ผมเริ่มเขียนบล็อกครั้งแรกเมื่อปลายเดือนมีนาคมปีนี้โดยแอบไปเข้าอบรมกับศูนย์บริการวิชาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่นพร้อมกับเพื่อน ๆ ชาวBlogger มือใหม่อีกราว 20 คน
ตอนนี้ผ่านไปแล้วราวสี่เดือน มันเป็นสี่เดือนที่ผมออกจะสนุกสนานกับการเรียนรู้ การเผยแพร่ แลกเปลี่ยน รับเอาความคิดใหม่ ๆ ผ่านทางบล็อกเพราะที่นี่มีผู้รู้และพร้อมที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้หลากหลายวิชาชีพ หลากหลายบุคคลิกในขณะเดียวกันก็มีเพื่อนทางบล็อกที่น่ารักที่เฝ้าติดตามงานของเราอยู่เรื่อยมา นับว่าเป็นกำลังใจและเป็นครูที่คอยแนะนำ
ผมไม่มีความรู้เรื่องบล็อกมากนักแต่ก็คิดเสมอว่าอยากบอกต่อเรื่องราวของบล็อกให้เพื่อนสนิทและคนรู้จักมักคุ้นรู้จักและเข้ามาสัมผัสอย่างต่อเนื่อง ส่วนใหญ่ออกจะไม่ประสบความสำเร็จสักเท่าไรเพราะทุกคนชอบเข้ามาอ่าน แต่ไม่ชอบเขียน ไม่ชอบแสดงความคิดเห็น
ผมเลือกที่จะบอกกล่าวบันทึกของผมไปยังเพื่อนสนิทมิตรสหายผ่านการเตือนทางอีเมลล์ทุกสัปดาห์เพื่อไม่ให้เขาลืมเข้ามาอ่าน และก็ค่อนข้างได้ผล เพื่อนๆพี่ ๆและคนสนิทเข้ามาอ่านและเมื่อเจอหน้าเราก็จะพูดคุยเรื่องในบล็อก
แต่ยังมีข้อจำกัดอย่างหนึ่งของเพื่อน ๆ ที่ไม่สามารถติดตามบันทึกของผมได้ตลอด คือทุกคนไม่มีคอมพิวเตอร์ส่วนตัวที่สามารถเชื่อมโลกไซเบอร์ได้ด้วยตนเอง อาจจะต้องใช้ผ่านเน็ตคาเฟ่ ซึ่งไม่สะดวกเลย
ด้วยเหตุนี้จึงมีเพื่อน ๆ แนะนำให้ผมรวมบันทึกในบล็อกที่เขียนเหล่านี้มารวมเป็นเล่ม ๆ เพื่อสะดวกในการอ่านและการพกพาไปอ่านที่ใดก็ได้ ลดข้อจำกัดเรื่องช่องทางในการเข้าถึงบล็อกของผม
ผมได้แนวคิดนี้และออกจะคล้อยตามและเชื่อคำแนะนำ เพื่อไม่ให้สิ้นเปลืองผมจึงจะรวมเป็นหนังสือทำมือแทนการพิมพ์ที่ละมาก ๆ อาจจะทำทั้งแบบปกแข็งและแบบปกอ่อน
ความคิดนี้จะดีมาก หากผมมาเล่าให้เพื่อน ๆชาว Blogger ฟังและจะได้ฟังคำแนะนำ รูปแบบ และเทคนิคในการรวมเล่มจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ และอาจารย์ ดังนั้นหากผู้อ่านบล็อกของผมมีข้อแนะนำในการแนวคิดการรวมเล่มนี้ ช่วยแนะนำด้วยนะครับทั้งรูปแบบ เนื้อหา
หวังว่าคงได้รับคำแนะนำดีดีจากทุกท่านเช่นเคยนะครับ
เป็นความคิดที่ดีมากเลยครับ
จากประสพการณ์ที่เคยทำเว็บไดอารี่นะครับ
ตอนนั้นเขียนอยู่ได้ประมาณ 1 เดือนเว็บก็ประกาศว่า
เซฟเวอร์รับข้อมูลไม่ไหว ต้องทำการลบบันทึกเก่าแบบไม่ทันตั้งตัว (เครื่องมันล่มแบบไม่บอกครับ)
ดังนั้นเราต้องมีการสำรองข้อมูลไว้ครับ
ถึงที่นี่จะยังไหวก็ตาม
โดยเฉพาะความคิดเห็นที่เข้ามานี่จะบันทึกลำบากเพราะมักจะมีการอัพเดตเรื่อยเหมือนบันทึกยังมีชียิต (โต้ตอบได้)
แต่ส่วนนี้เป็นส่วนสำคัญที่สุดของบันทึกนะครับ
ซึ่งผมเชื่อว่าคุณออตก็ต้องการเก็บส่วนนี้ไว้เช่นกัน
ก็มาเตือนไว้นะครับ อนาคตเราต้องกันไว้ดีกว่าแก้ อิอิ
ขอขอบคุณอาจารย์ออต...
คุณณรงค์ ม่วงตานี ผู้เชี่ยวชาญ iT โรงพยาบาลสอนมา...
เราบันทึกหน้าจอของบล็อกเก็บไว้ให้เพื่อนๆ อ่านได้อย่างนี้...
ต่อไปไม่ต้องเตือนเพื่อนๆ ทางอีเมล์อีกแล้ว ให้ส่งไฟล์พวกนี้ไปให้เลย
ขออภัยอาจารย์ออต...
ปล่อยไก่ไปหลายตัว...
ยังดีที่ไม่ปล่อยไข้หวัดนก
คุณออตครับ
ผมเคยคิดแบบนี้ในใจ
วันหนึ่งอยากจะเก็บความคิดของตัวเอง รายทางมารวบรวมแล้วออกหนังสือเหมือนดารา (อิอิ)
ผมคิดว่าความคิดเราแต่ละช่วงเวลา เปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าสนใจมาก
เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วย
และเห็นด้วย กับคุณจันทร์เมามาย ที่ต้องเก็บข้อคิดเห็น นำมารวบรวมด้วย
เรียน อาจารย์ออต...
เรียนเสนอให้ลองวิธีอื่นอีก เช่น
อาจารย์แมวที่ลำปาง...
ผมเรียนเชิญน้องขวัญให้สมัครเป็นสมาชิก Go2Know เพื่อมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน...
มาต่อยอดอีกทีนะครับ
หากจะส่งเนื้อหาให้เพื่อนหรือใครก็ตามครับ
ตามที่คุณออตว่า เพื่อนไม่มีการต่ออินเตอร์เน็ต
คุณหมอวัลลภ ปล่อยไก่อย่าไปปล่อยแถวพิจิตรนะครับ เดี๋ยวจะโดนจับเชือดหมด
ขอบคุณทุกความเห็นครับ ได้ไอเดียดีๆ เยอะเลย
อาจารย์พี่ขจิต ผอ.บวร ขอบคุณมากครับสำหรับข้อเสนอแนะเรื่องชื่อหนังสือทำมือของผม หากมีชื่ออื่น ๆที่อยากเสนอก็ส่งมาได้เรื่อย ๆนะครับ
คุณมะปรางเปรี้ยว การรวบรวมเป็นหมวดหมู่ที่แนะนำมาจะลองเอาไปแชร์กับเพื่อน ๆ ที่จะมาช่วยทำให้นะครับตอนนี้กำลังหาบรรณาธิการ คนเขียนภาพประกอบอยู่
อาจารย์หมอวัลลภ ผมจะทำCD ด้วยอย่างที่อาจารย์แนะนำนะครับและในขณะเดียวกันก็จะทำหนังสือด้วยแบบว่าหลายๆ แบบแต่แบบละน้อย ๆ นะครับ
คุณจตุพร ทำเลยครับออกพร้อมกับผมไปเลยนะครับเราจะได้เผยแพร่พร้อม ๆ กันจะได้เหมือน กอล์ฟ-ไมด์(ฮา)
คุณเมตตรา ขอบคุณครับที่เข้ามาเขียนข้อเสนอแนะในบันทึกของผม หวังว่าคงจะเป็นแฟนประจำกันนะครับ
พี่ niddnio ขอบคุณมากครับที่ช่วยเหลือ แนะนำชื่อหนังสือบ้างนะครับอยากให้พี่เสนอด้วยนะเนี่ย
คุณจันทร์เมามาย แขกคนล่าสุดที่เสนอแนวคิดมาแลกเปลี่ยนกัน เรื่องรูปเล่มแบบผูกผมก็ชอบนะครับและที่สำคัญเราชอบอ่านหนังสือในห้องน้ำเหมือนกัน มีคนดุพฤติกรรมแบบนี้บ่อย แต่ยังแก้ไม่ได้ครับ
เรียนอาจารย์ออต...
เรียนเสนอให้ตั้งชื่อให้ดูเป็นกันเอง + ดูมีเอกลักษณ์ เช่น
อาจารย์ออตเก่งทางสำนวนอยู่แล้วคงจะทำได้ดี...
ขอบพระคุณอาจารย์หมอวัลลภอีกคราหนึ่ง เรื่องชื่อยังคงแนะนำได้เรื่อย ๆนะครับ เปิดรับจนกว่าจะปิดเล่ม ตอนนี้ก็กำลังอ่านอยู่เพราะคำผิดมากเหลือเกินอย่างที่อาจารย์หมอและอาจารย์พี่ขจิต แก้ให้อยู่ตลอดเวลา
เรียน อาจารย์ออต...