ความรักต่างเผ่าพันธุ์

เป็นตัวอย่างนิทานวิวัฒนาการอีกเรื่องหนึ่ง เขียน วาดภาพประกอบ และเล่า โดยกลุ่มนักเรียนชั้น ม.6/1 ซึ่งจับฉลากได้เรื่อง กำเนิดสปีชีส์ เนื้อหาสาระเรื่องนี้มีมาก แต่แกยกเฉพาะสำคัญๆตอนหนึ่ง มาเล่าเป็นนิทาน โดยตั้งชื่อว่า ความรักต่างเผ่าพันธุ์

เดิมทีเดียว กลุ่มนี้บอกจะขอแสดงเองเลย ไม่วาดภาพประกอบ ไม่เล่า เหมือนกลุ่มอื่นๆล่ะ ได้สิ! ลองดู ดีเหมือนกัน แล้วการแต่งเนื้อแต่งตัว? รุ่งขึ้นแกวาดสัตว์ต่างๆในนิทานเป็นรูปการ์ตูนมาทั้งหมด เพื่อใช้สวมศรีษะนักแสดง ซึ่งจะสวมบทต่างๆ วาดสวยมากครับ ทีแรกนึกว่าพวกแกไปหาซื้อมาเสียอีก..อย่างนี้ทำขายได้เลย

แต่สุดท้าย พอถึงคิวเล่าของกลุ่มแกจริงๆ แกเปลี่ยนเป็นใช้วิธีเล่าเหมือนกับกลุ่มอื่นๆ ภาพประกอบถูกวาดขึ้นมาใหม่ สวยงามไม่แพ้ครั้งแรก นักเรียนกลุ่มนี้ประกอบด้วย ประเสริฐ แป้นบูชา(แสบ) , กมลทิพย์ เพ็ชรอ่อน(ยู่ยี่) , ณิชกมล สาดอ่ำ(เบี้ยว) , สุภัตจิต รอดมุ้ย(อึ่ง) และ กัลยานิษฐ์ แสงรัตน์(อาย)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวหนึ่งเลี้ยงสัตว์ไว้ 2 ชนิด คือ สุนัขกับไก่ และสุนัขกับไก่ ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้

อยู่มาวันหนึ่ง สุนัขก็คุยกับลูกไก่ ซึ่งเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆ สองคนนี้ก็ได้คุยกันว่า

ดำ : จุ๊บุ๊จ๋า เราก็ได้คบกันแบบเพื่อนมานานแล้วนะ เราน่าจะมาลองคบกันเป็นแฟนบ้างดีกว่าไหม (ตอนเล่าจริงทำเสียงออดอ้อน อื้ออ้าๆ แบบวัยรุ่นไม่กล้าบอก ยาวนาน จนผมขำ)
จุ๊บุ๊ : เจ้าดำ..เดี๋ยวจุ๊บุ๊ลองไปถามแม่ดูก่อนนะ
จุ๊บุ๊ : แม่จ๋าๆ จุ๊บุ๊มีอะไรจะถามแม่ คือว่า จุ๊บุ๊จะถามแม่ดีไหม..?
แม่ : มีอะไรล่ะลูก
จุ๊บุ๊ : แม่จ๋า เจ้าดำมันขอจุ๊บุ๊เป็นแฟนน่ะแม่

พอแม่ไก่ได้รู้เรื่องนี้ แม่ไก่ก็ได้เรียกลูกไก่ไปตักเตือน และได้อธิบายเหตุผลที่ลูกไก่ ไม่สามารถคบกับเจ้าดำได้ (เจ้าดำกับเราต่างสปีชีส์กัน จึงไม่สามารถจะมีบุตรไว้สืบสกุล) ลูกไก่เข้าใจในสิ่งที่แม่ไก่พูด วันรุ่งขึ้น ลูกไก่ได้เดินไปบอกเจ้าดำว่า

จุ๊บุ๊ : เจ้าดำ..จุ๊บุ๊มีเรื่องจะบอกเจ้าดำนะ คือว่า เราสองคนไม่สามารถเป็นแฟนกันได้หรอก
ดำ : อ้าว! ทำไมล่ะจุ๊บุ๊
จุ๊บุ๊ : เพราะว่าเรามันต่างสปีชีส์กัน เจ้าดำเป็นสุนัข ส่วนจุ๊บุ๊เป็นไก่ จุ๊บุ๊ต้องขอโทษเจ้าดำด้วยนะ
ดำ : แต่..ดำรักจุ๊บุ๊นะ ฮึ ฮึ ฮึ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฮึๆๆๆ

เมื่อเจ้าดำได้รู้คำตอบ เจ้าดำเสียใจมาก นั่งซึมเศร้า ร้องไห้อย่างหมดความหวัง

และวันต่อมา แม่ไก่ ได้พาไก่หนุ่มมาทำความรู้จักกับจุ๊บุ๊ เขาได้คุยกันว่า

สุดหล่อ : สวัสดีครับ ผมชื่อสุดหล่อครับ
จุ๊บุ๊ : สวัสดี..ฉันชื่อจุ๊บุ๊

เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง สองคนนี้คุยกันอย่างถูกคอ จนเกิดความรัก และความผูกพันกันอย่างมาก เขาได้คุยกันว่า

สุดหล่อ : จุ๊บุ๊จ๋า สุดหล่อรู้สึกว่า สุดหล่อหลงรักจุ๊บุ๊แล้วล่ะ
จุ๊บุ๊ : จุ๊บุ๊ก็รู้สึกดีกับสุดหล่อมากเลยนะ
สุดหล่อ : ถ้าๆๆๆ งั้นเราๆๆๆ
จุ๊บุ๊ : เราแต่งงานกันนะ
สุดหล่อ : เย้! สุดหล่อดีใจที่สุดเลย

ไก่หนุ่ม(สุดหล่อ)กับไก่สาว(จุ๊บุ๊) ได้ครองรักกันอย่างมีความสุข

เรื่องนี้เล่าเป็นกลุ่มสุดท้ายเลยครับ เพื่อนๆในชั้นสนใจดีมาก เนื่องจากกลุ่มตัวเองทำหน้าที่(เล่า)ไปแล้ว ไม่ต้องกังวล แต่อีกอย่างคงโดน(ใจ) คงคล้ายความรัก ที่วัยแกเริ่มจะเรียนรู้

คิดเช่นนี้ เพราะได้ยินเสียงจากเพื่อนๆ ดังแทรกขึ้น จำประโยคไม่ค่อยได้ แต่ความหมายคือ..เอาเรื่องจริงมาล้อเล่นกันหรือเปล่า?(ฮา)

เขียนใน GotoKnow โดย ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
ใน ครูธนิตย์

คำสำคัญ (Tags): #กำเนิดสปีชีส์#ชีววิทยา#ตัวอย่าง#นิทาน#วิวัฒนาการ

หมายเลขบันทึก: 299163เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2009 10:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (30)

เบดูอิน

เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2009 13:32 น. ()

selamat hari raya aidil fitri‏

กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2009 19:02 น. ()

*** ฝีมือการวาดภาพก็สุดยอด

*** กิจกรรมก็สุดแนว...ใครเป็นคนสอนนะ...อยากรู้จริง

*** เลยคิดไปถึง ก.ไก่ เวอร์ชันครูสายบัวแห่งอนุบาลดรุณานุกูลที่รุ่นพี่ท่องกัน...จำได้เป็นตอนๆ เช่น..... ฎ.ปฎักปักไว้...ฐ.ฐานใหญ่เล็ก...ฑ.นางมณโฑหน้าขาว... ฒ.ผู้เฒ่าเป่าเสก ...ณ.เณรเรียนเลข...ด.เด็กอาจอง...ต.หลังตุง... ถ.ถุงแบกขน ............ .... น.หนูไต่รั้ว...บ.บัวงามซึ้ง...ป.ปูอยู่บึง ผ.ผึ้งทำรัง .....

*** รุ่นอ.ธนิตย์ทันบทท่อง ก.ไก่ นี้ไหม...จำได้หมดหรือเปล่าจ๊ะ....จุ๊บุ๊จ๋า

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2009 22:34 น. ()

เราเกือบทุกคน ล้วนเติบใหญ่มาจากนิทานด้วยกันทั้งนั้น...
คิดถึงนิทานในค่ำคืนเดือนหงายที่พ่อแม่ หรือแม้แต่พี่ๆ ...บอกเล่าจนหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

ขอบคุณครับ

K.Pually

เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2009 22:53 น. ()

* ช่วงนี้หมกมุ่นแต่นิทานการเมือง นานๆได้ยิน-ได้ฟัง นิทานใสๆ น่าชื่นใจจริงๆ ค่ะ
* เด็กๆ เขาผลิตงานได้สร้างสรรค์ดีนะคะ...ส่งผลมาถึงอาจารย์ผู้สอนแน่ะ Hu Hu Hu!

ธนิตย์ สุวรรณเจริญ