ไปดูงานอินเดียซะหลายวัน  สัดส่วนประชากรอินเดีย นับถือพุทธน้อยมากๆ ท่านทูตพลเดช วรฉัตร ให้ข้อมูลว่า เมื่อท่านไปอยู่อินเดีย ท่านได้พยายามส่งเสริมกิจกรรมด้านศาสนา และก็โชคดีที่มีคนไทยช่วยสนับสนุนให้ดำเนินการไปได้

ถามคนอินเดียที่ฉันได้เจอ ปรากฏว่าเขาก็ไม่มีความรู้เรื่องพุทธศาสนา  เรียกว่าไม่สนใจเลยก็ว่าได้

คำตอบที่เขาบอกมามีว่า วิธีคิดของคน ความเชื่อของคน ความเป็นสังคม กับ การนับถือศาสนาเป็นคนละเรื่องกัน

เขาเห็นว่าศาสนาเป็นเครื่องมือที่ทำให้คนมีจิตใจเป็นมนุษย์ มิใช่หลักในการดำรงชีวิต ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเขามองว่ามันเป็นแค่อัตลักษณ์หนึ่งเท่านั้น

ไปแล้วก็มีข้อกังขาว่าอะไรทำให้พุทธศาสนาในอินเดียถูกกลืนหายไป  กลับมาแล้วก็เลยถือโอกาส นำสิ่งที่ท่านว.วชิรเมธีเคยคุยกับคนรุ่นใหม่ไว้มาทบทวน ใครไม่เคยได้ยินได้ฟัง ชวนฟังไปด้วยกันค่ะ

คุณภาพของประชาชนขึ้นกับคุณภาพของปัญญา แล้วคุณจะเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวคุณได้บ้าง

ก้าวข้ามรูปลักษณ์ภายนอกจ่อไปที่เนื้อหาสาระจะได้ไหม - คนอยู่ข้างเวทีเห็นชัดกว่าคนถูกชก

กรรมไม่มี บาปไม่มีแก่ผู้ไม่มีเจตนา - กรรมคือความคิด ถ้าจะตัดกรรม ให้เปลี่ยนความคิด สิ่งสำคัญคือโลกนี้ยังมี แล้วคุณใช้ชีวิตยังไง

จิตตกก็ต้องยกจิต พุทธศาสนาไม่ใช่ศาสนาแห่งการขอ แต่เป็นศาสนาแห่งการลงมือทำ การลงมือทำเป็นเรื่องของเราทั้งหมด

ความอยากที่ถูกผลักดันโดยตัวปัญญาจะพาทำในสิ่งที่ถูกต้อง- ความสุขเป็นขั้นบันได สุขสูงสุดคือสุขที่เป็นอิสระจากกิเลสอย่างสิ้นเชิง

สวดมนต์แล้วได้ปัญญา-พระพุทธเจ้าอยู่ในใจ

วัฒนธรรมไทย เป็นวัฒนธรรมความเชื่อ มากกว่าวัฒนธรรมความรู้ - ไม่เชื่อต้องศึกษา ไม่มีปัญญาต้องเรียนรู้

ฟังแล้วก็ยังไม่สามารถตอบได้ว่า ทำไมพื้นที่ของศาสนาพุทธในอินเดียจึงถูกกลืนหายไปอยู่ดี

๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๓