ก่อนที่ผมจะมาทำนาเอง ผมเคยได้ยินชาวบ้านบ่นเรื่องหญ้าหวายว่ากำจัดยาก ไถยาก และมีปัญหามากในการทำนา

เมื่อผมมาทำนาเองก็บังเอิญนาที่ซื้อใหม่ไม่มีหญ้าหวาย ทำให้เมื่อไปประชุมที่ไหนชาวบ้านก็บ่นว่าหญ้าหวายกำจัดยาก ทำให้ความรู้ที่ผมมีไม่สามารถช่วยชาวบ้านได้ อย่างน้อยชาวนาทั่วไปก็รู้สึกอย่างนั้น

ผมจึงจงใจนำหญ้าหวายมาปลูก และปล่อยให้ขึ้นทั้งในนา และพื้นที่คันนา

ทำให้ผมได้พบว่า หญ้าหวายช่วยรักษาคันนาได้ดี ยิ่งปล่อยให้สูงกว่าเมตรยิ่งดี

ผมเคยลองใช้เครื่องตัดหญ้า ก็พบว่ากำจัดไม่ได้

ลองใช้ฟางคลุม ก็แทรกขึ้นมาได้

ใช้เปลือกผลไม้คลุม ก็ตายชั่วคราว แล้วก็ขึ้นมาใหม่อีก

ดูเหมือนว่าจะทนจริงๆ

แต่หลังจากใช้เปลือกผลไม้คลุมนั้น พบว่าหญ้าขนข้างแปลงจะรุกเข้ามาได้เร็วกว่า ทำให้หญ้าหวายถูกคลุม ขึ้นได้น้อยลง

ผมก็เลยได้แนวคิด ปรุงดินให้หญ้าขนขึ้นแทนหญ้าหวาย ทำให้หญ้าหวายเหลือน้อยลงเรื่อยๆ

สำหรับหญ้าขนนั้น จะไม่ทนร่มมากนัก จึงถูกไล่ที่ด้วยพืชใบกว้างเช่น กระดุมทองที่ติดมากับใบไม้เมื่อปีแรกๆ

ผมก็เลยพบว่า หญ้าขนจะแพ้กระดุมทอง โดยเฉพาะเมื่ออยู่ใต้ต้นไม้

และกระดุมทองจะกำจัดได้ง่ายกว่าหญ้า เนื่องจากไม่ทนน้ำแช่ และถอน หรือตัดได้ง่าย ไม่เหนียว

ทำให้นาแปลงที่ ๑ ของผมมีกระดุมทองคลุมพื้นที่เป็นส่วนใหญ่ แปลงที่ ๒ มีหญ้าขนปนหญ้าหวาย แปลงที่ ๓ ยังมีหญ้าสารพัดชนิด เพราะผมไม่ได้นำหญ้าหวายมาปลูก

ณ วันนี้ ผมไม่กลัวหญ้าหวาย แต่ใช้หญ้าหวายดูแลคันนา ตามด้วยหญ้าขน ต้นไม้ และกระดุมทอง

ผมเชื่อว่าหญ้าหวายจะหมดความสำคัญลงไปเรื่อยๆ ในนาของผม และคิดว่าหญ้าหวายและอื่นๆ จะเป็นเครื่องมือในการจัดการพื้นที่ครับ

เพราะสมองผมใหญ่กว่าหญ้า (อย่างน้อยผมก็เชื่อเช่นนั้นครับ)