห้องคลอดได้เลย ญาติไม่สามารถเฝ้าได้ ด้วยเหตุผลว่าเราต้องป้องกันการติดเชื้อที่อาจจะเกิดขึ้นได้นั่นเอง แต่คนรออยู่ข้างนอกนั้น คงกระวนกระวายเต็มที่ ...จริงไหมคะ

รพ.พหลพลพยุหเสนา เขามีบริการให้ข้อมูลกับญาติ / สามี คนไข้แบบเชิงรุกค่ะ ญาติไม่ต้องเดินมาถามข้อมูลเลยค่ะ บริการข้อมูลแบบ delivery ถึงหน้าห้องคลอดเลยค่ะ รายงานกันเป็นระยะๆ เตียงนี้ ชื่อ.... นามสกุล...มีอาการ..... ปากมดลูก... คาดว่าจะคลอดเมื่อ...............ขณะนี้ได้รับยา ? ประมาณนี้ค่ะ และที่สำคัญก่อนจะเปลี่ยนเวร พยาบาลจะมีการส่งข้อมูลระหว่างพยาบาลแล้ว ยังมีการส่งข้อมูลให้ญาติด้วยค่ะ เป็นเหตุมาจากการรับรู้ถึงความรู้สึก ความต้องการของคนไข้และญาติอย่างแท้จริงค่ะ

ยังมีอีกนะคะ ในช่วงนอกเวลาราชการ เจ้าหน้าที่จะน้อย แต่คนไข้ไม่ได้น้อยตามค่ะ มิหนำซ้ำยังมีคนไข้อาการหนักๆ มารพ. มากด้วยค่ะ เพราะอดทนจนไม่ไหวแล้วถึงมาห้องฉุกเฉินค่ะ คราวนี้ก็ต้องถึงตา แพทย์ พยาบาล วิ่งกันให้วุ่น ที่วิ่งวุ่นก็เพื่อช่วยเหลือ ช่วยชีวิตของคนไข้ให้ปลอดภัย และทำอย่างสุดความสามารถค่ะ

รพ.หนึ่งเล่าว่า วันหนึ่งนอกเวลาราชการ มีคนไข้มาคลอดหลายราย คนหนึ่งมีภาวะความดันโลหิตสูง ท้องโต ความดันโลหิตสูงถึง 200 มิลลิเมตรปรอท ซึ่งสูงมาก นับเป็นกรณีเสี่ยงสูง หากเป็นรพ.ชุมชนต้องส่งต่อไปรักษารพ.จังหวัด  คนไข้อายุมาก ท้องโต ครรภ์เป็นพิษ มีแนวโน้มจะเกิดอาการชักได้  แพทย์และพยาบาลต้องให้ยากันชัก และต้องเฝ้าระวังอย่างสูงเมื่อให้ยากันชัก เพื่อสังเกตอาการเปลี่ยนแปลง ถ้ามีเครื่องมือช่วยฝ้าระวังก็อาจจะผ่อนปรน ภาระของแพทย์ พยาบาลลงได้ แต่ถ้าอุปกรณ์เครื่องมือไม่พร้อมแล้วละก็.....ต้องเสียอัตรากำลังมาเฝ้าระวังอาการแทรกซ้อน และอาการชักอย่างใกล้ชิดอย่างน้อย 1 คนเลยค่ะ

และในระหว่างนั้นยังมี case อื่นๆที่ต้องดูแลไม่แพ้กันอีก แม่ที่เกิดตกเลือดหลังคลอดอีก 1 ราย เด็กคลอดออกมาอาการก็ไม่ดีด้วย ต้องช่วยีวิตทั้งแม่และเด็ก แต่สำหรับบุคลากรที่อยู่เวรขณะนั้นไม่เพียงพอแน่นอน...

แต่การบริการด้วยหัวใจ ช่วยเหลือเต็มที่ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย แม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ คนงาน ล้วนถูกเกณฑ์มาช่วยกันคนละไม้คนละมือ พยาบาลหอผู้ป่วยอื่นๆ ตามแนวทางการจัดการที่ได้วางระบบไว้ เวรเปล พนักงานนำส่ง ทุกคนที่อยู่ขณะนั้น ร่วมแรงร่วมใจมาช่วยเหลือแม่ลูกให้ปลอดภัยมากที่สุด ซึ่งบุคคลสำคัญที่จะบริหารจัดการได้ไม่ใช่ใครนอกจากพยาบาลทั้งหลายค่ะ สุดยอดมากๆ วิชาชีพนี้

ที่เขียนบันทึกนี้ เพียงแค่อยากเล่าบรรยากาศของคนทำงานในรพ. ที่ประชาชนที่เจ็บไข้ได้พึ่งพาอาศัยยามป่วยไข้ ให้ทุกท่านได้ซึมซับบรรยากาศ ในการทำงานที่เสียสละของพวกเขาเหล่านั้นค่ะ

พี่พยาบาลท่านหนึ่งที่สงขลา เล่าให้ฟังว่า ไม่ว่าจะเทศกาลไหนๆ พยาบาลต้องมาอยู่เวร และรับมือกับสถานการณ์ที่รุนแรง สาหัส โดยเฉพาะในช่วงเทศกาล เคยรับผู้ต้องขังตีกันมา บาดเจ็บกันนับสิบๆราย คนที่ต้องให้การดูแลเขาเหล่านั้นอย่างใกล้ชิดคือพยาบาลนั่นเองค่ะ ลองคิดดูนะคะ ว่าเธอเสียสละขนาดไหน คนไข้นอนบนเตียง มีโซ่ล่ามแขน ขา จะให้การพยาบาลต้องระวังตัวตลอดเวลา.....

แด่เธอ..ผู้เสียสละค่ะ ราตรีสวัสดิ์ ทุกท่านค่ะ