ระหว่างการเรียนรู้ในหลักสูตรของ ๔ส.๒ มีเรื่องราวที่ถกเถียงและแลกเปลี่ยนเพื่อนำสู่ข้อสรุปเกี่ยวกับเรื่องของการปกครองในพื้นที่ที่มีความพิเศษด้านวัฒนธรรมเหมือนพื้นที่ที่มีลักษณะเป็นพื้นที่พิเศษทางเศรษฐกิจที่มีรูปแบบการปกครองพิเศษในพื้นที่ของตนเองไปแล้ว
การค้นหาได้ดำเนินมานับเนื่องมายาวนานโดยยังไม่สรุปแต่ก็มีความชัดเจนใน บางแง่มุมมากขึ้น อย่างน้อยการค้นหาที่ดำเนินมาแล้วก็สามารถนำสู่ความชัดเจนว่ารูปแบบการ ปกครองไม่ควรเป็นแบบเหมาโหลในทุกพื้นที่
บันทึกนี้ขอรวบรวมเรื่องความคิดเห็นและมุมมองต่อแนวคิดการเปลี่ยนประเทศไทยจากภาคประชาสังคมมาเล่าสู่กันฟังค่ะ
การปกครองแบบเสื้อโหลกับท้องถิ่นที่หลากหลาย
ภาษา-อัตลักษณ์ที่เป็นเส้นเลือดใหญ่
การกดทับอัตลักษณ์ กดทับวิถีชีวิตชุมชน นำสู่ความรุนแรงจริงหรือเปล่า
การปกครองแบบเสื้อโหลและการกดทับวิถีชีวิตและอัตลักษณ์
อัตลักษณ์จะไม่สำคัญเลยถ้าไม่ถูกเปรียบเทียบ
การปกครองแบบเหมาโหลทำให้ชุมชนถูกทำให้อ่อนแอหรือเปล่า
รับฟังให้มาก-เขตการปกครองพิเศษเป็นยาขมจริงหรือเปล่า
เฉลี่ยทุกข์เฉลี่ยสุขอย่างไร เขตเศรษฐกิจพิเศษเพื่อใคร
รัฐคลายการจัดการ-เป็นแค่พี่เลี้ยงได้ไหม
มีการปกครองพิเศษแล้ว ใครได้ ใครเสียอะไร บอกหน่อยได้ไหม
การปกครองพิเศษคือการคุ้มครองสิทธิของชนส่วนน้อย
การปกครองพิเศษ-จุดเปลี่ยนที่กล้าที่จะทำ
รัฐไม่เริ่ม ก็ให้ชุมชนท้องถิ่นเริ่ม
ว้าว มีแต่เรื่องเข้มๆ น่าสนใจทั้งนั้นเลยค่ะพี่หมอ
เด็ดๆกับ มุมคิด .. ปกครองไม่ควรเหมาโหลในทุกพื้นที่
ยังนำมาใช้ได้กับเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีปีใหม่ ด้วยความคิดถึงค่ะพี่หมอเจ๊
ประเทศไทยผิดตรงไหนใยคิดเปลี่ยน คนนั้นเพี้ยนเปลี่ยนไปมิใช่หรือ
เปลี่ยนคนง่ายใส่สำนึกหมั่นฝึกปรือ ทุกคนถือคือหน้าที่มีใจไทย
ประชาสังคมนิยมทำคำศัพท์ใหม่ เปลี่ยนมากมายให้ดีดีนี้ใช่ไหม
เปลี่ยนไปเถิดเปลี่ยนให้ดีมีสุขใจ ขอได้ไหมอย่าเปลี่ยนไทยให้หลงกล