การเยี่ยมบ้าน แล้วเห็นสิ่งรอบๆตัว โดยเฉพาะเด็กอาจทำให้จิตใจดีได้ หรืออาจหดหู่ค่ะ ลองอ่านที่นี่ค่ะ

ประเด็น Comtemplative Medicine โรงพยาบาลแม่สอด เป็นหนึ่งในเป้าหมายด้วย อ่านจากเรื่องราวที่หมอโรจน์เขียน ผมคิดว่าเราคงถอดบทเรียน จิตตปัญญา ออกมาได้เยอะเเน่ๆครับ

ผมได้ไปถอดบทเรียนที่ภาคใต้ครับ(โดยการคัดเลือก) เสียดายเลยไม่ได้ไปเรียนรู้กับหมอโรจน์เลย

มาให้กำลังใจครับ

สวัสดีครับคุณแก้วขอบคุณสำหรับความเห็นครับ

คุณจตุพรครับขอบตุรที่ให้ความสนใจครับ

ดูจากที่อ่านแล้วท่าทางจะซนไม่ใช่เล่นเลยค่ะ

แต่บรรยากาศในครอบครัวก็ดูอบอุ่นนะคะ

ทำให้นึกถึงสภาพครอบครัวปัจจุบัน ยิ่งคนมีสตางค์

ไม่มีทักษะในการเลี้ยงลูกให้ทำอะไรเป็น และยังเอาแต่วัตถุหยิบยื่นให้

ไม่ให้ความรักความเอาใจใส่ เฮ้อ.........(คิดไปนู่นเลยค่ะ)

สวัสดีครับ

 น้อง อิน

ปัญหาสังคมปัจจุบันคือคนเป็นทาสวัตถุ โดยไม่รู้เท่าทันว่ามันจำเป็นหรือไม่ เพราะจริงๆแล้วสุขมาจากข้างในใจของเรา หน้าที่ของวัตถุเพียงรับใช้ให้เราอยู่ได้ดี (เศรษฐกิจพอเพียงแก้ตรงนี้ได้)

สวัสดีค่ะ คุณหมอโรจน์

การเยี่ยมบ้าน ช่วยให้เราเห็นบริบท เรียนรู้ร่วมกับครอบครัว ชุมชน และสามารถวางแผนร่วมกับครอบครัว เพื่อการดูแลต่อเนื่องในระยาวได้ และที่สำคัญ เป็นการประคับประคองจิตใจผู้ป่วยและครอบครัวได้ดีที่สุด ผู้ป่วยและครอบครัวไว้วางใจทีมการดูแล

พรุ่งนี้ ก็จะไปเยี่ยมบ้านเด็กมะเร็งระยะสุดท้ายเช่นกันค่ะ 2 ราย ที่กาฬสินธุ์ Nueroblastoma stage 4 และสารคาม Relapse ALL ไปกับ นักสังคม กุมารแพทย์ (hemato)แล้วจะ update ให้ทราบค่ะ

สวัสดีครับคุณเกศ เมื่อวานผมเพิ่มพบพี่แก้วในงาน R2R ดีใจมากครับที่ได้เจอ blogger ที่สนใจเรื่องเดียวกัน

รูปแรกหน้ารักดีค่ะ

งานเยี่ยมบ้านเป็นงานที่สนุกนะคะ