พี่มอบ…ปริญญาแห่งชีวิต แด่..น้อง ผู้มีหัวใจไม่พิการ


คุณงามความดีของบันทึกฉบับนี้... ขอมอบให้ผู้พิการ ที่มีหัวใจทรนงทุกท่าน เพื่อเป็นกำลังใจที่จะเดินไปให้ถึงปลายฝันของตัวเอง

 

รูปของน้องชายเมื่อครั้งเยาว์วัย

 

ช่วงวัยเด็ก ...พี่ไม่เคยรู้ว่า...หากพี่พิการทางกายแล้ว  พี่จะรู้สึกเช่นไร?....

 

               นึกย้อนไปที่ครอบครัวของเรา...เมื่อครั้งพวกเรายังเยาว์วัย  พี่ก็ยังไม่เคยรู้สึกว่า...คนใกล้ตัวของพี่ หากพิการแล้วจะอยู่อย่างไร? เป็นเช่นไร? หรือรู้สึกแบบไหน?  คงเพราะโลกทรรศน์ของพี่แคบเกินกว่าจะเข้าใจความรู้สึกของผู้อื่น

  

                 วัน ๆ ก็มีแต่เรื่อง...สนุก  ตามประสา  คิดถึงวันคืนที่ล่วงผ่านมาในอดีต  ภาพบางภาพ...ยังคงระลึกถึงได้ ภาพบางภาพก็จางหายไปกับกาลเวลา

....

....

....

                 พี่ชายคนโต...ที่พ่อกับแม่เคยบอกว่า...เป็นโรคหัวใจรั่ว...ทั้ง ๆ ที่เราเคยนอนเรียงกันเป็นตับ  ภายใต้มุ้งเดียวกัน...สมัยนั้น    ตัวพี่เองก็ยังไม่รู้สึกเลยว่า..พี่ชาย อ่อนแอและบอบบางเกินกว่าจะเล่นสนุกสนานไปกับพวกเราได้ตลอดเวลา

 

 

รูปพี่ชายที่แม่อุ้มก่อนเสียชีวิต

 

               ภาพความทรงจำ มันเลือนลางเกินไปที่จะบอกว่า...พี่ชายเจ็บปวดและทรมานแค่ไหนกับการทนอยู่ของชีวิต....    “ด้วยความบอบบางทั้งร่างกายและจิตใจ”

 

               พ่อกับแม่บอกว่า...พี่ชายอยู่กับเราตั้งแต่เล็กจนโตหลายปี จนพ่อกับแม่ต้องตัดสินใจซื้อชีวิตพี่ชายด้วยชีวิต  เพราะนั่นคือคำตอบ  หากพี่ชายอยู่ก็น่าสงสารและทรมาน.... สุดท้ายชีวิตของพี่ชายก็พ้นทุกข์ที่โรงพยาบาลศิริราช ...นานมากแล้ว  นาน...มาก...  นานมากทีเดียว

 

รูปพี่ชายที่แม่อุ้มครั้งเมื่อมีชีวิตอยู่บนองค์พระปฐมเจดีย์

ในมือของพี่ถืออะไร?ไว้นะ...มันคงเป็นกล่องแห่งความสุขที่พี่อยากได้มาทั้งชีวิตของพี่แน่ ๆ ...เลยใช่มั้ย

....

                พี่ชายจากครอบครัวของเราไป โดยที่ตัวพี่เองก็ไม่มีความรู้สึกทุกข์ร้อนอันใดนัก   เพราะโลกของพี่ เป็นโลกในวัยที่พี่เด็กเกินกว่าจะเข้าใจว่า...ความทุกข์เป็นเช่นไร?  ความเสียใจเป็นอย่างไร? และความสูญเสียคืออะไร?

 

                 หากแต่ทุกวันนี้...พี่ยังคงระลึกถึงพี่ชายคนนี้เสมอ....ครั้งคราใดที่มีโอกาสได้ทำบุญทำกุศล  พี่ชายยังคงอยู่ในหัวใจของพี่เสมอ พี่คิดทุกครั้งนะว่า...หากเรามีวาสนาต่อกันจริง  เราคงได้พบกันอีก ณ.ที่แห่งใดแห่งหนึ่ง ...พี่เชื่อของพี่อย่างนี้…

....

 

ภาพถ่ายเมื่อครั้งที่มีโอกาสได้กราบพระและทำบุญ 

  

                 มาวันนี้...นั่งดูรูปภาพเก่า ๆ ที่เก็บสะสมเอาไว้.....พี่เห็นน้องแล้ว...พี่รู้สึกถึงหัวใจของน้องทุกครั้ง...

น้องเดินสี่ขา...โดยปราศจากไม้เท้าค้ำยัน...พี่เชื่อแล้วว่า...คนพิเศษของพี่...ไม่ใช่ใครที่ไหน คนพิเศษคนนี้อยู่ใกล้แค่เอื้อม  หากแต่ความรู้สึก ณ เวลานั้น ที่พี่เด็กเกินกว่าจะเข้าใจ... ความรู้สึกในหัวใจของน้องได้

 

                   พี่นั่งนึกนะว่า...น้องยิ้มและหัวเราะทั้ง ๆ ที่เดินสี่ขา  อย่างสนุกสนานได้ด้วยเหตุใด? ความรู้สึกของพี่ตอนนี้ต่างกับเมื่อก่อนราวฟ้ากับดิน   น้องรู้มั้ย!! ทั้ง ๆ ที่เราต่างก็เดินเหมือนกัน  พี่เดินด้วยขาทั้งสองข้างของพี่ แต่น้องต้องอาศัยสิ่งอื่นมากกว่าขาของน้องที่มีอยู่  ....เราต่างก็เดินเหมือนกันจริง ๆ นะ แต่พี่ยอมแพ้หัวใจของน้อง ....

 

คิดอีกครั้ง   เราต่างก็โชดดีกันคนละแบบ  น้องว่ามั้ย!!

 

                    ลูกของพ่อและแม่ เหลือ 6 คน ที่ยังมีชีวิตอยู่  น้องคือผู้ที่พี่ยอมรับในหัวใจที่ทรนงมากที่สุด ในบรรดาพี่น้องทั้งหมด   เพราะสิ่งใดหรือ?

                    เราอาจอ่านใจกันด้วยแววตา  มากกว่าคำพูด....ด้วยห้วงเวลาที่นานมากตลอดเยาว์วัย

                    พี่รู้ว่า...น้องต้องอดทนแค่ไหน? เพื่อกลับมายืนให้ได้อีกครั้ง    น้องล้มลง   พวกเราพี่น้องก็ช่วยกันพยุง คนโน้นบ้าง  คนนี้บ้าง  แต่ก็ยังรู้สึกสนุกสนานและหัวเราะด้วยกันเสมอใช่มั้ย    น้องหัวเราะบ้าง พี่หัวเราะบ้าง  เราต่างหัวเราะให้กันและกัน.....เอ้า!!!ล้มอีกแล้ว  แล้วก็ดึงมือกันขึ้นมา....จนพวกเราพี่น้องนับกันไม่ถ้วนว่า   น้องล้มแล้วลุก... ลุกแล้วล้ม  กี่ร้อยกี่พันครั้ง

 

                    ถึงอย่างไรก็ตาม....เราก็ยังโชคดี ซึ่งกันและกันเสมอ ที่เราพี่น้องอายุไล่เลี่ยกัน   น้องจึงเติบโตด้วยไม้ค้ำยันที่มีชีวิตและจิตใจ  เคียงคู่กันมาโดยตลอด ...น้องสาวที่เป็นไม้ค้ำยันของน้อง  ที่ช่วยกันค้ำจุน  ตั้งแต่เรียนอนุบาล  ชั้นประถม จนกระทั่งจบชั้นมัธยมด้วยกัน 

 

                      แม่เคยบอกว่า...สมัยเด็ก ๆ เวลาน้องล้ม ไม้ค้ำยันของน้องก็จะล้มตามด้วย ....น้องจำได้มั้ย.. บางครั้งไม้ค้ำยันของน้องก็ร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ(น้องดูรูปข้างล่างนี้ซิ)  พี่ดูรูปแล้ว พี่รู้ว่า....ไม้ค้ำยันของน้องร้องไห้เพราะอะไร?

...

 

ภาพถ่ายที่น้องสาวร้องไห้เพราะเดินล้มด้วยกัน

 ...

                เพราะฉะนั้น  เราพี่น้อง พึงระลึกถึงกันให้มาก ๆ นะ... แม้นจะห่างไกลกัน  ไปตามเหตุและปัจจัยที่ต่างคนต่างต้องดำรงชีวิตอยู่ ตามครรลองของชีวิต

 

                  หากนึกย้อนไปอีก...เมื่อพี่พอจะเข้าใจโลกที่เราอยู่มากขึ้น  พี่เข้าใจครอบครัว  เข้าใจชีวิต และเข้าใจตัวเองและคนรอบข้างมากขึ้น....พี่รู้ว่า...ใจของน้องรู้สึกเช่นไร? และพี่ก็รู้ว่า...ปมด้อยเป็นอย่างไร? พี่รู้ซึ้งมากพอที่จะแบกรับมันเอาไว้ด้วย....เวลาที่น้องเดินแล้วล้ม  

                   วันเวลา...ผ่านไป เราต่างโตขึ้น ไม้ค้ำยันของน้องก็ต้องห่างออกไปทุกขณะ....น้องต้องเดินและล้มคนเดียว...

                   พี่ถึงไม่แปลกใจเลยว่า...เพื่อนของน้องที่เดินอยู่ใกล้ ๆ น้องเมื่อสมัยเรียนนั้น...เป็นคนเช่นไร? และหัวใจเพื่อนของน้องเหล่านั้นเป็นอย่างไร?  และพี่ก็คิดเสมอว่า....การเติมเต็มของคำว่า “เพื่อน” นั้นยิ่งใหญ่พอ..ที่จะเรียกว่า “เพื่อน” ได้อย่างจับจิตจับใจ...และพี่ก็รู้ว่า น้องโชคดีที่มีเพื่อนที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น

...

 

 

ภาพถ่ายดอกไม้กลางป่า

...

                    ตลอดชีวิตที่เติบโตมาด้วยกัน พี่ยังจำได้.... สมัยที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยมหิดล   มหาวิทยาลัยที่พี่ไม่รู้หรอกว่า จะเป็นมหาวิทยาลัยที่ติดอันดับ 1 ใน 100 ของมหาวิทยาลัยโลกที่มีชื่อเสียง  ถึงแม้นว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ จะไม่ติดอันดับ 1 ใน 100 ของโลก มหาวิทยาลัยแห่งนี้ก็คือมหาวิทยาลัยในดวงใจของพี่...  ที่สอนให้พี่รู้จักคิด... และค้นหาคำตอบให้กับชีวิตของตัวพี่เอง   ....

                    โรงพยาบาลศิริราช คือที่ที่เราเคยชวนกันไป เพียงเพราะว่า...พี่อยากให้น้องรู้สึกว่า น้องเดินได้เกือบเหมือนคนปกติ ที่ไม่ต้องเดินแล้วล้มบ่อยมากนัก ... ด้วยการใส่ขาเหล็กช่วยเสริมให้การเดินสม่ำเสมอและไม่สะดุดล้ม  แต่ด้วยเหตุผลที่...น้องสามารถช่วยเหลือตัวเองได้  การใส่ขาเหล็กต่างหากกับเป็นการเพิ่มภาระให้น้องมากขึ้น  สุดท้ายเราก็เข้าใจแล้วว่า.. ณ ปัจจุบันน้องของพี่ดีที่สุดแล้วกับสิ่งที่น้องเป็น

 

....

....

                    ความอุตสาหะ ความตั้งใจ คือบันไดที่ทอดมาให้น้องของพี่ คืบคลานด้วยตัวเอง  น้องเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ด้วยสองมือ สองขา และหนึ่งหัวใจของน้องที่มีอยู่  พี่เอง...กลับวิ่งตามหัวใจของน้องไม่ทัน

 

 

รูปของแม่ที่น้องเริ่มหัดวาด

 

               วันนี้คือความภูมิใจที่พี่รู้ว่า...น้องของพี่ทำได้  น้องเลือกที่จะเดินตามพรหมลิขิตของตัวเอง  น้องวิ่งทั้ง ๆ ที่วิ่งไม่ได้...  วิ่งตามความฝันของตัวเองจนเจอ...

....

 

ภาพวาดอีกภาพที่อยากเก็บไว้ในความทรงจำ....ที่ครั้งเมื่อพระองค์ทรงงาน...มองแล้วมีความสุข เป็นภาพวาด อีกภาพหนึ่ง ในจำนวนหลาย ๆ ภาพที่น้องชายผู้พิการวาดขึ้น....งดงามจับใจ

 

               ภาพวาดที่ใส่จิตวิญญาณของน้องลงไป คือคำตอบที่ตัวน้องเอง ....เริ่มต้น นับจากศูนย์ และไต่เต้าจนถึงขณะนี้..พี่ไม่รู้หรอกว่า น้องนับไปถึงไหนแล้ว   พี่รู้แต่เพียงว่า...ภาพที่เราหัวเราะร่วมกันในวัยเด็ก ตอนที่น้องล้มลง คือ ความฝันที่น้องต้องไปให้ถึง....และน้องก็ทำได้

....

 

ภาพวาดรัชกาลที่ 5...ที่น้องชายวาดให้ไว้สักการะพระองค์ท่าน....ที่บ้านในสวน

...

 

                พี่สัญญานะว่า...พี่จะคอยชื่นชม ความสำเร็จของน้องคนนี้ของพี่เสมอ

                 ครอบครัวของเรา ทุกคนภูมิใจในตัวน้อง ...ภูมิใจในความยิ่งใหญ่ของหัวใจนักสู้...ที่น้องมี

 

เป็นพลังใจให้น้องก้าวเดินต่อไปจนถึงปลายทางของชีวิต

 

  

ภาพวาด..ดาราฮอลลีวูด...

...

                 หากวันใดล้มอีก....ทุกคนในครอบครัวเชื่อมั่นว่า น้องต้องลุกขึ้นเองได้

               พวกเราทุกคนจะเดินร่วมไปกับเส้นทางชีวิตที่ต่างลิขิตด้วยตัวเอง  ร่วมกันไปกับน้อง และต่างเป็นเส้นทางฝันของกันและกัน 

 

น้องรู้มั้ย! เรามีเลือดนักสู้ของพ่อและแม่อยู่เต็มร้อย

 

 

น้องชายคือสมากชิกคนใหม่หลังจากที่พี่ชายเสียชีวิตไป

ดินสอที่น้องกำอยู่ในมือ..คือความฝันที่น้องบรรจงสร้างด้วยตัวเอง

              

                พี่คือตัวแทนของครอบครัวที่ส่งมอบความรักอันยิ่งใหญ่ให้แก่น้องชายที่มีหัวใจของนักสู้

                รับมันไว้นะ...มันจะอยู่คู่กับน้องตลอดชีวิตของน้องเลยทีเดียว

 

ภาพวาดสมเด็จพระสังฆราชฯ องค์ปัจจุบัน


 

 

 

คุณงามความดีของบันทึกฉบับนี้...

ขอมอบให้ผู้พิการ ที่มีหัวใจทรนงทุกท่าน

เพื่อเป็นกำลังใจที่จะเดินไปให้ถึงปลายฝันของตัวเอง 

....

หมายเลขบันทึก: 314806เขียนเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2009 11:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม 2017 18:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (87)

สวัสดีค่ะ

มาชื่นชมความงาม

ของทั้งน้ำใจ

และภาพวาดค่ะ

...................

งดงามมากค่ะ

  • สวัสดีค่ะ
  • ขอเป็นกำลังใจให้น้องของน้องแสง ฯ ด้วยนะคะ
  • ภาพวาดฝีมือเยี่ยมจริง ๆ
  • แสดงว่าน้องได้เดินทางมาถึงจุดปลายของความฝันแล้วใช่ไหม...
  • พี่แจ๋วดูจากภาพวาดค่ะ
  • สุขสบายดีนะคะ

สวยมากครับผม

ภาพวาดเหมือนจริงมาก

สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี

  • เป็นบันทึกที่งดงามมากค่ะ ความผูกพันและพลังใจของคุณแสงแห่งความดี และน้องชาย
  • ขอเป็นกำลังใจให้คุณแสงแห่งความดี และครอบครัวค่ะ
  • ขออนุญาตนำเสนอชื่อเพื่อคัดเลือก Blogger of the month ประจำเดือนนี้ค่ะ ^^

สวัสดี ครับ คุณ ณัฐรดา

บันทึกนี้ ผมเขียนให้น้องชาย ผู้พิการ

ปัจจุบัน...น้องชายคนนี้ ได้ไต่ตามความฝันของตัวเองมาถึงระดับหนึ่ง

ความสำเร็จ....จึงเป็นของเค้า  ทั้งกายและจิตใจ ...ครับ

ด้วยความห่างกัน....การเขียนบันทึกที่ทดแทนความรู้สึกที่พี่ชายควรกระทำ...

ที่มิใช่...หวังผลหรือสิ่งตอบแทนใด ใด

แต่หากเป็นการสร้างพลังแห่งชีวิต ที่เรามี....ถ่ายทอดให้สังคม รับรู้บ้าง

อย่างน้อย....หัวใจของใคร หลาย ๆ ดวง อยากซึบซับความรู้สึก เช่นนี้ เพื่อเติมไฟฝันให้กับตัวเอง..บ้าง

...

ขอบพระคุณ คุณณัฐรดา มาก ครับ

ไม่ได้คุยกันนานค่ะ

สบายดีไหมค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

หนาวแล้วค่ะ

ชื่นชมจังเลย..สำคัญตรงที่คุณแม่หัวใจเพชรจริงๆเลี้ยงลูกได้อย่างน่ายกย่องจริงๆค่ะ..ชืนชมคุณแม่ค่ะหน้าตาสดชื่นมีความสุขไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไรแม่ก็เลี้ยงได้อย่างสุขใจ..ครูอ้อยเล็กก็มีเพื่อนที่เป็นแบบนี้แต่ไม่ถึงน้องแสงแห่งความดี..เขาจะช่วยตัวเองมากที่สุดหัวใจแกร่งพอๆกัน..พวกเราอยากอุ้มเขาใส่สะเอวเดินไปด้วยกัน แต่เขาไม่ยอมจะเดินเอง..เขาขาลีบข้างเดียวค่ะ..

ขอเก็บรูปองค์พระสมัยโน้นนะคะ..

เป็นบันทึกที่ประทับใจมาก

ครูป.1 รักพี่ๆน้องๆมากเช่นกัน

เห็นบันทึกของคุณแสงแห่งความดีแล้ว

รู้สึกอยากรักพี่ๆน้องๆมากกว่าเดิม

สวัสดีค่ะ

อยากมีพี่น้องที่อบอุ่นแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ

  • สวัสดีค่ะ เข้ามารู้จักคุณ"แสงแห่งความดี" ผ่านการเสนอชื่อเข้ารับรางวัลสุดคะนึงเดือนนี้
  • ได้รับพลังอบอุ่นจาก"แสงแห่งความดี"อย่างเต็มดวงใจที่คล้ายจะพิการดวงหนึ่ง
  • จะพยายามตั้งใจหนีให้พ้นจากความพิการ เพื่อเดินตามฝันให้ได้
  • ขอบคุณค่ะ (^__^)

อ่านบันทึกด้วยความตื้นตัน ค่ะ

 

พี่ชายคุณแสงคงมีภาวะผนังหัวใจรั่ว หรือเลือดดำและแดงปนกัน

เป็นภาวะที่ลำบากมาก ภาวะหนึ่ง

คุณแม่ผู้มีแววตาเข้มแข็ง เปี่ยมด้วยความรัก

ดิฉันยกย่องท่าน รวมทั้งคุณพ่อด้วย

 

น้องชายคุณแสง ฝีมือชั้นพิเศษ นะคะ

 

คุณแสงเขียนเรื่องน้องอีกนะคะ อยากทราบเรื่องราว การฝึกปรือ เพียรพยายาม

รวมถึงพรสวรรค์

 

ครอบครัวอบอุ่น น่ารัก

ทุก ๆ คนคงจะ รักกัน เอื้ออาทรต่อกัน

ถ่ายทอดหน่อยค่ะ

 

ขอบคุณสิ่งดี ๆ จากบันทึกนี้

 

แวะมาเป็นกำลังใจด้วยค่ะ ความปรารถนาที่ดีมักจะส่งถึงผู้รับปลายทางเสมอค่ะ ขอให้มีความสุขกับหน้าที่ที่เหนือหน้าที่ การเป็นผู้ให้สิ่งดี ๆ แก่กัลยาณมิตรค่ะ

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาชื่นชมครอบครัวที่แสนจะน่ารัก อ่านบันทึกแล้วยอมรับว่าประทับใจมาก ๆ ได้แง่คิดมากมาย
  • ชื่นชมในความดีและความงามขอเป็นกำลังใจให้คุณแสงและครอบครัวนะค่ะ
  • ขอบคุณบันทึกดี ๆ
  • หวัดดีค่ะ
  • สบายดีนะค่ะ
  • แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...สู้ ๆ นะค่ะ
  •  0

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราวดี ๆ ของครอบครัว

ชื่นชมน้องชายคุณแสงแห่งความดีค่ะ คนที่ไม่พิการกาย...บางคนยังต้องอาย  และยอมให้กับหัวใจที่เข้มแข็งค่ะ

หัวใจที่ยิ่งใหญ่จะเข้มแข็งได้ ก็ด้วยตนเองเป็นปัจจัยหลัก และยังต้องมีครอบครัวที่คอยช่วยเป็นไม้ค้ำยันที่เข้มแข็งอีกด้วย

ฝีมือการวาดภาพชั้นครูเลยค่ะ

น้องชายคุณแสงแห่งความดีคงปลื้มใจและมีความสุขกับ ความรัก ที่พี่ ๆ มีให้อย่างเปี่ยมล้นนะคะ

(^___^)

... ... ...

ความรัก เข้าใจ ความอบอุ่นในครอบครัว พิชิตทุกอุปสรรคค่ะ

ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้น้องชายคุณแสงฯ นะคะ

 

สวัสดี ครับ

2.

............น้องชาย..เคยพูดว่า....

....ชีวิตคนเราเนี่ย!! เลือกเกิดไม่ได้ จริง ๆ ถ้าเลือกได้ ก็ไม่อยากเกิดมาอยู่ในสภาพแบบนี้

แต่เมื่อเกิดมาแล้ว.....ต้องยอมรับและเลือกที่จะอยู่

อยู่อย่างไรให้รู้ว่า แม้นเกิดมามีตำหนิทางร่างกาย....แต่หัวใจกลับไร้ร่องรอยแห่งตำหนินั้น..... ต้องสวมหัวใจสิงห์ ให้แกร่งกว่าคนปกติ หลายเท่าตัวนัก

เพราะหัวใจที่แกร่งเป็นเสมือนเกาะที่ห่อหุ้ม ให้ฟันฝ่าอุปสรรค ที่ขวางทางอยู่เบื้องหน้า...

ของนอกกาย... เป็นตำหนิ มองผ่านเผิน...อาจไม่เห็นคุณค่า แต่เมื่อกล้าสู้โลกแล้ว....ฝันไว้เช่นไร ก็ไม่เคยไกลเกินเอื้อม

น้องชาย ..เคยท้อถอยเพราะการเดินที่ล้มแล้วก็ลุกอยู่เสมอ ๆ...

.... คนเรามีตำหนิกันไปคนละแบบ แต่เมื่อรู้ว่าตำหนิของตัวเองมีมากกว่าปกติ ก็ต้องกัดฟันสู้....ให้มันรู้ไปเลยว่า หัวใจแบบนี้แหละ...แข็งแกร่งพอที่จะก้าวต่อไป ให้สมกับที่เกิดมาแล้ว.... ไม่เสียดายที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อและแม่คนหนึ่งเหมือนกัน....

ขอบพระคุณ คุณครูวรางค์ภรณ์ มากนะครับ

  • ผมทึ่งมากกับความสามารถขอรับ...พร้อมๆไปกับการชื่นชม ความพยายามเเละจิตใจศิลปินที่ตั้งมั่น
  • ปรบมือให้เป็นร้อยๆครั้งก็ไม่เท่าความปิติใจที่ผมมีให้น้องเขาขอรับ

ภาพจาก: www.baanmaha.com/.../

ชื่นชมในความสามารถ...และชื่นชมความไม่ย่อท้อของน้องชายค่ะ

  • อึ้ง ทึ่ง ซึ้งเลยนะน้อง
  • สุดยอดจริงๆ
  • ผู้คนที่สามารถวาดภาพ
  • ที่อ่อนโยนอย่างในภาพทั้งหลายข้างบน
  • เป็นคนที่สุดยอดจริงๆค่ะ
  • ขอคารวะในฝีมือและใจที่งดงาม
  • ขอคาวระในความเข้าใจชีวิต
  • ที่ทั้งพี่และน้องมีอยู่ในตัวตน
  • ชื่นใจคนแก่อย่างพี่ทำให้อิ่มใจค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ แสงแห่งความดี

หากล้มลงคงไม่หวั่นถ้าใจนั้นเต็มร้อย เต็มไปด้วยกำลังใจ

พิการกายถ้าใจไม่พิการก็ไม่หวั่นที่จะสู้กับอะไร ๆ ได้หมดจริงมั้ยค๊ะ

คนเก่ง หัวใจแกร่ง ชื่นชมครับ

เมื่อขาดสิ่งหนึ่ง ย่อมได้รับอีกสิ่งหนึ่งมาชดเชยเสมอครับ

สิ่งที่ไม่ขาดหายไป คือ หัวใจที่มุ่งมั่น ในฝันที่ตั้งใจ ครับ

สวัสดีค่ะ

  • อ่านแล้วจบลงด้วยความสุขที่ได้รับจากการอ่านค่ะ
  • อิจฉาคนที่มีพี่น้องหลายคน
  • ขอขอบพระคุณค่ะ
  • ตามมาทึ่งในความสามารถของน้อง
  • วาดได้สวยมากๆๆ
  • ขอบคุณมากๆๆครับ

สวัสดีค่ะ

  • มาขอบพระคุณอีกครั้งนะคะ
  • ที่มีความห่วงใยให้กับน้องทรายค่ะ
  • ขอขอบพระคุณในน้ำใจอันเป็นกุศลค่ะ
  • พี่คิมก็ให้ผ้าห่มที่มีอยู่เช่นกันค่ะ 
  • กรุณา...ส่งได้ที่ครูคิมนะคะ  นพวรรณ พงษ์เจริญ โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ อำเภอนครไทย พิษณุโลก  65120
  • ขอให้มีความสุขความเจริญค่ะ

พี่แสงขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ

แต่ไม่ได้เป็นอย่างที่พี่แสงเข้าใจน่ะค่ะ

กอเขียนย้อนเวลาให้เพื่อนอ่านค่ะ

น้องพี่แสงวาดภาพแบบนี้เลยเหรอค่ะ

เหมือนภาพถ่ายเลยค่ะ

น่าจะเป็นครูสอนให้กอบ้างน่ะค่ะ

สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี

* อ่านแล้วอ่านอีก....นั่งนิ่งอยู่นาน เป็นอย่างนี้อีกแล้ว.... (ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตามันต้องไหลรินทุกครั้งที่อ่านเรื่องราวแบบนี้...)

* มนุษย์ทุกคนเกิดมา ต่างพบและประสบชะตากรรมต่างกันไป... อยู่ที่ว่าเราหรือใครคนนั้นจะยอมแพ้ หรือจะต่อสู้อย่างทรนง... จะสามารถฝ่าฟันขวากหนาม ก้อนหิน ก้อนกรวด เม็ดทรายเหล่านั้นได้มากแค่ไหน?....  ขอเพียงไม่ยอมแพ้  ไม่ยอมหมดหวัง... คำนี้คำเดียวค่ะ ที่เป็นแรงผลักดันเรา หรือเขาให้ไปสู่จุดหมายได้....

* ชื่นชมน้องชายคุณแสงมากๆ  เขาเป็นสุดยอดนักสู้ที่ไม่ยอดหมดหวัง.... และรู้สึกทึ่งในความสามารถมากๆ จากใจจริง... อีกทั้งชื่นชมทุกคนในครอบครัวนี้

* ต้องขอโทษที่ห่างหายไป... ไม่อยากแก้ตัวอะไร... ถ้าอยากทราบเหตุผล คุณแสงลองหาโอกาส ไปอ่านบันทึก "ในรั้วกรมท่า-ขาว" เอาเองก็แล้วกันค่ะ

มีข้อข้องใจขออนุญาตถามตรงๆ นะคะ

* ไม่เข้าใจว่า ทำไม่จึงใช้คำว่า "ขออนุญาต เข้ามาทักทายและกล่าวคำว่า...สวัสดี..กับครูนะครับ"  ฟังแล้วเหมือนกับว่าตัวครูใจดีไม่ต้อนรับแขก หรือ....ดูห่างเหินเหลือเกิน...

* รู้สึกยินดีด้วยซ้ำที่ คุณแสงแห่งความดีให้เกียรติเข้ามาทักทาย...

* เพราะไม่บ่อยนักที่คุณแสงจะมาเยี่ยม.... 

* ยังระลึกถึง แม้ไม่ค่อยได้มาเยือน

* ขอบคุณค่ะ

        

ภูสอยดาว ที่อุตรดิตถ์ค่ะ... ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวเย็น เพื่อนที่เป็นพยาบาลเขาไปขึ้นภู กัน เพื่อนเอาภาพภูสอยดาวมาเยาะเย้ย  โทษฐานที่เขาชวนแล้วไม่ได้ไปกับเขา...เป็นดินแดน 2 ประเทศ ไทย-ลาวค่ะ น้ำค้างแข็งเกาะที่ต้นไม่ใบหญ้างดงามมาก.... เสียดายไปไม่ได้.....

 

ดูภาพขนาดใหญ่

แข็งแกร่งด้วยแรงฝัน          ดุจตะวันอันเฉิดฉาย
สายรุ้งยิ้มทักทาย              วาดลวดลายให้ชีวิต

นักสู้ผู้ทระนง                   งามสูงส่งด้วยดวงจิต
                     น้ำใจจากญาติมิตร             ดับแผลพิษให้ผ่อนปรน

                     คารวะด้วยศรัทธา              เทิดทูนค่าทุกแห่งหน
                     ความรักที่อดทน                จึงส่งผลสู่วิญญาณ...
 

                                                              ดอกไผ่
                                                           ๒๕  พ.ย.๒๕๕๒

แวะมาด้วยความระลึกถึง

อ่านบันทึกแล้วยิ่งคืดถึง

อ่านทุกตัวอักษรช้าๆ

เพราะชอบในน้ำคำที่บรรจงเขียนออกมา

แล้วจะแวะมาใหม่นะ

รักษาสุขภาพด้วยเจ้า

 

อากาศเริ่มหนาวรักษาสุขภาพด้วยเจ้า

 

แวะมาอ่าน....อีกครั้ง และคงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย

มารับกำลังใจที่เกิดจากจิตใจเข็มแข็งงดงามของน้องชายคุณแสงแห่งความดี

ขอบคุณเจ้าของบันทึกที่มีใจเกื้อกูลต่อทั้งน้องชายผู้กล้า และ ต่อกัลยาณมิตรใน GTK ช่วยให้เราต่างได้รับ ซาบซึ้ง และได้รับกำลังใจที่ยิ่งใหญ่จากบันทึกนี้...

สู้ ๆ ๆ ต่อไป เหล่าทาเคชิผู้กล้า...!!!!!

สวัสดีครับ แสงแห่งความดี

  • ชื่นชมคุณน้องมาก
  • คุณน้องได้พรพิเศษมาจากสวรรค์
  • จึงสามารถสร้างสรรสิ่งที่งดงามสวยมาก
  • ยกให้เป็นศิลปปินชั้นครูได้เลย
  • คุณน้องมีชีวิคที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง
  • สมควรเป็นแบบอย่างในการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้เป็นอย่างดี

มาชมภาพวาดจากใจหนุ่มน้อยผู้กล้าค่ะคุณแสงฯ

เธอคือคนพิเศษของครอบครัวเสมอ เป็นกำลังใจนะคะ

สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี

แวะมาทักทายและส่งรอยยิ้มพร้อมกำลังใจค่ะ

รอยร้าวของนักสู้ ไม่ใช่การพ่ายแพ้ แต่อยู่ที่การไม่ลุกขึ้นมาสู้ต่างหาก....

อย่าเพิ่งท้อใจ ทดท้อนะคะ

สู้ต่อไป ทาเคชิผู้กล้า...

ส่งอาหารคุณภาพมาให้ทานมื้อเที่ยงค่ะ

(^___^)

* เข้ามาอ่านอีกรอบ เนื่องจากมีความประทับใจและชื่นชมในความแข็งแกร่ง และความเป็นนักสู้ ของน้องชายคุณแสง  สวรรค์ไม่ลำเอียงหรือโหดร้ายกับมนุษย์เกินไปนัก สวรรค์ท่านเมตตาสร้างสิ่งทดแทนที่ล้ำค่าแก่มนุษย์ที่ขาดสิ่งใดสิ่งเสมอ.....ภาพทุกภาพล้วนมีคุณค่า และขออนุญาตเก็บภาพวาดเหล่านี้ไว้เป็นที่ระลึกถึง  "ผู้ที่มีหัวใจที่ไม่เคยยอมแพ้" คนนี้

* และที่สำคัญ คือ กำลังใจ ความรักของคนในครอบครัวและคนรอบข้าง

* ยินดีและดีใจที่ได้มีโอกาสเห็นผลงานอันมีค่าของน้องชายคุณแสง แม้ไม่ได้มีโอกาสรู้จักกัน แต่ขอส่งแรงใจ กำลังใจฝากผ่านคุณแสงแห่งความดี  ให้แสงแห่งความดีทั้งหลายไปสู่น้องชายคุณแสงด้วยนะคะ

* ด้วยความจริงใจของครูใจดี

* ขอบคุณเรื่องราวที่มีค่ามากๆ เรื่องนี้ค่ะ

 

* เข้ามาอ่านอีกรอบ เนื่องจากมีความประทับใจและชื่นชมในความแข็งแกร่ง และความเป็นนักสู้ ของน้องชายคุณแสง  สวรรค์ไม่ลำเอียงหรือโหดร้ายกับมนุษย์เกินไปนัก สวรรค์ท่านเมตตาสร้างสิ่งทดแทนที่ล้ำค่าแก่มนุษย์ที่ขาดสิ่งใดสิ่งเสมอ.....ภาพทุกภาพล้วนมีคุณค่า และขออนุญาตเก็บภาพวาดเหล่านี้ไว้เป็นที่ระลึกถึง  "ผู้ที่มีหัวใจที่ไม่เคยยอมแพ้" คนนี้

* และที่สำคัญ คือ กำลังใจ ความรักของคนในครอบครัวและคนรอบข้าง

* ยินดีและดีใจที่ได้มีโอกาสเห็นผลงานอันมีค่าของน้องชายคุณแสง แม้ไม่ได้มีโอกาสรู้จักกัน แต่ขอส่งแรงใจ กำลังใจฝากผ่านคุณแสงแห่งความดี  ให้แสงแห่งความดีทั้งหลายไปสู่น้องชายคุณแสงด้วยนะคะ

* ด้วยความจริงใจของครูใจดี

* ขอบคุณเรื่องราวที่มีค่ามากๆ เรื่องนี้ค่ะ

 

  • สวัสดีครับ
  • มาบอกว่ามีคำอวยพรเช่นเคยครับ
  • จำรูปแทบไม่ได้นะครับ

สวัสดี ครับ

3.

P
ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee
เมื่อ ศ. 20 พ.ย. 2552 @ 13:13

..........ขอบคุณ คุณครูโย่งมาก นะครับ

ภาพเหล่านี้...เป็นส่วนหนึ่ง ของความพยายามที่น้องชายบรรจงวาดขึ้นมา ในช่วงเวลาหนึ่งของเขา

ปัจจุบัน ภาพเหล่านี้...เป็นสิ่งที่ใช่หล่อเลี้ยงหัวใจ และชีวิตของน้องชาย คนนี้

สวัสดี ครับ

4.

P
ณัฐพัชร์
เมื่อ ศ. 20 พ.ย. 2552 @ 13:43

........ขอบพระคุณ คุณณัฐพัชร์ มากนะครับ

บันทึกที่ผมเขียนถึงน้องชายฉบับนี้....กล่อนภาพจากอดีต ที่อยู่ในความทรงจำ

ภาพบางภาพ ร่วม 50 ปี เป็นภาพที่พ่อถ่ายเอาไว้ ช่วงที่ลูก ๆ ยังเล็ก

มานั่งดูอีก ครั้ง..ทำให้รำลึกถึงห้วงวัยนั้น

ขอบพระคุณมาก นะครับ

อิ่มเอมใจค่ะ หลังจากที่ได้อ่านบันทึกจบลง ....

ไร้คำพูด และสรรพเสียงใดๆ.. มีแต่เสียงที่ก้องอยู่ในหัวใจ บอกตัวเองว่า...

"ฉันจะไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่ถาโถมมาในชีวิต  ด้วยว่าฉันมีแรงบันดาลใจจากชายคนหนึ่ง ชายผู้ที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาของชีวิต"

น้องชายคุณแสงเป็นคนเก่งหัวใจแกร่งที่สมควรเป็นแบบอย่างตราบนานเท่านานค่ะ...

ขอบคุณค่ะ

 

 

สวัสดีครับ

6.

P
berger0123
เมื่อ ศ. 20 พ.ย. 2552 @ 17:33

.......ต้องขอโทษ ด้วย ครับ ที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ทักทายกัน

หากเป็นเพราะเวลา และโอกาส ต่างหาก....

วันนี้พอมีเวลา....ถือโอกาส ทักทาย คุณ berger ผ่านบันทึกที่มีความงดงามในหัวใจของน้องชาย....มอบผ่านไปถึงคุณ นะครับ

ด้วยความระลึกถึง เช่นกัน ครับ

สวัสดี ครับ คุณครูอ้อยเล็ก

7.

P
อ้อยเล็ก
เมื่อ ศ. 20 พ.ย. 2552 @ 19:27

ขอบพระคุณ ครับ...กับคำชื่นชม ที่คุณครูอ้อยเล็ก มอบให้แก่น้องชายของผม

บันทึก ฉบับนี้ ผมตั้งใจไว้ว่า...เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม จะทำเป็นบันทึกพิเศษ มอบเป็นของขวัญให้กับเค้าครับ

ภาพถ่ายที่องค์พระปฐมเจดีย์ ที่คุณครูอ้อยเล็กขอไว้... ยินดี ครับ

ภาพถ่ายใบนี้ อายุ ร่วม 50 ปี ตอนนั้น แม่อายุ ประมาณ 20 ปี ต้น ๆ (ขณะนี้แม่อายุ 70 ปีแล้วครับ)

 

สวัสดีค่ะคุณแสง

   ภาพวาดของเขา ช่างมหัศจรรย์ จริงๆ นะคะ เป็นภาพเหมือนที่มีชีวิต งดงามมากกว่าภาพถ่าย หลายเท่า  ..เขามีความมุ่งมั่น  และเขาทำได้....

 เหมือน เนื้อเพลง ที่ว่า "I can fly"

  ฝากชื่นชมเขานะคะ

 

สวัสดี ครับ

8.

P
ครู ป.1
เมื่อ ศ. 20 พ.ย. 2552 @ 20:09

เป็นบันทึกที่ประทับใจมาก

ครูป.1 รักพีๆน้องๆมากเช่นกัน

เห็นบันทึกของคุณแสงแห่งความดีแล้ว

รู้สึกอยากรักพี่ๆน้องๆมากกว่าเดิม

------------------------------

ขอบพระคุณ คุณครูป.1 ครับ

บันทึกที่เขียนจากประสบการณ์ในชีวิต  เป็นบันทึกที่เขียนง่ายที่สุดในชีวิต

ได้ต้องนั่งนึก...มันออกมาจากความรู้สึก...เป้นความรู้สึกจากส่วนลึกของความทรงจำในอดีต...

และผมเชื่อครับว่า...ทุก ๆท่านก็สามารถเขียนบันทึกเช่นนี้ได้..

ผมจะรออ่านเรื่องเล่าจาก คุณครู ป1 นะครับ

 

 

สวัสดี ครับ

9.

P
ชาดา ~natadee
เมื่อ ศ. 20 พ.ย. 2552 @ 20:17

สวัสดีค่ะ

อยากมีพี่น้องที่อบอุ่นแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ

-----

ขอบคุณ นะครับ คุณชาดา

ผมอาจโชคดีที่มีพี่น้องเยอะ...แต่คนที่มีพี่น้องน้อย หรือไม่มี ก็ไม่ใช่จะไม่ดี นะครับ

มุมดี ดี มีอยุ่ทุกมุม

อยู่ที่ตัวเราครับว่า จะเลือกมุมไหน

ด้วยความระลึกถึง นะครับ

สวัสดี ครับ

10.

P
รตน
เมื่อ ส. 21 พ.ย. 2552 @ 09:21

                                                                                                              ได้รับพลังอบอุ่นจาก"แสงแห่งความดี"อย่างเต็มดวงใจที่คล้ายจะพิการดวงหนึ่ง

จะพยายามตั้งใจหนีให้พ้นจากความพิการ เพื่อเดินตามฝันให้ได้

--------------

ขอบพระคุณ ครับ

คุณรตน ครับ

ผมเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่เขียนขึ้นโดยบุคคลผู้มีความพิการทางกายเช่นกัน . “จิตใจสดใส แม้กายพิการ”

ความตอนหนึ่งกล่าวไว้ว่า …กายจิตเป็นธรรมชาติที่ซ่อนเร้นความลี้ลับของธรรมชาติเอาไว้ แต่ความรู้สึกตัวเป็นผู้เปิดเผย ขุดคุ้ยลักษณะธรรมชาติที่ซ่อนไว้ในกายจิตออกมาให้ได้รู้ ได้เห็น สิ่งนั้นคือ …ไตรลักษณ์….นั่นเอง

ที่เป็นการศึกษาชีวิตโดยการเอากายจิตเป็นตำรา เอาความรู้สึกเป็นผู้ศึกษา

น้องชาย ไม่ใช่ผู้ที่มีความรู้และการศึกษาที่สูงนัก แต่ผมเข้าใจการดำรงชีวิตอยู่ของน้องเพียงบางส่วน ที่ได้เห็นและเข้าใจ

เข้าใจน้อง ครับ ตรงที่ น้องไม่ได้ใช้ตำราที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มาเป็นต้นแบบในการเรียนรู้ชีวิต แต่น้องใช้กายภาพที่น้องเป็น ศึกษาความต้องการและเรียนรู้จากการใช้ชีวิต ค่อย ๆ ก่อร่างสร้างชีวิตให้ยืนหยัดอยู่ได้ด้วยกายภาพที่มี บวกกับแรงใจที่ชัดเจนในสิ่งที่ต้องการเป็น"

 

 

มาสวัสดีปีใหม่ครับ คุณแสงแห่งความดี

มีความสมหวังดังตั้งใจไว้นะครับ...

สวัสดี ครับ

11.

P
ภูสุภา
เมื่อ ส. 21 พ.ย. 2552 @ 20:14

..........อ่านบันทึกด้วยความตื้นตัน ค่ะ

พี่ชายคุณแสงคงมีภาวะผนังหัวใจรั่ว หรือเลือดดำและแดงปนกัน

เป็นภาวะที่ลำบากมาก ภาวะหนึ่ง  คุณแม่ผู้มีแววตาเข้มแข็ง เปี่ยมด้วยความรัก

ดิฉันยกย่องท่าน รวมทั้งคุณพ่อด้วย

น้องชายคุณแสง ฝีมือชั้นพิเศษ นะคะ

คุณแสงเขียนเรื่องน้องอีกนะคะ อยากทราบเรื่องราว การฝึกปรือ เพียรพยายาม

รวมถึงพรสวรรค์

ครอบครัวอบอุ่น น่ารัก

ทุก ๆ คนคงจะ รักกัน เอื้ออาทรต่อกัน

ถ่ายทอดหน่อยค่ะ

ขอบคุณสิ่งดี ๆ จากบันทึกนี้

************************

ขอบพระคุณ คุณ ภูสุภา นะครับ

วันนี้ แวะเข้ามาในเมือง มีโอกาสเข้ามาใช้บริการ internet 

จึงถือโอกาส เข่ามาตอบ ข้อเสนอแนะที่สมาชิก ผู้ทรงเกียรติ เข้ามาฝากไว้ในบันทึก

...ผมจะใช้เวลา เขียนบันทึก ตามที่คุณ ภูสุภา ขอเอาไว้ แต่คงเป็นอีกสักช่วงหนึ่ง นะ ครับ

บันทึก คงใช้เวลาไม่มากนัก แต่สิ่งที่ต้องการสื่อให้ผู้อ่าน  อ่านแล้วได้แง่คิดมุมมอง ในวิถีชีวิต ของใครสักคนหนึ่ง คำบางคำ...ที่สื่อไว้ อยากให้มีค่า ต่อการดำรงอยู่ของชีวิต ผู้อื่น ด้วยเช่นกัน

ผมสัญญา นะครับ ว่า จะเขียน

 

สวัสดี ครับ

12.

P
Sila Phu-Chaya
เมื่อ ส. 21 พ.ย. 2552 @ 20:23

............แวะมาเป็นกำลังใจด้วยค่ะ ความปรารถนาที่ดีมักจะส่งถึงผู้รับปลายทางเสมอค่ะ ขอให้มีความสุขกับหน้าที่ที่เหนือหน้าที่ การเป็นผู้ให้สิ่งดี ๆ แก่กัลยาณมิตรค่ะ

..............................................

ทุกครั้งที่ได้โต้ตอบกับคุณ sila

ผมมีความรู้สึกว่า...คุณ sila กับผมอยู่ในวัยเดียวกัน

ภาษาที่เขียน แม้นจะเป็นคนละสไตล์  แต่ความคิดผมคิดเอง นะครับว่า

เรา...คิดคล้ายกัน หลาย ๆ เรื่อง

ขอบคุณ สิ่ง ดี ดี ที่สื่อถึงกันเสมอ มา นะครับ

 

สวัสดี ครับ

13.

P
บุษรา
เมื่อ อา. 22 พ.ย. 2552 @ 17:01

 

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาชื่นชมครอบครัวที่แสนจะน่ารัก อ่านบันทึกแล้วยอมรับว่าประทับใจมาก ๆ ได้แง่คิดมากมาย ชื่นชมในความดีและความงามขอเป็นกำลังใจให้คุณแสงและครอบครัวนะค่ะ  ขอบคุณบันทึกดี ๆ

 

ขอบคุณ คุณบุษรา นะครับ

 

สวัสดี ครับ

14.

P
อ้อยควั้น_ชายแดนใต้
เมื่อ อา. 22 พ.ย. 2552 @ 19:22
............
  • หวัดดีค่ะ สบายดีนะค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...สู้ ๆ นะค่ะ

ผมสบายดี ตามอัตภาพ

ขอบคุณ นะครับ คุณ อ้อยควั้น ชายแดนใต้

สวัสดี ครับ 15 ตุณคนไม่มีราก

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราวดี ๆ ของครอบครัว

ชื่นชมน้องชายคุณแสงแห่งความดีค่ะ คนที่ไม่พิการกาย...บางคนยังต้องอาย  และยอมให้กับหัวใจที่เข้มแข็งค่ะ

หัวใจที่ยิ่งใหญ่จะเข้มแข็งได้ ก็ด้วยตนเองเป็นปัจจัยหลัก และยังต้องมีครอบครัวที่คอยช่วยเป็นไม้ค้ำยันที่เข้มแข็งอีกด้วย

ฝีมือการวาดภาพชั้นครูเลยค่ะ

น้องชายคุณแสงแห่งความดีคงปลื้มใจและมีความสุขกับ ความรัก ที่พี่ ๆ มีให้อย่างเปี่ยมล้นนะคะ

 

ขอบคุณ นะครับ

ชวนไปอ่านเรื่องราวของคุณทนง โคตรชมภู...

คล้าย ๆ กับน้องชายคุณแสงแห่งความดีเลยค่ะ

ที่นี่ค่ะ  http://gotoknow.org/blog/789000/323262

อ่านแล้วน้องชายคุณแสงแห่งความดีจะได้มีกำลังใจเพิ่มขึ้นค่ะ

(^___^)

สวัสดี ครับ

16.

P
poo
เมื่อ อา. 22 พ.ย. 2552 @ 20:09

 

ความรัก เข้าใจ ความอบอุ่นในครอบครัว พิชิตทุกอุปสรรคค่ะ

ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้น้องชายคุณแสงฯ นะคะ

 

 

ขอบคุณ นะครับ คุณ poo

เที่ยวปีใหม่ อย่างมีความสุข นะครับ

หากเข้าวัดทำบุญปีใหม่ ...อย่าลืม วัดใจทั้งนอกและใน นะครับ

ด้วยความระลึกถึง

 

สวัสดี ครับ อาจารย์กู้เกียรติ

  • ผมทึ่งมากกับความสามารถขอรับ...พร้อมๆไปกับการชื่นชม ความพยายามเเละจิตใจศิลปินที่ตั้งมั่น
  • ปรบมือให้เป็นร้อยๆครั้งก็ไม่เท่าความปิติใจที่ผมมีให้น้องเขาขอรับ

ขอบพระคุณ ครับ อาจารย์

ผมตั้งใจไว้ครับว่า หากผมตอบ comment ของเพื่อนสมาชิกที่เห็นคุณค่าของบันทึกนี้ และกรุณาให้เกียรติ ฝากข้อความไว้ ผมจะทำเป็นหนังสือ มอบให้น้องชายของผม ครับ

รู้สึกยินดี มาก และภูมิใจแทนน้องชายของผมด้วย ครับ

สวัสดี ครับ 19คุณnuch

ชื่นชมในความสามารถ...และชื่นชมความไม่ย่อท้อของน้องชายค่ะ

ขอบพระคุณคุณnuch มาก นะครับ

น้องชายของผมหากเค้า ได้อ่านบันทึกประวัติศาสตร์หน้านี้ เค้าคงดีใจไม่น้อย

พลังแห่งชีวิต ผมเชื่อครับว่า...ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เท่าพลังใจ

 

สวัสดี ครับ

20.

  • อึ้ง ทึ่ง ซึ้งเลยนะน้อง
  • สุดยอดจริงๆ
  • ผู้คนที่สามารถวาดภาพ
  • ที่อ่อนโยนอย่างในภาพทั้งหลายข้างบน
  • เป็นคนที่สุดยอดจริงๆค่ะ
  • ขอคารวะในฝีมือและใจที่งดงาม
  • ขอคาวระในความเข้าใจชีวิต
  • ที่ทั้งพี่และน้องมีอยู่ในตัวตน
  • ชื่นใจคนแก่อย่างพี่ทำให้อิ่มใจค่ะ

คุณหมอ ครับ คุณงามความดีของบันทึกฉบับนี้... ผมขอมอบให้ผู้พิการ ที่มีหัวใจทรนงทุกท่าน เพื่อเป็นกำลังใจที่จะเดินไปให้ถึงปลายฝันของตัวเอง

ขอบคุณ คุณหมอมากนะครับ

สวัสดี ครับ

21.

หากล้มลงคงไม่หวั่นถ้าใจนั้นเต็มร้อย เต็มไปด้วยกำลังใจ

พิการกายถ้าใจไม่พิการก็ไม่หวั่นที่จะสู้กับอะไร ๆ ได้หมดจริงมั้ยค๊ะ

คุณ pepra ครับ ผู้พิการหลาย ๆ ท่าน ที่กำลังใช้ชีวิตอยู่ หากได้อ่านสิ่งที่คุณpepra เขียน ผมเชื่อครับว่า ...หัวใจของเค้าพองโต พอที่จะมีชีวิตต่อสู้กับโลกใบนี้ต่อไป

ขอบพระคุณมาก นะครับ

แวะมาเยี่ยมบันทึกที่มีคุณค่า อบอุ่น และ สร้างแรงบันดาลใจครับ

ขอบพระคุณมากครับ...

สวัสดี ครับ

22.

P

พรชัย
เมื่อ อ. 24 พ.ย. 2552

คนเก่ง หัวใจแกร่ง ชื่นชมครับ

เมื่อขาดสิ่งหนึ่ง ย่อมได้รับอีกสิ่งหนึ่งมาชดเชยเสมอครับ

สิ่งที่ไม่ขาดหายไป คือ หัวใจที่มุ่งมั่น ในฝันที่ตั้งใจ ครับ

ขอบพระคุณอาจารย์มาก นะครับ

ด้วยความระลึกถึง ครับ

สวัสดี ครับครู ครูคิม

  • อ่านแล้วจบลงด้วยความสุขที่ได้รับจากการอ่านค่ะ
  • อิจฉาคนที่มีพี่น้องหลายคน
  • ประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต ของใครสักคนหนึ่ง

    หากได้เป็นบทเรียนชีวิต สำหรับใครก็ตาม...

    มันคงเป้นสิ่งที่มีค่า และคิดเป้นราคาค่างวดใด ๆ ไม่ได้

    เพียงแค่ได้ซึบซับ...พลัง และกำลังใจดี ดี ที่ได้จากการอ่าน

    แค่นี้...ผมและน้องชายก้มีความสุขมากมายในชีวิตแล้ว ครับครู

    สวัสดี ครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง

  • ตามมาทึ่งในความสามารถของน้อง
  • วาดได้สวยมากๆๆ
  • ขอบคุณ อาจารย์มาก นะครับ

     

    สวัสดี ครับ คุณไผ่ไม่มีกอ 

    น้องพี่แสงวาดภาพแบบนี้เลยเหรอค่ะ

    เหมือนภาพถ่ายเลยค่ะ

    น่าจะเป็นครูสอนให้กอบ้างน่ะค่ะ

    น้องชายของพี่วาดเองครับ

    แต่หากถามว่า...น้องชายพี่วาดได้อย่างไร

    คุณก้านกอ เชื่อมั้ยครับ!!

    ความพยามยามอยู่ที่ไหน....สิ่งที่ฝันไว้ ไม่เคยเกินเอื้อม เลย นะครับ

    ...

    และพี่ยังเชื่ออีกครับว่า...คุณก้านกอ ก็ทำได้

    ไม่เชื่อลองดูสิ...

    และอย่าเพิ่งท้อ นะครับ

    ...

    เป็นกำลังใจให้ นะครับ  จริง ๆ

    สวัสดี ครับ

    28.

    อ่านแล้วอ่านอีก....นั่งนิ่งอยู่นาน เป็นอย่างนี้อีกแล้ว.... (ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตามันต้องไหลรินทุกครั้งที่อ่านเรื่องราวแบบนี้...)

    * มนุษย์ทุกคนเกิดมา ต่างพบและประสบชะตากรรมต่างกันไป... อยู่ที่ว่าเราหรือใครคนนั้นจะยอมแพ้ หรือจะต่อสู้อย่างทรนง... จะสามารถฝ่าฟันขวากหนาม ก้อนหิน ก้อนกรวด เม็ดทรายเหล่านั้นได้มากแค่ไหน?....  ขอเพียงไม่ยอมแพ้  ไม่ยอมหมดหวัง... คำนี้คำเดียวค่ะ ที่เป็นแรงผลักดันเรา หรือเขาให้ไปสู่จุดหมายได้....

    ถ้อยคำที่คุณครูมอบไว้ให้ ...มีความหมายมากมายเลย นะครับ

    ขอบคุณคุณครูใจดีมาก ครับ

    สวัสดี ครับ คุณ

    ธรรมทิพย์


    ดูภาพขนาดใหญ่

    แข็งแกร่งด้วยแรงฝัน          ดุจตะวันอันเฉิดฉาย
    สายรุ้งยิ้มทักทาย              วาดลวดลายให้ชีวิต

    นักสู้ผู้ทระนง                   งามสูงส่งด้วยดวงจิต
                         น้ำใจจากญาติมิตร             ดับแผลพิษให้ผ่อนปรน

                         คารวะด้วยศรัทธา              เทิดทูนค่าทุกแห่งหน
                         ความรักที่อดทน                จึงส่งผลสู่วิญญาณ...
     

                                                                  ดอกไผ่
                                                               ๒๕  พ.ย.๒๕๕๒

    สิ่งที่คุณธรรมทิพย์ นำมาฝากน้องชายของผม เป็นถ้อยคำที่อ่านแล้ว ซาบซึ้งมาก ๆ นะครับ

    บันทึกฉบับนี้ หากถึงเวลาอันสมควรแล้ว ผมจะทำมอบให้น้องชายผู้พิการ ของผม

    เจ้าตัวคงต้องชอบแน่ ๆ เลย ละครับ

    ขอบคุณ คุณธรรมทิพย์มาก นะครับ

    น้องชายครูเสาว์คนนึงพิการทางหู

    ตอนเด็กๆไข้สูง ชัก แม่พานั่งเรือไป

    3 ชั่วโมงกว่าจะถึงรพ.เจ้าพระยายมราช

    ต้องขายเข็มขัดเงินที่คาดเอวแม่ 30 บาท

    เอาเงินรักษาน้อง หมอต้องให้ยาแรงมาก

    มีผลทำให้ประสาทหูเสีย ถูกตีบ่อยครั้งว่า

    ไม่ตั้งใจเรียน กว่าจะรู้ว่าหูพิการก็ ป.2

    นอกจากถูกครูตีว่าในห้องเรียนแล้ว.....

    น้องเล่าให้ฟังในวันที่ขับรถไปเยี่ยมครู

    ที่นอนป่วยรพ.ศิริราข ว่า...ครูคนนี้เคยตี

    ประจานหน้าแถว ว่าลามก.....ด้วยครู

    คิดว่าแอบมองใต้กระโปรงเวลาครูตีกระดิ่ง

    ....งอาคารเรียนยกพื้นสูง ทุกวันตอนเช้า

    เพื่อนวิ่งไปเข้าแถวเพราะได้ยินเสียงกระดิ่ง

    แต่น้องไม่ได้ยิน พอเพื่อนวิ่งเค้าจะเงยดู

    ว่าครูตีกระดิ่งหรือเปล่า แล้วก็ตามเพื่อนไป

    .....เค้าเป็นเด็กฉลาด มองปากครูแล้วพยายาม

    เดาๆ แต่วิชาภาษาไทยตก เพราะไม่ได้ยิน

    พูดไม่ชัด ,,,น้องคนนี้เป็นคนอยู่กับพ่อเวลาที่

    พ่อจากไป ..ดูแลพ่อยามพ่อไม่มีใคร

    ที่เล่าเรื่องข้างต้น ไม่ได้ตำหนิครูนะคะ เพราะครูท่านนั้นเป็นเพื่อนรัก

    ของครูเสาว์ และเค้าก็จากไปแล้ว ที่เล่าเพราะอยากจะบอกว่า น้อง

    ที่พิการทางหูคนนี้ไม่เคยโกรธคุณครูเลย เค้าอาสาขับรถพาไปเยี่ยม

    และเต็มใจไปเยี่ยม เค้าเล่าเรื่องเหมือนขำๆตัวเองที่ไม่รู้ว่าตัวเองพิการ

    ทุกวันนี้เค้ามีอาชีพซ่อมวิทยุโทรทัศน์ ลูกค้าติดใจที่ซ่อมให้ทันที

    ไม่ค้างไว้นานเหมือนร้านทั่วไป และคิดไม่แพง อยู่องครักษ์ค่ะ

    บางช่วงขายของ เวลาลูกค้ามาซื้อก็มองปาก บางครั้งก็หยิบของผิดให้

    ลูกค้าก็ขำๆ บางช่วงก็รับก่อสร้าง ซ่อมแซมบ้าน ฯลฯ ทำงานเลี้ยงครอบครัว

    ไม่เป็นภาระของใครเลย ทุกคนภูมิใจในตัวเค้ามาก

    แวะมาด้วยความระลึกถึง

    อ่านบันทึกแล้วยิ่งคืดถึง

    อ่านทุกตัวอักษรช้าๆ

    เพราะชอบในน้ำคำที่บรรจงเขียนออกมา

    Ico48

    ขอบคุณ คุณมนัญญา มากนะครับ

     

    สวัสดีค่ะ...

    • เป็นครอบครัวที่อบอุ่นนะค่ะ...พี่คอยห่วงใยน้อง ๆ...
    • อ่านแล้วตื้นตันใจค่ะ...
    • ยังระลึกถึงอยู่เสมอค่ะ...

                             Large_respectfulness2

    ผมเคยเห็นผลงานและลายเซ็นนี้อยู่นะครับ คุ้นตามากเลย
    ฝีมือและลูกเล่นเหมือนคนเรียนมาทางศิลปะมาเลยครับ
    แต่ถ้าหากหัดเองหรือเรียนรู้แบบไม่ต้องผ่านสำนักศิลปะละก็
    ก็ต้องนับว่าไม่ธรรมดานะครับ
    เป็นเรื่องราวที่ให้พลังชีวิตมากเลยครับ

    พี่ใหญ่ประทับใจทั้งเรื่องเล่าและภาพศิลป์งดงามมีชีวิตชีวา..ขอชื่นชมน้องชายผู้มีกำลังใจเข้มแข็งและโชคดีมีครอบครัวที่อบอุ่นเช่นนี้ค่ะ

                        

    ภาพจาก internet

    สวัสดีครับ

    นับเป็นบันทึกแห่งความรักที่แสนงดงามที่สุด

    ในชีวิตของผมบันทึกหนึ่ง

    ผมหอมกรุ่นความรักของคุณพ่อคุณแม่ที่มีต่อลูก ๆ

    ผมประทับใจกับความรักที่มีต่อกันของลูก ๆ ซึ่งพ่อแม่ในโลกทุกคนต้องมีความสุขมากที่สุด

    ผมน้ำตาแทบจะร่วง เมื่อเห็นความรักที่กำลังจากไป เหลือที่ความทรงจำที่แสนงดงามให้หวลระลึกถึง

    ผมเห็นความเพียรและอดทนของคน ๆ หนึ่ง ที่ภักดีต่อความรักและความฝัน และก้าวเข้าไปหามัน แม้ร่างกายจะไม่เหมือนคนอื่น ๆ และความรักและหัวใจต่างหากที่จะไม่ทรยศต่อความฝันของตนเอง

    บันทึกนี้ จะทำให้คนที่เข้ามาอ่าน ได้เข้าถึงความรักทั้งในระดับปัจเจกบุคคลระดับครอบครัว และจะเบ่งบานทั้งโลก ถ้าทุกคนมีความรัก และความเข้าใจถึงก้นบึ้งของความรักที่แท้จริงครับ

    อย่างน้อย เมื่อผมอ่านบันทึกนี้ ผ่านม่านกั้นสายตาแห่งความอิ่มเอม สู่ท้องฟ้านอกหน้าต่าง ผมรับรู้ว่า โลกของเราช่างงดงามเหลือเกิน...

     

    Ico48

    ปัจจุบันน้องชาย สร้างครอบครัวกับคู่ชีวิต ที่ผมนับถือน้ำใจของเธอ จริงๆ เลย ครับ คุณคนไม่มีราก รูปกายและสังขารภายนอกของน้องชาย ไม่เป็นปัจจัยเกื้อหนุนในการที่ใครอยากจะเดินร่วมเป็นคู่ชีวิต... เธอเป็นเสมือนไม้ค้ำยันชีวิต ให้น้องเดินทางไปสู่ปลายฝันของตัวเอง อย่างไม่โดดเดี่ยวเดียวดาย  ...

    ผมเทิดทูน จิตใจของเธอ จริงๆ ครับ ...คุณคนไม่มีราก

     

    Ico48

    ขอบพระคุณ อาจารย์มากนะครับ

    หวังเป็นอย่างยิ่งว่า...อาจารย์และครอบครัวคงสบายดี

    ด้วยความเคารพและระลึกถึงเสมอ ครับ

    เมื่อนึกถึงพี่แสง..

    ผมว่าบันทึกนี้เป็นบันทึกที่เป็นตัวแทนของพี่

    ที่ชัดเจนและงดงามที่สุด

    และที่สุด

    อีกบันทึกหนึ่งครับ

    ขอบคุณสิ่งดีดีในชีวิตที่ส่งมอบถึงกันครับ

    สวัสดี น้องแสง.....ขอบคุณมากที่แนะนำบันทึกนี้ แวะมาก็หลายครั้งแต่ก็พลาดบันทึกนี้ไป

    น้องสาวผมเองก็เป็น โปลิโอ พิการมาตั้งแต่เด็ก

    น้องชอบมาอยู่มาคุยไกล้ๆผม เพราะผมไม่ล้อไม่หยอก ให้กำลังใจตลอด

    พักหลังมาช่วยงานคนพิการยิ่งเข้าใจมากขึ้น

    ภาพเก่าเล่าเรื่องได้ดีมาก ดูไม่เบื่อ

    ปกติจะรู้สึกชื่นชมคุณแสงแห่งความดี ในความละเอียดอ่อน เข้าถึงความรู้สึกคนอื่นอยู่เสมอมา เมื่อได้มาอ่านบันทึกนี้ก็ต้องขอชื่นชมครอบครัวที่สร้างคนดีๆมีความคิดดีๆ อย่างคุณพ่อคุณแม่คุณแสงแห่งความดี ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณแสงแห่งความดีจึงละเอียดอ่อนและลึกซึ้งเช่นนี้ น้องชายหัวใจแกร่งก็คงด้วยแรงพลังเกื้อหนุนจากคุณพ่อคุณแม่และพี่ๆที่มีหัวใจอันอ่อนโยน เอื้ออาทรแต่เข้มแข็งเหลือเกินทุกๆท่าน เชื่อว่าน้องสะใภ้เธอคงรับรู้ได้ถึงหัวใจแกร่งของน้องชายคุณแสงแห่งความดีนะคะ เขาต้องเป็นคนละเอียดอ่อนด้วยแน่นอน ถึงสร้างงานได้สวยงามประณีตขนาดที่เราได้เห็น เพราะฉะนั้นจึงมีน้องเขาจึงเห็นหัวใจทองได้โดยไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอก พี่โอ๋เชื่อเรื่องพรหมลิขิตด้วยค่ะ 

    พี่โอ๋-ดร.อโณทัย โภคาธิกรณ์ ขอฝากความปรารถนาดีและขอคารวะมาถึงน้องชายคุณแสงแห่งความดีด้วยคนนะคะ นับถือในความมุ่งมั่น ความแข็งแกร่งของหัวใจที่สามารถพัฒนาตัวเองจนสร้างผลงานขนาดที่คนที่มีทุกอย่างครบถ้วนอย่างพี่โอ๋ไม่มีวันทำได้ อ่านพบว่าคุณแสงแห่งความดี จะพิมพ์เป็นที่ระลึกให้น้อง พี่โอ๋เลยขอเขียนฝากมาด้วยคนค่ะ ขอให้น้องรักษาหัวใจที่เข้มแข็งและตั้งมั่นอย่างที่เป็นมาให้ได้ตลอดไปนะคะ พี่โอ๋เชื่อว่าทุกคนที่ได้รับรู้เรื่องของน้องจะต้องได้พลังใจและหันกลับมาดูตัวเองว่าเราเข้มแข็งได้สักครึ่งของน้องหรือยังแน่นอนค่ะ

    ขอบคุณมากค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆของน้องที่เติมพลังให้ชีวิตให้อย่างล้นเหลือจริงๆ

    แวะมาชื่นชมค่ะ จะเก็บไว้เป็นบันทึกทรงคุณค่าเรื่องหนึ่งที่คุุณแแสงแห่งความดีเลือกไว้นะคะ

    หากเลือกเรื่องนี้แล้ว รบกวนใส่คำสำคัญว่า Happy Ba เพิ่มมาอีกด้วยค่ะ 

    ตามรอยความสุขมาชื่นชมอีกครั้ง และเก็บรวบรวมเพื่อนำไปถอดบทเรียนค่ะ 

    สวัสดีครับคุณแสงแห่งความดี ผมเวียนมาตามบันทึกแนะนำของคุณอักขณิช อึมมม ขนลุกครับ น้ำตาคลอความปิติ

    หัวใจคุณหมอก้าวทันทุกคนครับ บทความคุณแสงฯ ลดความกระด้างให้หัวใจผม ขอบคุณมากครับ

    ขอบคุณทุกท่านมากครับ

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท