กำลัง "ใจ" อยู่เหนือกำลัง "กาย" บทเรียนบทที่สองที่วังเวียงครับ...


สิ่งที่ทำให้พวกเราข้ามผ่านกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากมาได้ น่าจะเป็นการส่งถ่ายพลังซึ่งกันและกัน

           บทเรียนบทที่สองนี้เป็นการทดสอบกำลัง "ใจ" ครับ เมื่อได้เข้าที่พักและเก็บสัมภาระเรียบร้อย พวกเราก็พร้อมเต็มที่สำหรับการลุย หลังจากได้เช่าจักรยานคนละคัน จุดหมายแรกที่พวกเราตั้งใจจะไปคือการไปเล่นน้ำครับ...

                                     

          น้ำที่นี่เย็นและไม่ลึกเท่าไหร่ครับ หลังจากเราลงเล่นน้ำสักพัก ดร.กะปุ๋ม ก็เกิดไอเดียว่าเราน่าจะเดินข้ามไปอีกฝั่งของแม่น้ำนะ ผมก็เห็นด้วยกับไอเดียนี้ครับ ก็เลยลองเดินไปที่ตรงกลางแม่น้ำ น้ำก็ค่อย ๆ ลึกขึ้น แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ครับ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าน้ำที่นี่มันไหลเชี่ยวมาก ๆ ครับ...

           ดร.กะปุ๋มลองเดินตามผมมา ก็บอกว่าน้ำมันเชี่ยวกะปุ๋มเดินผ่านไปไม่ได้หรอก เพราะขาไม่มีกำลังพอ ผมก็เลยบอกว่าลองข้ามไปดูมั้ยครับเดี๋ยวผมช่วยจับ ข้ามไปสองคนน่าจะพอได้อยู่นะ เราก็เลยลองข้ามกันไปสองคน ยังไม่ทันถึงกลางแม่น้ำพวกเราก็ถอยกลับ เพราะคิดว่าเราไม่น่าจะข้ามไปได้...

           แต่พอเราถอยมาสักพัก ดร.กะปุ๋มก็เกิดฮึดขึ้นมาอีกครั้ง บอกว่าเราน่าจะทำได้นะ แม่น้ำมันก็กว้างแค่นี้เอง ผมก็รีบสนับสนุนทันทีเพราะใจจริงแล้วผมอยากจะข้ามผ่านมันไปให้ได้ครับ แต่คราวนี้เราไม่ได้ไปสองคนครับ เราชวนพี่เอ๋ข้ามไปด้วยกันกับเราครับ...

                                   

           พอเราชวนพี่เอ๋ พี่เอ๋รีบปฏิเสธทันทีครับว่า พี่ข้ามไปไม่ได้หรอก พี่กลัวและพี่ก็ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ดร.กะปุ๋มและผมก็ไม่ละความพยายามครับ และในที่สุดพี่เอ๋ก็ยอมข้ามไปกับเราแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก...

           บทเรียนวัด "ใจ" บทนี้ก็เริ่มต้นขึ้นครับ ตอนเดินแรก ๆ ไม่มีปัญหาครับ เพราะริมฝั่งแม่น้ำน้ำไม่เชี่ยวมาก แต่พอเริ่มเดินไปถึงตรงกลางแม่น้ำ ปัญหาเริ่มเกิดครับ พี่เอ๋เริ่มทรงตัวไม่ได้ ดร.กะปุ๋มขาไม่สามารถเกาะกับพื้นได้ ส่วนตัวผมขายังพอมีกำลังเลยยังสามารถพยุงตัวอยู่ได้ครับ...

           สิ่งที่ผมคิดว่าพวกเราควรจะทำตอนนี้คือ การหยุดอยู่ตรงนั้นก่อน อย่าพยายามเดินต่อ พยายามตั้งหลักของตัวเองให้ได้ก่อน ดร.กะปุ๋ม เสนอว่าเราควรจะจับมือกันเป็นวงกลมแล้วเดินค่อย ๆ ขยับกันไปเป็นวงกลม มาถึงตรงนี้ผมสังเกตุเห็นว่าพี่เอ๋เริ่มไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัดครับ...

           ตรงจุดนี้ผมว่ากำลัง "กาย" ไม่สำคัญเท่ากำลัง "ใจ" ครับ ดร.กะปุ๋ม ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่บอกตั้งแต่ต้นว่า ตัวเองกำลังขาไม่แข็งแรงพอ พยายามส่งผ่านกำลัง "ใจ" ที่เข้มแข็งไปให้พี่เอ๋ ทั้งผมและ ดร.กะปุ๋ม บอกกับพี่เอ๋ว่า พวกเราเชื่อว่าพี่เอ๋ทำได้ และที่สำคัญเราทั้งสามคนจะต้องทำได้...

           เราทั้งสองคนพยายามบอกกับพี่เอ๋ว่า เราอยู่ตรงกลางแม่น้ำระยะทางที่เราจะข้ามไปอีกฝั่ง กับระยะทางที่เราจะย้อนกลับไปมันพอ ๆ กัน เพราะฉะนั้นเราควรจะเดินต่อไป สำหรับความคิดของผมตอนนี้คือ ทำอย่างไรเราถึงจะผ่านตรงกลางแม่น้ำไปได้ เพราะถ้าพ้นจากตรงนี้ไปแล้ว น้ำมันก็จะไหลเชี่ยวน้อยลง...

            พี่เอ๋บอกกับพวกเราว่าพี่เอ๋ทรงตัวไม่ได้เลย ขาเหยียบกับพื้นไม่ได้ และที่สำคัญรองเท้ากำลังจะหลุด ผมรีบบอกกับพี่เอ๋ว่าปล่อยให้รองเท้ามันหลุดไป แล้วพยายามทรงตัวให้ได้ ยังงัยผมกับ ดร.กะปุ๋มไม่ทิ้งพี่เอ๋แน่นอน...

            เมื่อพี่เอ๋มีกำลัง "ใจ" มากขึ้น และเริ่มตั้ง "สติ" ได้ พี่เอ๋ก็ฮึดขึ้นมา พวกเราก็ใช้จังหวะนี้ ค่อยขยับตัวเป็นรูปวงกลมอย่างที่ ดร.กะปุ๋มแนะนำ จนกระทั่งผ่านจุดที่น้ำเชี่ยวที่สุดมาได้ หลังจากนั้นพวกเราก็ค่อย ๆ ขยับ ๆ กันจนกระทั่งถึงอีกฝั่งของแม่น้ำจนได้...

                          

            ผมว่า...สิ่งที่ทำให้พวกเราข้ามผ่านกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากมาได้ น่าจะเป็นการส่งถ่ายพลังซึ่งกันและกันครับ คนที่มีพลัง "กาย" มาก ก็ส่งถ่ายพลังกายให้อีกคน คนที่มีพลัง "ใจ" มาก ก็ส่งถ่ายพลังใจออกมา บทเรียน ๆ นี้ของผมถือว่าเป็นบทเรียนที่มีค่าและน่าจดจำอย่างยิ่งครับ... 

                                                      

หมายเลขบันทึก: 182846เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2008 22:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:03 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (28)

บทเรียนที่สอง...แล้วผมหายไปไหนละครับเนี่ยะ???

สนุกสนาน บรรยากาศดีมากครับ ต้องคิดค่าลิขสิทธิ์รูปอีกแล้วครับท่าน

------------------------------------

ขอเป็น ไอซ์บูมคาราเมล  สักแก้วพรุ่งนี้นะครับ

ครับ...เพื่อนเอก P...

ผมก็ยืนหล่ออยู่นี่งัย...

ได้เลยเพื่อน พรุ่งนี้เจอกันครับ...

สวัสดีค่ะ คุณDirect

ดูภาพแล้วน่าไปเที่ยวจังเลยค่ะ

คิดว่ากำลังกาย ได้มาจากกำลังใจค่ะ ถ้าใจเราไม่มีกำลัง ก็จะส่งผลให้กายเราไม่มีพลังค่ะ

มาเยี่ยม...

ได้ชมสามชีวิตพิชิตสายน้ำ...ปรบมือให้นะ มีความสุขมาก ๆ นะครับ

ภาพบรรยากาศสวย นายแบบนางแบบ หล่อ สวย ทุกคน...น่าอิจฉาจริงๆ

  • ปลายปีที่แล้ว พึ่งได้ไปพักที่วังเวียนมาเหมือนกันค่ะ
  • นี่ไงคะ ส่งรูปมาให้ดูค่ะ

 

ครับ...คุณสุวิมล P...

บรรยากาศน่าเที่ยวจริง ๆ ครับ ธรรมชาติ สดชื่นมาก ๆ ครับ...

เห็นด้วยครับว่ากำลังใจส่งผลให้กำลังกายมีพลัง...

ขอบคุณมากครับ...

ครับ...อ.umi P...

ดีใจครับที่แวะมาทักทาย หวังว่าอาจารย์คงสบายดีนะครับ...

"สามชีวิตพิชิตสายน้ำ" เป็นบทเรียนชีวิตอีกบทหนึ่งของผมครับ...

ขอบคุณมากครับ...

 

ครับ...คุณ New

ถ้ามีโอกาสแนะนำให้ไปนะครับ บรรยากาศสวยมากครับ...

ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทาย...

ดูแลตัวเองและมีความสุขเช่นกันครับ...

ครับ...คุณกัญญา P...

ที่วังเวียงบรรยากาศยังเป็นธรรมชาติอยู่มากครับ...

หากมีโอกาสอยากกลับไปเยือนอีกครั้งครับ...

ขอบคุณมากครับสำหรับภาพถ่ายที่นำมาให้ชมครับ ภาพสวยมากครับ...

โหย บรรยายกาศดีจังค่ะ

เห็นแล้ว อยากไปยืนสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างจัง มีภูเขาโอบล้อม ชอบจังค่ะ

ขอบคุณ ที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้ไปสัมผัสด้วย

ครับ...ครูเอ P...

บรรยากาศดีมาก ๆ ครับ ยิ่งตอนปั่นจักรยานชมวิวทิวทัศน์ เป็นการปั่นจักรายานที่โอบล้อมด้วยภูเขา อยากบอกว่าประทับใจมาก ๆ ครับ...

เหมือนเดิมครับ ถ้ามีโอกาสอยากให้ไปนะครับ...

ขอบคุณมากครับ...

กำลังอยู่เหนือกำลังกายจริงๆ..

..อ่านแล้วก็ได้คิด

..คิดแล้วก็นำมาปฏิับัิติ..

ครับ...เพื่อนหนู

อ่านแล้วคิด..คิดแล้วปฏิบัติ เป็นการเรียนรู้และฝึกฝนตนเองครับ...

ขอบคุณครับ...

สวัสดีค่ะ ป้าแดง คิดเหมือนกันว่าจะกลับไปอีกครั้ง

สวย เงียบ สงบ และยังเป็นอะไรที่บ้านๆดีค่ะ

ครับ...pa daeng P...

บรรยากาศธรรมชาติ วิถีชุมชนเรียบง่าย น่าประทับใจครับ...

หลาย ๆ คนก็พูดเหมือนกันครับว่า อยากจะกลับไปเยือนอีกครั้ง...

              

ภาพนี้ถ่ายจากมุมตรงรีสอร์ตที่พักเลยครับ ตอนเช้าก่อนกลับครับผม...

ขอบคุณมากครับ...

อยากเห็นภาพ อีกภาพที่ถ่ายจากข้างหลัง ชายหนุ่มวิดวะ ครับ ภาพนี้สวยมาก ผมว่าได้บรรยยากาศดี

ตามมาแว้วค่า..^ ^

ชอบเล่นนำค่ะ..ถ้าน้ำใสๆไหลเย็นนะคะ..ปีที่แล้วก็ไปวังเวียงค่ะ..ได้ไปเล่นน้ำด้วยค่ะ..เป็นลำธารนำตกตีนเขา..นำสีมรกตเลยค่ะ..ชอบมาก.แต่ลึกมากเลยค่ะ.เกาะห่วงยางเล่น..(นี่ขนาดว่ายน้ำเป็นนะคะ..ไม่ประมาทค่ะ.อิอิ)

มีรูปมายืนยัน.(ประชัน)..ด้วยค่ะ.^ ^

ถ่ายกับเด็กๆที่พักเที่ยงจากโรงเรียน..ระหว่างทางที่นั่งไปเพื่อเล่นน้ำที่ตีนเขาค่ะ..

ภาพนี้..อยากให้ดูน้ำ..เพราะสีสวยมากๆ..ค่ะ.นำเสนอสีของน้ำนะคะ..เพราะประทับใจมากๆ(ตัดรูปคนออกไปค่ะ..อิอิ)

 

ครับ...เพื่อนเอก P...

จัดให้เลยครับ...

                 

ภาพนี้ถ่ายโดยเพื่อนเอกครับ เช้าตรู่ของวันที่จะกลับครับผม...

ครับ...คุณครูแอ๊ว P...

เด็ก ๆ ที่นั่นน่ารักครับ ใส ๆ ไร้เดียงสาครับ...

จากภาพน้ำใสเป็นสีมรกตสวยงามครับผม...

"สุขใจ" กับวันดี ๆ วันนี้นะครับ...

ขอบคุณครับผม...

ครับ...ครูปู P

ขอบคุณมากครับสำหรับอาหาร...

มีความสุขกับการทำงานทุก ๆ วันนะครับ...

บรรยากาศดีจริงๆ

รูปสวยมาก...ฝีมือใคร..ก็ต้องยอมรับในฝีมือหล่ะเนาะ

แต่ยิ่งกว่านั้น นางแบบ นายแบบ แจ่มมาก

สมกับเป็นทริปของการพักผ่อน

ว่าแล้ว ก็อยากไปว่งเวียงตอนฝนพรำขึ้นมาตะหงิด ตะหงิด เชียว

ครับ...คุณ tuk-a-toon P..

เป็นการพักผ่อนที่ได้พักผ่อนจริง ๆ ครับ...

นอกจากนั้นยังได้เรียนรู้อะไรมากมายจากทริปนี้ด้วยครับ...

ส่วนภาพถ่ายฝีมือ คุณเอก จตุพร ครับผม...

หาโอกาสไปบ้างนะครับ ธรรมชาติกับวิถีชุมชนที่สงบ เรียบง่ายครับ...

ขอบคุณครับผม...

กำลังกายที่แข็งแกร่ง + กำลังใจที่เข้มแข็ง = ผ่านอุปสรรคได้ทุกเรื่อง

กว่าจะผ่านอุปสรรคมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาได้มักจะได้ข้อคิดดีๆเสมอ

อุปสรรคจะใหญ่แค่ไหนก้อไม่สู้จิตใจที่เข็มแข็งของเราได้

ปล.ภาพสวยจังฝากบอกคนถ่ายภาพด้วยนะค๊า

ครับ...น้องลูกปลา

เห็นด้วยครับว่า...

กำลังกายบวกกำลังใจช่วยให้เราผ่านอุปสรรคต่าง ๆ ได้เสมอ...

ขอบคุณมากครับ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท