ความเดิม : ในบันทึก แมลงที่เขาชะเมา ตอนที่ 1 พาไปดูสิ่งต่างๆ ตามรายทาง โดยมีแมลงกิ่งไม้ขนาดยักษ์เป็นตัวเอก คราวนี้มาลุยกันต่อครับ
หนูมนเจอแมลงตัวใหญ่
ส่วนหนูนิ (ตาดี) เจอแมลงใบไม้ตัวเล็กจิ๋วครับ
อยู่ไหนเอ่ย?
นี่ไง! แต่เกาะไม่นิ่งเหมือนเจ้ากิ่งไม้
ตัวนิดเดียว (เทียบกับนิ้วผมสิครับ)
ดูกันใกล้ๆ อีกหน่อย ตาดุชะมัด...
มองพื้นแล้ว มองสูงบ้าง
กลับมาลุยป่าต่อ...
หนูนิไปเจอคราบจักจั่น (?) ที่ก้อนหินเข้า
ดูใกล้ๆ อีกหน่อย
ยังกะเอเลี่ยน ;-)
นี่อะไรเอ่ย?
ขากลับลง เจอผีเสื้อแสนสวย เรียกว่า
ผีเสื้อหางพลิ้ว (Fluffy Tit)
ชื่อวิทยาศาสตร์คือ Zeltus amasa
มองด้านข้าง สีสันแตกต่างออไปจากด้านบนมาก
หนังสือ คู่มือผีเสื้อ ของ อ.เกรียงไกร สุวรรณภักดิ์ หน้า 195 ระบุว่า
ผีเสื้อหางพลิ้วมีปีกคู่หลังซึ่งมีมุมปลายปีกหลังมีลักษณะยื่นยาวคล้ายหางข้างละ 2 เส้น
เส้นที่ยาวกว่าบิดเป็นเกลียว
ตัวผู้ชอบหากินตามพื้นที่ชื้นแฉะและพุ่มไม้
ถิ่นอาศัย ได้แก่ ป่าโปร่ง ป่าสน ป่าเต็งรัง ป่าละเมาะและทุ่งหญ้า
เป็นผีเสื้อที่พบได้บ่อย
ก่อนลงจากเขา...อีกสักอึก ;-)
ลาก่อน...เขาชะเมา
(บริเวณนี้ทำให้เมื่อย...มากที่สุด...อิอิ)
มือแมลง โตตัวครับ
มีแต่แมลงสวยๆ สีส้นสดใส น่ารักมากมายค่ะ
เห็นเส้นทางแล้วน่าเมื่อย หากพอขึ้นไปแล้วคงทำให้หายเหนื่อยนะคะ
มีความสุขกับวันหยุดสบายๆ วันนี้นะคะ ขอบคุณท่านอ.หมอเมฆค่ะ
สวยๆ ทั้งน้านนน ขอบคุณมากค่ะ ทำให้อยากไปเที่ยวป่าอีกแล้วสิเรา แล้วจะเอาเวลาไหนไปนะเนี่ยยย
พี่ชิวคะ..
มาปิดท้ายการเที่ยวเขาชะเมาครับพี่ชิว ;)
คราบจั้กจั่นเท่มากๆๆๆ เราเก็บมานี้จะโดนจับมั้ยครับ?? ผมจะได้ระวัง ฮิฮิ
กล้องพี่ชิวถ่ายภาพโคลสอัพได้ชัดแจ๋วเลย คมกริ๊ป 555 ผมชอบภาพมองสูงครับพี่ :)
เอ...ชิวเป็นนักฟิสิกส์ หรือนักชีววิทยา หรือเป็นทั้งสอง ชอบมากครับ
ไม่เคยเห็นแมลงแบบนี้เลย
เขาชะเมาเคยมาเที่ยวครับ มีเพื่อนเป็นนักเขียนมีบ้านที่นี่ แต่ไม่เคยขึ้นบนภูเขา อยู่แต่ข้างล่างครับ
สวัสดีครับ
อิๆๆ พี่ชิวเป็นหลายนักฯเลยนะครับ
ชอบดูแมลงนักพรางตัว เคยเห็นแต่ในหนังสือ
ยังไม่เคยเห็นตัวจริง หน้าตาประหลาดดีแท้
สวยแปลก..เหมือนใบไม้แห้ง...ป่าบ้านเรายังมีสิ่งดีๆให้เห็นนะคะน้องๆคงสนุกน่าดูนะคะ..
น้อง berger สวัสดีครับ
ภาพจากที่ไหนเอ่ย ภาพทะเลคล้ายๆ ที่ สิเกา ที่ อ.จัน ฝากมาให้เลยครับ
อ.หมอ JJ สวัสดีครับ
วิวที่ไหนครับนั่น ยังกะนั่งเครื่องจริงๆ เลย แจ่มสุดๆ ครับ
คุณปู ณ อันดามัน
เที่ยวก่อนเจ้าเด็กสองคนไปได้แค่ชั้น 2 กว่าๆ ครับ (ราว 600 เมตร) คราวนี้ไปถึงชั้น 5 (ราว 1,000 เมตร) ทำลายสถิติเดิมพอสมควร เห็นว่าจะกลับไปแก้มือใหม่ครับ
อ.ศิริวรรณ สวัสดีครับ
เที่ยวป่าแบบนี้ต้องค่อยๆ เดินดูไปเรื่อยๆ ครับ แต่สังเกตว่าคนส่วนใหญ่จะไปเล่นน้ำตกซะมากกว่า
น้อง Pizza ครับ
แมลงทั้งหมดนี่พี่ก็เพิ่งเคยเห็นตัวจริงเป็นครั้งแรก...ตื่นเต้นยังกะเด็กได้ของเล่นทีเดียว ;-)
ตอนเก็บภาพแมลงใบไม้นี่สนุกชะมัด คือ นั่งขวางทางขึ้นลงของชาวบ้านเลย (ฮา) ก็มันดันอยู่ตรงกลางพอดี ปรากฏว่ามีคนมามุงดูกันใหญ่ บางคนถามว่าถ่ายอะไรอยู่ (คงนึกว่าพี่ถ่ายภาพต้นไม้เล็กๆ หรือก้อนหินมั้ง...อิอิ) ก็เลยชี้ให้ดู....ก้มลงมาเพ่งเลย 8-D
เจ้าคราบเอเลียนนี่สนุกดีครับ คราวก่อนก็เจอ แต่เกาะอยู่บนเปลือกต้นไม้ใหญ่ เดี๋ยวถ้าเจอภาพจะนำมาฝากครับ
เดย์ 1980
ของในป่าทิ้งไว้ที่เดิมดีที่สุดครับ คนอื่นจะได้ศึกษาด้วย พี่ว่าเก็บไว้ในภาพและในใจ (ความประทับใจ คำถาม ฯลฯ) ดีแล้ว หากสนใจจริงๆ ก็นำภาพและข้อสังเกตไปถามผู้เชี่ยวชาญได้ นี่กะว่าจะเชิญ อ.เกรียงไกร มาให้ comment ซะหน่อยครับ อาจารย์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านผีเสื้อและแมลงโดยทั่วไป
พี่บางทราย สวัสดีครับ
เป็น "นักเรียน" ครับ (อิอิ) ไม่ถึงขั้นนักชีววิทยาแน่ๆ เพราะไม่ชอบผ่ากบ (ฮา) ส่วนฟิสิกส์นี่ ตอนเรียน ป.ตรี ก็โดดประจำ...แหะ..แหะ
แมลงทั้งหมดนี้ผมกับลูกๆ ก็เห็นตัวจริงเป็นครั้งแรก ที่น่าสนใจคือ ทั้งหมดนี้เด็กๆ เห็นก่อนทั้งนั้น แถมเจ้าผีเสื้อหางพลิ้วนี่ เจ้าหนูมน (ลูกสาวคนโต) เขาก็จำได้ว่ามีภาพอยู่บนปกหนังสือ คู่มือผีเสื้อ!
ระยะหลังๆ นี่หากเป็นเรื่องทางธรรมชาติ ผมจะเรียนรู้โดยลูกเป็นคนจุดประกายให้ทั้งนั้นเลยครับ (โดยเฉพาะไดโนเสาร์ & แมลง)
อ.หมู สวัสดีครับ
ถ้าเป็นแถวๆ นครปฐม เอาให้แน่ต้องไปที่อุทยานแมลง ม.เกษตรฯ กำแพงแสนครับ มีแมลงกิ่งไม้ แต่ตัวไม่ใหญ่มากนัก สักฝ่ามือเห็นจะได้ครับ
พี่ชิวครับ
ความฝันของผมเลยนะครับ ที่อยากถ่ายสัตว์โลกที่จิ๋วๆ แต่ว่าผมไม่มีเลนส์
กำลังเก็บหอมรอบริบสำหรับเลนส์ที่ว่านี้อยู่ครับ :)
คุณนุส สวัสดีครับ
เจ้าใบไม้แห้งนี่ท่าทางจะเบื่อกล้องด้วยครับ ผมพยายามถ่ายใกล้ๆ มากกว่านี้ มันเดินหนีลงไปใต้ใบไม้อีกด้านอยู่เรื่อย
น้องเอก สวัสดีครับ
น้องเอกเก็บภาพ macro ได้เมื่อไร เชื่อว่าระดับมืออาชีพแน่นอนครับ
กล้องที่พี่ใช้นี่อเนกประสงค์ครับ แค่ Olympus SP570 อะไรนี่แหละ ถ่ายซูม (SuperMacro) ได้ดีสุดก็ราวๆ ที่เห็นครับ
พูดถึงเรื่อง โลกจิ๋ว นี่พี่มีเรื่องเล่านิดหน่อย
เมื่อหลายปีก่อน พี่เคยทำงานกับกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบสแกนนิง (Scanning Electrop Microscope) หรือ SEM (ออกเสียงว่า เอสอีเอ็ม) ครับ กำลังขยายไปได้สูงสุดราวๆ 100,000 เท่า
เป็นงานในหน้าที่ครับ คือ ส่องพวกเนื้อวัสดุ โลหะ เซรามิก พลาสติก ฯลฯ เพื่อดูว่าโครงสร้างเป็นอย่างไร มีข้อบกพร่องอะไรไหม ฯลฯ
แต่ตอนว่างๆ ก็นึกสนุกเอาโน่นเอานี่มาส่องเล่นครับ เส้นผมคนบ้าง หนวดแมวบ้าง ผลึกสารส้มบ้าง (อันนี้เพื่อนรุ่นน้องทำ) แล้วก็ตาแมลง เช่น ยุงที่มาตายใน Lab บ้าง
ไว้จะนำภาพมาฝากพวกเราครับ
เคยเล่น SEM ตอนเรียนเหมือนกันครับสนุกดีครับ
ภาพสวยๆทั้งนั้นเลยนะครับ
เหมือนพี่เอกเลยครับ
อยากถ่ายจิ๋วๆแต่รอหางบซื้อเลนส์ macro ก่อนครับ...
ตามมาอ่านต่อค่ะ
สวย แปลกตา ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยค่ะ
เด็กๆ มักจะเห็นอะไรก่อนผู้ใหญ่เสมอเลยนะคะ
คราวก่อนไปปาย น้องมี่ก็ไปเห็นกบนอนแช่โป่งน้ำร้อน ซึ่งผู้ใหญ่ทุกคนที่ไปไม่มีใครสังเกตุเห็นเลยสักคน...แสดงว่าเด็กเรียนรู้ได้ดีกว่าผู้ใหญ่...อิอิ
คุณ Phornphon สวัสดีครับ
ได้เก็บภาพจาก SEM ไว้บ้างหรือเปล่าครับ ถ้ามีนำมาอวดกันหน่อย ;-)
น้องอิง
ใช่แล้วครับ ที่ค้นพบนี่ฝีมือเด็กแทบทั้งหมดเลย พี่มีหน้าที่เก็บภาพอย่างเดียวครับ
กบตัวนี้ท่าทางน่าจะสบายนะครับ ยังกะนอนอาบแดดเลย!
สวัสดีค่ะพี่ชิว
ตามมาเที่ยวป่าค่ะ...เห็นแมลงตัวเล็กๆ น่ารักๆ แล้ว รู้สึกดีจัง
เดี๋ยวพรุ่งนี้ดาวเดินสำรวจสวนหย่อมหน้าบ้านบ้างดีกว่า เผื่อเจอแมลงแปลกๆ มั่ง
แต่เท่าที่เห็นก็มีแต่มดแดง หอยทาก ไส้เดือน กิ้งกือค่ะ 555
มีความสุขในปีใหม่ที่ใกล้จะมาถึง ขอให้มีแต่สิ่งที่ดีๆ เข้ามาครับ