เรื่องนี้ตรงกับปรัชญาการศึกษา..ไม่มีใครแก่เกินเรียน ใช่รึเปล่าไม่ยืนยัน

แต่ถ้าบอกว่า..ไม่มีใครแก่เกินกอด..ผมนะเชื่อเลยละขอรับ

บางคนบอกว่า..ชีวิตคือการศึกษา

กอดก็เป็นการศึกษา นะขอรับ นายช่างใหญ่ยืนยันได้

เพราะเที่ยวนี้แลกกอดกันทั่วหน้าตามประสาของหมู่เฮา

·       วันนี้นักศึกษารุ่นหง่อมระดับชาติ มารายงานตัว

·       กรอกทะเบียนประวัติตามพิธีการรับนักเรียน

·       รับการปฐมนิเทศกลุ่มย่อยจากลุงเอก

·       แนะนำตัว แลกนามบัตร

·       วัดตัวตัดชุด

นักศึกษารุ่นแรกนี้มากหน้าหลายตา

คุณศิริบูล นัฐพันธ์

เข้ามาทัก บอกว่าเป็นเกียรติมากที่ได้เป็นนักศึกษาร่วมรุ่นกับครูบา

..แหม โฆษกอาชีพนี่ เขามีวิธีวิธีพูดให้ใครๆปลื้มตรงๆง่ายๆ..

แต่ในกลุ่มชาวG2Kเป็นอะไรที่มีชีวิตจิตใจมากกว่านั้น เครือญาติที่อยู่ในปริมณฑลมาพบปะกันอย่างชื่นหมื่น กินข้าว คุยกัน แลกข่าว และกอดรับเป็นคณะๆอย่างชื่นมื่น ลุงเอก นายช่างใหญ่ หนุ่มหล่อเอก คุณหมอนนทลีแห่งกรมอนามัย เจ้าภาพหลัก รับรองกันตามสไตล์เฮฮาศาสตร์ ผม ท่านอัยการ หมอเจ๊ เป็นอาคันตุกะวาระจรมาจ๊ะจ๋า ได้เวลาก็แยกย้ายกันกลับ

ผม ท่านอัยการชาวเกาะ คณะหมอเจ๊จากกระบี่ นั่งรถตู้มารับกลับสตึกด้วยกัน หมอเจ๊พูดเป็นลาง..เกรงว่าจะหลงทาง ออกจากกรุงเทพลุงเอกให้สารถีขับรถนำออกมาตั้งหลักที่ถนนสายตรงสู่ภาตะวันออกเฉียงเหนือ เราวิ่งออกจากกทม. ทุกคนสบายใจไม่หลงแน่ มีผมเจ้าถิ่นนั่งกำกับทางมาด้วย ผมเห็นว่าตั้งลำได้แล้วก็ถามหาโน้ตบุ๊กส์ เพื่อจะดูข่าวในG2K.  สัญญาณGPRS.ไม่ดีจึงปิดไว้

ในระยะเข้าด้ายเข้าเข็มที่ผมปิดโน๊ตบุ๊กส์เก็บ

มองไปเห็นป้ายข้างทาง

ไอ๊หย่า..ซีเลี้ยว..อยุธยา-อ่างทอง-สิงห์บุรี

โธ่!! นี่เราหลงเข้ามาสายพหลโยธินมุ่งขึ้นภาคเหนือ

หมุนพวงมาลัย90องศา แว๊บเข้าไปในตัวจังหวัดอยุธยา ไหนๆก็มาแล้ว ระหว่างคลำทางกลับก็ชมโบราณสถานแก้เขิน กว่าจะถึงอำเภอวังน้อยคำนวณระยะทางไป-กลับประมาณ100กม.เศษ เป็นกำไรการเดินทาง ย้อนกลับได้ก็จวนโพล้เพล้

โชเฟอร์เล่าบอกว่า..เขาเข้าใจผิด

นึกว่าหมอเจ๊จะไปสุโขทัย

เตรียมทำการบ้านศึกษาเส้นทางล่วงหน้า

เพิ่งทราบ ไปเดี๋ยวนี้เองว่า..ไปบุรีรัมย์ ฮะฮ่าๆๆๆ

“คอยดูเถอะหมอสุธีเอาไปแซวเละแน่เรื่องนี้”

โชเฟอร์เราขับรถอึดมาก มาหมดแรงข้าวต้มตอนออกจากนางรองเล็กน้อย จอดรถข้างทางเปลี่ยนให้โชเฟอร์กิตติมศักดิ์ ท่านอัยการจังหวัดขับแทน คุยกันว่าจะแวะกินข้าวต้มเติมพลังในเมืองบุรีรัมย์ ผมเผลองีบไป ตื่นมาอีกทีอัยการขับรถมาโผล่เส้นบายพาสรอบนอกจังหวัด ดูหลักกม.บอกว่า30กม.จะถึงสตึก เราคงไม่บ้าพอที่จะเลี้ยวรถไปหาข้าวต้ม จึงบึ่งแหลกเข้าสวนป่า

ฝนตกหนักก่อนหน้าเรามาถึง อัยการพิจารณาตลอดระยะทาง บ่นทุก10นาทีว่าป้ายบอกทางไม่เห็น ใครมาหลงแน่ ไม่มีทางที่ใครจะมาถูก

ผมบอกว่ารุ่นก่อนเขาก็มากลางคืนอย่างนี้แหละ

ทีม2แคว กำแพงเพชร ขอนแก่น ลำพูน กรุงเทพ สุพรรณบุรี  

เขามาถึงได้ยังก็ไม่รู้

ล้อหยุดเคลื่อนตอน02.00น. ป้าจุ๋มนั่งพิมพ์คอมรออยู่ตามสัญญา โผผวากอดรับตามธรรมเนียม สมาชิกอื่นแยกย้ายกันไปนอน พวกเรายังคุยกันต่อ ป้าจุ๋มเอาบะจ่าง ข้าวต้มมัดสูตรแจ้งวัฒนะมาเลี้ยงรอบดึก กว่าจะแยกกันไปนอนได้จวนๆ03.00น.

ผมตื่นมา 05.05 น. กำลังพิมพ์รายงานฉบับนี้

เมื่อตะกี้ คุณน้าแห่งชาติอึ่งอ๊อบ คนสวย  แซ่เฮ โทรมาว่าถึงแล้ว

รอตรง บขส.นั้นแหละ แม่หวีออกไปรับนานแล้ว

อีกไม่กี่นาที สวนป่าจะมีมหกรรมกอดครับท่านผู้ชม

Key Word :

“กอดไม่เกิดมลภาวะ ไม่มีราคา มีแต่คุณค่าแห่งน้ำใจไมตรี

ใครไม่สนิทใจกอด ไม่เคยกอด ทำใจไม่ได้

นับว่าน่าเสียดายโอกาสของชีวิต

ควรเริ่มฝึก กอดตัวเองก่อน”