กระจกบานใหญ่

SHA….. หลากหลายในงานประจำ

by  ORAPHAN

 

นึกถึงคำสอนของอาจารย์ นพ.สกล  สิงหะ ครั้งเมื่อไป work  shop ที่เชียงใหม่

                     “  การที่เราเป็นครู   คือการที่ได้เห็นคนอื่น  ได้เบิกบานอยู่ตรงหน้า  ”               

                    “ วันนี้เราทำอะไรให้ใครเกิดแรงบันดาลใจ  ทำให้ใครมีศักยภาพมากขึ้นหรือยัง ”   

                        19/11/53  วันนี้เป็นวันที่นักศึกษาเฉพาะทางเวชปฏิบัติทั่วไปกลุ่มหนึ่งมากล่าวอำลาหลังจากที่ได้มาฝึกปฏิบัติงานที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉินเป็นเวลา  6 สัปดาห์ พวกเขาบอกกับเราว่า ขอบคุณที่ได้ให้พวกเขารู้จักคำว่า โรงพยาบาลในฝัน เขาจับฉลากได้มาฝึกงานที่รพ.พิจิตรซึ่งเขาเองก็ไม่เคยคิดว่าจะได้มาพบกับสิ่งที่ดีดีเพราะรพ.หลายๆที่ส่วนใหญ่เจ้าหน้าที่จะหน้าตาเคร่งเครียดซึ่งเขาก็เข้าใจเพราะแต่ละคนมีภาระงานที่เหนื่อยและหนักแต่สิ่งที่ได้สัมผัสจากพิจิตรต่างจากที่อื่นๆคือรู้สึกว่าแม้งานจะเครียดแต่ทุกคนก็ยังให้ความอบอุ่นเป็นมิตรแก่นักศึกษา   แม้เขาเองจะไม่สามารถช่วยเหลืองานของเราเพราะเขาเคยทำงานบริการด้านปฐมภูมิและไม่เคยเจอกับคนไข้หนักๆแต่เขาก็ได้แนวทางปฏิบัติว่าจะกลับไปจัดการระบบการดูแลรักษาคนไข้ที่มีภาวะวิกฤติที่ PCU ของเขาด้วยวิธีใดเขาบอกเราว่าอยากจะบอกกับนักศึกษารุ่นต่อๆไปว่าให้เลือกมาที่นี่แล้วจะไม่...ผิดหวัง

                    ของที่ระลึกที่เขามอบให้เป็นกระจกบานใหญ่บอกว่าอยากให้พี่ๆทุกคนได้เอาไว้ส่องเห็นหน้าตาสวยๆจริงๆแล้วฉันย้อนกลับมานึกได้ว่าทุกวันตอนเช้าพวกเราจะต้องแย่งกันส่องกระจกในห้องน้ำ.... ที่มีอยู่ห้องเดียว

หลังจากใส่หมวกพวกผู้หญิงต้องสำรวจดูความ ( สวย ) เรียบร้อยของตัวเองก่อนจะออกไปทำงาน...หากตอนนั้นมีใครปวด...และเข้าห้องน้ำอยู่ละก็ต้องนั่งแบบไม่เป็นสุขแน่ๆเพราะถูกรบกวนด้วยเสียงจ๊อกแจ๊ก..จอแจ ..บางรายยังตะโกนแกล้งกันว่า เฮ้ย...เสร็จหรือยัง (วะ) ฉันไม่นึกว่าเขาจะมองเห็นรายละเอียดที่เล็กๆน้อยๆในชีวิตของพวกเรา    

                         ขอบคุณสำหรับกระจกบานใหญ่.....ของนักศึกษาฝึกงานเฉพาะทางเวชปฏิบัติทั่วไป ปี 53 ค่ะ

 

                                                                                                          พยาบาลแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน