แวะไปกินกาแฟสดที่ดอยปุย ( ๓ ) : เจ้าขาว หมานักสู้แห่งดงดอยปุย
การเดินทางจาก พื้นราบเชียงใหม่ สู่ ดอยปุย ดอยสูงอันดับ 5 ของประเทศไทย ผ่านไป 2 บันทึก ได้แก่ แวะไปกินกาแฟสดที่ดอยปุย ( ๑ ) : ข้าวผัดกระเพราหมู ณ ยอดดอยปุย และ แวะไปกินกาแฟสดที่ดอยปุย ( ๒ ) : สถานีวิจัยเกษตรที่สูง ขุนช่างเคี่ยน (ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม)
บันทึกนี้ขอเริ่มต้นต่อที่ "ทางลงไปร้านสวัสดิการสถานีวิจัยเกษตรที่สูง ขุนช่างเคี่ยน"
แต่ยังไม่ทันได้เดินลงไปทานกาแฟสดสิครับ หันหลังมาเจอเจ้าตัวนี้ก่อน
[... เดินหาอะไรอยู่ครับลูก ...]
[... ก้มหาใหญ่เลย ... ]
[... เราเจอหน้ากันแล้ว ...]
[... สภาพดูไม่ดีเลยนะ ...]
[... ผอมมาก ...]
[... น่าสงสารจัง ...]
ในระหว่างที่เจ้าขาวเดินมาหาผม เหมือนจะถามผมว่า "มีอะไรรองท้องไหม"
ผมก็คิดในใจว่า "เหลือขนมปังสอดไส้ฟาร์มเฮาส์อีก 1 ชิ้นนี่นา"
ว่าแล้ว ผมก็ไปล้วงจากถุงที่ห้อยอยู่ข้างรถเครื่องที่จอดอยู่ แล้วจึงฉีกถุงออกมา และฉีกขนมปังออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ทดสอบให้มันกินก่อนว่า "เจ้าขาวจะกินขนมปังเป็นไหม" โดยการโยนให้ใกล้ ๆ เดี๋ยวมันจะงับมือเอา เพราะเจ้าขาวคงไม่ใช่หมาที่คนแถวนั้นเลี้ยงไว้อย่างแน่นอน มันจะไม่คุ้นเคยกับการค่อย ๆ รับ ค่อย ๆ กิน
ปรากฎว่า "กิน" กินแบบหิวโหยด้วย
คราวนี้ผมเอาชิ้นใหญ่ขึ้นกว่าเดิม แล้วเตรียมยื่นและโยนให้ แต่ต้องบันทึกภาพเป็นหลักฐานหน่อย ;)
[... นี่ไง เจ้าขาว มองหาใหญ่เลยนะ ...]
[... ว้าว เป็นไส้ครีมคัสตาดเสียด้วย ขอชิมนิดนึงนะว่ามียาพิษอยู่หรือเปล่า อิ อิ ...]
เราแบ่งกันกินนะ คนคำ หมาหลายคำ ;)
[... คำแรก ...]
[... รสชาติท่าจะถูกใจ ตาพริ้มเลย แต่เจ้าขาวผอมมากนะ ...]
[... อีกหง่ำ ...]
[... หมดแล้ว มองหน้า ขออีก ...]
[... มีอีกไม๊ ...]
[... ขอโทษด้วยนะเจ้าขาว มีแค่นี้จริง ๆ คราวหน้าจะเอามาให้ใหม่นะ ...]
[... ดูสิ เดินตามใหญ่เลย ...]
ระหว่างนี้ ผมต้องตัดใจเดินไปถ่ายภาพอื่น ๆ ต่อก่อน สงสารมันเหมือนกัน แต่ไม่มีแล้ว
[... ศาลาที่อยู่ขนานกับทางลง ...]
[... ถ่ายจากศาลา จะเห็นร้านสวัสดิการฯ ชัดเจน เพราะศาลาอยู่สูงกว่า ...]
[... ส่ายกล้องมาทางขวาหน่อยนึง ก็ได้อีกมุมภาพ ...]
แต่พอผมหันหลังกลับไป ก็เห็น ...
[... เจ้าขาวนั่งรอของกินตรงรถเครื่องที่ผมจอดไว้ข้างทาง ...]
[... หูตั้งเชียว น่าเอาลงไปเลี้ยงที่บ้านจริง ๆ น่ารักครับ เจ้าขาวเนี่ย ...]
[... ดูสิครับ มันกำลังมองผมถ่ายภาพอยู่ด้วย แสนรู้มาก ...]
ถึงตรงนี้ทำให้ผมคิดได้ว่า เวลาที่เราไปท่องเที่ยวที่ใดก็ตามในประเทศไทย นอกจากการเตรียมขนมนมเนยของคนที่ไปเที่ยวแล้ว เราควรซื้อเตรียมเผื่อสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ด้วย หากไม่ได้เหนือบ่าฝ่าแรงเกินไป
ถือเป็นข้อเสนอแนะของผมแล้วกันนะครับ ...
การแบ่งปันด้วยความเมตตากรุณา ย่อมทำให้ชีวิตของเราดีขึ้นอย่างแน่นอน
โดยเริ่มจาก "ใจ" ของเราก่อนไงครับ
"ใจควรที่รู้จักให้ ไม่ใช่ รับอย่างเดียว"
หากอุดหนุน แบ่งปันได้ ก็ควรจะทำใช่ไหมครับ ;)
... อย่าลืมน้ำเปล่าสะอาด และอ่างน้ำให้มันกินด้วยนะครับ ...
โอ้ ยังไม่ทานกาแฟสดสักทีครับ มีเหตุและปัจจัยมาเกี่ยวข้องเยอะจัง
[... ภาพมุมนี้ คือ มุมนิยม ด้านซ้ายคือ ต้นนางพญาเสือโคร่ง ครับ หากบานแล้วจะเป็นสีชมพูละลานตาเลยล่ะ ...]
บันทึกหน้าจะเดินลงไปทางกาแฟสดร้อน ๆ จริง ๆ แล้วครับ
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)
ความเห็น (24)
เห็นใครๆให้ฉายาว่า"อาจารย์เสือ"
ไม่คิดว่าจะมีจิตใจอ่อนโยน เมตตาต่อสัตว์ได้มากแบบนี้
เจ้าขาวส่งสายตา พร้อมเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์แล้วนะคะ
มาอ่านเรื่องราวดี ๆ ยามเช้าขอรับ
เห็นเเล้ว"เจ้าหมอก"เเล้วน่าสงสารครับ...
ขอบคุณสำหรับไมตรีที่หยิบยื่นให้กันครับ...
สวัสดีค่ะ
วันนี้ก็จะได้จิบกาแฟกับเพื่อนคู่หูแล้วนะคะ รอชมภาพสวย ๆ ค่ะ
เรื่องของหมา วันก่อนพบตัวหนึ่งนอนอยู่บนสะพานลอยราชวิถี เหมือนกับว่า "รอใครสักคน" น่าสงสารมาก
สำหรับเจ้าขาวตัวนี้ พี่คิมเคยได้ยินมามากแล้วว่า "เด็กก็เหมือนหมา หมาก็เหมือนเด็ก คือจะรับรู้ว่าผู้ใหญ่หรือใครคนนั้นเป็นผู้ใจดี"
เรื่องนี้น่ารัก เป็นการแบ่งปันความสุขทางใจให้กับคนรักสัตว์ด้วยค่ะ
ฝากรอยระลึกไว้ก่อนเดินทางค่ะ สิ่งมีชีวิตเหมือนกันเราควรแบ่งปันเมื่อพบเจอ...เจ้าขาวโชคดีอย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้พบคนดีค่ะ
สวัสดีครับ คุณ ครู ป.1 ;)...
เป็นคนพูดตรง ๆ แต่คิดก่อนพูดนะครับ
พูดได้ก็พูด หากไม่มีประโยชน์ก็ไม่พูด
เลยมีเพื่อนใน G2K มาตั้งฉายาไว้ให้
เรียกกันจนขยายวงกว้าง อิ อิ
"หมาดอย" คุณลักษณะของความซื่อสัตย์ดีมากครับ
ขอบคุณครับ ;)
ขอบคุณมากครับ ท่าน ผอ.วัฒนา คุณประดิษฐ์ ;)
ชื่อ "เจ้าหมอก" ก็น่ารักครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ;)...
เป็นนิสัยส่วนตัวมั้งครับ ไปเที่ยวไหนไม่ได้ มักจะต้องให้เสมอ
เหมือนกับคน ๆ หนึ่งเลย ;)
ขอบคุณมากครับ พี่ครูคิม ยายคิม ;)
หมา เป็นสัตว์ที่มีสัญชาตญาณ มีความรัก และความซื่อสัตย์ที่มีต่อคนที่ให้ความช่วยเหลือมันนะครับ
คนที่มีจิตใจหยาบกระด้างเกินไป มักจะมองข้ามเรื่องแบบนี้ครับ
ขอบคุณมากนะครับ ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya ;)...
ขออนุโมทณาบุญกุศลด้วยครับ
แวะเข้ามาดูฝีมือถ่ายรูปอาจารย์นะครับ อาจารย์ถ่ายรูป-มีภาษาความคิดผ่านเลนส์สวย
แต่ก็กลับได้เจอความงามมากเข้าไปอีก ชอบวิธีคิดและคำเชิญชวนของอาจารย์นะครับ
ที่ให้นึกถึงชีวิตอื่นๆในลักษณะนี้และเตรียมอาหารหรือเผื่อแผ่สิ่งอื่นๆไปให้กันด้วย งดงามดีครับ
สวัสดีค่ะ
ติดตาต้องใจ"เจ้าขาว"แห่งดอยปุยเข้าแล้วล่ะสิ เรียกเป็นลูกเชียว
แต่น่าสงสารจริงๆนะคะ
มีโอกาสไปดอยปุยเมื่อไรจะได้หาของกินไปฝาก"เจ้าขาว"ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์วสวัต.. หนูตามมานี่กับเจ้าขาว มาหยุดตรงรถอาจารย์เพื่ออยากอ่านเลขทะเบียนสวย เลขไรมั่งจะได้ตามทักๆๆๆๆ เวลาเจอรถ อิอิ ถ้าลมยางแบนอย่ามาโทษนุนะคะ อิอิ ยังบ่ฮู้ว่าเลขไร งั้นคงถูกหวยแร่ะ หุหุ
ตามมาทักจริงอ่ะครับ คุณครู Rinda ;)...
ขอบคุณครับ
เรื่องราวน่ารักมากเลยค่ะอาจารย์ อ่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจ (เว่อร์ไปมั้ยเนี่ย 555)
เป็นความสุขของผู้ให้อย่างแท้จริงค่ะ....ทุกคราวที่ได้แบ่งปัน จะทำให้อิ่มเอมใจ ที่สำคัญจิตใจเราจะอ่อนโยนลง ^^
บางทีไม่ใช่แค่สิ่งของหรืออาหาร เพียงคำพูดดีๆ กำลังใจ หรือรอยยิ้มก็ทำให้ทั้งผู้รับและผู้ให้รู้สึกดีแล้วล่ะค่ะ
ขอบพระคุณมากมายสำหรับเรื่องราวดีๆ ในวันดีๆ นะคะ
สวัสดีครับ คุณหมอ blue_star ;)
ปกติเรื่องดี ๆ กับสัตว์ตัวน้อยเกิดขึ้นบ่อยครับ
เพียงแต่หลายครั้งเราไม่ได้บันทึก หรือ เล่าให้ใครได้ฟัง
KM จึงเกิดขึ้นล่ะมั้งครับ อิ อิ คุณหมอ blue_star ว่าไหม ?
"การมองเห็นเจ้าขาวกินอย่างเอร็ดอร่อย สุขสุด ๆ ครับ"
สุขที่ได้ทำให้มันอิ่มไปสักมื้อ เขียนบันทึกบอกผู้ที่จะอีกว่า ขอเตรียมให้มันอีก
มันจะได้อิ่มมื้อต่อ ๆ ไปไงครับ
ขอบคุณมากเช่นกันครับ คุณหมอ blue_star ;)
สงสัยอีกไม่นาน จะมีคนแวะกลับขึ้นดอยอีกครั้งและรับเจ้าตัวเนี่ยมาเลี้ยงด้วยแน่นๆ เลย
จริงอ่ะ ... หากเขาสามารถเลี้ยงมันได้ ก็จะดีนะ
ขอบคุณครับ น้อง สี่ซี่ ;)
น่ารักจังเรื่องนี้ อ.เสือผู้อวบอารี กะเจ้าสีเผือก :)
พี่เคยไปเดินขึ้นดอยสุเทพหลายครั้ง
จะมีน้องหมาแถวนั้นเดินตามป็นเพื่อนไปด้วย
จนถึงดอยสุเทพ อ้าวทีนี้จะทำไงดี
เราจะนั่งรถแดงกลับบ้าน
แล้วตัวนั้นจะทำไง กลัวหมาข้างบนจะรังแก
จะเอากลับลงมาด้วยก้ไม่รู้จะส่งตรงไหน
อันดับแรกคือต้องไปซื้อข้าวผัด 1 ห่อ แล้วยืนเฝ้าให้มันกินก่อน
อย่างน้อยก้อิ่มท้อง จะได้มีแรงวิ่งหนีตัวอื่น
แล้วพี่ถึงจะลงมา แบบไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ อิอิ
ขอบคุณครับ คุณ poo อิ อิ ;)... ผู้อวบอารี 555
นี่ก็เรื่องราวดี ๆ เลยล่ะครับ พี่ มนัญญา ;)
ขอบคุณมากครับสำหรับการแบ่งปันชีวิตน้อย ๆ