"คุณดอกแก้ว" หญิงเหล็กที่ผมไม่รู้จัก...กับ บันทึกสุขภาพไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย
ตลกไหม !!! ที่ผมไม่รู้จัก "คุณดอกแก้ว" เป็นการส่วนตัวแม้แต่น้อย นับตั้งแต่ 7 เดือนก่อนที่ผมเข้ามาเป็นสมาชิก Gotoknow ผมกับคุณดอกแก้วพูดคุยทักทายกันก็ตอนแสดงความคิดเห็นของบันทึกซึ่งกันและกันเท่านั้น
"คุณดอกแก้ว" เป็นที่รู้จักของสมาชิกเก่าแก่ที่นี่ บางท่านไปมาหาสู่กับคุณดอกแก้ว บางท่านรู้จักกันเป็นการส่วนตัวแล้ว บางคนเป็นแฟนประจำของคุณดอกแก้ว
ผมรู้จัก "คุณดอกแก้ว" ดีขึ้น หลังจากการอ่านข้อเขียนของ คุณวันชัย ตัน (นามแฝง) จากหนังสือ "ผม ซัก ฟอก" ในข้อเขียนชื่อ "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต"
"คุณดอกแก้ว" เป็นอดีตเลขานุการคณะกรรมการคัดค้านการสร้างเขื่อนน้ำโจน เป็นผู้ก่อตั้งศูนย์ศึกษาศิลปะธรรมชาติเด็กรักป่า (http://www.dekrakpa.com/) เป็นนักสู้หญิงเหล็กที่เป็นผมชื่นชม นอกจากการทำงานเพื่อเด็ก ๆ เพื่อธรรมชาติแล้ว คุณดอกแก้วยังต้องต่อสู้กับโรคภัยที่มาเบียดเบียนจนน่าเป็นห่วงอันเป็นที่มาของ "บันทึกสุขภาพไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย" เป็นผู้ที่ผมระลึกถึงเนื่องในวันนี้ (5 มิ.ย.51) เป็น วันสิ่งแวดล้อมโลก ...
เพื่อให้ข้อเขียนนี้สมบูรณ์มากขึ้น ผมจะขออนุญาตนำข้อเขียน "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต" ของคุณวันชัย ตัน แห่งนิตยสารสารคดี ที่ได้เล่าถึง "คุณดอกแก้ว" ดังนี้
ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต
ภาพจากหนังสือ "ผม ซัก ฟอก"
หน้าแล้ง
ฝนไม่ตก
ต้นข้าวน้อย
นั่งร้องไห้
ด.ช.เจริญพงศ์ ชูเลิศ
ฟ้าร้อง
พ่อนกออกไปหาเหยื่อ
เพื่อให้ลูกเมีย
เหลือแต่ลูกและเมียอยู่ที่รัง
พอนานมา
รังหายไป
ด.ช.แสวง มาหา
ความโกรธ
เหมือนกับ
ไฟเผาตัวเอง
ความกลัว
เหมือนกับ
ดูถูกตัวเอง
ความกล้า
เหมือนกับ
ให้รางวัลต่อตนเอง
ด.ช.ตี๋ สีดำ
บทกวีน้อย หรือ อาจจะเรียกว่า ถ้อยคำอัศจรรย์เหล่านี้ เป็นส่วนหนึ่งของจินตนาการ และความคิดฝันของเด็กชนบทภาคอีสานกลุ่มหนึ่งอายุไม่ถึงสิบขวบที่เคยผ่านการเข้าค่ายเด็กรักป่าเป็นเวลาเพียงไม่กี่วัน
เด็กรักป่าอาจจะเป็นชื่อที่ไม่ค่อยคุ้นหูของคนทั่วไป แต่ในบรรดากลุ่มคนที่ทำงานด้านอนุรักษ์ธรรมชาติ และกลุ่มคนที่ทำงานด้านเด็กย่อมคุ้นเคยยิ่งกับกลุ่มเด็กรักป่า
เมื่อประมาณสิบสามปีก่อน สองหนุ่มสาวสามีภรรยา คือ คุณเข็มทอง โมราษฎร์ หรือ คนส่วนใหญ่เรียกว่า จืด นักศึกษาเพาะช่างที่เพิ่งจบการศึกษา และ คุณอาริยา มีโชยธร (โมราษฎร์) หรือ หน่อย บัณฑิตสาวจากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี และอดีตเลขานุการคณะกรรมการคัดค้านการสร้างเขื่อนน้ำโจนในเวลานั้นได้ละทิ้งชีวิตในเมืองกรุงเดินทางสู่หมู่บ้านในจังหวัดสุรินทร์ ช่วยกันก่อตั้งค่ายเด็กรักป่า โดยนำเด็กอีสานแต่ละรุ่นมาเข้าค่ายเพื่อมุ่งหวังให้เด็ก ๆ เหล่านี้ได้เรียนรู้และเข้าใจธรรมชาติอย่างแท้จริง
ทั้งสองคนเป็นเพื่อนผมมานาน ตั้งแต่เมื่อพวกเขาริเริ่มทำค่ายเด็กรักป่าเป็นครั้งแรก
จืดและหน่อยมีความเชื่อมั่นว่า การศึกษาศิลปะทุกแขนง สามารถเรียนรู้ได้จากธรรมชาติ สังคมควรสนับสนุนให้เด็กได้ใช้ชีวิตใกล้ธรรมชาติมาก ๆ จิตใจของเด็กรุ่นใหม่จะได้อ่อนโยน
การนำเด็กมาเข้าค่ายเด็กรักป่าแต่ละรุ่นนั้นก็ไม่ต่างจากการเข้าห้องเรียนเพียงแต่ว่าห้องเรียนของพวกเขาไม่ได้เป็นห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ แต่ห้องเรียนของพวกเขามีท้องฟ้าเป็นหลังคา มีทุ่งนา ภูเขา สายน้ำ และป่าผืนใหญ่เป็นแหล่งความรู้
แต่ละค่าย จะมีครูที่เป็นผู้เชี่ยวชาญแต่ละด้าน ไม่ว่านักดูนก นักดนตรี นักนิเวศน์ นักแสดง นักเขียน ผู้กำกับละครหุ่น ช่างภาพมือดี คนทำละครที่มีน้ำใจสละเวลามาเป็นวิทยากรให้กับเด็กชนบทเหล่านี้โดยมีครูจืดและครูหน่อยเป็นกำลังหลักตลอดเวลา
วิชาที่เด็กได้รับการถ่ายทอดจึงมีทั้งศิลปะ ดนตรี บทกวี ละคร ดูนก ธรรมชาติศึกษา ไปจนถึงการปลูกข้าว ปลูกผัก และสร้างบ้าน
บางครั้งเด็กอีสานเหล่านี้ได้มีโอกาสไปศึกษาดูธรรมชาติที่ป่าเขาใหญ่และป่าห้วยขาแข้ง ได้มีโอกาสสัมผัสธรรมชาติที่เป็น "ครูใหญ่" อย่างใกล้ชิด จึงเกิดแรงบันดาลใจที่ถ่ายทอดออกมาเป็นภาพวาด การแสดงและบทกวีในเวลาต่อมา
ฉันเป็นนกน้อย
ค่อย ๆ เติบโต
พอโผล่ออกมา
ก็โดนยิงตาย
ด.ช.ไชยา หาคำ
สิบกว่าปีผ่านไป ศิษย์เก่าของค่ายเด็กรักป่าที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเด็กอีสานยากจนที่ด้อยโอกาสทางการศึกษาได้กลายเป็นนักเขียน เป็นศิลปิน และนักธรรมชาติวิทยา ซึ่งหลักสูตรในโรงเรียนไม่เคยถ่ายวิชาเหล่านี้ให้เลย เด็กรักป่าบางคนเป็นผู้ช่วยวิจัย บางคนเป็นคอลัมน์นิสต์ตามหน้าหนังสือพิมพ์ บางคนเป็นผู้เชี่ยวชาญนกในนิตยสารชื่อดัง และหลายคนไปทำงานองค์กรพัฒนาเอกชน
มันเป็นงานเล็ก ๆ และความภาคภูมิใจของครูหนุ่มสาวสองคนที่สามารถสร้างเด็กรักป่า ให้รู้จักป่าและหวงแหนป่าได้จำนวนหลายพันคนจากการเข้าค่ายเด็กรักป่าตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมา โดยมีรายได้ตอบแทนเพียงเล็กน้อย
เป็นความสุขที่ผมแอบอิจฉาอยู่ในใจเรื่อยมา ที่หนุ่มสาวสองคนเล็ก ๆ แต่มีพลัง มีอุดมคติ และความมุ่งมั่นอันแรงกล้าในการสร้างเด็กให้มีคุณภาพในสังคมได้มากมาย
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ครูหน่อยเกิดมีอาการป่วยเป็นไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย
จืดเคยเขียนถึงภรรยาผู้เป็นที่รักยิ่งของเขาไว้ว่า
"ผู้ที่เป็นโรคนี้มันทรมานเกินกว่าที่คนอย่างเราจะเข้าใจได้ อยากจะกินให้มาก แต่ต้องกินให้น้อยเข้าไว้ จะได้ไม่อึดอัดทุรนทุราย อาหารจะต้องไม่มีความเค็มแม้แต่น้อย อยากนอนราบไปกับหมอนเสื่อก็เหมือนน้ำจะท่วมปอด ท่วมหัวใจ คนที่เคยแบกเป้ขึ้นเขาลงห้วย อยากจะเดินสิบก้าว ก้าวเดียวก็เหนื่อยแล้ว"
การฟอกไตเพื่อชะลออาการจนกว่าจะมีผู้บริจาคไตนั้นเป็นวิธีรักษาในปัจจุบัน แต่ค่าใช้จ่ายแพงมาก ๆ ทุกวันนี้ครูหน่อยต้องฟอกไตเดือนละแปดครั้งครั้งหนึ่งใช้เงิน ๑,๕๐๐ บาท ไม่รวมค่ายาสร้างเม็ดเลือดให้ดี ในราคาหลอดละ ๑,๘๐๐ บาท เดือนละห้าหลอด
ทุกวันนี้หน่อยมีค่าใช้จ่ายในการฟอกไตไม่ต่ำกว่าเดือนละ ๒๕,๐๐๐ บาท และต้องเตรียมสำรองไว้เพื่อการเปลี่ยนไตอีกไม่ต่ำกว่า ๓๐๐,๐๐๐ บาท
ค่าใช้จ่ายเหล่านี้เป็นภาระอันหนักอึ้งของครอบครัวที่ไม่มีรายได้อะไรมากมาย
จืดเล่าต่อว่า "พวกเราโชคดีอยู่อย่างหนึ่ง ที่มีโครงการสามสิบบาทรักษาได้ทุกโรค แต่ไม่รวมโรคไตวายเรื้อรังระยะสุดท้ายและโรคเอดส์"
สองสามวันก่อนจืดมาทำธุระที่กรุงเทพฯ ผมมีโอกาสขับรถไปส่งจืดที่สถานีรถไฟหัวลำโพง เพื่อกลับไปสุรินทร์ จืดบอกว่า หน่อยมีความฝันอันเต็มเปี่ยมว่าเธอจะหาย หากได้รับการเปลี่ยนไตในอนาคต และมุ่งมั่นจะกลับมาทำงานให้เด็กป่าต่อไป
หากใครอยากสานฝันให้ครูหน่อยเป็นจริง โปรดส่งความช่วยเหลือไปได้ที่ศูนย์ศิลปะธรรมชาติเด็กรักป่า ตู้ ป.ณ.123 อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000 หรือโทร.08-1470-3072
หรือติดต่อสั่งซื้อสมุดบันทึกธรรมชาติของกลุ่มเด็กรักป่าในราคาเล่มละ 120 บาท สมทบทุนช่วยหน่อยเปลี่ยนไต
ในช่วงเวลานี้ ลองหลบเรื่องวุ่น ๆ มาซื้อสมุดบันทึกธรรมชาติเล่มนี้ แล้วจะรู้ว่าความสุขใจนั้นอิ่มเอมอย่างไร
**************************************************************************
"คุณดอกแก้ว" หรือ อาริยา โมราษฎร์ ... เป็นนักสู้หญิงเหล็กที่ผมขอแสดงความชื่นชม ถึงแม้เราไม่รู้จักกันเลยแม้แต่น้อย
อยากขอเป็นกำลังใจหนึ่งให้ "คุณดอกแก้ว" มีสุขภาพที่แข็งแรง และ ขอให้ความฝันที่ตั้งใจไว้เป็นจริง
แด่ ... "คุณดอกแก้ว" หญิงเหล็กที่ผมไม่รู้จัก
ขอขอบคุณแหล่งอ้างอิง ดังต่อไปนี้
วันชัย ตัน (นามแฝง). ผม ซัก ฟอก. กรุงเทพฯ: openbooks, 2547.
หน้าประวัติส่วนตัวของคุณดอกแก้ว ... http://gotoknow.org/profile/000007
บันทึกสุขภาพไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย ... http://gotoknow.org/blog/dekrakpa29
ศูนย์ศิลปะธรรมชาติเด็กรักป่า จังหวัดสุรินทร์ ... http://www.dekrakpa.com/
ความเห็น (27)
อยากขอเป็นกำลังใจหนึ่งให้ "คุณดอกแก้ว" มีสุขภาพที่แข็งแรง และ ขอให้ความฝันที่ตั้งใจไว้เป็นจริง..ขอเป็นกำลังใจด้วยคนค่ะ
สี่ห้าปีก่อน ดิฉันอ่านคอลัมน์ จ.ม.ล.ของคุณวิรัตน์ โตอารีย์มิตรในขวัญเรือน ทราบข่าวอาการป่วยและกิจกรรมที่เธอกระทำเป็นครั้งแรก
แล้วก็จดจำชื่อเอาไว้ "คุณอารยา โมราษฏร์"
เตรียมเงินส่วนหนึ่ง ตั้งใจว่าจะไปธนาณัติส่งไป
แล้ว..ลืมเลือน..อย่างไม่น่าให้อภัย (ช่วงนั้นเลี้ยงลูกเองคนเดียวแบบให้นมลูกอยู่ด้วยค่ะ พอกล้อมแกล้มให้อภัยได้???)
วันดีคืนดี เปิดพบบันทึกตัวเอง เห็นคุณหน่อยมาแสดงความคิดเห็น
รีบตามไปเปิดดู..โอ..คุณอารยา โมราษฏร์ นี่เอง
หลังจากนั้น ดิฉันติดตามภาพวาดของเธอตลอดค่ะ
ภาพสวย ข้อเขียนงาม แฝงความเข้มแข็ง ยากพานพบเจอ อ่านและดูภาพของเธอกันสิคะ...แล้วจะตกหลุมรัก..เช่นดิฉัน
- ธุ อาจารย์ค่ะ..
ต้อมได้รับหนังสือ "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต" จาก อ.หมู พอกลับถึงบ้าน..ได้มีเวลาพลิกอ่านหนังสือทีละหน้าๆ ไปจนจบ ต้อมน้ำตาคลอ(อ่อนไหวนี่ อิอิ) รุ่งเช้า..ต้อมรีบเมล์หาพี่หน่อย บอกเธอว่า "ขอบคุณมากๆ สำหรับหนังสือเล่มนี้ เพราะทำให้ต้อมรู้รักและห่วงหา อยากจะถนอมในชีวิตของตัวเองมากขึ้น"
ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ ....
- มาบอกว่าพี่หน่อยใจดี
- ตอนไปช่วยทำค่ายเด็กฮ่องกง
- สนุกมากๆๆ
- อันนี้ที่บ้านพ่อครู
- สวัสดีค่ะอาจารย์ Wasawat
- พี่รู้จักคุณดอกแก้ว ที่นี่ค่ะ
- แต่ไม่ทราบจะเรียก รู้จัก ได้มั้ย
- เพราะพี่รู้จักคุณดอกแก้ว จาก ภาพวาดที่เล่าเรื่องราวของเธอ
- พี่เป็นคนนึงในจำนวนหลายๆ คน ที่ชื่นชมงานวาดภาพของเธอค่ะ
- และขอส่งกำลังใจให้คุณดอกแก้วค่ะ
รู้จักคุณดอกแก้วตัวเป็นๆค่ะ ตั้งใจไปงาน เปิดตัวหนังสือของเธอโดยเฉพาะ ยังเจอกัลยาณมิตรอีกหลายคน เช่นครูอ้อย คุณ สะ-มะ-นึก-กะ คุณอึ่งอ๊อบ และอีก2-3 ท่าน คุณดอกแก้วเป็นคนเข้มแข็งมากจริงๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้เธอมากๆๆที่สุดค่ะ
ขอบคุณ คุณหมอ จริยา แห่ง รพ.นครปฐม ครับ ... คุณดอกแก้ว หรือ คุณหน่อย อาริยา โมราษฎร์ จะต้องดีแน่ ๆ เลยครับที่มีกัลยาณมิตรที่ดี ๆ อย่างคุณหมอ :)
ธุเจ้า น้องต้อม เนปาลี ... ดีใจที่มาช่วยสนับสนุนและแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันครับ :)
ขอบคุณครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ที่แวะนำรูปภาพคุณดอกแก้ว แห่ง Gotoknow มาฝากครับ :)
ขอบคุณครับพี่แจ๋ว jaewjingjing .. รู้จักเหมือนกันเลยครับ จากที่แห่งนี้แหละ ... :)
ขอบคุณครับ พี่ศศินันท์ Sasinanda .. ผมเชื่อว่า คุณดอกแก้ว หรือ คุณหน่อย อาจจะแวะมาทักทายและรับกำลังใจไป ครับ :)
เมื่อเช้าเข้ามาเขียนรอบนึงแล้ว สงสัยเน็ตหลุดตอนส่ง..
จริงๆ ก็ไม่ได้เขียนอะไรมาก บอกไว้ประมาณว่า
พีหน่อยน่ารักมาก คุยด้วยแล้วสบายใจ เคยเจอกันที่บ้านพ่อครูบาฯ ครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นก็เยี่ยนเยียนผ่านบล๊อกกันมาตลอดค่ะ ^ ^
พี่หน่อย (ดอกแก้ว) เธอเป็นคนเข้มแข็งค่ะ
ตอนที่ไปพบเธอขณะยังเดินได้ไม่สะดวก เธอก็มีอารมณ์ดีเหลือหลาย ...
ดูภาพวาดที่เธอสื่อออกมา...นั่งคุยกับเธอ...แล้วจะรักเธอค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ Wasawat Deemarn
- แวะมาเยี่ยมยามดึกค่ะอาจารย์
- เคยร่ำไห้เสียใจอย่างที่สุดมาแล้วเพราะพ่อเคยเป็นโรคไต ขอเป็นกำลังใจให้คุณดอกแก้วผู้เข้มแข็งที่ไม่เคยรู้จักเหมือนกันค่ะ
- ทำงานหนัก พักผ่อน ดูแลรักษาสุขภาพนะคะ
- ขอให้พระคุ้มครองอาจารย์ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ
อืม..คิดอยู่นาน ...
...เป็นกำลังให้พี่ดอกแก้วนะค่ะ....
สวัสดีครับ อาจารย์ กมลวัลย์ :)
ขอบคุณอาจารย์ครับที่กรุณาเข้ามายืนยันอีกรอบ หลังจากเน็ตไม่เป็นใจ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณ พี่ Gutjang ... ที่กรุณาเข้ามายืนยันในความดีของคุณดอกแก้ว หรือ คุณหน่อย ครับ :)
ขอบคุณอาจารย์ Jeed ครูแก้วตา อาณาจักร์ ที่มาเยี่ยมบันทึก พร้อมกับฝากกำลังใจให้คุณดอกแก้ว :)
ขอบคุณ คุณ ครูเอ ที่แวะมาให้กำลังใจคุณดอกแก้ว
ว่าแต่ ทำไมคิดอยู่นานล่ะครับ :)
- มาแวะเยี่ยมครับอาจารย์
- ลงพื้นที่ ตั้งแต่วันที่ 3 อยู่ อ.อุ้มผาง 2 วัน 2 คืน วันนี้กลับมาประชุม อ.พบพระ พรุ่งนี้ไปต่อ ที่ อ.ท่าสองยาง เหนื่อยครับ
- ลงสารเจ้า 2 ล้อด้วย อาทิตย์นี้วิ่งหลายกิโลเมตรแล้วอาจารย์
- ตอนนี้รู้สึกว่าจะเจ็บคอ สงสัยลุยฝน จะเป็นหวัดครับ
- อาจารย์รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
- ขอบคุณมากครับ
- อ้อ ลืมไปครับ เอาดอกไม้มาทาย ครับ
- อาจารย์คิดว่าดอกไม้ชนิดนี้คือดอกอะไร
- จะมาเฉลย หลังจากกลับจาก อ.ท่าสองยาง พรุ่งนี้ครับอาจารย์
มาอีกรอบค่ะ
ก็...รู้สึก ...มันหดหู่...หากต้องรู้ว่า ....พรุ่งนี้คอยจางหาย.....
..........คิดถึงเขาค่ะ ................
ผมได้เจอและคุยกับพี่หน่อยจากบันทึกของ G2K แต่ก่อนหน้านั้นผมรู้จัก พี่หน่อยจากหนังสือ บันทึกช่วยหน่อยเปลี่ยนไต ซึ่งผมได้รับจาก พี่ธนิต สมพงศ์ พี่หน่อยเป็นนักสู้ นักสร้าง นักให้กำลังใจทั้งตนเองและผู้อื่น ที่สำคัญเธอเป็นรุ่นพี่ มอ.ปัตตานี อันนี้ปลื้มมาก จะเป็นกำลังใจแก่พี่หน่อยตลอดไป..
สวัสดีครับ คุณครูข้างถนน :)
- ชีพจรลงเท้า และ ลงล้อ นะครับ ต้องดูแลตัวเองด้วยครับ อากาศมันเปลี่ยนมาก
- ดอกไม้นี้ ... สงสัยจะไม่รู้จักครับครู รอครูมาเฉลยดีกว่า
ขอบคุณครับ :)
ขอบคุณครับ คุณครูเอ :) ... อย่าเศร้าไปเลยครับ ยิ้มสู้ดีกว่านะ :)
ขอบคุณ คุณ เอกราช แก้วเขียว ครับที่เล่าเรื่องคุณดอกแก้วให้ฟังครับ รู้สึกดีครับ :)
สวัสดีค่ะ
- แวะมาเยี่ยม และเติมเต็มๆๆ
- เยี่ยมมากหนูน้อย
-
ความโกรธ
เหมือนกับ
ไฟเผาตัวเอง
ความกลัว
เหมือนกับ
ดูถูกตัวเอง
ความกล้า
เหมือนกับ
ให้รางวัลต่อตนเองด.ช.ตี๋ สีดำ
ขอบพระคุณครับ คุณ MSU-KM :panatung :)