Emergency and Palliative care   No2.

by  ORAPHAN

                         แด่ดวงวิญญาณของผู้ล่วงลับ....ป้าจันทร์      บางส่วนของชีวิตการทำงาน

ป้าเป็นคนแก่ที่แข็งแรงคนหนึ่ง ไม่เคยป่วยเข้าโรงพยาบาล วันนี้ลุง ป้า หลาน  มาทำธุระที่จังหวัดพิจิตร หลังเสร็จธุระหลานชายอยากไปดูจระเข้ตัวใหญ่ที่บึงสีไฟด้วยความรักหลานลุงกับป้าจึงได้พาหลานไปเดินเล่นที่บึงสีไฟ    แต่ อยู่ๆป้าก็บ่นเวียนศีรษะ แล้วทรุดนั่งลงและหมดสติไปป้าถูกนำตัวมาส่งที่โรงพยาบาลพิจิตร

ป้าไม่หายใจ และคลำชีจรไม่ได้ แพทย์ พยาบาลทุกคนต่างช่วยกัน CPR เพื่อช่วยชีวิตป้าจันทร์อย่างสุดความสามารถ  แม้จะรู้ว่าแทบไม่มีความหวังพวกเราค่อยๆให้ข้อมูลกับลุงเป็นระยะ จนเวลาผ่านไป 2 ช.มคลื่นหัวใจป้าช้าลงจนเกือบเป็นเส้นตรง สายตาที่มองมาอย่างมีความหวังของลุงผู้เป็นสามี ดวงตาที่เศร้าสร้อยของหลานตัวน้อย ข้าพเจ้าแอบถอนหายใจ   ย้อนนึกถึงผู้ป่วยอีกหลายคนที่เจ็บป่วยเรื้อรังวนเวียนเข้าออกโรงพยาบาลไม่รู้จัก กี่ครั้ง กี่หนกว่าจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิต บางทีการได้สิ้นลมอย่างสงบอาจทำให้เขาพ้นจากพันธนาการของการเจ็บป่วย สู่ความเป็นสุขนิรันดร์ แต่อีกด้านหนึ่งผู้ป่วยที่ประสบอุบัติเหตุรุนแรงอาการสาหัส หรือเจ็บป่วยวิกฤตกะทันหัน เขาเหล่านั้นไม่มีเวลาหรือโอกาสได้เตรียมใจกับสิ่งที่เรียกว่าความตายเลย ข้าพเจ้าไม่อาจรู้ได้ว่าเขาจะหวาดกลัวหรือทุกข์ทรมานใจแค่ไหนที่ต้องหนีนาทีวิกฤตินั้น     ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าได้มีโอกาสดูแลผู้ป่วยเหล่านี้  ข้าพเจ้าคิดว่าอยากเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้สัมผัสกับอ้อมกอดของคนที่เป็นที่รักโดยการให้กำลังใจกับญาติผู้ใกล้ชิดได้มีโอกาสร่วมกันดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายของชีวิตตามวิถีทางของพุทธศาสนาที่ถือว่าการหมดลมหายใจเป็นเพียงความตายทางกายภาพ  หลังจากหมดลมหายใจ การแตกดับทางจิตจึงจะสิ้นสุดตามมา

ช่วงเวลาที่เหลืออยู่นั้นข้าพเจ้าได้บอกให้ลุงกับหลานร่วมกันกล่าวนำทางให้ป้าได้ระลึกถึงพระพุทธคุณที่จะพาป้าไปสู่ทางที่สงบและขอขมาแก่เจ้ากรรมนายเวร ปล่อยวางจากสิ่งที่ได้ค้างคาใจ ความกลัว ความห่วงใยที่มีอยู่ในจิตใจออกไป ระลึกถึงคุณความดีที่ทำไว้ ให้นำทางกลับบ้านที่กำแพงเพชรด้วยกันให้นำทางกลับบ้านที่กำแพงเพชรด้วยกัน่ในจิตใจออกไป ระลึกถึงคุ่วมกันกล่าวนำทางให้ป้าได้ระลึกถึงพระพุทธคุณ ที่จะพาป้าไปสู่ทางที่สงบมือของเราสามคนจับมือป้าเอาไว้ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงหลานชายตัวเล็กพูดว่า ยายไม่ต้องห่วงหนูนะ หนูจะเป็นเด็กดี และภาพสุดท้ายที่ข้าพเจ้าได้เห็นคือ ลุงก้มลงเอาแก้มแนบที่แก้มของป้า    ในใจตอนนั้นรู้สึกได้ว่าก่อนที่จิตวิญญาณของป้าจะจากร่างไปอย่างน้อยป้าก็ได้สัมผัสกับความรักจากคนที่รักป้า............. ขอให้ป้าจันทร์ไปสู่สุขตินะคะ