ตามมาเป็นกำลังใจให้ครูต้นกล้าทุกคนครับ...และขอให้รัฐบาลน้อมรับขยายโครงการดีๆๆแบบนี้ด้วยหัวใจของผู้ที่มีความมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ด้วยเถิดครับ

สวัสดีครับ

เชียงใหม่ฝนตกไหมครับ

ทางนี้ครึ้มมาแต่เช้า

เมื่อคืนก็ตกทั้งคืน

ดินอิ่มฝน คนอิ่มกาแฟ ;)

อุ๊ย สะท้อง ตัวเบ้อเริ่มเลยครับ อิๆๆ

..แก้ไขแล้วค่ะ..

อิอิ เป็นหนึ่งความไม่ดีค่ะ

ขาดการทบทวน..ทำงานรีบ

ขอบคุณมากๆค่ะ..คุณครูภาษาไทยคนเก่ง

..ขอบคุณน้องฟูอ๊าดค่ะ..เดี๋ยวพี่อ้วนมาคุยด้วยนะคะ

..ขอบคุณคุณครูธวัชชัยด้วยค่ะ..

พี่อ้วนขา....เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ..คิดถึงนะคะจะมีโอกาสเจอกันบ้างไหมเนี่ย...อยากกอดอิอิ

สวัสดีค่ะ ศน.อ้วน คนเก่ง

• น่าเป็นห่วงจังนะคะ สำหรับคนที่มีความตั้งใจที่จะทำงาน แต่มีเรื่องความไม่แน่นอน ความรู้สึกไม่มั่นคงเข้ามาให้ได้คิด สะท้อนใจจริง ๆ นะคะ
• ขอเป็นกำลังใจให้ต้นกล้าทุกต้นด้วยค่ะ ฝากศน.นะคะ

ด้วยรัก...พี่เหมียว

มาแนะนำสันติวิธีครับ

http://gotoknow.org/blog/fuad1011/262222

สวัสดีครับ ศน.อ้วน

มาให้กำลังใจทุก ๆ คนครับ ที่ทำสิ่งดี ๆ เพื่อคนไทยทุกคนครับ

ขอบคุณ ครูอ้วนมากค่ะ หนูชอบฟังเสียงเพราะๆของครูอ้วน เวลามาพูดให้พวกเราฟัง

กิจกรรมทุกกิจกรรม สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้พวกเราได้มากมายค่ะ ^^

สวัสดีค่ะ..กัลยาณมิตรที่รักทุกท่าน

• ขอบคุณน้องฟูอ๊าดค่ะ..ที่มาเป็นกำลังใจให้น้องๆต้นกล้าอาชีพ
• พร้อมเป็นหนึ่งเสียงส่งถึงรัฐบาล
• น้องๆเขามุ่งมั่นมากค่ะ
• ขอบคุณคุณครูธวัชชัย..ครูภาษาไทยคนเก่งจริงๆ
• ขอบคุณจากใจค่ะ..
• ชอบจัง "ดินอิ่มฝน  คนอิ่มกาแฟ" มองเห็นภาพเลยค่ะ
• เชียงใหม่ฝนกำลังชุกค่ะ
• ขอบคุณกำลังใจจากน้องแอ๊ด..น้องสาวคนเก่ง
• สักวันนะคะ..เราจะได้กอดกันแน่ๆ
• วันก่อนก็ได้กอดพี่เอื้องแซะค่ะ..เป็นความบังเอิญของหัวใจ
• จ๊ะเอ๋..น้องอ้วนใช่ไหม..จ๊ะเอ๋พี่เอื้องใช่ไหมคะ
• อิอิ..กอดมือเลย (แรกๆไม่กล้ากอดทั้งตัวค่ะ เขิน..)
• สักวันนะคะ..ต้องเป็นของเรา
• ขอบคุณพี่เหมียว  พี่สาวที่แสนดีค่ะ
• ที่เป็นกำลังใจให้น้องๆครูต้นกล้า
• วานนี้น้องก็เสนอแนวทางให้กำลังใจน้องๆหลายประเด็นค่ะ
• เพื่อสร้างความมั่นใจ..
• ขอบคุณน้องฟูอ๊าดอีกครั้งหนึ่งค่ะ
• พี่อ้วนจะตามไปนะคะ..ทางสันติวิธี (ชื่อดีจังค่ะ)
• ขอบคุณ..อาจารย์วัชราค่ะ
• ที่แวะมาให้กำลังใจน้องๆครูต้นกล้าอาชีพ
• ศน.อ้วนก็จะบอกน้องๆเขาเสมอค่ะ  ครู-ครุ-คุรุ หนัก
• ให้หนักแน่นไว้   หมั่นสะสมความดีไว้เป็นต้นทุน  ทำใจยอมรับทุกสถานการณ์ 
• ขอบคุณ..ขอบน้ำใจของต้นกล้าหญิงค่ะ..
• ดีจัง..ดีใจค่ะ ที่หนูชอบกิจกรรมที่ครูอ้วนจัด
• รอยยิ้มของพวกหนูมีคุณค่ากับครูอ้วนมากค่ะ
• ไม่ลืมทุกอย่างที่ครูอ้วนคอยพร่ำบอกนะคะ
• แล้วพบกันอีกค่ะ..

ขอบคุณเพื่อนๆอีกครั้งหนึ่งค่ะ

ด้วยรัก..ศน.อ้วน

พรุ่งนี้ทำการบ้านที่บ้านคิดถึง ศน.อ้วนแน่ๆเลยค่ะ...อิอิ

สวัสดีค่ะครูอ้วน

ดีใจจังค่ะที่ได้เข้ามาร่วมโครงการนี้ ถีงแม้ว่าความหวังมันจะค่อนข้างริบหรี่จัง แต่ก็ไม่เป็นไร สู้ๆค่ะ ชอบวิธีการสันทนาการของครูอ้วนจัง ร่วมกิจกรรมแล้วทำให้คิดถึงตอนสมัยเรียนเลยค่ะ ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้มาตั้งนาน ดีใจนะคะที่ได้รำลึกความหลัง

โครงการนี้จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะคะ เพราะว่าครูจะได้ไปทำการสอนเด็กจริงๆซะที สงสารเด็กค่ะ แต่เสียใจอยู่อย่างนึงว่าตอนที่ได้เลือกโรงเรียน พอดีว่าอยู่อันดับต้นๆน่ะค่ะก็เลยได้เลือกก่อนคนอื่น ตอนที่เลือกยังมีโรงเรียนให้เลือกอีกมากเลยค่ะ แต่ว่าหนูเลือกจะลงโรงเรียนเล็กๆที่ต้องรับผิดชอบ4โรง แล้วก็แอบได้ยินบางคนบอกว่า ซื้อบื้อจังทำไมไม่เลือกโรงใหญ่ๆโรงเดียวนะ โอกาสจะได้บรรจุก็เยอะกว่า โอกาสที่จะได้จ้างต่อก็เยอะกว่า สอบได้ที่ดีๆน่าจะเลือกโรงใหญ่ๆไปเลย ได้ยินอย่างนี้แล้วก็เลยคิดว่าเราโง่ เอ้ยไม่ใช่ ซื้อบื้ออย่างที่เค้าว่าจริงรึเปล่าน้าที่เลือกโรงเล็ก แต่ที่หนูเลือกแบบนี้หนูก็มีเหตุผลของหนูนะคะ ว่าโรงใหญ่ๆน่ะ เค้ามีคนทำมากอยู่แล้ว ถึงแม้คนที่มาสอบเองก็เถอะ ก็คงอยากเลือกโรงใหญ่ๆ เพราะความมั่นคงมากกว่า แต่หนูกลับคิดว่า อยากไปช่วยโรงเล็กๆมากกว่าเพราะ เห็นว่า ส่วนใหญ่โรงเล็กไม่มีเจ้าหน้าที่ธุรการ คนที่ทำก็คือครูหรือผอ.โรงเรียนเป็นคนทำ ซึ่งงานปกติก็ยุ่งมากอยู่แล้ว เหมือนในละครในวันพิธีเปิดน่ะค่ะก็เลยทำให้อยากช่วยโรงเล็กมากกว่า ถึงแม้จะต้องรับผิดชอบตั้ง 4 โรง หนูว่าหนูน่าจะได้ประสบการณ์มากกว่าไปโรงใหญ่นะคะ ครูอ้วนว่าหนูคิดผิดรึเปล่าคะ

สุดท้ายนี้หนูก็ขอมอบกำลังใจให้กับต้นกล้าทุกๆต้นนะคะว่าอย่าพึ่งท้อเลย อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด มันเป็นเรื่องของอนาคต เราทำวันนี้ของเราให้ดี ดีกว่าเนอะ "ฟ้าหลังฝน มักจะมีอะไรดีดี รอเราอยู่เสมอ" นะคะ

สวัสดีศน.อ้วน และต้นกล้าทุกต้นด้วยนะค่ะ

เราเป็นต้นกล้าอีกต้นหนึ่งที่อยู่ด้วยความหวัง ถึงแม้ว่าความหวังที่มีอยู่มันอาจจะเลือนลาง ภายหลังจากการได้เข้าร่วมการอบรมมาหลายวัน จากที่เคยคิดว่าโครงการนี้เหมือนกับการเอาชีวิตของต้นกล้าทุกต้นไปแขวนอยู่บนเส้นด้าย ไม่รู้สึกถึงความแน่นอนและไม่มีการณ์คาดการณ์ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้นกล้าต้นนี้และคิดว่าอีกหลายๆต้นกล้าจะรู้สึกเช่นเดียวกันก็คือ ความเอาใจใส่และปรารถนาดีของเจ้าหน้าที่และทีมผู้จัดการอบรมทุกท่าน ซึงได้ทุ่มเทและเอาใจใส่กับต้นกล้าทุกต้นเป็นอย่างดี ทำให้ต้นกล้าต้นนี้กล้าที่จะหวังอีกครั้งค่ะ ดิฉันจบมาได้ 2ปีแล้ว ตอนที่เรียนไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะกลับมาทำงานใกล้บ้านและทำงานที่เกี่ยวกับหน่วยงานราชการ เรียนจบเสร็จก็ไปทำงานอยู่ กทม.ปีกว่าค่ะภายใต้ความเป็นห่วงของพ่อและแม่ และแล้วก็มีเหตุการที่ทำให้ต้องกลับมาเชียงใหม่อีกครั้งหนึ่ง การที่ได้เข้าร่วมโครงการนนี้บอกได้เลยว่าเกิดจากความต้องการของพ่อกับแม่เป็นหลักค่ะ เพราะความคิดที่ว่าจะเป็นงานที่มีความมั่นคงและมีความก้าวหน้า สิ่งที่ดิฉันทำได้คือการเข้าร่วมการสอบคัดเลือกโดยไม่ได้คาดหวังว่าจะผ่านการคัดเลือกมายืนในจุดนี้และเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้พ่อกับแม่ได้รู้สึกภูมิใจอีกครั้งหลังจากไม่เจอกับความรู้สึกนี้มานานมากแล้ว

ขอขอบคุณ ศน.อ้วนและทีมงานทุกๆท่านค่ะที่ทำให้ดิฉันและต้นกล้าอีกหลายๆต้นได้มีกำลังใจ ภายใต้พายุของเศรษฐกิจและการเมืองอย่างงี้ และต้นกล้าต้นนี้ขอสัญญาว่าจะอยู่อย่างมีความหวังและจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ

ตะวันส่องแสง แดดฉายลงมา ทาบทาทิวทุ่ง แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโชยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย

ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย แตะนิด ต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พลัดพรายลงดิน

จะอยู่แห่งไหนสุดฟ้าแสนไกล คะนึงถึงถิ่น ด้าวแดนแผ่นดิน ที่เราจากมาเนิ่นนานแสนนาน

ดอกหญ้างาม งดงามดังก่อน หรือรอนร่วงราน แดดร้อนดินแล้วลงระงมแผ้วพาน บ้านนาป่าเขา

ทุ่มกาย ทุ่มใจเข้าโหมแรงไฟ หัวใจแรงเร่า ยิ่งซ่านยิ่งทำ ระกำหนักเบาดิ้นรนหนทาง

เจ้ามิ่งขวัญ ยิ่งวัน ยิ่งเดือน ยิ่งเลือน ยิ่งราง ทอดทิ้งทุ่งร้าง วันและวันผ่านเยือนเหมือนเดินทางไกล

ตะวันส่องแสง สาดแสงลงมา ทาบทาทางใหม่ ร่วมจิตร่วมใจ ก้าวไปก้าวไป ฝ่าภัยร้อยพัน

มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น เหมือนทานตะวัน เฉิดแสงแรงวัน ราวรวีตะวัน สีทองส่องใส

.....ชอบเพลงนี้คะ ครูอ้วน.....

แวะมาเป็นกำลังใจให้ทุกต้นกล้าค่ะ...

สวัสดีคะครูอ้วน หนูขอออกตัวก่อนว่าข้อความด้านล่างนี้เป็นเพลงนะคะแต่มีท่อนหนึ่งที่หนูจำไม่ได้ ไม่ทราบว่าครูอ้วนเคยได้ยินไหมค่ะ หนูเคยร้องเมื่อตอนจะจบม.3 แต่ตอนนี้หนูจบปริญญาตรีมาแล้ว 3 ปี เลยจำได้แบบกระท่อนกระแท่นนะคะ เพลงนี้ความหมายดีและอยากมอบให้ครูอ้วนจริงๆ นั่งคิดนานมาก และลองร้องแล้วหลายรอบแต่ก็นึกไม่ออกครูอ้วนช่วยเติมให้หน่อยนะคะและถ้าข้อความไหนผิดเพี้ยนช่วยแก้ให้ด้วยนะคะ

วันเวลาผันผ่าน เปลี่ยนไปฉันยังคงอยู่ เพียงให้เธอรับรู้ถึงวันจากลา

เป็นสำเนียงขับขาล จากวันนี้ล่องไป {...........(ท่อนนี้จำไม่ได้ค่ะ)}

ฝากหัวใจให้กับเธอวันที่ต้องลา

ดั่งสัญญาได้กับมาอยู่เคียงชิดใกล้

ฝากรอยยิ้มที่แสนงามเอาไว้ข้างใน

แม้วันผ่านไป ยังไงใจฉันก็ยังเฝ้ารอ

เพียงชั่ววันผันผ่านแต่ใจฉันำไม่เคยเปลี่ยนยังว่ายเวียรด้วยรักและศรัทธา

มองฟากฟ้าสีครามยังคิดถึงเธอเกินกว่าเรายังอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน

รักและขอบคุณที่ช่วยดูแลและเป็นห่วงกันเสมอมา

คิดถึงครูอ้วนเสมอและจะคิดถึงตลอดไปค่ะ

อยากให้รัฐบาลมีงบประมาณจ้างรุ่นต่อไป และปรับการทำงานให้ 1 คนได้ทำงานน้อยโรงเรียนลงมา จาก4 โรงเรียน ต่อ 1 คน จะได้เหลือ 2 โรงเรียนต่อ 1 คน จะทำให้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้นและเจ้าหน้าที่ธุรการจะได้มีโอกาสได้ปฏิบัติงานได้เต็มที่และง่ายขึ้น ลดภาระค่าใช้จ่ายในการเดินทาง เพราะบางคนก็ไม่ใช่คนในพื้นที่ต้องมีค่าใช้จ่ายต่าง ๆ มากมาย แต่ก็ขอขอบคุณรัฐบาลที่ได้ให้โอกาสได้มีงานทำและจัดสรรงบให้ถึง 4 ปี ซึ่งทำให้มีหลักประกันว่าจะไม่ตกงาน

ผ่านมากว่า 3 เดือนแล้ว

และขณะนี้กำลังไร้ซึ่งความชัดเจน

อยู่........หรือ.........จาก

เงียบ...ทั้งจากรัฐบาล

เงียบ...ทั้งจากกระทรวง

เงียบ...ทั้งจากทบวง

เงียบ...ทั้งจากกรม

และเงียบ...แม้กระทั่งหน่วยงานต้นสังกัด

สงสาร...และเห็นใจ...มากๆ กับต้นกล้าหลายๆ ท่าน

หลายท่าน...ลาออกจากงานเก่าๆ มาเพื่อหวัง อนาคต และการเติบโต

หลายท่าน...ลำบากยากเข็ญ กับการเดินทางไปทำงานในที่ทุรกันดาร เดินทางกันเป็นวันๆ

หลายท่าน...ลำบากกับการเดินทางไม่พอ การกินอยู่ ที่หลับที่นอนก็ยังต้องเผชิญกับความไม่ปลอดภัย (โดยเฉพาะผู้หญิง มีเรื่องจริงให้รับรู้ว่า น้องผู้หญิงบางคนถึงกับโดนปืนบ้าน บุกห้องพักที่ซ่อมซ่อ จนต้องวิ่งหนีกระเจิงกลางดึก อยากทราบที่ไหนก็ถามไถ่กันเอง แวดวงนี้มันไม่กว้างจนเกินไปนักหรอก)

หลายท่าน...นอกจากที่กล่าวมาแล้ว ยังต้องลำบากกับการถูกดุด่า ใช้งาน เกิน ภาระของช่วงฝึกงาน จนมีหลายท่านต้องย้ายโรงเรียน และต้องโบกมือลาไปในเวลาอันสั้น

และยังมีอีกหลายๆ ท่าน...จนป่านนี้ก็ยังไม่ได้รับค่าจ้าง ในการทำงาน...ล่าช้าซะจน 3 เดือนแล้วยังไม่ได้เงินซักบาท...คนที่มีเงินเดือนประจำอยู่แล้วคงไม่คิดมาก และเดือดร้อน...แต่คนฝึกงานเหล่านี้ละ พวกเขาเป็นคนว่างงาน ไร้รายได้ พวกเขาต้องเดินทาง...ต้องกิน.. ต้องอยู่อาศัย...ทำไมหน่วยงานถึงไม่คำนึง และเร่งรัด...โอบอุ้มเขาเหล่านี้ละ...

วาดโครงการมาทำไม...ทำโครงการมาใช้คนแค่ 3-4 เดือน แล้วก็ไร้ซึ่งนโยบาย และความชัดเจนกระนั้นหรือ...

เห็นมีแต่ผู้เข้ารับการอบรม ร้องเรียน ร้องทุกข์เรื่องไม่ได้เงินค่าเบี้ยเลี้ยง...

คนทำงาน ประสานงานโครงการ (ที่ไม่ได้ตั้งตัว บวกกับไม่ทราบเรื่อง) คือตัวดิฉันเอง โดนมอบหมายงานนี้แบบกระทันหันเช่นกัน และก็เป็นแบบ คำพูด ว่าช่วยๆ กันดูไป กอ่น ทั้งรับลงทะเบียน รายงานตัว ประสานงานวิทยากร ทุกหลักสูตร ประสานงานผู้เข้ารับอบรม มาศึกษาเว็บไซต์การรายงานผล ทั้ง รุ่น 1-2 ในฐานะที่เป็น SP หน่วยฝึกอบรมอีก อีกทั้งยังต้องไปเป็นวิทยากรสอนอีก เลิกจากสอนห้าโมงเย็น ต้องมานั่งเคลียร์งานในหน้าที่ประจำอีก สี่เดือนที่ผ่านมา เหนื่อยมาก เลิกงาน ไม่ต่ำกว่า หนึ่งทุ่มทุกวัน ต้องเตรียมเอกสารการสอน ในแต่ละวันในเวลาเช้าที่มาทำงาน และเวลาเที่ยง ทานข้าวเที่ยง ประมาณ สิบนาที เลิกงานต้องมารายงานผลในเว็บไซต์ หอบงานประจำกลับไปทำที่บ้าน แยกรายชื่อนักเรียนทั้งวิทยาลัย ว่าใครจะรับค่าชุดนักเรียน หรือจะรับเงินไปซื้อเอง เด็ก สองพันกว่าคน ดิฉันดู คนเดียว รับหน้าผู้ปกครองที่ไม่พอใจ ในเรื่องปัญหาชุดนักเรียนด้วย โทรศัพท์ที่ใช้โทร และค่าล่วงเวลาที่เลิกงานเย็น ไม่เคยได้รับตลอด สี่เดือนที่ผ่านมา เงินค่าสอนที่วิทยาลัยเจียดมาให้คือ ชั่วโมงละ 150 บาท นั่นคือที่ยืนสอนทั้งวัน แต่ที่ประสานงาน ขอเงินงบประมาณ รวบรวมเอกสาร แจ้งข่าวผู้เข้าอบรมและอ. ท่านอื่นๆ เตรียมใบหลักสูตร เตรียมงานรับใบรับรอง ตอบปัญหา คำถามเรื่องค่าเบี้ยเลี้ยงเงินอุดหนุน อีก ร้อยแปด ทั้งๆที่ตัวเองก็ตอบได้เท่าที่ ทราบมา ดิฉันทำคนเดียว ..ในอัตราเงินเดือนของงานที่ทำ คือ 7,100 บาท ทั้งๆที่ ศูนย์อื่น ..คนที่เป็นวิทยากรคงได้แค่ทำหน้าที่สอนอย่างเดียว

เหนื่อย..แต่ถือว่าได้ช่วยผู้ที่เดือดร้อนว่างงาน ดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไร เวลาว่างที่เหลือก็รับทำเว็บไซต์ให้หน่วยงานในวิทยาลัย หวังเพียงให้เกิดความก้าวหน้าในหน่วยงานและมีเทคโนโลยีความรู้ ข่าวสาร ก้าวไกลกว่าที่เป็น ภาระที่เพิ่มขึ้นมาในหน้าที่ ที่ตัวเองต้องรับผิดชอบเพิ่ม หวังเพียงว่า ความเสียสละตรงนี้ผู้บริหาร จะมองเห็นบ้าง

แต่ก็ไม่เลยค่ะ ...เมื่อวันที่ 8 ตุลา 52 โดนยื่นซองแจ้งว่าเลิกจ้าง วันที่ 9 ตุลาคม 2552 จาก รองผู้อำนวยการฝ่ายบริหารทรัพยากร ด้วยเหตุผลที่ว่า ดิฉันเข้างาน เฉลี่ย 08.02 - 08. 05 นาที เกิน 15 ครั้งภายใน 1 ปี

1 วัน ดิฉันลงสมัคร งานที่ไหนทันบ้างคะ ที่จะทำให้ ภาระค่าใช้จ่ายของเดือนตุลาคม มีเพียงพอใช้จ่าย ...

แต่ดิฉันก็ไม่โทษใครค่ะ ผู้บริหารที่ครอง ตน และครองคน ถึงจะน่านับถือ สองเดือนที่ผ่านมา ได้ร่วมงานกับพัฒนาสังคมจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ดิฉันเองก็คิดโครงการดีดี ขึ้นมาได้อีก แต่เสียดายที่ต้องทิ้งเด็กๆ ที่สานงานกันไว้ แต่จะไม่ทิ้ง งานแน่นอน http://poc.ayuttech.ac.th/?name=news&file=readnews&id=5 ชมรมของเด็กอาชีวศึกษา ค่ะ