เมื่อคราเหงาเรามักมองท้องฟ้าเป็นสีหม่น

ความร้อนจากไอแดดจักปลอมปนเข้าสู่สรรสภางค์กาย

ชีวิตนี้เมื่อต้องอยู่คนเดียวและคิดว่าอยู่คนเดียว จิตใจมักจะต้องเข้าไปเกาะเกี่ยวด้วยความเหงา

แต่ทว่า หากใจเราตั้งมั่นด้วยศีลแล้ว การอยู่คนเดียว ณ เวลานั้นย่อมเป็นโอกาสที่พิเศษ

โอกาสที่เราจะได้อยู่เงียบ ๆ พิจารณารอยย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ครั้งเมื่อเรามีคนอยู่รอบกาย จิตใจของเรามักสับสนไปกับผู้คนที่มักสับสนวุ่นวายนั้น

แต่ครั้งที่โอกาสผ่านเข้ามากับการที่เราเหงา ๆ อยู่คนเดียว หากเราแปรเปลี่ยนความเปล่าเปลี่ยวให้นั้นเป็นเพื่อน

พิจารณาความเปล่าเปลี่ยวดูซิว่า ความเปล่าเปลี่ยวนี่เป็นอย่างไรนะ เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ยาวนานแค่ไหนที่ความเปล่าเปลี่ยวนี้จักผ่านพ้นไป

ความเหงามักทำให้จิตใจคนเรานั้นเศร้าอย่างเอกา

ถึงแม้นมีผู้คนนับร้อยอยู่เคียงข้าง หากเราคิดว่าเราเหงา เราก็ย่อมเหงาอยู่นั่นเอง

หากแม้นวันนี้เราอยู่ตัวคนเดียว อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่อาศัยอยู่รอบกาย หากจิตใจของเรามีสุข สุขจากการกระทำดีทั้งอดีตและ ณ ปัจจุบัน ใจของเราย่อมไม่เหงา

เมื่อคราเหงาขอให้เราเริ่มต้นทำความดี

ถูบ้าน กวาดห้อง เก็บกวาด ทำความสะอาด จัดโต๊ะหนังสือ พับเสื้อผ้า ล้างตู้เย็น ทำกับข้าว

หรือถ้ามีโอกาสดีที่ได้อยู่กับพ่อ กับแม่ หรือผู้มีพระคุณ ก็ขอให้ปฏิบัติท่านอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง ทำด้วยจิตใจที่ดี จิตใจที่เสียสละ

ความเหงานั้นก็จักกลายเป็นความเข้มแข็ง

คนเหงานั้นก็ทุกข์อย่างหนึ่ง คนมีเพื่อนมากก็ทุกอีกอย่างหนึ่ง

เพราะความทุกข์นั้นอยู่ที่ใจ โดยเป็นใจของเราเอง

ขอให้ปลดปล่อยความเหงาให้ผ่านพ้นไป

ความเหงาเป็นสิ่งธรรมดา เป็นธรรมชาติที่ผ่านมา และเขาก็ต้องผ่านพ้นไป

อย่าเก็บความเหงาไว้ในใจ ด้วยเสียงลมแผ่ว ๆ

อย่าเก็บความเหงาไว้ในใจ ด้วยแสงอาทิตย์ยามอัสดง

อย่าเก็บความเหงาไว้ในใจดวงนี้ที่ปลดปลง

ขอท่านจงปล่อยความเหงาให้ผ่านพ้นไป

เมื่อความเหงาเข้ามาแล้วความเหงาจะผ่านพ้นไป

อาจจะนานสักหน่อยหนึ่ง แต่ความยาวนานที่ยังอยู่นั้นจักทำให้เราเข้มแข็ง

หากมีเวลาลองมองย้อนกลับดูชีวิตที่ผ่านมา ว่าความเหงาผ่านเข้ามาและผ่านไปแล้วกี่ครั้ง แลกี่หน

ดูเราสิว่า เราทุกข์ เราเศร้า เราเหงาแค่ไหน

แล้วต่อมาดูสิว่าความเงียบเหงาเหล่านั้นมันผ่านพ้นไปได้อย่างไร

ความเหงามีคุณค่าแก่ชีวิต ขอเพียงปลิดทิ้งความเหงาให้ผ่านพ้นไป...

แล้วความเหงานั้นก็จะผ่านพ้นไปเช่นกัน