หากจะว่าไปแล้วก่อกำเนิดของ “ชุมชนคนชุดเขียว” ก็เพื่อจะเผยโฉมให้ชุมชนคนเขียน Blog ตลอดจนเจ้าหน้าที่ของสถาบันบำราศฯเองได้รู้ว่างานของเราชาวห้องผ่าตัดที่เกี่ยวข้องกับการจัดการความรู้มีอะไร โดยที่ดิฉันเองเน้นกับตัวเองว่าเราจะต้องสกัดตัวองค์ความรู้มาจากผู้ที่ปฏิบัติงานที่ทำงานอยู่กับเรานั่นแหละ เขียนและบันทึกออกมาจากงานจริง ๆ ไม่ใช่ทฤษฎีซึ่งอยู่ในตำรับตำราต่าง ๆ แต่การที่จะเขียนบันทึกออกมาเป็นบทความเกี่ยวกับความรู้ล้วน ๆ ดิฉันคิดแล้วว่าคงจะไม่เวิร์กแน่ ๆ แต่เราจะต้องหาทางให้คนที่อ่าน Blog ของเราได้ทั้งความรู้และเพลิดเพลินไปกับตัวหนังสือที่โลดแล่นอยู่ต่อหน้าเขาต่างหากล่ะ โจทย์ข้อนี้จึงเป็นสิ่งที่ท้าทายต่อตัวดิฉันเองเป็นอย่างมาก
แต่ดิฉันไม่ต้องใช้เวลาในการตีโจทย์นานเพราะหลังจากที่ดิฉันเขียนบันทึกโดยคิดว่าตัวหนังสือของดิฉันจะต้องไม่แข็งทื่อที่เต็มไปด้วยวิชาการอย่างเดียว แต่ดิฉันจะให้ตัวอักษรของดิฉันติดรอยยิ้มไปด้วยให้จงได้ และแล้ว...ดิฉันก็ได้รับการตอบรับจากพี่ ๆ และเพื่อน ๆ ที่ติดตามอ่านและให้ Feed back กลับมา
ขวัญ นักจิตวิทยา ของหน่วยงานแนะแนวบอกดิฉันว่า “...อ่าน Blog ของเจ๊แล้วเพลินดี มันด้วย เหมือนมานั่งฟังเจ๊เล่าเรื่องต่าง ๆ อ่านแล้วนึกเห็นหน้าและท่าทางของเจ๊เลย สนุกดี...”
พี่มอม พยาบาลวิชาชีพ ศูนย์พัฒนาคุณภาพ ทำให้ดิฉันปลื้มกับประโยคว่า “...น้องเล็กเขียนเก่งมาก พี่มอมติดตามอ่านแล้ว สนุกสนานดี แถมมีเนื้อหาสาระ....” ดิฉันเองเลยหน้าบานไม่หุบไป 3 วัน 7 วัน
พี่ปัท พยาบาลวิชาชีพและพยาบาลให้คำปรึกษา ของหน่วยงานแนะแนว ก็ฝากคำชมมาด้วยว่า “...เหมือนกับมานั่งเล่าเรื่องให้ฟังตรงหน้าว่าวันนี้ วันนั้น วันโน้น ทำอะไรมาบ้าง เพลิดเพลินดี...แถมยังขี้โม้เหมือนเธอด้วย...” เอ๊ะ !! ฟังแล้วทะแม่ง ๆ แต่ดิฉันก็จะถือว่าเป็นการชมละกันนะ
พี่ปิ่ง เจ้าของ Blog แนวธรรมปฏิบัติ ของสถาบันบำราศ เคยให้กำลังใจดิฉันว่า “..เล็กเขียนได้ดีนะเนี่ย เนื้อเรื่องน่าสนุกนะจ๊ะ...” แค่นี้ก็ทำให้เราปลื้ม..ซะ
นอกจากนี้ผู้ที่อ่านผ่าน Blog ชุมชนคนชุดเขียวและมีข้อคิดเห็นกลับมาซึ่งสำหรับหน้าใหม่หัดขับ Blog แถมโนเนมอย่างดิฉันนั้นแค่มีผู้อ่านและมีข้อคิดเห็นกลับมาก็หรูแล้ว แต่กลับพบว่ามีอาจารย์ผู้มีชื่อเสียงไม่ว่าจะเป็น อ.JJ คุณ Paula คุณชายขอบ หรือคนอื่น ๆ ท่าน(ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เอ่ยนามนะคะ) ก็ได้มาเยี่ยมชม ทักทายด้วย ดิฉันเลยถือโอกาสว่าเป็นเครื่องหมายการันตีความเข้าท่าของตัวเองและส่งเสริมให้ดิฉันคิดเข้าข้างตัวเองว่าดิฉันคงจะเดินมาถูกทางในการเล่าเรื่องผ่าน Blog แล้ว
อยากเขียน Blog ให้น่าอ่าน ต้องไม่อยู่นิ่งและไม่ตายด้าน นั่นคือเราต้องหมั่นค้นคว้าเรื่องใหม่ ๆ มาเพิ่มเติมเสมอ ๆ ความรู้ที่ได้มาจากรอบตัวเรา จากเพื่อน จากพี่ จากน้องที่เราเห็นและสัมผัสทุกวันมาขัดเกลาแต่งเติมในเชิงสร้างสรรค์ ชื่นชม (AI)มองทางบวก (Positive thinking) จะเป็นการเพิ่มสีสันและคุณค่าอย่างไม่น่าเชื่อ ลองซิ...แล้วคุณจะรู้ว่า Blog ของคุณนั้นจะน่าอ่านเพียงใด
เก่งจริงจิ๊ง ตัวแค่นี้ ทำไมไม่รู้จักแก่บ้างนะ
ดีใจกับพี่เล็กด้วยนะคะ และจะพยายามเขียนบล็อคให้เก่งแบบพี่
อ่านแล้วเขินเลยครับ "ดีได้ก็ด้วยตัวตน ของตัวเอง" นะครับ
ดีได้ด้วยตนนั่นถูกต้อง...
แต่ถ้าผองเพื่อนไม่มาเยี่ยมก็เศร้าหมอง
ได้ทั้ง Share and Learn ดังใจปอง
ทุกกำลังใจเป็นสิ่งของล้ำค่าเอย
แวะมาอ่านเทคนิคเขียนบล็อกให้ได้ดี ครับ
ขอบคุณครับ...