บทเรียนบทที่สองนี้เป็นการทดสอบกำลัง "ใจ" ครับ เมื่อได้เข้าที่พักและเก็บสัมภาระเรียบร้อย พวกเราก็พร้อมเต็มที่สำหรับการลุย หลังจากได้เช่าจักรยานคนละคัน จุดหมายแรกที่พวกเราตั้งใจจะไปคือการไปเล่นน้ำครับ...
น้ำที่นี่เย็นและไม่ลึกเท่าไหร่ครับ หลังจากเราลงเล่นน้ำสักพัก ดร.กะปุ๋ม ก็เกิดไอเดียว่าเราน่าจะเดินข้ามไปอีกฝั่งของแม่น้ำนะ ผมก็เห็นด้วยกับไอเดียนี้ครับ ก็เลยลองเดินไปที่ตรงกลางแม่น้ำ น้ำก็ค่อย ๆ ลึกขึ้น แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ครับ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าน้ำที่นี่มันไหลเชี่ยวมาก ๆ ครับ...
ดร.กะปุ๋มลองเดินตามผมมา ก็บอกว่าน้ำมันเชี่ยวกะปุ๋มเดินผ่านไปไม่ได้หรอก เพราะขาไม่มีกำลังพอ ผมก็เลยบอกว่าลองข้ามไปดูมั้ยครับเดี๋ยวผมช่วยจับ ข้ามไปสองคนน่าจะพอได้อยู่นะ เราก็เลยลองข้ามกันไปสองคน ยังไม่ทันถึงกลางแม่น้ำพวกเราก็ถอยกลับ เพราะคิดว่าเราไม่น่าจะข้ามไปได้...
แต่พอเราถอยมาสักพัก ดร.กะปุ๋มก็เกิดฮึดขึ้นมาอีกครั้ง บอกว่าเราน่าจะทำได้นะ แม่น้ำมันก็กว้างแค่นี้เอง ผมก็รีบสนับสนุนทันทีเพราะใจจริงแล้วผมอยากจะข้ามผ่านมันไปให้ได้ครับ แต่คราวนี้เราไม่ได้ไปสองคนครับ เราชวนพี่เอ๋ข้ามไปด้วยกันกับเราครับ...
พอเราชวนพี่เอ๋ พี่เอ๋รีบปฏิเสธทันทีครับว่า พี่ข้ามไปไม่ได้หรอก พี่กลัวและพี่ก็ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ดร.กะปุ๋มและผมก็ไม่ละความพยายามครับ และในที่สุดพี่เอ๋ก็ยอมข้ามไปกับเราแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก...
บทเรียนวัด "ใจ" บทนี้ก็เริ่มต้นขึ้นครับ ตอนเดินแรก ๆ ไม่มีปัญหาครับ เพราะริมฝั่งแม่น้ำน้ำไม่เชี่ยวมาก แต่พอเริ่มเดินไปถึงตรงกลางแม่น้ำ ปัญหาเริ่มเกิดครับ พี่เอ๋เริ่มทรงตัวไม่ได้ ดร.กะปุ๋มขาไม่สามารถเกาะกับพื้นได้ ส่วนตัวผมขายังพอมีกำลังเลยยังสามารถพยุงตัวอยู่ได้ครับ...
สิ่งที่ผมคิดว่าพวกเราควรจะทำตอนนี้คือ การหยุดอยู่ตรงนั้นก่อน อย่าพยายามเดินต่อ พยายามตั้งหลักของตัวเองให้ได้ก่อน ดร.กะปุ๋ม เสนอว่าเราควรจะจับมือกันเป็นวงกลมแล้วเดินค่อย ๆ ขยับกันไปเป็นวงกลม มาถึงตรงนี้ผมสังเกตุเห็นว่าพี่เอ๋เริ่มไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัดครับ...
ตรงจุดนี้ผมว่ากำลัง "กาย" ไม่สำคัญเท่ากำลัง "ใจ" ครับ ดร.กะปุ๋ม ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่บอกตั้งแต่ต้นว่า ตัวเองกำลังขาไม่แข็งแรงพอ พยายามส่งผ่านกำลัง "ใจ" ที่เข้มแข็งไปให้พี่เอ๋ ทั้งผมและ ดร.กะปุ๋ม บอกกับพี่เอ๋ว่า พวกเราเชื่อว่าพี่เอ๋ทำได้ และที่สำคัญเราทั้งสามคนจะต้องทำได้...
เราทั้งสองคนพยายามบอกกับพี่เอ๋ว่า เราอยู่ตรงกลางแม่น้ำระยะทางที่เราจะข้ามไปอีกฝั่ง กับระยะทางที่เราจะย้อนกลับไปมันพอ ๆ กัน เพราะฉะนั้นเราควรจะเดินต่อไป สำหรับความคิดของผมตอนนี้คือ ทำอย่างไรเราถึงจะผ่านตรงกลางแม่น้ำไปได้ เพราะถ้าพ้นจากตรงนี้ไปแล้ว น้ำมันก็จะไหลเชี่ยวน้อยลง...
พี่เอ๋บอกกับพวกเราว่าพี่เอ๋ทรงตัวไม่ได้เลย ขาเหยียบกับพื้นไม่ได้ และที่สำคัญรองเท้ากำลังจะหลุด ผมรีบบอกกับพี่เอ๋ว่าปล่อยให้รองเท้ามันหลุดไป แล้วพยายามทรงตัวให้ได้ ยังงัยผมกับ ดร.กะปุ๋มไม่ทิ้งพี่เอ๋แน่นอน...
เมื่อพี่เอ๋มีกำลัง "ใจ" มากขึ้น และเริ่มตั้ง "สติ" ได้ พี่เอ๋ก็ฮึดขึ้นมา พวกเราก็ใช้จังหวะนี้ ค่อยขยับตัวเป็นรูปวงกลมอย่างที่ ดร.กะปุ๋มแนะนำ จนกระทั่งผ่านจุดที่น้ำเชี่ยวที่สุดมาได้ หลังจากนั้นพวกเราก็ค่อย ๆ ขยับ ๆ กันจนกระทั่งถึงอีกฝั่งของแม่น้ำจนได้...
ผมว่า...สิ่งที่ทำให้พวกเราข้ามผ่านกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากมาได้ น่าจะเป็นการส่งถ่ายพลังซึ่งกันและกันครับ คนที่มีพลัง "กาย" มาก ก็ส่งถ่ายพลังกายให้อีกคน คนที่มีพลัง "ใจ" มาก ก็ส่งถ่ายพลังใจออกมา บทเรียน ๆ นี้ของผมถือว่าเป็นบทเรียนที่มีค่าและน่าจดจำอย่างยิ่งครับ...
บทเรียนที่สอง...แล้วผมหายไปไหนละครับเนี่ยะ???
สนุกสนาน บรรยากาศดีมากครับ ต้องคิดค่าลิขสิทธิ์รูปอีกแล้วครับท่าน
------------------------------------
ขอเป็น ไอซ์บูมคาราเมล สักแก้วพรุ่งนี้นะครับ
ครับ...เพื่อนเอก ...
ผมก็ยืนหล่ออยู่นี่งัย...
ได้เลยเพื่อน พรุ่งนี้เจอกันครับ...
สวัสดีค่ะ คุณDirect
ดูภาพแล้วน่าไปเที่ยวจังเลยค่ะ
คิดว่ากำลังกาย ได้มาจากกำลังใจค่ะ ถ้าใจเราไม่มีกำลัง ก็จะส่งผลให้กายเราไม่มีพลังค่ะ
มาเยี่ยม...
ได้ชมสามชีวิตพิชิตสายน้ำ...ปรบมือให้นะ มีความสุขมาก ๆ นะครับ
ภาพบรรยากาศสวย นายแบบนางแบบ หล่อ สวย ทุกคน...น่าอิจฉาจริงๆ
ครับ...คุณสุวิมล ...
บรรยากาศน่าเที่ยวจริง ๆ ครับ ธรรมชาติ สดชื่นมาก ๆ ครับ...
เห็นด้วยครับว่ากำลังใจส่งผลให้กำลังกายมีพลัง...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...อ.umi ...
ดีใจครับที่แวะมาทักทาย หวังว่าอาจารย์คงสบายดีนะครับ...
"สามชีวิตพิชิตสายน้ำ" เป็นบทเรียนชีวิตอีกบทหนึ่งของผมครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...คุณ New
ถ้ามีโอกาสแนะนำให้ไปนะครับ บรรยากาศสวยมากครับ...
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทาย...
ดูแลตัวเองและมีความสุขเช่นกันครับ...
ครับ...คุณกัญญา ...
ที่วังเวียงบรรยากาศยังเป็นธรรมชาติอยู่มากครับ...
หากมีโอกาสอยากกลับไปเยือนอีกครั้งครับ...
ขอบคุณมากครับสำหรับภาพถ่ายที่นำมาให้ชมครับ ภาพสวยมากครับ...
โหย บรรยายกาศดีจังค่ะ
เห็นแล้ว อยากไปยืนสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างจัง มีภูเขาโอบล้อม ชอบจังค่ะ
ขอบคุณ ที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้ไปสัมผัสด้วย
ครับ...ครูเอ ...
บรรยากาศดีมาก ๆ ครับ ยิ่งตอนปั่นจักรยานชมวิวทิวทัศน์ เป็นการปั่นจักรายานที่โอบล้อมด้วยภูเขา อยากบอกว่าประทับใจมาก ๆ ครับ...
เหมือนเดิมครับ ถ้ามีโอกาสอยากให้ไปนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
กำลังอยู่เหนือกำลังกายจริงๆ..
..อ่านแล้วก็ได้คิด
..คิดแล้วก็นำมาปฏิับัิติ..
ครับ...เพื่อนหนู
อ่านแล้วคิด..คิดแล้วปฏิบัติ เป็นการเรียนรู้และฝึกฝนตนเองครับ...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีค่ะ ป้าแดง คิดเหมือนกันว่าจะกลับไปอีกครั้ง
สวย เงียบ สงบ และยังเป็นอะไรที่บ้านๆดีค่ะ
ครับ...pa daeng ...
บรรยากาศธรรมชาติ วิถีชุมชนเรียบง่าย น่าประทับใจครับ...
หลาย ๆ คนก็พูดเหมือนกันครับว่า อยากจะกลับไปเยือนอีกครั้ง...
ภาพนี้ถ่ายจากมุมตรงรีสอร์ตที่พักเลยครับ ตอนเช้าก่อนกลับครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
อยากเห็นภาพ อีกภาพที่ถ่ายจากข้างหลัง ชายหนุ่มวิดวะ ครับ ภาพนี้สวยมาก ผมว่าได้บรรยยากาศดี
ตามมาแว้วค่า..^ ^
ชอบเล่นนำค่ะ..ถ้าน้ำใสๆไหลเย็นนะคะ..ปีที่แล้วก็ไปวังเวียงค่ะ..ได้ไปเล่นน้ำด้วยค่ะ..เป็นลำธารนำตกตีนเขา..นำสีมรกตเลยค่ะ..ชอบมาก.แต่ลึกมากเลยค่ะ.เกาะห่วงยางเล่น..(นี่ขนาดว่ายน้ำเป็นนะคะ..ไม่ประมาทค่ะ.อิอิ)
มีรูปมายืนยัน.(ประชัน)..ด้วยค่ะ.^ ^
ถ่ายกับเด็กๆที่พักเที่ยงจากโรงเรียน..ระหว่างทางที่นั่งไปเพื่อเล่นน้ำที่ตีนเขาค่ะ..
ภาพนี้..อยากให้ดูน้ำ..เพราะสีสวยมากๆ..ค่ะ.นำเสนอสีของน้ำนะคะ..เพราะประทับใจมากๆ(ตัดรูปคนออกไปค่ะ..อิอิ)
ครับ...เพื่อนเอก ...
จัดให้เลยครับ...
ภาพนี้ถ่ายโดยเพื่อนเอกครับ เช้าตรู่ของวันที่จะกลับครับผม...
ครับ...คุณครูแอ๊ว ...
เด็ก ๆ ที่นั่นน่ารักครับ ใส ๆ ไร้เดียงสาครับ...
จากภาพน้ำใสเป็นสีมรกตสวยงามครับผม...
"สุขใจ" กับวันดี ๆ วันนี้นะครับ...
ขอบคุณครับผม...
เผื่อจะหิวค่ะ อิอิ
ครับ...ครูปู
ขอบคุณมากครับสำหรับอาหาร...
มีความสุขกับการทำงานทุก ๆ วันนะครับ...
บรรยากาศดีจริงๆ
รูปสวยมาก...ฝีมือใคร..ก็ต้องยอมรับในฝีมือหล่ะเนาะ
แต่ยิ่งกว่านั้น นางแบบ นายแบบ แจ่มมาก
สมกับเป็นทริปของการพักผ่อน
ว่าแล้ว ก็อยากไปว่งเวียงตอนฝนพรำขึ้นมาตะหงิด ตะหงิด เชียว
ครับ...คุณ tuk-a-toon ..
เป็นการพักผ่อนที่ได้พักผ่อนจริง ๆ ครับ...
นอกจากนั้นยังได้เรียนรู้อะไรมากมายจากทริปนี้ด้วยครับ...
ส่วนภาพถ่ายฝีมือ คุณเอก จตุพร ครับผม...
หาโอกาสไปบ้างนะครับ ธรรมชาติกับวิถีชุมชนที่สงบ เรียบง่ายครับ...
ขอบคุณครับผม...
กำลังกายที่แข็งแกร่ง + กำลังใจที่เข้มแข็ง = ผ่านอุปสรรคได้ทุกเรื่อง
กว่าจะผ่านอุปสรรคมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาได้มักจะได้ข้อคิดดีๆเสมอ
อุปสรรคจะใหญ่แค่ไหนก้อไม่สู้จิตใจที่เข็มแข็งของเราได้
ปล.ภาพสวยจังฝากบอกคนถ่ายภาพด้วยนะค๊า
ครับ...น้องลูกปลา
เห็นด้วยครับว่า...
กำลังกายบวกกำลังใจช่วยให้เราผ่านอุปสรรคต่าง ๆ ได้เสมอ...
ขอบคุณมากครับ...