กว่าจะมาถึงวันนี้
ชีวิต
ได้ลิ้มชิมรสชาติของมัน
บางครั้ง อร่อยน่ากิน
บางครั้ง จืดชืดไร้รสชาติ
บางครั้ง ขมสุดทน
วันนี้
ชีวิตยังคงก้าวเดินไป
บนเส้นทางของมัน
มีมากมายบนเส้นทางนั้นบางสิ่งที่ทำให้หัวใจยิ้ม
แต่ก็มีบางสิ่งที่ทำให้ดอกท้อผลิบานเต็มทุ่งแห่งหัวใจ
วันนี้
บนเส้นทางของชีวิต
หากพบว่าดอกท้อกำลังชูช่อ
โอ้ สหาย
เหตุใดท่านรดมันด้วยน้ำตา
และบำรุงมันด้วยปุ๋ยแห่งความเศร้า
จนต้นของมันเติบโต
และจองจำท่านไว้ภายในพันธนาแห่งมัน
................................................................
มานี่ซิ
สหายของฉัน
จงยืนขึ้นและก้าวเดินไป
จากคุกและพันธนาการนั้น
พระผู้ส้รางไม่ได้ให้ท่านมาที่นี่เพื่อ "ล้มเหลว"
แต่เพื่อ"ความสำเร็จ"ต่างหาก
.................................................
ณ รุ่งอรุณแห่งก้าวต่อไปของชีวิต
จงก้าวเดินไป ทีละก้าว
มีแต่ก้าวเดินไปที่ท่านจะไปถึงไม่มีทางอื่น
เอาละ สหาย
ไปซิ สู่ก้าวแห่งความสำเร็จของท่านเอง
ค่ะ....
ปล. ไม่กล้าเขียนมากกว่านี้ เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศ (พอดีไม่ค่อยถนัดแนวนี้ซะด้วย) (^_^)
อิ อิ ... นักวิทย์ฯ โดนมนตราของนักศิลป์ก็คราวนี้ล่ะมั๊ง ... ฮา
แวะมาครับแบเฮง .. เพราะเว็บบอร์ดล่ม วันนี้ก็เลยมีเวลาตระเวนเว็บอื่นเขา ...