ครูพันธุ์ใหม่ คือ ครูยุคใหม่ ที่ควรเป็นครูใจอาชีพ ครูต้องยืนต้านและโต้กระแสความเปลี่ยนแปลง ไม่มีอาชีพไหนลำบากและยุ่งยากเท่ากับอาชีพครู ขนาดเข็นครกขึ้นเขายังเบากว่าภาระของครู เพราะครูต้องย่อยหินทั้งภูเขา!

เช้าวันนี้เริ่มที่ครูเก๋าส์ โคกเพชร1 ได้เสนอลีลาครู เรื่องความเจ็บปวดของครู ครูสะอื้น ผมแอบฟังแล้วหนักใจแทนท่านอัยการชาวเกาะ  ก่อนหน้านี้ได้ทราบข่าวเรื่องการร้องเพลงของชาวใต้ แต่ชาวอีสานโคกศรีสะเกษไม่เคยได้ทราบข่าวมาก่อนว่า ครูวุฒิจะมีลูกคอทองคำ น้ำเสียงระดับระฆังเงินเรียกพี่ ครูวุฒิได้เล่าเรื่องราวของครูไกลปืนเที่ยงสดๆจากตัวเป็นๆ  แทนการอ่านจากบล็อก

เจ้าลูกชายสายลม เสนอเรื่องโครงการพัฒนาคุณภาพชีวิตครู พูดตรงๆก็คือ”โครงการช่วยเหลือครูเป็นหนี้” ธนาคารออมสินจะมีแผนงานบรรเทาภาระหนี้สินด้วยวิธีการอะไร? ปรับอัตราดอกเบี้ยอย่างไร? หรือออกแบบการจ่ายหนี้สินให้ดีกว่าที่เป็นอยู่อย่างไร?

รายการต่อนี้ไป ท่านเล่าฮูแสวง เริ่มด้วยเพลงสากล ตามด้วยสุภาษิตที่สะท้อนกำลังใจ เด็กรุ่นใหม่ทำใจไม่ได้  อย่าเชื่อข่าวลือ เล่มเกมส์กับเด็กปล่อยให้เขาชนะไปเสีย ใครจะวิจารณ์อย่างไรก็ช่างอย่าโต้ตอบ ให้โอกาสคนอื่นหลายครั้ง สถานการณ์อะไรเกิดขึ้นให้ใจเย็นๆ อย่าให้ปัญหาของเราทำให้คนอื่นเบื่อหน่าย.. ไม่ใครอยากฟังคนบ่นปัญหา เขาถามด้วยมารยาท อย่าพูดว่าเวลาไม่พอ เพราะเวลาที่คุณมี24ชั่วโมงเท่าไอสไตล์ เราจะเสียใจในสิ่งที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำ จริงจังและเคี่ยวเข็ญตัวเองแต่อ่อนโอนกับคนอื่น ให้ความนับถือกับคนที่ทำงานทุกอาชีพ …ฯลฯ

“ เมื่อมีใครสวมกอดคุณ ให้เขาปล่อยแขนก่อน ”

ท่านเล่าฮู ชวนนักศึกษาออกไปดูความรู้ในธรรมชาติ เป็นการขยับเข้าไปหา ไปดู ไปพิจารณาความรู้ชุดที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ ที่เป็นปมด้อยของคนเรา อยู่บนโลกไม่นี้แต่ไม่รู้ไม่ศึกษา อยู่ในถิ่นไหนไม่รู้ไม่ศึกษากึ๋นของพื้นที่นั้น แถกไถไปเรียนแต่เรื่องไกลๆที่นำมาแก้ไปปัญหาใกล้ตัวไม่ได้ โดนต่อว่าบ่อยๆ..เอ้าพวกเธอเรียนหลักสูตรท้องถิ่นก็แล้วกัน จะเรียนอย่างไรละครับ เมื่อตาบอดสี หน้าบูด ใจระบม!!!

ผมโชคดีอีกแล้ว ท่านพระครูประดิษฐ์วราลังการ (หลวงพ่อคำรณ) วัดบ้านลำดวน อำเภอกระสัง จังหวัดบุรีรัมย์ 086-254-2438 ท่านได้พากำนันและผู้นำชุมชน มาติดตามดูนักศึกษาเกษตรกรรมที่มาฝึกงานอัดอิฐดินซีเมนต์ เรื่องนี้ธรรมะจัดสรรอีกแล้วเจ้ากอล์ฟเอ๊ย!..เรามีวัดที่จะนอนคุยกับพระคุณเจ้าอีกแห่งหนึ่งแล้ว

ช่วงบ่าย ครูอึ่ง แห่งมงคลวิทยา จังหวัดลำพูน ได้ชวนคิดเรื่องการเตรียมตัวเตรียมใจในการตั้งต้นเรียน ช่วงหนึ่ง อ.อึ่ง ถามว่า.. เรามาที่นี่ทำไม?  ระหว่างนั้น คุณหนูที่มาด้วยโพล้งขึ้นว่า..เรามาหาความรู้คับ! โอ้โฮ ๆ ครูพันธุ์ใหม่เตรียมเครื่องมือตอบที่ยอดเยี่ยมมาด้วย! หลังจากนั้นสไลด์ชวนคิด ก็ทยอยออกมาอย่างไหลลื่น เพื่อจูนใจครูรุ่นใหม่มีวิธีมองแบบเอกซเรย์ เรียนวิธีไล่มองตามความคิดที่ตากับสมองเกี่ยวก้อยกันเดิน

เราเห็นอะไร

ลำดับขั้นตอนการเห็น สะท้อนอะไร?

ขั้นตอนเหล่านี้เราเข้าใจว่าอย่างไร?

เป็นวิธีสะแกนการมอง

คำถามคือ  สิ่งเหล่านี้บอกอะไรแก่เรา?

อย่ามองแค่สิ่งที่เห็น

อย่ารีบตัดสินทันที

รายละเอียดๆเล็กๆมีความสำคัญต่อเนื่องเชื่อมโยงกัน

เล็กๆน้อยๆนี่สิ ยิ่งควรหาวิธีเรียนให้รู้

ถ้าเรียนรู้สิ่งเล็กน้อยไม่เป็นไม่ได้

จะไปเรียนสิ่งใหญ่ๆยากๆได้จริงหรือ?