ถ้าเราทุกคนทำตามบทบาทหน้าที่ของตัวเอง และเคารพในสิทธิของผู้อื่น มีใจเป็นกลาง  รู้จักเปิดตา เปิดหู เปิดใจ  น้อมใจรับในความเป็นไปในแต่ละบทบาทหน้าที่ได้อย่างถูกต้อง

คิดว่า....สังคมเราคงไม่เป็นเหมือนอย่างทุกวันนี้

 

หากพิจารณาตามหลักการของสถาบันขวัญเมือง ที่ให้พิจารณาตัวเองก่อน เปลี่ยนแปลงตัวเองก่อน ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุด  วิธีการนี้เป็นวิธีทางธรรม โดยใช้คำอธิบายใหม่  พี่ไปแลกเปลี่ยนกับเพื่อนที่เคร่งทางคริสตธรรม เขาก็ว่าเหมือนกัน คือเปลี่ยนที่ตัวเราเองก่อน  เปลี่ยจนที่เราก็คือเปลี่ยนใจตัวเองก่อนนั่นเอง  ตรงกันครับน้องอึ่งอ๊อบ

สำหรับส่วนที่คนอื่น ไม่สนใจสิ่งที่เราพูดถึงนี้ ตรงข้ามเขาขึ้นมาเป็นผู้ปกครองเรา และใช้อำนาจทำทั้งประโยชนืแก่สังคมประเทศชาติ ขณะเดียวกันก็ใช้อำนาจอีกนั่นแหละแสวงหาผลประโยชน์โดยเลือกเส้นทางที่กฏหมายเอื้อมไม่ถึง หรือถึงน้อยที่สุด จนกระทั่งผิดโทนโท่ก็เอา  และพฤติกรรมแบบนี้ปกปิด มิดชิด ไม่เปิดเผย หากไม่มีผู้รู้ ประชาชนชั้นกลางก็ไม่มีทางรู้ อย่าไปกล่าวถึงชาวบ้านเลยยิ่งยากที่จะรับรู้สิ่งแฝงเร้รเช่นนั้น แบบนี้เราต้องหาทางเอาข้อมูลออกมาเรียนรู้กัน ที่เรียกว่าเปิดโปง เพียงแต่ว่าเวทีแบบนี้ต้องระวังนิดหนึ่ง ไม่โฉ่งฉ่างนะครับ

เมื่อก่อน....สิ่งที่ผุดขึ้นในมโนสำนึกจะคิดเสมอว่าทำไมคนนั้นไม่ทำอย่างนี้ คนนี้ไม่ทำอย่างนั้น ไม่เป็นดังใจเรา  โดยที่ไม่มองตัวเอง  และคิดว่าเมื่อคนอื่นทำได้  ฉัน....ย่อมทำได้  แต่ไม่อยู่ในกฎ กติกา มารยาท และบทบาทหน้าที่

เรามีสิทธิที่จะคิด แต่เราอย่าทำตัวเหมือนคนอื่นเลย ทำอย่างที่เราคิดแหละเหมาะสมที่สุดแล้ว 

สังคมจะซับซ้อนมากขึ้น จนเราแยกแยะยาก บางทีคนดีดีที่เราคิดว่าใช่เลย  ก็มีอะไรกิ๊กก๊อกเป็นแบบนั้นบ้าง เพราะถูบังคับด้วยสถานภาพบ้าง ตำแหน่งหน้าที่ วิถีที่เดินทางบ้าง ก็ต้องคอยพิสูจน์กันในระยะยาวๆครับ 

สังคมที่ซับซ้อนไม่มีอะไรที่ได้ดั่งใจ  แม้มีอำนาจสูงสุดหลายต่อหลายเรื่องยังต้องใช้เวลาเลยครับ

ปัจจุบัน....จิตสำนึกย้อนมองตัวเอง

การเริ่มจากตัวเองก่อน ในสิ่งที่ถูกต้อง โดยไม่มองถึงคนอื่นว่า ทำไมคนนี้ไม่ทำ คนนั้นไม่ทำ  แต่ถ้าเราทำ  ก็ถือว่าเรา "เป็นหนึ่ง" ที่ทำตามบทบาทหน้าที่ของตัวเอง

เยี่ยมเลยครับ หากเรานิ่งได้ สงบได้ แม้ว่าพายุสังคมจะกระหน่ำด้วยเรื่องอะไรต่อมิอะไรก็ตาม ปล่อยให้เวลาหอบมันผ่านไป ผ่านไป หากยืนหยัดได้ พี่จะ สาธุว่าแก่กล้ายิ่งนัก  ซึ่งหลายคนทำได้ครับน้องอึ่งอ๊อบ

ในส่วนของตนเอง.....

บทบาทหน้าที่ในความเป็นหนึ่งในครอบครัว....ทำหน้าที่ลูก ทำหน้าที่พี่น้องให้ครบ ตามบทบาทหน้าที่ของตัวเอง

บทบาทหน้าที่ในการทำงาน...ทำงานในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มศักยภาพ พัฒนาตนเองในงานเพื่อเป้าหมายขององค์กร

บทบาทหน้าที่ต่อสังคม....ประพฤติตนเป็นพลเมืองดี ทำในสิ่งที่ถูกต้องตามกฎ ระเบียบ กติกา มารยาท ภายใต้บริบท กฎหมายที่มีอยู่ รวมถึงสิ่งแวดล้อม และอื่น ๆ

บทบาทในฐานพุทธศาสนิกชน...ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ปฏิบัติตนตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ปฏิบัติตนในทางสายกลาง

 

ทุกอย่าง...อยู่ในขั้นที่ฝึกปฏิบัติ...

คนเราแค่คิด...ก็ถือว่าดีแล้ว....

แต่ถ้าทำต่อ...ก็จะได้ดีอีกระดับหนึ่ง...

ถ้าทำถึงเป้าหมาย ....ก็ถือว่าดีที่สุดแก่ตัว...แก่งาน...แก่สังคม...และความสงบสุขของประเทศ

 

เริ่มที่เราเถอะค่ะ....

ถึงแม้จะเป็นส่วนเล็ก ๆ ในสังคม

ก็ถือเป็นว่ามีการเริ่ม

อยากเป็นหนึ่งใน 60 กว่าล้านคนที่ทำดีเพื่อตนเอง เพื่อองค์กร เพื่อสังคม ซึ่งจะส่งผลถึงประเทศชาติ และความสุขของมวลมนุษย์ค่ะ

 

กราบสวัสดีงาม ๆ นะคะ

เห็นด้วยอย่างยิ่งยวดเลยครับน้องอึ่งอ๊อบ  นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พี่ขลุกอยู่กับชนบท เฝ้าฟูมฟักเขาเท่าที่เราจะอุทิศเวลาของปุถุชนคนธรรมดาจะให้ได้

และอดภูมิใจ จนถึงแอบน้ำตารินก็เคยเมื่อเห็นชาวบ้านปลดเปลี้องทุกข์ของเขาออกไปได้... หากไม่มีโครงการ ไม่มีเรา เขาอาจจะจมปลักไปอยู่ส่วนไหนของสังคมก็ได้  แต่เราก็แค่แอบภูมิใจเท่านั้น ไม่สามารถแสดงออกในที่สาธารณะได้ 

มันเป็นสุข เมื่อเห็นชาวบ้านสุขครับน้องอึ่งอ๊อบ

• แวะมาอ่านและลงชื่อไว้ครับ
• ภาพประกอบ ทำได้ดีมากๆ ครับ เข้าใจง่าย

เข้ามายกมือเห็นด้วยว่าบนพื้นที่สาธารณะอย่าง G2K ที่มีคน " คอการเมือง " ..เค้ามีสิทธิ์ในการนำเสนอข้อมูลที่เป็นจริงได้ค่ะ และสามารถนำเสนอได้ทุกด้าน ทุกเรื่อง เพียงแต่ระวังเรื่องคำที่ใช้และความหมาย เพราะอาจก่อให้เกิดการแสดงออกด้วยอารมณ์และอาจส่งผลให้เจ้าของบันทึก ยุ่งยาก ลำบากใจได้นะคะพี่บางทราย

เราเห็นตรงกันนะครับน้องเบิร์ดครับ

สิ่งที่เบิร์ดอยากให้ความเห็นต่อก็คือ นอกจากการนำเสนอข้อมูลที่เป็นจริงอย่างตรงไปตรงมาแล้ว..ถ้าเป็นไปได้อยากให้มีการกระตุกต่อมคิดด้วยน่ะค่ะ เช่นเรื่องของพื้นฐานที่ทำให้เราร้อน วุ่นวายกันอยู่นี้ก็มาจากคะแนนเสียง 1 คะแนนที่เราทุกคนใส่ใจหรืออาจไม่ใส่ใจในการกาทุกครั้งนั่นแหละค่ะ...จะทำอย่างไรให้เกิดการลงมือทำร่วมกันและเดินด้วยกันได้อย่างดีแบบมีจิตสำนึก เพื่อชี้แนะปัญหา และทางแก้ไข / ทางออกร่วมกัน มากกว่าการนำเสนอเพียงอย่างเดียวและเพื่อให้การถกกันเรื่องนี้ของคอการเมืองมีความสนุกและมีทางออก รวมทั้งช่วยคลายความร้อน ความตึงของสังคมได้ไม่ใช่แค่การแสดงออกของอารมณ์ เพราะ G2K มีหมวดการเมือง การปกครองนะคะ

ความเห็นของน้องเบิร์ดทำให้พี่นึกถึงสมัยโน้น  ที่นักศึกษาออกชนบทเพื่อเผยแพร่ประชาธิปไตย ก็ออกไปแนะนำสิทธิต่างๆตามบทบาทหน้าที่ของพลเมืองไทยที่มีรัฐธรรมนูญระบุไว้ 

แต่ปัจจุบันสถานการณ์เปลี่ยนไปมากแล้ว ลัทธิจ่ายเงิน หรือที่เรียกกันในกลุ่มนักวิชาการว่า "โรคร้อยเอ็ด"  เพราะเกิดที่นั่นและจับได้เป็นหลักฐานครั้งแรก 

แม้ท่าน มรว.คึกฤทธิ ปราโมท ท่านก็ยอมรับว่าการเมืองในปัจจุบันต้องใช้เงินเสียแล้ว และมีแต่แรงมากขึ้น ซับซ้อนมากขึ้น จับไม่ได้ไล่ไม่ทันมากขึ้น

พี่เคยเป็นคณะกรรมการองค์กรกลางขอนแก่นมาก่อน มีตัวอย่างเรื่องการใช้เงินซื้อเสียงมากมาย แต่เอาหลักฐานมาไม่ได้....

พี่เห็นทางเดียวคือการปลูกจิตสำนึก เพราะการศึกษาไม่ได้ช่วยมากเลย การศึกษาสูงสำนึกต่ำมีมากมายล้นแผ่นดินเชียว ยิ่งการศึกษาต่ำแต่ไม่เข้าใจว่าผลเสียมันมีมากมายมหาศาลนั้นเป็นอย่างไร

นี่คือสิ่งที่เห็นและตั้งโจทย์ว่าจะทำอย่างไรเพื่อขจัดตัวนี้ไปได้ ขณะนี้เห็นทางเดียวคือ สำนึก แล้วสร้างกันง่ายๆอย่างกับสั่งกาแฟกระป๋องในตู้เย็นร้านค้าได้ก็ดีซิ..มันยาก  นี่แหละพี่จึงต้องเข็นครกขึ้นภูเขาหละ อิอิ.. 

เมื่อเห็นกระบวนการของสถาบันขวัญเมืองเข้าก็ประทับใจ คิดในใจว่า จะเอาไปใช้กับชาวบ้านเพื่อปลุกสำนึกได้อย่างไร...

เบิร์ดเข้ามาทำให้บันทึกของพี่บางทรายวุ่นวายหรือเปล่าคะ แหะ แหะ..

ไม่หรอกครับ ไม่วุ่น ไม่วาย ครับ

เอาดอกหอมๆไปหนึ่งดอกนะ เอาผูกผมยาวๆให้มันกลิ้งไปมาที่หัวจะได้หอมทั้งวัน อิอิ..

ผมเชื่อว่าบทบาทการรับใช้สังคมนั้นมีกว้างขวาง ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน  พระท่านก็สามารถทำหน้าที่รับใช้สังคมตามบทบาทของท่าน  มากน้อยก็แล้วแต่ทัศนคติและเงื่อนไขของแต่ละท่าน ข้าราชการก็มีกรอบครอบอยู่ บางคนอาจจะดิ้นได้มากกว่าอีกหลายๆคน นักธุรกิจที่ยืนข้างประชาชนก็กำหนดบทบาทของเขาเองตามที่เขาเห็นว่าเหมาะสมกับเขา  ไม่จำเป็นต้องยืนอยู่บนเวทีด้วยกันทั้งหมด

 

ด้วยความคาราวะท่าน บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)

ถูกต้องอย่างที่สุดครับ

บทบาทแต่ละคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน

หน้าที่แต่ละคนต่างกัน

ชั้นต่างๆในกลุ่มชนแตกต่างกันไป

การรับรู้ข่าวสารต่างกันไป

สังคมการรับรู้ก็ต่างกันไป

แต่บางครั้งความต้องการจุดเป้าหมายคล้ายกัน

ความรักชาติ รักประชาธิปไตย รักในหลวง

ผมไม่ทราบว่าใครอายุมากกว่ากันนะครับ ขออนุญาติใช้คำกลางๆไปก็แล้วกันนะครับ

• ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งที่คนไทยทุกคนต้องสนใจการเมืองและตามเรื่องการเมืองให้ทัน เพราะการเมืองมีส่วนในทุกย่างก้าวของเรา มีนักการเมืองจำนวนหนึ่งที่รักชาติ รักบ้านเมือง สร้างบ้านเมืองด้วยอุดมการณ์ ผมเทอดทูน แต่ก็มีนักการเมืองบางส่วนที่ใช้อำนาจแสวงหาผลประโยชน์ นี่ต้องยอมรับกันว่ามีทุกสมัย ทุกพรรคการเมือง มีมากมีน้อยเท่านั้น
• การเข้าถึงข้อมูลข่าวสารในพื้นที่ลึกลับนั้นสำคัญ  หากไม่มีใครที่มีโอกาสมีความสามารถในการขุดขุ้ยข้อมูงส่วนนั้นมาเปิดเผย ประชาชนก็ไม่มีทางรับรู้เลย อย่าว่าแต่ประชาชนเลย เราเองเป็นชนชั้นกลางหลายเรื่องก็ไม่ทราบ  หากคนในไม่เอาข้อมูลมาบอกกล่าว

บทบันทึกท่านบางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา) เกิดขึ้นได้เพราะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ปกติของประเทศ การเคลื่อนไหวของคนกลุ่มหนึ่งที่มีเป้าหมายในการโค่นล้ม ระบอบหนึ่งซึ่งกำลังเติบโต มีอำนาจ มีกฎหมายในมือ

การขอใช้หรือสู่เป้าหมาย พื้นที่ U ที่ท่านได้กล่าวถึง  เป็นเรื่องที่จำเป็นอย่างยิ่ง  เพื่ออะไร 

เพื่อ ให้ทุกส่วนที่ออกมาเคลื่อนไหว ร่วม หรือ ต่อต้าน ได้รับรู้ข้อมูลที่ชัดเจน ให้รู้การเคลื่อนไหวที่เป็นจริง นำไปสู่การรับรู้  สู่ความเข้าใจได้ถูกต้อง

ผมสนับสนุน พธม. ที่ออกมาให้ข้อมูลประชาชนมากมาย แต่ผมไม่กล่าวถึงในเรื่องอื่นๆนะครับ เรื่องการให้ข้อมูลดีครับ

การรับรู้คู่ตรรกะในการแยกแยะความถูกต้องต่อเหตุการณ์อย่างต่อเนื่องและรอบด้าน

ยังมีหมู่คนจำนวนมากที่ไม่รับรู้ ไม่แยแส แต่ก็ชอบออกความเห็นในเชิงห่วง และในเชิงรำคาญ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น   แต่ยังมีเป้าหมายคล้ายกัน  คือรักประชาธิปไตย และในหลวงของเรา

ยังไม่พอ ยังออกความเห็นที่แสนรำคาญกลุ่มชนที่ออกมาต่อต้านอำนาจรัฐในปัจจุบัน

ผมยอมรับความต่างของคน โอกาสการเข้าถึงข่าวสารของคน และเบ้าหลอมของคนแต่ละคนต่างกัน เมื่อมี พธม ย่อมมี กลุ่มเชียร์รัฐ เป็นเรื่องปกติ เราไม่มีทางให้ทุกคนเห็น และเข้าใจเหมือนกันได้ทุกคน  แต่ไม่หยุดการให้ข้อมูลข่าวสารนะครับ  ถูกผิดใช้เหตุผล ใช้วิจารณญาณ ใช้ฐานการรับรู้ของตัวเองเป็นตัวพิจารณา

แน่นอนเมื่อทำดังกล่าวแล้วก็ยังมีคนที่รักรัฐบาลสุดใจขาดดิ้น รักอดีตนายกสุดใจขาดดิ้น  และตรงข้ามก็มีคนยอมตายแทนสนธิได้ ผมเชื่อเช่นนั้นแม้ว่ารัฐจะพยายามให้เหตุผลต่างๆแล้วก็ตาม

แม้ในกองทัพแดงยังมีปรากฏการณ์เช่นนี้เลยครับ ท่านสิทธิรักษ์

ครับ ส่วนหนึ่งชอบความสงบ ชอบภาวะความเป็นอยู่ที่ร่มรื่นของตัวเองและครอบครัว กลัวความวุ่นวายที่ไม่สิ้นสุด   สู่แสนรำคาญเหลือเกิน จึงเกิดกลุ่มชนกลุ่มหนึ่งที่เป็นสีขาว 

กลุ่มสีขาวก็มีที่มาที่ไป

กลุ่มสีเหลืองก็มีที่มาที่ไป

กลุ่มสีแดงก็เหมือนกัน

เราบางครั้งลึมกันไป  ความสำเร็จบางเรื่องที่เราร่วมกันได้รับ ร่วมกันเสพทุกวันนี้ล้วนเป็นเรื่องราวความสำเร็จจากการเคลื่อนไหวของกลุ่มชนที่รักความเป็นธรรมต่างๆ

จนทุกวันนี้บางคนได้เสพ ได้สุข ได้ลิ้มความสดใส เกิดจากอะไร มันเสริม มันต้าน มันต่อสู้กันมาอย่างไร  ภายในมันทำอะไรกันอยู่  แล้วต่อไปมันจะเข้าสู่อะไร ถ้าไม่ต่อสู้

ภาพที่ท่านเห็นเป็น เปลือก เป็นผิว กระพี้

ข้อมูลข่าวสารจึงจำเป็นอย่างยิ่ง

สมัยก่อนผมน่ะหรือ อย่าว่าแต่ถนนราชดำเนินเลย มากกว่านี้ผมก็ลุยมาแล้ว  ประสบการณ์ชีวิตสอนเราหลายอย่าง หากเรามีโอกาสนั่งสรุปบทเรียน แลกเปลี่ยนกับคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมากับชีวิต

เหตุผลนั้นเป็นสิ่งจำเป็นยิ่งบนฐานประชาธิปไตย  แต่มากกว่าเหตุผลก็ต้องมีความเชื่อ ความศรัทธาอย่างบริสุทธิ์ใจ

เมื่อผมอยู่ชนบท เฝ้ามองชนบทเปลี่ยนแปลงทั้งด้วยมือผมเอง ทั้งด้วยงานของภาครัฐ และกระแสสังคมใหญ่  มันมีภาพเล็กๆที่เปลี่ยนแปลงที่จำลองภาพใหญ่ของประเทศอยู่มากมาย

สิ่งหนึ่งที่ผมเห็น คือ "การปรับตัว"  การปรับตัวของสังคม ของประเทศครับ  หากจะเรียกว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างธรรมะกับ อธรรม ก็เกินความจริง  เพราะไม่มีใคร "ชั่วสุดชั่ว" และ "ดีแสนดี" มันมีมากมีน้อย ฯลฯ เดี่ยวกลุ่มโน้นขึ้นมา แล้วลงไป กลุ่มใหม่ขึ้นมาแล้วก็ลงไป...

องค์กรในหมู่บ้าน ผมเห็นคณะกรรมการเปลี่ยนกันเป็นว่าเล่น แล้วก็ เวลาผ่านไปก็ปรับตัวให้เข้ากับวัตถุประสงตชค์ขององค์กร ปรับเข้ากับความต้องการของสมาชิก และความเห็นโดยรวม  กลุ่มนิ่งสักพัก แล้วก็มีประเด็นใหม่เกิดขึ้น ก็ปรับกันอีก  เป็นเช่นนี้ ไม่ยั่งยืนอยู่ดีมีสุขเท่าเดิมไปตลอดนั้น ไม่มีครับ 

ปรับมากปรับน้อย ใช้เวลามาก เวลาน้อย  บางกลุ่มใช้เวลามากกว่า ปี หลายปีก็มี

สังคมใหญ่ เช่นประเทศไทย  อาจต้องใช้เวลาเป็นร้อยปี สิ่งสำคัญคือการศึกษาให้เข้าใจ การให้การศึกษากับประชาชนและสร้างสำนึกแก่นแท้ของความผาสุขภายใต้ระบบนี้  แน่นอนผมไม่เห็นด้วยกับวิธีการที่รุนแรง

 

รัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุดของประเทศ คุ้มครองผลประโยชน์ของประเทศ  และมันคุ้มครองโดยธรรมชาติต่อผู้เขียน ผู้ร่าง  ไม่มีที่ไหนจะร่างรัฐธรรมนูญที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง

การยับยั้งการแก้ไขรัฐธรรมนูญได้ชั่วคราว ไม่ใช่เขาหยิบยื่นให้  ได้มาซึ่งการต่อสู้คัดค้าน

มันยังมีอะไรอีกข้างใน พวกเขากำลังสู้กับอะไร อันนี้แหละที่พึงรับรู้  รัฐบาลกำลังทำอะไร ต้องการอะไร ไปทางไหน  อันนี้อีกแหละที่เราจะต้องรับรู้

 

บทบาทการรับใช้สังคมนั้นมีกว้างขวาง ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน  พระท่านก็สามารถทำหน้าที่รับใช้สังคมตามบทบาทของท่าน  มากน้อยก็แล้วแต่ทัศนคติและเงื่อนไขของแต่ละท่าน ข้าราชการก็มีกรอบครอบอยู่ บางคนอาจจะดิ้นได้มากกว่าอีกหลายๆคน นักธุรกิจที่ยืนข้างประชาชนก็กำหนดบทบาทของเขาเองตามที่เขาเห็นว่าเหมาะสมกับเขา  ไม่จำเป็นต้องยืนอยู่บนเวทีด้วยกันทั้งหมด

 

ผมสนับสนุนการทำหน้าที่ให้ข้อมูลข่าวสาร ครับ บนเวที พธม.นั้นมีคนที่ผมสนิทสนมด้วยมากกว่า 3 คน แต่ผมไม่เห็นด้วยที่ใช้วาจาที่ไม่เหมาะสม 

 

ท่านบางทรายถูกต้องเหลือเกินครับ

บทบาทหน้าที่ที่แตกต่าง ตรงกับองค์รวมของสังคม

ผลสะเทือนต่อองค์รวม ต่างคนต่างมีหน้าที่ที่ต้องทำและศึกษาให้ถ่องแท้ แล้วจึงสู่การปฎิบัติ

 

วันนี้ร่ายเสียยาว

ใช้เนื้อที่ต่อยอดของท่านบางทราย หวังว่าคงอนุญาตินะครับ

อย่าลืมว่า ความสำเร็จไม่ได้มาด้วยการร้องขอ  ได้มาจากการต่อสู้  

ขอบคุณมากครับ

 

ผมก็ร่ายยาวเช่นกัน

ต้องขอบคุณมากๆเลยครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยนกัน

 

- เห็นด้วยกับท่านบางทรายและท่านสิทธิรักษ์ค่ะ

- สู้ในสิ่งที่ถูกต้องต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ดูเหมือนว่าเราจะเป็นคนคอเดียวกันนะครับ

สวัสดีเจ้าค่ะ ลุงบางทรายจ๋าๆๆ

คิดถึงลุงค่ะ ทำอะไรอยู่หรอค่ะ พรุ่งนี้น้องจิจะกลับบ้านแล้ว มาวันอาทิตย์ คิคิ วันจันทร์สอบภาษาอังกฤษในเรื่องของการฟังค่ะ แงๆๆๆๆ รักลุงนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^

 

เอ้า  กลับไปกอดแม่ซะให้ชุ่มใจ  เติมพลังใจ  แล้วกลับมาสู้ชีวิตใหม่นะ ... ลุงเป็นกำลังใจให้อยู่แล้ว...

สวัสดีค่ะ ตามมาอ่าน รับทราบข้อมูลค่ะ

 

หวังว่าเราอาจจะเดินชนกันบ้างที่ ศรีนครินทร์นะครับ อิอิ