เมื่อวันศุกร์ได้ติดตามเรื่องการส่งเอกสารเพื่อการปรับเปลี่ยนข้อมูล ให้มีสิทธิในค่ารักษาพยาบาลแบบจ่ายตรง จากมหาวิทยาลัยที่ตนเองเข้าใจว่าเป็น ต้นสังกัด ผลที่ได้รับทราบทำให้ เกิดบันทึกนี้ขึ้น  หลังจากผ่านมาสองวันก็เริ่มมองเห็นว่า เป็นเรื่องของ จิตเกิด…ความคิดขยะ  หลังจากหยิบหนังสือ กายเจ็บ…แต่ใจอย่าเจ็บ  ของอาจารย์ ดร. วรภัทร์ ภู่เจริญ ขึ้นมาอ่าน  โดยเป็นหนังสือที่อาจารย์พิมพ์แจกฟรี  เป็นหนังสือที่ท่านเขียนในช่วงที่เข้ารับการรักษาผ่าตัดกระดูกสันหลัง ที่โรงพบาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เป็นระยะเวลานานสามเดือนกว่าและต้องกลับมาพักฟื้นที่บ้านอีกหลายเดือน  ในช่วงปลายปี 2548  หนังสือเล่มนี้ที่จริงผมเคยได้ยินบางท่านพูดถึงมาก่อนแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสได้รับแจกตอนที่ไปร่วมงานสัมมนา “การจัดการความรู้ เพื่อการพัฒนารองค์กรอัจฉริยะ” ที่จัดโดย สคส. เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2550 ที่ผ่านมานี้เอง เมื่อผมซื้อหนังสือเล่มใหม่ของท่านอาจารย์ ชื่อ “การบริหารนวตกรรม (Innovation) อย่างยั่งยืนและพอเพียง” 
          หนังสือที่ซื้อมายังไม่ได้อ่าน แต่อ่านหนังสือแจกฟรีก่อนเพราะเล่มบางกว่า วันนี้ได้ สติกลับมา (เล็กน้อย)  จึงเริ่มเห็นว่า บันทึกเมื่อวันศุกร์ เกิดจากความคิดขยะ ที่เกิดขึ้นในขณะจิตเกิด เป็นความคิดที่ไม่พึงประสงค์ ไม่ควรมีความคิดแบบนี้ เป็นความคิดที่โดนจิตปรุงแต่งเข้าให้แล้ว เป็นความคิดที่ต้องดับ ต้องหยุดคิด หยุดคิดแล้วดูจิต  อย่างที่หลวงปู่ดูลย์ท่านเมตตาสอนว่า “หยุดคิดก็จะรู้ ผู้รู้ไม่คิด ผู้คิดไม่รู้”  ตอนจิตเกิดอย่าคิด เพราะจะเป็นความคิดขยะ ต้องหยุดคิด แล้ว ยูเทิน (U-turn) ความคิด หันมาดูจิต ดูลมหายใจของตนเองจนกว่าจิตจะสงบนั่นแหละจึงจะคิดต่อไปได้  จิตไม่สงบจะมีแต่ความคิดขยะออกมา จิตสงบจะคิดเรื่องอดีต อนาคต ปัจจุบันได้ทั้งนั้น คนเรายังไงก็ต้องคิด แต่ให้คิดตอนที่จิตสงบ ๆ เท่านั้น…..ขอบคุณครับท่านอาจารย์
         ค่ารักษาพยาบาลเป็นเรื่องการรักษากาย  เราไม่เจ็บกายก็ดีแล้ว อย่าทำให้ใจเจ็บ การรักษาใจ ไม่ต้องจ่ายเงิน   อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด <p align="left"> </p>