โลกนี้ไม่มีอะไร ที่ต้องไปตึงเคร่งเหมือนหนังกลองไปทุกเรื่อง วิชายืดหยุ่นศาสตร์ วิชาโช๊คอัพศาสตร์ บางครั้งก็เป็นเหมือนมือวิเศษมาช่วยคลี่คลายปัญหาได้อย่างง่ายดาย ถ้าทั้ง2ฝ่ายหันหน้ามาจ๊ะจ๋ากัน
ข้าราชการกระทรวงไอซีที.ที่ดีและน่ารักมีเยอะ นักเลงพอ..ที่จะตกลงปลงใจทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย คุณน้าเสกสรร เกิดพิพัฒน์ เคยมาดูงานที่นี่ ในฐานะนักศึกษา วปอ. ยังมาเปิดหมวกเรี่ยไรเงินซื้อตู้ฟักไข่ให้เด็กๆโรงเรียนบ้านเม็กดำ เป็นคนที่มีต้นทุนมิติทางสังคมสูง น่ารักน่ากอด บอกไว้ก่อน อิอิ
ผมเป็นคนหวานแหว๋วจริงๆนะ มีหลายบล็อกที่ท่านผู้ใหญ่อ่านแล้วรำคราญ..มันจะเขียนเพ้อเจ้อลากยาวไปถึงไหนๆ พิรี้พิไรออดอ้อนอยู่นั่นแล้ว ก็บางทีมันอยากระบาย..
ความรู้สึก ให้เป็น ความรู้สั่น
· อ่านแล้วเหมือนโดนผีอำ ก็มี
· อ่านแล้วน่าถี- ก็มี
· อ่านแล้วโดนใจ ก็มี
· อ่านแล้วน่ากอด ก็มี
เช้านี้ ท่าน รศ.ดร.พูลพงษ์ บุญพราหมณ์ คณบดีสำนักวิชาการสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ มากับท่านเสกสรร เกิดพิพัฒน์ ผู้อำนวยการกลุ่มงานส่งเสริมและพัฒนาสังคมอิเล็กทรอนิกส์ ได้กรุณาแวะมาพบปะแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เรื่องดำเนินการศูนย์ถ่ายทอด ICT.ชุมชน มหาชีวาลัยอีสาน
เราคุยกันสบายๆ ท่านมีประสบการณ์สูง มองแว๊บเดี๋ยวทะลุ รู้ว่าที่นี่ทำงานด้านICT.ตามสไตล์ของเฮฮาศาสตร์ มองหาวิธีที่จะเอาไอทีเข้าไปเกาะกุมหัวใจคนไทยแต่ละสาขาอาชีพอย่างไร? ได้คิดและทดลองทำเรื่อยมา เป็นการเรียนรู้ตามสภาพธรรมชาติแห่งสังคมในชุมชนแวดล้อม
สรุปว่าเรื่องศูนย์ไอซีทีชุมชน พบทางออกที่ดี คิดไปในทางเดียวกัน ปรับจูนเข้าหากัน นอกจากการยึดกฎระเบียบแล้ว ควรยึดกฎสังคมชุมชนประกอบด้วย เข้าใจถึงความต่างแต่ละแห่งมันมีจริง การเรียนรู้วิธีการผ่านระบบระเบียบราชการเป็นศาสตร์และศิลป์ ที่ข้าราชการทั่วไปควรศึกษา ถ้าแข็งๆทื่อๆเป็นหน้าที่เสี่ยวอ้อ เพราะไม่ต้องใช้การตัดสินใจและรับผิดชอบอะไร?
ถามว่าวันนี้! ผมกับแขกที่มาเยือน 2ท่าน ทำอะไรกัน?
เราเช็คใจ! ไม่ใช่เช็คแฮนด์!
ถอยมาคนละก้าว ..แล้วโผเข้ากอดกัน
อิ อิ .
ยินดีด้วยนะคะพ่อครูบา
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ค่ะ ขึ้นกับว่าจะเลือกวิธีการใดเนาะ
รู้สึกดีจริงๆที่ได้อ่าน blog นี้ค่ะ
เรียบร้อย รร.ครูบาไปตามระเบียบ แหมดีจังที่มีเครือข่ายของผม ที่เข้าใจวิถีชีวิต มาร่วมสถิตย์ที่นี่ ยินดีๆครับ
คนอะไร เสียงไม่ดัง แต่ฟังชัด
คนอะไร ช่วยขจัด (ให้)จิตแจ่มใส
คนอะไร เสียงไม่ดัง (แต่)ฟังทีไร
คนอะไร ชอบทำให้ ใจ(เกือบ)ร้าวราน
.......
คนอะไร เสียงไม่ดัง แต่ขย้ำจิต
คนอะไร แตะโน่นนิดนี่หน่อย บ่อยบ่อยครั้ง
คนอะไร เสียงไม่ดัง แต่จริงจัง
คนอะไร เข้าไปนั่ง (ใน)หัวใจคน
.......
คนอะไร ชอบทำหวาน หว่านเสน่ห์ทั่ว
คนอะไร ชอบยั่วเย้า เคล้าความหวาน
คนอะไร ชอบทำให้ ใจเบิกบาน
คนอะไร ชอบทำหวาน ให้หน้าบาน(เป็นจานเชิง...)
.......
คนอะไร ใช้ศาสตร์ศิลป์ ปีนเกลียวคลื่น
คนอะไร ใช้ยิ้มชื่น สยบ(ความ)เคลื่อนไหว
คนอะไร ใช้ทั้งชีวิต และจิตใจ
คนอะไร ที่ทุ่มทำ แต่กรรมดี
.......
ไม่ต้องบอก คนอะไร ใครก็รู้
ไม่ต้องบอก พ่อยอดชู้ อยู่ที่ไหน
ไม่ต้องบอก พวกเราก็อยากไปหา แม้จะอยู่แสนไกล
คนอะไร๊ คนอะไร น่าฮักจัง
.......
อิอิอิ
ขอมอบให้ “คนอะไร”
..........
ก๊ากส์.....
............
เอ๋า...
ผู่ได๋นิ
ผู้ได๋น๊อ...
บ่อฮู้จัก สิถืกไล่บ๊อนิ
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก
ยินดีด้วยครับ