ตามที่ได้เกริ่นไว้ เกี่ยวกับนิทานวิวัฒนาการ นี้เป็นนิทานจากการเล่าของนักเรียนกลุ่มแรกครับ เนื้อหาที่ได้รับมอบหมายให้ไปเขียน และวาดภาพประกอบ เพื่อมาเล่าเป็นนิทาน คือ หลักฐานที่บ่งบอกถึงวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต นักเรียนกลุ่มนี้เตรียมตัวมาดีมาก แกตั้งชื่อเรื่องของแกว่า วิวัฒนาการสุดป่วน ผมคัดลอกมาทั้งหมด มิได้ดัดแปลงอะไร

วิธีการเล่านิทานในชั้นเรียน นักเรียนแทบทุกกลุ่มทำคล้ายๆกัน กล่าวคือ จะแบ่งสมาชิกในกลุ่มให้รับผิดชอบพากย์เสียงตัวละคอนต่างๆที่มีในเนื้อหา จะมีคนหนึ่งคอยเปลี่ยนภาพวาด ซึ่งฉายออกจอทีวี ให้สอดคล้องกับเรื่องที่กำลังดำเนินไป

สำหรับนักเรียนกลุ่มนี้ ซึ่งเป็นเจ้าของผลงาน ประกอบด้วย ชิษณุ บัวกลอย(นุ) , สราวุฒิ คงสวัสดิ์(ป๊อบ) ,    ทวีทรัพย์ รอดเขียว(จ๊อด) , นุจรีย์ ยวงปิน(นิด) และ รัตนาภรณ์ พรมสงฆ์(เขียว)ครับ

ณ ซอกหลืบหนึ่งของเมือง มีหมู่บ้านเล็กๆซ่อนอยู่ หมู่บ้านนี้มีชื่อว่า“ชุมชนกลุ่มน้อยบ้านหมื่นจันทร์ที่ 0.001” ซึ่งหัวหน้าหมู่บ้านคนเก่าได้หมดวาระลง และต้องการหาหัวหน้าหมู่บ้านคนใหม่ขึ้นมาแทน โดยหัวหน้าคนใหม่ต้องผ่านการคัดเลือกจากหัวหน้าคนเก่า

ซึ่งหัวหน้าคนเก่าได้กล่าวขึ้นมาว่า“โฮะ โฮะ โฮะ นี่ก็ได้เวลาแล้ว ที่ตัวข้านี้หมดวาระลงในการเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน ผู้ใดที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนใหม่ จะต้องหาหลักฐานทางวิวัฒนาการให้ชัดเจนที่สุด ข้าถึงจะให้ขึ้นเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน”

นายดำเกริง เขามีความเชี่ยวชาญในด้านการขุดบ่อน้ำให้แก่คนในหมู่บ้านชุมชนกลุ่มน้อยบ้านหมื่นจันทร์ที่ 0.001 วันหนึ่งเขาได้ไปขุดบ่อน้ำให้กับนายปือจังฮะ            

• นายดำเกริง  :   จะให้ข้าขุดบริเวณไหนดี         
• ปือจังฮะ      :   หลังบ้านข้า..เอาเลย         
• นายดำเกริง  :   ได้..เดี๋ยวข้าไปขุดให้

หลังจากได้พูดคุยกับนายปือจังฮะ นายดำเกริงจึงมุ่งตรงไปที่เป้าหมาย ตั้บ ตั้บ ตั้บ และเขาก็ขุดลึกลงไปเรื่อยๆ จนพบซากกระดูกมากมาย เขาจึงอุทานขึ้นมาว่า ฮุ้ย! ซากเหล่านี้น่าจะมีประโยชน์ เขาคิดแล้วคิดอีก และนั่งมองกระดูกเหล่านั้น จนเขาได้ปิ๊งไอเดียขึ้นมาว่า“นี่แหละ คือ หลักฐานที่น่าจะบอกถึงวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตได้ แฮะ แฮะ แฮะ” จากนั้นเขาได้เดินทางไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน และได้พูดคุยกับหัวหน้าหมู่บ้าน ถึงหลักฐานที่ตนเองหามาได้

• นายดำเกริง  :   ท่านผู้ใหญ่ ข้ามีหลักฐานมาให้ท่านดูแล้ว         
• ท่านผู้ใหญ่   :   ไหนล่ะไอ้เกริง? เอาออกมาดูสิ         
• นายดำเกริง  :   นี่ไง ขาม้าไง..ผู้ใหญ่ ขาที่ฉันพบลึกสุดจะสั้นสุด และในชั้นต่อๆมาจะยาวขึ้นเรื่อยๆ ข้าจึงคิดว่าม้าในยุคแรกมีลักษณะเตี้ย และมีวิวัฒนาการจนสูงขึ้นเรื่อยๆ นี่แหละหลักฐานชิ้นสำคัญของข้าล่ะพ่อผู้ใหญ่         
• ท่านผู้ใหญ่   :   เดี๋ยว..ขอให้ข้าคิดดูก่อนนะ ว่าข้าจะเลือกเจ้าหรือเปล่า วันที่ 28 สิงหาคม เดี๋ยวรู้กัน

ส่วนเซฟเป้า ชายผู้มีหน้าที่ทำอาหารเลี้ยงคนในหมู่บ้าน เซฟเป้าได้นำสัตว์มากมายหลายชนิด มาทำอาหาร เช่น วาฬ ซาลามานเดอร์ จระเข้ นก ค้างคาว ตุ่น เป็นต้น จากการแล่เนื้อสัตว์ออก เซฟเป้าได้เห็นกระดูกมากมายหลายชนิด เซฟเป้าได้สังเกตเห็นกระดูกรยางค์คู่หน้าของสัตว์ต่างๆ เซฟเป้าจึงได้ความคิดขึ้นมาว่า น่าจะเป็นหลักฐานที่แสดงถึงวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตได้ เขาจึงเดินทางไปพบผู้ใหญ่

• เซฟเป้า        :   ผู้ใหญ่ๆ ข้ามีหลักฐานมาให้ท่านดู         
• ท่านผู้ใหญ่    :   หลักฐานอะไรล่ะเซฟเป้า         
• เซฟเป้า        :   ก็หลักฐานเกี่ยวกับวิวัฒนาการงัยท่านผู้ใหญ่         
• ท่านผู้ใหญ่    :   มันเป็นยังงัยว่ามา         
• เซฟเป้า        :   ก็เนี่ยท่านผู้ใหญ่..กระดูกรยางค์คู่หน้าของสัตว์ต่างๆ ที่มีลักษณะภายนอกต่างกัน จะมีกระดูกรยางค์คู่หน้าเนี่ยคล้ายกัน         
• ท่านผู้ใหญ่    :   มันคล้ายกันงัย พูดต่อสิ         
• เซฟเป้า        :   ผมคิดว่าพวกสัตว์ต่างๆเหล่านี้ น่าจะมีบรรพบุรุษเดียวกัน แต่จะมีวิวัฒนาการต่างกันออกไป ตามการดำรงชีวิต และสิ่งแวดล้อม         
• ท่านผู้ใหญ่    :   มันก็ดีอะนะ..แต่ข้าขอคิดดูก่อน วันที่ 28 สิงหาคม ค่อยมาฟังผลนะ

ส่วนดอกเตอร์ปือ มีหน้าที่เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อสัตว์ ซึ่งดอกเตอร์ปือได้เห็นการเจริญเติบโตของตัวอ่อนจากสัตว์หลายๆชนิด ดอกเตอร์ปือนั่งสังเกตสัตว์เหล่านั้นทุกวัน จนเขาได้ความคิดเกี่ยวกับวิวัฒนาการ เขาจึงรีบเข้าพบท่านผู้ใหญ่บ้าน

• ดอกเตอร์ปือ  :   ผู้ใหญ่จ๋า..ผู้ใหญ่ หลักฐานของข้ามาแล้ว         
• ท่านผู้ใหญ่    :   หลักฐานอะไรมันมาล่ะ?         
• ดอกเตอร์ปือ  :   หลักฐานวิวัฒนาการงัยผู้ใหญ่         
• ท่านผู้ใหญ่    :   ข้าไม่ว่าง ข้ามีงาน เอาไว้วันหลัง         
• ดอกเตอร์ปือ  :   ขอร้องล่ะท่านผู้ใหญ่..ฟังก่อน         
• ท่านผู้ใหญ่    :   ฟังก็ฟัง         
• ดอกเตอร์ปือ  :   นี่งัยผู้ใหญ่ สัตว์ที่มีกระดูกสันหลังทุกชนิดนะผู้ใหญ่ ตอนที่มันเป็นเอ็มบริโอ มันจะมีอวัยวะที่เหมือนกัน ซึ่งมันจะมีเหงือกกับหางที่เหมือนกัน แต่เมื่อเจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ก็จะมีวิวัฒนาการเปลี่ยนอวัยวะไปตามการดำรงชีวิตและสิ่งแวดล้อม ก็อย่างเช่น ปลาก็จะพบเหงือกเหมือนเดิม แต่พวกเต่า นก ก็จะไม่พบเหงือก ผมว่านะ มันคงจะมีบรรพบุรุษเดียวกัน         
• ท่านผู้ใหญ่     :   อืม อืม อืม..ข้าไปละ น้องเมย์จังรออยู่ วันที่ 28  สิงหาคมนะ อย่าลืมมาฟังผล

ทางด้านหมอแหยมเขามีหน้าที่รักษาคนและสัตว์ในหมู่บ้าน และมีความรู้เกี่ยวกับกรดอะมิโน เขาได้สังเกตกรดอะมิโนของสิ่งมีชีวิตต่างๆ แล้วนำมาเปรียบเทียบกับคน จึงทำให้เขาได้ความคิดเกี่ยวกับวิวัฒนาการ แล้วนำไปเสนอให้ผู้ใหญ่ฟัง

• หมอแหยม   :   มาแว้วววววว หลักฐานของข้า        
• ท่านผู้ใหญ่   :   มาไม่ดูเวลาเลย..ข้ากับน้องเมย์กำลังกินข้าวกันเลย                  
• หมอแหยม   :   พ่อผู้ใหญ่ก็กินไป ฟังไปก็ได้ ข้าวบ้านข้าหมดพอดี                  
• ท่านผู้ใหญ่   :   ไม่ได้ ไม่ได้ น้องเมย์ไม่ปลื้ม ว่ามา                  
• หมอแหยม   :   ผู้ใหญ่ดูนะ กรดอะมิโนของสัตว์ต่างๆเนี่ย นำมาเทียบกันแล้ว จะเห็นว่ามีสัตว์บางชนิดที่มีกรดอะมิโนต่างกันเล็กน้อย ผมคิดว่า มันน่าจะเป็นบรรพบุรุษเดียวกัน แต่จะมีวิวัฒนาการต่างๆกันออกไปตามสิ่งแวดล้อม                  
• ท่านผู้ใหญ่   :   ก็ดี..แต่วันนี้ขอกินข้าวกับน้องเมย์ก่อน วันที่ 28 สิงหาคม เจอกัน

มาถึงตัวเต็งที่สุด ที่จะได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าหมู่บ้าน นั่นคือ จอมโจรโม่งแดง ซึ่งเป็นโจรสลัดที่ออกเดินทางไปเรื่อยๆ เพื่อปล้นคนเลว เอาเงินมาให้คนดีได้ใช้  จากการเดินทางของจอมโจรโม่งแดง เขาได้พบสิ่งมีชีวิตมากมายในหลายหมู่เกาะ และเขาได้สังเกตเห็นนกฟินส์  เขาได้นั่งครุ่นคิด จนคิดออกว่า มันน่าจะเป็นหลักฐานทางวิวัฒนาการ เขาจึงเดินเรือกลับหมู่บ้าน เพื่อไปพบท่านผู้ใหญ่

• จอมโจรโม่งแดง:  ผู้ใหญ่ขอรับ กระผมมีหลักฐานชิ้นสำคัญ มาให้ท่านได้ดูครับ
• ท่านผู้ใหญ่       :  แหม! จอมโจรข้านึกว่าเจ้าจะเอาเงินมาให้ข้าเสียอีก
• จอมโจรโม่งแดง:  ผู้ใหญ่อย่าหน้าเลือดเลยขอรับ มาฟังเรื่องราวของข้าดีกว่า
• ท่านผู้ใหญ่       :  ว่ามาเลย..จอมโจรโม่งแดง
• จอมโจรโม่งแดง:  แบบนี้ขอรับ จากที่กระผมได้ออกเดินทางไปหลายๆหมู่เกาะ กระผมได้ไปเห็นนกฟินส์ที่มีลักษณะคล้ายๆกัน และจะมีส่วนที่ต่างกันตามสภาพแวดล้อมและเวลา จึงทำให้เกิดวิวัฒนาการในเวลาต่อมาขอรับ
• ท่านผู้ใหญ่       :  อืม..วันที่ 28 สิงหาคม มาฟังผลแล้วกัน      

คนสุดท้ายที่นำเรื่องหลักฐานมานำเสนอให้กับผู้ใหญ่ คือ นายรวมมิตร จิตริษยา ซึ่งเขามีนิสัยขี้โกง เขาได้ไปแอบฟังหลักฐานทั้ง 5 คน แล้วนำมาสรุปเป็นของตนเองและได้นำไปเสนอพ่อผู้ใหญ่     

เช้าวันที่ 28 สิงหาคม ผู้ใหญ่บ้านได้ประกาศผล              

ผลปรากฏว่า ผู้ที่ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านคนต่อไป คือ นายรวมมิตร จิตริษยา เพราะหลักฐานของเขาครบถ้วน สมบูรณ์ที่สุด เมื่อนายรวมมิตร จิตริษยาได้เป็นผู้ใหญ่บ้านแล้ว หมู่บ้านนี้จึงเกิดการโกงกินกันทั้งหมู่บ้าน ก่อให้เกิดความไม่สงบสุข

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าเห็นกงจักรเป็นดอกบัว 

แน่ะ! มีคติสอนใจ ยังกับนิทานของอิสปเลย(ฮา) เห็นเนื้อหา เห็นภาพวาด รวมทั้ง ได้ชมฝีมือการเล่านิทานของนักเรียนกลุ่มนี้แล้ว..ทำได้ดีกว่าที่ครูคิดเยอะครับ