จุดเริ่มต้น จากคนที่อยากเล่า.....สู่เรื่องที่อยากเขียน
อันที่จริงแล้ว เรื่องการขีดการเขียนสำหรับตัวผมเองแล้ว มันเป็นสิ่งที่ยากและไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เมื่อก่อนก็พยายามเขียนนะ ตั้งแต่ทำงานมาจำได้ว่าเมื่อหลายปีมาแล้วเมื่อครั้งทำงานที่เขาแผงม้า ตอนนั้นอยู่คนเดียว เขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย เป็นความรู้สึกล้วนๆ นั่นเป็นการเขียนบันทึกครั้งแรกของผม และต่อมาเมื่อครั้งผมไปทำงานเชียงใหม่ ผมก็เคยเขียนเรื่องลงหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นไปหนึ่งบทความ ปรากฏว่าเขาเอาบทความผมไปลง....แต่ว่าใช้ชื่อคนเขียนเป็นชื่อของคนอื่น เขาคงเห็นว่าเรา “โนเนม”มั๊ง ตั้งแต่นั้นมา เรื่องการเขียนของผมก็เลยจบลงไปโดยปริยาย
เมื่อคืน(14 ธ.ค.52)ในโอกาสที่ผมได้เข้าร่วมการอบรมการจัดการความรู้โดยชุมชนนักปฏิบัติ เรื่อง “การถอดบทเรียนองค์ความรู้ในงานพัฒนา” ที่ ภูเขางามรีสอร์ท จ. นครนายก ผมได้มีโอกาส “สุนทรียสนทนา” ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นกันเอง และผ่อนคลายกับพี่สุเทพ ไชยขันธุ์ และทีมวิทยากรประกอบด้วยคุณเอก คุณศิลา หนานเกียรติ และเพื่อนๆที่ทำงานอีกหลายคน ช่วงหนึ่งได้มีการพูดคุยถึงเรื่องการเขียน
จากประสบการณ์ของผู้ร่วมเสวนาพบว่าเรื่องราวความประทับใจ ทั้งเรื่องราวความสุขและความรู้สึกติดขัดในตัวเรานั้นเป็นแรงกระตุ้น เป็นแรงบันดาลใจในการเขียนได้อย่างดี โดยเฉพาะการเขียนในลักษณะเป็นการบันทึกส่วนตัว และทุกวันนี้มีช่องทางการสื่อสารที่สามารถนำเรื่องราวของเราไปแลกเปลี่ยนกับเพื่อนๆในลักษณะการเปิดกว้างได้ใน “ชุมชนเสมือนจริง”ที่เป็นWeb Blog ซึ่งตอนนี้มี Web Blog กันอย่างแพร่หลาย และมีประเภทของBlog ที่หลากหลาย แต่ชุมชนที่เป็น “เครือข่ายทางการพัฒนาสังคม” หรือ “เครือข่ายกัลยาณมิตร”ที่วง“สุนทรียสนทนา” คุ้นเคยกันจนทำให้ทีมวิทยากรสนิทสนมกันทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และมารู้จักกันผ่าน WebBlog gotoknowนี่เอง พี่สุเทพซึ่งเป็น Blogger ในชุมชนนี้ด้วย ได้ให้ดูตัวอย่างที่พี่เขาบันทึก ซึ่งมีทั้งเรื่องราวความคิดความอ่านส่วนตัว เรื่องในครอบครัวและเรื่องในภารกิจงาน มีผู้คนในบล็อกเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในทุกระดับ
ทำให้ผมสนใจขึ้นมาทันที ยิ่งทราบว่าที gotoknow นี้มีเพื่อนพ้องน้องพี่ของเราเป็นสมาชิก กันอยู่หลายคน อย่าง คุณพัชนี คุณสามารถ รุสดี อภินันท์ ประยงค์ นึกในใจว่าเราน่าจะรู้จักWebนี้มาก่อนแล้วนะ จะทำให้ได้เขียนอะไรที่อยากเขียนและรู้จักคนใน “ชุมชนการ ลปรร.”นี้มากขึ้น
........
ผมมีความในใจ......ผมมีเรื่องที่อยากเล่า
“ผมสนใจฟังเรื่องความในใจที่ฝนอยากเล่า”พี่สุเทพ เอ่ยกับผมในวง “สุนทรียสนทนา”เมื่อตอนเกือบรุ่งเช้า.......
“ฝนเขียนในเรื่องที่ฝนเล่านี้ด้วยสิ...ผมฟังแล้วน่าประทับใจออก” พี่สุเทพเชิญชวน
อย่างผมนี่เป็นคนลักษณ์ 1 ครับ
ชอบความถูกต้อง มีอุดมการณ์ ชอบการเปลี่ยนแปลง.....ทำอะไรทำจริง...
“ตกลงผมเขียนเลยนะพี่ แต่พี่ต้องช่วยอ่านด้วยนะ”
ผมบอกกับพี่สุเทพ เมื่ออำลาวง”สุนทรียสนทนา” ตอนตีสอง
ผมเริ่มบันทึกแรกของผมในคืนนั้นเลยครับ
และผมก็นำบันทึกนี้มาให้พี่สุเทพ อ่านเป็นคนแรกในตอนเช้า
นี่คือบันทึก...ของคนอยากเล่า
....................
ผมได้เล่าเรื่องถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ทำให้ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อผมได้อ่านบันทึกของเธอ
ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอได้บันทึกเรื่องราวของเธอ เพื่อที่จะเก็บไว้ให้ผมได้อ่าน
ผู้หญิงคนหนึ่งที่เขียนเรื่องราวต่างๆให้กับผมอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา สองปี
แต่ตลอดเวลาสองปีที่เธอบันทึก ผมไม่เคยได้อ่านบันทึกของเธอเลย แม้แต่ครั้งเดียว
ถึงแม้เธอจะบอกผมหลายครั้งว่าเธอเขียนบันทึกเหล่านี้เก็บไว้ให้ผม.......
เธอเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายที่ยากแก่การรักษาครับ....
ตลอดเวลาหลังทราบเรื่องสุขภาพ การเจ็บป่วยของเธอ
ผมพยายามพาเธอไปรักษาตามสถานที่ต่างๆทั้งแพทย์แผนปัจจุบันและการแพทย์ทางเลือก
ในระหว่างที่เดินไปรักษาตัวเองตามสถานที่ต่างๆตลอดเวลา สองปีนั้น
เธอเขียนบันทึกในทุกๆครั้ง ทุกๆที่ที่เธอเดินทางไป
เธอบอกผมตลอดเวลาว่า.....เธอเขียนบันทึกนี้เก็บไว้ให้ผม
และผมก็ไม่เคยได้อ่านบันทึกของเธอ
เธอไม่อนุญาตให้ผมอ่านบันทึกของเธอ
เธอบอกว่า ผมจะอ่านได้ก็ต่อเมื่อเธอหมดลมหายใจแล้วเท่านั้น
เวลาสองปีช่างเป็นเวลาที่เนิ่นนานเหลือเกิน...ผมไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรของเธออยู่
เธอต่อสู้กับโรคร้ายด้วยความอดทน....แต่เธอก็ต้องแลกด้วยความทุกข์ทรมานอย่างมาก
ใจหนึ่งผมก็นึกสงสารเธอ....ที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานเหลือเกิน
ใจหนึ่งผมก็ดีใจที่ผมยังมีเธอเป็นเพื่อนคู่ชีวิต
เธอเป็นภรรยาผมครับ
.......
ตอนนั้นผมรู้สึกสับสนผมไม่ได้บอกความในใจนี้กับเธอเลย
จวบวันสุดท้ายในชีวิตของเธอ........
ภรรยาผมเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ไปเมื่อ เดือน มิถุนายน ปีนี้เองครับ
ในนาทีสุดท้าย........ผมจึงได้บอกความในใจกับเธอ
“ขอให้เธอไปดี อย่าได้ห่วงผมเลย ผมจะเก็บรักษาบันทึกเธอไว้อย่างดี”
“ผมภูมิใจ....ผมมีความสุขที่ได้เป็นคู่ชีวิตเธอ...ผมระลึกถึงเธอเสมอและผมรักเธอ...”
แล้วเธอก็จากผมไปด้วยความสงบ......
.........
เสร็จภารกิจงานศพ...ผมถึงได้อ่านบันทึกในทุกถ้อยคำที่เธอเขียน
ในทุกครั้งที่เธอบันทึก...เธอจะอธิบายความรู้สึกในระหว่างการรักษา
เธอบันทึกอธิบายความรู้สึกที่ดีๆของเธอ..ที่มีต่อผม
เธอขอบคุณผมที่ได้ดูแลเธอตลอดมา....
และเธอจะลงท้ายในทุกการบันทึกด้วยคำว่า
“จะต่อสู้กับโรคร้ายและอยู่เป็นกำลังใจให้กับที่รักตลอดไป”
ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อได้อ่านบันทึกของเธอ
และทุกครั้งที่ผมได้อ่านบันทึกของเธอ....จะทำให้ผมมีแรงบันดาลใจที่จะเขียนบันทึกอะไรสักอย่าง...บางอย่างให้เธอ
นี่แหละคือเรื่องความในใจที่ผมอยากเล่า
และนี่แหละคือ.....แรงบันดาลใจแรกที่ทำให้ผมอยากเขียน
ผมอยากเขียนถึง....
เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอทำให้ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อผมได้อ่านบันทึกของเธอ
ปล.ขอบคุณพี่สุเทพ ที่ช่วยปรับปรุงการบันทึกของผมทำให้เนื้อหาน่าสนใจมากยิ่งขึ้นครับ ผมรู้สึกภาคภูมใจกับบันทึกแรกนี้มากครับ
ความเห็น (72)
เป็นบันทึกที่งดงามมากครับ
เขียนถึงเธออีกครับ ผมจะรออ่าน...
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปันครับ....
สวัสดีครับ
เสร็จภารกิจงานศพ...ผมถึงได้อ่านบันทึกในทุกถ้อยคำที่เธอเขียน
ในทุกครั้งที่เธอบันทึก...เธอจะอธิบายความรู้สึกในระหว่างการรักษา
เธอบันทึกอธิบายความรู้สึกที่ดีๆของเธอ..ที่มีต่อผม
เธอขอบคุณผมที่ได้ดูแลเธอตลอดมา....
และเธอจะลงท้ายในทุกการบันทึกด้วยคำว่า
“จะต่อสู้กับโรคร้ายและอยู่เป็นกำลังใจให้กับที่รักตลอดไป”
ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อได้อ่านบันทึกของเธอ
เรื่องราวชีวิตบางทีก็เหมือนละครเรื่องหนึ่ง เรื่องราวที่ผ่านเลยไป แต่ก็สร้างพลังใจให้กับปัจจุบัน ความงดงามของอดีตเหล่านี้ ขอให้คุณฝนเก็บเรื่องราวดีๆไว้ในใจตลอดไป
พี่สุเทพเล่าเรื่องนี้ ในวันที่ ๑๕ ธค.บ่ายๆ ที่ผ่านมา ทำให้ผมอึ้ง และ น้ำตาซึมเอาเหมือนกัน
ให้กำลังใจครับ
พี่เข้าใจความรู้สึกของความสูญเสีย
เพราะเพิ่งจะเสียน้องสาวเพื่อนร่วมงานไปด้วยโรคมะเร็งเช่นเดียวกัน
บางทีอาจไม่ใช่พี่ใช่น้องจริงๆ แต่เมื่อมาผูกพันแล้วก็เกิดความรักความผูกพัน
อารมณ์ของการสูญเสียคนที่เรารัก คงต้องใช้เวลาในยารักษาใจ
เขียนบันทึกอีกนะคะจะรออ่าน และเป็นกำลังใจให้นะคะ
- สวัสดีค่ะ
- "จุดเริ่มต้น จากคนที่อยากเล่า.....สู่เรื่องที่อยากเขียน" เป็นบันทึกที่อ่านซึ้ง และประทับใจมาก ๆ เข้าใจความรู้สึกของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว และคนที่ต้องต่อสู้กับอะไรอีกมากมายในโลกใบนี้......"เวลาเจอความผิดหวังอะไรในชีวิต ให้บอกตัวเองว่านี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต เวลาเจอความป่วยไข้ ให้บอกตัวเองว่านี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี เวลาเจอความพลัดพราก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง"
- เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
จากการได้อบรม "KM_สุนทรียสนทนา"ที่ผ่านมา
กับ หนามเกียรติ อ.เอก คุณศิลา และพี่สุเทพ
ทำให้ผมได้มีบันทึกนี้
ทำให้ผมรู้สึก "โล่งอกสบายใจ" เหมือนได้ "ปลดปล่อยอะไรบางอย่าง"
และมีแรงบันดาลใจจะสร้างสรรค์เรื่องราวใหม่มาแลกเปลี่ยน
และขอบคุณสำหรับทุกข้อแลกเปลี่ยนดีๆครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
และรออ่านบันทึกของคนที่อยากเล่าค่ะ...
ขอบคุณ หนานเกียรติ และคุณเอก ที่ประทับใจ ในสิ่งที่ผมเขียน
โอกาสต่อไปผมจะนำส่วนหนึ่งในบันทึก มาเล่าสู่กันฟัง
เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับผมเองต่อการทำงานและการเขียนต่อไปครับ
เริ่มบันทึกแรกได้น่าประทับใจมากค่ะ
ขอบคุณ ครูอรวรรณ
ที่เป็นกำลังใจให้ครับ
.....
"อารมณ์ของการสูญเสียคนที่เรารัก คงต้องใช้เวลาในยารักษาใจ..."
......
ผมเองก็รู้สึกเหมือนคุณครูอรวรรณ
ขอบคุณคุณบุศรา ครับ
......"เวลาเจอความผิดหวังอะไรในชีวิต ให้บอกตัวเองว่านี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต เวลาเจอความป่วยไข้ ให้บอกตัวเองว่านี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี เวลาเจอความพลัดพราก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง"
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำสิ่งที่ดีๆครับ
ขอบคุณคุณแสงดาวมากครับ
กำลังจะเตรียมบันทึกครั้งต่อไปครับ รออ่านนะครับ
ขอบคุณ คุณ jedhiya
รออ่านบันทึกแรกของคุณอยู่นะครับ
นึกถึงเพลงหนึ่งเลยค่ะเศร้าพอๆ กัน Tell Laura I love Her …
ซึ้งค่ะมั่นใจว่า เธอจะอยู่ในใจคุณตลอดไป เป็นกำลังใจค่ะ
"การเขียนบันทึกเป็นการเยียวยาความรู้สึกได้ดีวิธีหนึ่งครับ" ...
การที่ได้มีโอกาสเขียน มีเวทีให้เขียน มีสถานที่ให้เขียน จึงเป็นเรื่องที่น่ายินดีครับ
นพลักษณ์ ผมไม่ถนัดดั่งที่วิทยากรผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรของผมได้ไปให้ความรู้ไว้
แต่ผมชอบบันทึกที่แสดงตัวตน ความรู้สึกที่ออกมาจากใจ
ผมไม่ชอบมนุษย์ที่หน้าเป็นอีกอย่าง แต่ใจเป็นอีกอย่าง
ถ้าจะไม่ให้คบ ก็เลือกที่จะอยู่คนเดียวจะดีกว่า เพื่อนน้อยจะดีกว่า
"ภรรยา" ของคุณฝน เป็นคนดีครับ ... เธอคงดูแลคุณอยู่ทุก ๆ วัน
ขอบคุณมากครับสำหรับบันทึกเปิดตัวที่ดีบันทึกหนึ่งที่ผมเคยอ่านมาก
ขอบคุณมาก ๆ ;)
เรื่องราวแห่งชีวิต มีเสน่ห์ครับ หลายคนบอกว่าความรู้อยู่ในตำรา วิชาการ แต่ว่า เรื่องราวของชีวิต ล้วนแต่เป็นความรู้ที่ทรงพลัง เป็นความรู้ที่ประกอบไปด้วย อารมณ์ ความรู้สึก และความงาม
อย่างเช่นบันทึกของคุณฝนเรื่องนี้...
ชื่นชม และ ขอให้กำลังใจอีกครั้งนะครับ
สวัสดีครับคุณ ฝน เป็นการเริ่มต้นเขียนที่มีต้นทุนสูงมากครับ จะติดตามผลงานครับ
ขอเป็นกำลังใจนักอบากเขียนที่ลงมือเขียนครับ
ตามมาอ่านเรื่องราวชีวิตที่สวยงามครับ
จะมีสักกี่คนที่ได้เรียนรู้ความเป็นไปของชีวิต
เพื่อสร้างพลังแห่งชีวิตก่อนผู้อื่น
ชื่นชมความแข็งแกร่ง
รออ่านบันทึกครับ
ผมแวะมาอ่านบันทึกนี้อีกครั้งในนี้
....
“ผมสนใจฟังเรื่องความในใจที่ฝนอยากเล่า”พี่สุเทพ เอ่ยกับผมในวง “สุนทรียสนทนา”เมื่อตอนเกือบรุ่งเช้า.......
“ฝนเขียนในเรื่องที่ฝนเล่านี้ด้วยสิ...ผมฟังแล้วน่าประทับใจออก” พี่สุเทพเชิญชวน
อย่างผมนี่เป็นคนลักษณ์ 1 ครับ ชอบความถูกต้อง มีอุดมการณ์ ชอบการเปลี่ยนแปลง.....ทำอะไรทำจริง...
“ตกลงผมเขียนเลยนะพี่ แต่พี่ต้องช่วยอ่านด้วยนะ”
ผมบอกกับพี่สุเทพ เมื่ออำลาวง”สุนทรียสนทนา” ตอนตีสอง
ผมเริ่มบันทึกแรกของผมในคืนนั้นเลยครับ และผมก็นำบันทึกนี้มาให้พี่สุเทพ อ่านเป็นคนแรกในตอนเช้า
...........
มาอ่านอีกครั้งผมก็ยังรู้สึกประทับใจครับ
ขอบคุณมากที่ไว้วางใจ ให้มือบันทึกหน้าใหม่ป้ายแดงหัดขับอย่างผมเป็นคนช่วยตอกยำความมั่นใจ
รออ่านบันทึกต่อไปครับ
สวัสดีค่ะ
- พี่มาขอสมัรคเป็นเพื่อนใหม่ค่ะ
- ได้รับคำแนะนำจากคุณเอก จตุพร
- พี่อ่านแล้ว ก็รู้สึกไม่ต่างจากคนอื่น ๆเลยนะคะ
- ติดใจทุกถ้อยคำ เป็นพิเศษสำหรับตอนท้าย ๆบันทึกค่ะ
ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อได้อ่านบันทึกของเธอและทุกครั้งที่ผมได้อ่านบันทึกของเธอ....จะทำให้ผมมีแรงบันดาลใจที่จะเขียนบันทึกอะไรสักอย่าง...บางอย่างให้เธอนี่แหละคือเรื่องความในใจที่ผมอยากเล่าและนี่แหละคือ.....แรงบันดาลใจแรกที่ทำให้ผมอยากเขียน
- ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
- และขอเป็นกำลังใจให้ จะมาอ่านอีกค่ะ
ประทับใจมากเลยค่ะ...ซาบซึ้งกับความรักที่คุณสองคนมีให้กัน..
ทุกเส้นทางของชีวิตคือกาเรียนรู้...จรดปลายนิ้วบอกความรู้สึกที่มีต่อเธอตลอดไปนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ
สวัสดีคะ พี่ชายฝน
แบ๊คกี้ได้ฟังเรื่องราวของพี่ฝนแล้วน้ำตาจะไหล (ศูนย์ใจ) จิงๆนะ ตอนนี้กำลังบิ๊วอารมณ์เขียน การจัดการความรู้บ้าง ว่างๆมาแลกเปลี่ยนแนวคิดกันบ้างนะคะ...^_^
- ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของเธอผู้เป็นที่รักนะคะ
- ยินดีด้วยที่คุณ
ได้พบกับความรักที่แสนบริสุทธิ์ - เธอจากไปแต่ร่างซึ่งเป็นส่วนหยาบเท่านั้น แต่ส่วนละเอียดของเธิจะอยู่กับคุณตลอดไป
+ สวัสดีค่ะ....ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ...
+ อ่านไป...ขอบตาร้อนผ่าวไป...อบอุ่นใจไปในขณะเดียวกันด้วยค่ะ...
+ ทำให้นึกถึงเพลงของ ปู พงษ์สิทธิ์ " ความรักเอยงดงามอย่างนี้ "
+ ความรักสวยงามเสมอใช่ไหมค่ะ...หากเรารู้จักรัก...รักจากใจ...รักคือการให้...
+ ดีใจนะค่ะ...ที่ได้อ่านบันทึกดี ๆ เช่นนี้...ทำให้ชีวีมีพลังนะค่ะ...เหมือนไม้ได้ฝนนะค่ะ....
+ ยินดีที่ได้พบพาน แลกเปลี่ยนกันค่ะ...
อยากอ่านบันทึกของเธอบ้าง
อยากให้ถ่ายทอดความรู้สึกดีๆของเธอ
จดจำเธอไว้..ตลอดกาลนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ฝน
สัมมนากำหนดแนวทางการบริหารงานขบวนยุทธศาสตร์ขององค์กรเสร็จ ก็รีบมาอ่านเรื่องราวของพี่เลย ทั้งที่ อ่านมาจากสัมมนา km ที่จ.นครนายกแล้วแต่ก็ยังอยากอ่านอีก พี่เขียนบอกเรื่องราวได้งดงาม น่าอ่านทั้งภาษา และเนื้อหาของเรื่องที่มาจากชีวิตและยังเป็นแรงบันดาลใจให้คน พอช.รวมทั้งกุ้งด้วยที่อยากลองเขียนบ้าง ที่จริงจนท.พอช.เขียนแล้วหลายคนนะ ส่วนกุ้งขออยู่กับตัวเองหลังภารกิจงานก็จะเขียนบ้างค่ะ
rainnypang
ขอบคุณคุณปูครับ
เธอจะอยู่ในใจคุณตลอดไป
ทำให้สิ่งที่ค้างอยู่ในใจผม ดีขึ้น ขอบคุณคุณครับ
ขอบคุณครับคุณ Wasawat
"การเขียนบันทึกเป็นการเยียวยาความรู้สึกได้ดีวิธีหนึ่งครับ"
ผมเริ่มประจักษ์มีคนแวะมาทักทายและให้กำลังใจมากครับ
ผมจะนำบางส่วนของบันทึกมา ให้อ่านอีกครับ
เข้ามาชื่นชมด้วยคนค่ะ เขียนได้น่าประทับใจมากเลยนะ ซึ้งและคิดถึงเธอคนนี้ด้วยความเห็นใจในความยากลำบากในยามที่เจ็บป่วยและต้องชื่นชมคุณฝนที่ทำหน้าที่สามีได้อย่างน่าประทับใจ จะติดตามอ่านบันทึกตอนต่อไปค่ะ
ถ้าเรารักใครสักคน ไม่ว่าเขาจะอยู่แห่งใดไกลแสนไกลเพียงใด เขาอยู่ใกล้เราเสมอ เพราะเขาเป็นดังลมหายใจของเราค่ะ...
ขอบคุณ ท่านวอญ่า ครับ
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจสำหรับนักเขียนมือใหม่.....
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
ชีวิตก็แบบนี้แหละ พี่ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่ช้าก็เร็ว
เคยได้อ่านงานเขียนพี่ฝนหลายครั้งนะ จากเรื่องเล่าพื้นที่ ย้ายไปรับงานใหม่ มีอะไรน่าสนใจก็นำมาลงบล๊อค หรือส่งไปลงจดหมายข่าวบ้างก็ได้นะพี่ ยินดีรับ
ถึงคุณฝน..อ่านแล้วเศร้าจัง
มีสองความรู้สึกทั้งอยากให้เธออยู่และอยากให้เธอไป...เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
(ตามมาจากบันทึกคุณเอกค่ะ..)
สวัสดีค่ะ
มาอ่านและร่วมเป็นกำลังใจให้คุณฝนค่ะ
สำหรับ...คนที่เรารักและรักเราแล้ว...
"คน ๆ นั้นคงอยู่ในใจตลอดกาล"
(^___^)
ขอบคุณครับคุณ น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ
ที่ให้ข้อความดีๆ เป็นกำลังใจให้ครับ
"จะมีสักกี่คนที่ได้เรียนรู้ความเป็นไปของชีวิต
เพื่อสร้างพลังแห่งชีวิตก่อนผู้อื่น
ชื่นชมความแข็งแกร่ง"
..ขอบคุณพี่สุเทพ พี่ชายที่แสนดี....
..ขอบคุณพี่จริงๆ..ที่คอยแนะนำ ในสิ่งดีๆๆ
จะทำให้ผมมีพลังในการสรรคสร้างข้อเขียนใหม่
และต้องให้พี่ค่อยเมนอยู่นะครับ
ขอบคุณครูคิม ครับ
สำหรับมือใหม่อย่างผม....
เขียนเรื่องเสร็จแล้วจะนำมาลง
ให้คุณครูคิมได้อ่านครับ
จะตามไปอ่านเรื่องราวของคุณครูต่อไปครับ
ขอบคุณ คุณ nuch ครับ
จะนำเขียนตอนต่อไป......
รออ่านนะครับ.....
ขอบคุณ คุณเสียงเล็กๆ
"ทุกเส้นทางของชีวิตคือกาเรียนรู้...
จรดปลายนิ้วบอกความรู้สึกที่มีต่อเธอตลอดไปนะครับ"
จะเขียนตอนต่อไปรออ่านนะครับ
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทาย และอ่านบันทึกนี้
ชื่นชมกับความรักที่คุณทั้งสองมีต่อกัน
โชคดีของภรรยาคุณที่มีสามีที่ดี
พึ่งพาได้ในยามทุกข์.....
ผลบุญที่คุณกระทำคงส่งผลให้คุณพบแต่สิ่งดีงามค่ะ
ขอบคุณน้อง backy
ที่ชอบเรื่องราวที่พี่เขียนนะครับ
พี่รออ่านเรื่องราว และข้อเขียนของน้องอยู่นะครับ....
พี่เป็นกำลังใจให้น้องมีแรงบันดาลใจเขียนงานชิ้นแรกนะครับ..
ขอบคุณ คุณศิริวรรณครับ
"เธอจากไปแต่ร่างซึ่งเป็นส่วนหยาบเท่านั้น....
"แต่ส่วนละเอียดของเธิจะอยู่กับคุณตลอดไป....
เป็นความรู้สึกที่ฝังลึกและยังอยู่ในจริงครับ
จะนำความประทับที่อยู่ในบันทึกมาแลกเปลี่ยนครั้งต่อไปครับ
จากการที่ไปสัมมนาด้วยกันมาหลายๆคนเรียกร้องให้เข้ามาอ่านด้วยความเป็นน้องขัดไม่ได้เลยเข้ามาอ่านของพี่ฝนเป็นอันดับแรก ประทับใจในความรักและความผูกพันของพี่ฝนกับภรรยาค่ะ
..โชคดีที่ได้อ่าน
..อิ่มเอมใจ
..ไม่กลัวสิ่งใดๆแล้วครับ
..ขอบคุณครับ
หวัดดีครับคุณแอมแปร์
" ความรักเอยงดงามอย่างนี้ "
+ ความรักสวยงามเสมอใช่ไหมค่ะ...
หากเรารู้จักรัก...รักจากใจ...รักคือการให้... +
ดีใจนะค่ะ...ที่ได้อ่านบันทึกดี ๆ เช่นนี้...ทำให้ชีวีมีพลังนะค่ะ...
เหมือนไม้ได้ฝนนะค่ะ....
ความรักเป็นสิ่งสวยงามครับ มีแล้วต้องรักษาไว้ให้ดีนะครับ
หวัดดีครับ ครูป1
"อยากอ่านบันทึกของเธอบ้าง
อยากให้ถ่ายทอดความรู้สึกดีๆของเธอ
จดจำเธอไว้..ตลอดกาลนะคะ"
ขอบคุณครับ รออ่านผลงานผมต่อไปนะครับ
จะติดตามไปอ่านงานเขียนคุณครู ป1 ด้วยครับ
คุณสุเทพ พูดถึงบ่อยครับ......
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
โห...
"ฮ็อต" จริง ๆ
เขียนต่อเลยนะครับ
รออ่านอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
ขอบคุณมากครับพี่ฝน ที่แบ่งปันเรื่องราวของพี่และภรรยาให้พวกเราร่วมรับรู้
เป็นงานเขียนที่ละเอียดอ่อนมากๆ ช่วยกระเทาะกัดกร่อนสนิมที่เกาะอยู่ในใจ ให้หันกลับไปสำรวจตรวจตราความคิดความรู้สึกที่มีต่อคนรอบข้าง
ผมไม่มีอะไรจะบอกครับว่าพี่เขียนได้ดีมากครับ ซาบซึงและออกมาจากใจจริงๆ ยิ่งผมได้มีโอกาสนอนร่วมห้องกับพี่ในคืนนั้น แทบไม่น่าเชื่อว่าในขณะที่ผมกำลังง่วนอยู่กับการเก็บผักออกจากแปลง เอาอาหารลงจากเตา(เกมใน facebook) พี่ได้สร้างสรรค์งานที่สวยงามออกมาจับใจมากๆ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
ขอบคุณกุ้ง
"พี่เขียนบอกเรื่องราวได้งดงาม น่าอ่านทั้งภาษา..........
และเนื้อหาของเรื่องที่มาจากชีวิต............
และยังเป็นแรงบันดาลใจให้คน พอช.รวมทั้งกุ้งด้วย..........
ที่อยากลองเขียนบ้าง........."
พี่รออ่านเรื่องราวดีของกุ้งอยู่เหมือนกันนะ.....
เป็นกำลังใจให้นะ
ขอบคุณ คุณพัชครับ
สัมมนาร่วมกันวันนี้ อาจดูซีเรียสไปนิดหนึ่ง....
แต่มาอยู่กับตัวเองก็เป็นตัวของตัวเอง......
ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ
รออ่านงานผมต่อไปนะครับ
ขอบคุณคุณ อ้อยเล็กครับ
"ถ้าเรารักใครสักคน ไม่ว่าเขาจะอยู่แห่งใด........
ไกลแสนไกลเพียงใด เขาอยู่ใกล้เราเสมอ........
เพราะเขาเป็นดังลมหายใจของเราค่ะ...
เห็นด้วยกับคุณอ้อยเล็กครับ
รักษาสิ่งงดงามภายในใจต่อไปนะครับ
ผมจะเห็นเรื่องราวต่อไป คุณอ้อยเล็กรออ่านด้วยนะครับ
ขอบคุณ ท่านมหาอภินันท์ ครับ
"เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่ช้าก็เร็ว"
ยังไงจะรอติดตามผลงานท่านมหาอยู่นะครับ
ขอบคุณ คุณ nussa-udon ครับ
"มีสองความรู้สึกทั้งอยากให้เธออยู่และอยากให้เธอไป...
รออ่านตอนหน้านะครับ
ส่งผ่านจากขนมด้วงถึงพี่่ฝน
อ่านแล้วรู้สึกเศร้าจังที่ปนไปด้วยความซาบซึ้งกินใจ ที่ทำให้รุู้ว่า ความรักก็ยังมีส่วนดีเหมือนกันนะ แล้วยังไงจะสมัครgo to know ถึงพี่โดยตรงแล้วกัน
จาก
หนึ่ง (ภาคเหนือ)
ขอบคุณ คุณคนไม่มีราก มากครับ
"สำหรับ...คนที่เรารักและรักเราแล้ว...
"คน ๆ นั้นคงอยู่ในใจตลอดกาล" (^___^)
ที่ส่งข้อความดีๆมาให้กำลังใจ
ขอบคุณ คุณ กานต์ครับ
ที่ให้กำลังใจ.....
รออ่านบันทึกที่ผมตั้งใจเขียนอีกฉบันหน้านะครับ
ขอโอกาสไปเยือนบ้างนะครับ
ขอบคุณคุณ soraya ครับ
"อิ่มเอมใจ ..
ไม่กลัวสิ่งใดๆแล้วครับ"
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณ นอ้งขนมด้วง
เป็นงานเขียนที่ละเอียดอ่อนมากๆ.......
ช่วยกระเทาะกัดกร่อนสนิมที่เกาะอยู่ในใจ....
ให้หันกลับไปสำรวจตรวจตราความคิดความรู้สึกที่มีต่อคนรอบข้าง.......
ผมไม่มีอะไรจะบอกครับว่าพี่เขียนได้ดีมากครับ.........
ซาบซึงและออกมาจากใจจริงๆ..........
ยิ่งผมได้มีโอกาสนอนร่วมห้องกับพี่ในคืนนั้น........
แทบไม่น่าเชื่อว่าในขณะที่ผมกำลังง่วนอยู่กับการเก็บผักออกจากแปลง..........
เอาอาหารลงจากเตา(เกมใน facebook) ..........
พี่ได้สร้างสรรค์งานที่สวยงามออกมาจับใจมากๆ........
พี่น้องห้องเดียวกับน้องดวง มีประทับใจน้องตั้งแต่เจอครั่งแรก......
น้องเป็นคนที่มีอุดมการณ์ และกล้าแสดงออก เป็นอนาคตขององค์กรนะ.....
รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะ.......
พี่จะรออ่านงานเขียนของน้อง ต่อไปครับ......
ขอบคุณ หนานเกียรติ มากครับ
โห...
"ฮ็อต" จริง ๆ
เขียนต่อเลยนะครับ
รออ่านอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
อ้ายหนานเป็นแรงบันดาลใจ...........
ในการอยากเขียนของผม.......
จะรีบเขียนและนำแลกเปลี่ยน....
เร็วๆนี้ครับ
ขอบคุณน้องเกตุครับ
"จากการที่ไปสัมมนาด้วยกันมา......
หลายๆคนเรียกร้องให้เข้ามาอ่าน..........
ด้วยความเป็นน้องขัดไม่ได้เลยเข้ามาอ่านของพี่ฝนเป็นอันดับแรก.....
ประทับใจในความรักและความผูกพันของพี่ฝนกับภรรยาค่ะ........
ขอบคุณที่น้องเกตุประทับใจ.....
พี่รออ่านงานเขียนน้องอยู่นะครับ.......
ขอบคุณน้องหนึ่ง ครับ
"อ่านแล้วรู้สึกเศร้าจังที่ปนไปด้วยความซาบซึ้งกินใจ.....
ที่ทำให้รุู้ว่า ความรักก็ยังมีส่วนดีเหมือนกันนะ.....
แล้วยังไงจะสมัครgo to know ถึงพี่โดยตรงแล้วกัน....
"ดีใจด้วยนะ.....
มาเขียนสิ่งดีๆ.......
และเติมเต็ม......
และเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน.....
พี่รู้จักหนึ่งตั้งแต่ ครั้งที่เรื่องเมล์......
ชื่นชมนะว่ากล้าที่จะทำให้สิ่งที่ต้องสะท้อนการเปลี่ยนแปลง....
รีบสมัครนะ พี่รออ่านงานของน้องหนึ่งอยู่ครับ....
เป็ยบทเกริ่นนำที่เศร้าแต่สวยงามค่ะ จะมาติดตามอ่านนะคะ
ขอบคุณครับ คุณหัวใจติดปีก
ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ
กำลังเขียนครับ......
รออ่านนะครับนะครับ........
ขอบคุณคุณ อ้อยเล็กครับ
"ถ้าเรารักใครสักคน ไม่ว่าเขาจะอยู่แห่งใด........
ไกลแสนไกลเพียงใด เขาอยู่ใกล้เราเสมอ........
เพราะเขาเป็นดังลมหายใจของเราค่ะ...
เห็นด้วยกับคุณอ้อยเล็กครับ
******************************************
รักษาสิ่งงดงามภายในใจต่อไปนะครับ
ผมจะเห็นเรื่องราวต่อไป คุณอ้อยเล็กรออ่านด้วยนะครับ
เป็นสิ่งที่ครูอ้อยเล็กทำมาตลอดและตลอดๆไปค่่ะ จะคอยอ่านค่ะ..
ขอบคุณคุณครูอ้อยเล็ก
สำหรับ การ์ดอวยพรปีใหม่ 2553 ครับ...
ขออวยพรให้คุณครูอ้อยเล็กและครอบครัว....
มีความสุขตลอดไปนะครับ
C:\Documents and Settings\user\My Documents\My Pictures\DSCF2199.JPG
- อ่านแล้วน้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลยค่ะ จริง ๆ แล้วเราก็มีอะไรคล้าย ๆ กันหลายอย่างค่ะ
- ประทับใจกับประโยคต่อไปนี้ค่ะ
ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อได้อ่านบันทึกของเธอ
และทุกครั้งที่ผมได้อ่านบันทึกของเธอ....จะทำให้ผมมีแรงบันดาลใจที่จะเขียนบันทึกอะไรสักอย่าง...บางอย่างให้เธอ
นี่แหละคือเรื่องความในใจที่ผมอยากเล่า
และนี่แหละคือ.....แรงบันดาลใจแรกที่ทำให้ผมอยากเขียน
ผมอยากเขียนถึง....
เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอทำให้ผมร้องไห้ทุกครั้งเมื่อผมได้อ่านบันทึกของเธอ
- แรงบันดาลใจของแต่ละคนมีพลังมากค่ะ สำหรับศิลาแล้ว แรงบันดาลใจที่ทำให้ออกมาเผยแพร่เรื่องที่ได้เรียนรู้มาก็มาจากการจากไปของบุคคลที่รักมากที่สุดค่ะ ตามบันทึกฉบับแรกใน G2K ฉบับนี้ึ้ค่ะ เรียนรู้จากทุกข์ http://gotoknow.org/blog/emptymind/232322 ทำดีเพื่อสร้างพระให้คุณพ่อคุณแม่ค่ะ
- บางครั้ง ชีวิตที่เราเป็นอยู่อาจจะมีความสุขสบายอยู่แล้ว แต่การที่เราออกมาทำอะไรตั้งมากมายหลากหลาย แต่ละคนมีเบื้องหลังที่เป็นพลังหนุนนำค่ะ
- ขอให้เก็บพลังแห่งแรงบันใจในการอยากเขียนเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันไว้กับตัวนาน ๆ นะคะ เราจะเป็นเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ด้วยกันค่ะ ขอบพระคุณสำหรับบันทึกที่งดงามนี้ค่ะ คุณฝนมีหัวใจที่กล้าหาญที่ผ่านเรื่องราวที่ทุกข์ออกมาแบ่งปันกับทุกคนได้ขนาดนี้ นับว่าไม่ธรรมดาเลยค่ะ รอผลงานต่อ ๆ ไปอยู่นะคะ แล้วอย่าลืมช่วยพี่สุเทพชักชวนเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ชาวพอช. ออกมาเขียนแลกเปลี่ยนกันด้วยนะคะ คิดถึงทุกท่านค่ะ ศิลาอาจจะจำชื่อไม่ได้หมด แต่จำความเป็นลักษณ์ได้ค่ะ นี่คือมหัศจรรย์ของนพลักษณ์ที่ช่วยให้เราระลึกถึงกันและกันเสมอค่ะ
- ขออภัยพิมพ์ผิดค่ะ ขอให้เก็บพลังแห่งแรงบันดาลใจ ตกคำว่า "ดาล" ค่ะ แล้วคงได้พบกันใหม่นะคะ
ขอบคุณ คุณศิลาครับ
"บางครั้ง ชีวิตที่เราเป็นอยู่อาจจะมีความสุขสบายอยู่แล้ว.......
แต่การที่เราออกมาทำอะไรตั้งมากมายหลากหลาย......
แต่ละคนมีเบื้องหลังที่เป็นพลังหนุนนำ......."
ชีวิตอยู่ได้เพราะความหวัง......
หวังว่าวันหนึ่งเราจะเข้าใจตัวเอง.....
และเดินทางไปตามความหวังที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจชีวิต....
และมีความสุขใจที่ได้ทำครับ.......
ขอบคุณกำลังใจดีๆครับที่จะทำให้มีพลังเขียนเรื่องราวต่อไป
แสงแห่งความดี
สวัสดี ครับ
การมองผ่านโลก ผ่านชีวิต ของใครสักคน ที่ผูกพันกับตัวเอง ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม เป็นสิ่งที่งดงามอย่างยิ่ง ครับ
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ความผูกพัน ความรู้สึกที่รับรู้ได้ ทั้งจากการกระทำ หรือ ไม่ได้กระทำก็ตาม ..เป็นสิ่งที่เรา...ได้ซึมซับความรู้สึกเหล่านี้มา สิ่งที่เคยมีอยู่...เคยร่วมหัวเราะ ร่วมสุข ร่วมทุกข์กันมา จึงเป็นสิ่งที่มีค่าหนึ่งเดียว...ที่ได้รับ...ไม่มีใครรู้สึกเช่นเราผ่านชีวิตของเรา....
สิ่งเหล่านี้...จึงมีค่าและน่าถนุถนอมเป็นอย่างยิ่ง
ห้วงเวลานั้น..จึงอยู่กับเรา ... ความรู้สึกนั้น ๆ จะอยู่กับเราเสมอ.....ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น....
ความรักและความผูกพัน...ก็เช่นกัน
เราจะรู้สึกได้ทุกครั้งที่น้ำตาของเราไหลอาบแก้ม...หรือไหลอยู่ภายใน...
ณวันนี้...หรือวันไหน...ความรู้สึก..ความผูกพัน..ก็จะคงอยู่เช่นเดิม ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปเพียงไหนก็ตาม
ผมอ่านแล้ว....รู้สึกเช่นนี้ นะครับ
สิ่งที่งดงามของชีวิต...จะอยู่กับเราเสมอแม้นจะเป็นช่วงเวลาที่เงียบเหงา หรือเจ็บปวดก็ตาม...
เป็นกำลังใจให้คุณ นะครับ
ด้วยความรู้สึกร่วมที่มีต่อคุณ นะครับ
ขอบคุณครับ คุณแสงดาวแห่งความดี
"สิ่งที่งดงามของชีวิต...จะอยู่กับเราเสมอแม้นจะเป็นช่วงเวลาที่เงียบเหงา หรือเจ็บปวดก็ตาม"
ที่เดิมๆ ซ้ำๆ บรรยาศเดิมๆ
ตอกความความทรงจำที่ดีครับ