ระรวยระรินประทินประเทือง

นานับนองเนืองเมลืองมลอง

ผ ไท ผ เทศ เฉลิมฉลอง

ปกปักปัดป้องคุ้มครองผองเผ่า

ระร้าวระรานหมู่มารเมินมิตร

จัญไรจริตขบคิดขู่เข้า

ดึงดันดั้นด้นคืบค้นคนเขลา

ขืนข่มสูงเสารุกเร้าราญรอน

ถือโอกาสมาเยี่ยมมาเยือนครับ คุณหมอ เจ้าบทเจ้ากลอน

สุดยอดค่ะ กลอนคุณหมอ อิๆๆ พี่ชอบอ่านๆๆๆ

คุณพิมพา คะ

ขอโทษด้วย เข้ามาตอบช้า

บทกวีคุณพิมพา..สนุกค่ะเข้าเหตุการณ์พอดิบพอดี

สวัสดีค่ะคุณประจักษ์

วันก่อนเข้าไม่ได้จึงยังไม่ได้ขอบคุณ ขอบคุณนะคะที่มาแวะ..อ่าน

คุณ คนโรงงาน ขอบคุณนะคะ

ดิฉันเกิดที่ชลบุรี แว่บ ๆ เห็นว่าคุณคนโรงงานเดินทางจากชลบุรีมา..สะพานแห่งหนึ่งในกทม..แม่น บ่ ???

พี่ศศิ ที่นับถือ อ่านแล้วหัวเราะ อิ อิ เชียวนะคะ (อิ อิ)

กลอนงามความคำ "อัพภาษ" เก่งกาจมากเลยครับ ขอคารวะยิ่ง

ฝาก สี่ขีด ด้วย ไม่เชิงเป็นตอนเดียวกันค่ะ เพียงแต่ตอนเขียนนึกสนุก ๆ คล้าย ๆ กัน

อัพภาษ คือ คำที่ซ้ำที่กร่อนเสียงหน้าลงให้มีเสียงพยัญชนะต้นคำนั้นผสมด้วยสระ

เช่น รินริน ก็กร่อนเป็น ระริน รวยรวย เป็น ระรวย ครับ เป็นกลวิธีการใช้คำชนิดหนึ่งที่แสดงถึงความสามารถของกวีอีกด้วย

ขอสารภาพว่า ด้วยความบังเอิญ จริงๆ ค่ะ

ชอบอ่านบทกวี วันหนึ่งลุกมาเขียน แล้วก็บังเอิญมี*ครูคอยอ่านให้

แต่ท่านสุภาพ ไม่ค่อยแก้ มีแต่บอกให้เราไปอ่านของคนนี้ คนนู้นเพิ่มเติมน่ะค่ะ

คล้าย ๆ ครูกานท์ค่ะ

รู้สึกเล่าให้ท่านฟัง ท่านรู้จักกันด้วย

ครูของพี่...*ครูสุธีร์ พุ่มกุมาร

และครูเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ท่านหลังนี่ เพียรอ่านของท่านค่ะ

เคยได้พบและฝากตัวเป็นศิษย์..ยังดีใจทุกวันนี้..ค่ะ

แต่ไม่ได้ส่งงานให้อ่านค่ะ ยังไม่หาญกล้าขนาดนั้น

ความเห็นก็เหมือนคุณพิมล มองจันทร์ นั่นแหละครับอาจารย์