เครื่องมือเพิ่มรอยหยักของการทำงานกับชุมชน

เรื่องเล่าของพี่เลี้ยง

การฝึกประสบการณ์ของน้องนักศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่นที่สวนป่ามหาชีวาลัยมาถึงวันนี้ก็นับว่าเข้าสู่สัปดาห์ที่สองแล้ว งานนี้ผมเองไม่ทราบแน่ว่าน้องทุกข์หรือสุข แต่สังเกตได้ว่าทั้งสองสนุกกับการเรียนรู้ที่นี่พอสมควรและยิ่งตอนนี้ ทั้งสองก็มาเจองานอบรมเกษตรกรด้วยก็นับว่าได้ประสบการณ์

แม้ครูบาฯเองไม่ได้มอบหมายงานนี้อย่างเป็นกิจลักษณะ แต่ก็นับว่าเป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องช่วยเหลือและดูแลโปรแกรมการทำงานของทั้งสองตามที่ครูบาฯมอบหมายให้ ดังนั้นหน้าที่ของพี่เลี้ยง(Coaching)จึงเป็นงานอีกหนึ่งอย่างที่ผมทำ

ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาแม้งานที่สวนป่าจะมาก แต่ผมคิดว่าน้องทั้งสองคนได้เรียนรู้งานที่รวดเร็ว และออกจะเรียกว่าเป็นงาน เป็นมวยอยู่มาก โดยมีแผนงานหรือเป้าหมายตามที่ครูบาฯมอบหมายลงมาให้ทั้งสองคนช่วยทำ ให้คำแนะนำคนงานที่สวนป่า

ส่วนงานในการพัฒนาตนเองของน้องครูบาฯได้ย้ำเรื่องกระบวนการบันทึกเป็นหัวใจอย่างหนึ่งของการฝึกประสบการณ์ที่นี่ วันเจอกันครั้งแรกครูบาฯมอบสมุดบันทึกเล่มใหญ่ให้ทั้งสองคนได้ลงมือบันทึก ซึ่งบันทึกเล่มนั้นเป็นสมุดบันทึกส่วนตัวของทั้งสอง

ส่วนบันทึกที่ครูบาฯและผมในฐานะพี่เลี้ยงสนับสนุนให้ทั้งสองได้ทำอีกอย่างคือ การเขียนบันทึกประสบการณ์ที่สวนป่าให้ปรากฎบนโลกออนไลด์ผ่านเครื่องมือทมี่เรียกว่า blog ซึ่งผมใช้เวลาไม่มากในการ coaching เพราะน้องทั้งสองมีทักษะด้านคอมพิวเตอร์ดีในระดับที่ไม่ต้องลงรายละเอียดมาก เพราะเครื่องมือในการใช้บนblog นั้นเรียนรู้ได้และฝึกทำได้

ผ่านไปไม่ถึงชั่วข้ามคืนน้องทั้งสองคนมีบันทึกเป็นของตนเองและเหล่าจอมยุทธทั้งในสวนป่าและเพื่อนพ้องญาติมิตรชาว g2k ก็เข้าไปช่วยเชียร์ซึ่งในฐานะ coach ต้องขอขอบพระคุณไว้ ณ โอกาสนี้เพราะนี่เป็นเสมอืนพลังใจของนักเขียนรุ่นใหม่แบบนี้

ส่วนท่านที่สนใจยังไม่ได้เอาเข้าไว้ในแพลนเน็ตก็ตามติดได้ที่ครับ